ارسال شده از
?یڪ لحظہ تصور ڪن فرزندت درڪنارت نباشد...
آیا بازهم برایش حوصلہ نداشتے؟
بازهم براے بازے ڪردن با او بهانہ مے آوردے؟
بازهم منتظر خوابیدنش مے شدے تا نفس راحتے بڪشے؟ بازهم...بازهم...
? یا اینگونہ مے شدے ڪہ تمام ڪارهایت راتعطیل مے ڪردے و تمام وجودت را وقف این ڪودڪے ڪہ خدا بہ تو عنایت ڪردہ مے ڪردے ولحظہ لحظہ از وجود او شاد مے شدے
و مینشستے وفقط نگاهش مے ڪردے و بہ لجبازے هایش میخندیدے
و جیغ و داد و گریہ هایش هم برایت لذت بخش مے شد
✅براستے اگر اینگونہ بہ بچہ هایمان نگاہ ڪنیم قدر این امانت الهے را خواهیم دانست و طور دیگرے پدرے و مادرے خواهیم ڪرد.
1397/05/15 11:54