ارسال شده از امروز، روز دویست و هفتم از بارداری شماست و 73 روز مانده تا تولد فرزندتان.
فرزندتان در کیسه آبی به نام مایع آمنیوتیک قرار دارد. این کیسه آب تا زمان پاره شدن و شروع زایمان، جنین را احاطه و از او محافظت می کند.
با بزرگتر شدن رحم، کیسه آمنیوتیک نیز بزرگتر شده و به این ترتیب با افزایش حجم مایع آمنیوتیک جنین موقعیت راحت تری در رحم خواهد داشت. کیسه آمنیوتیک از این پس سلول های جدید کمتری تولید کرده و به جای آن بزرگتر خواهد شد. این کیسه از دو غشای نازک داخلی و خارجی به نام های "آمنیون" و "کوریون" تشکیل شده است. کوریون در اصل خودش دارای یک منبع خونی بوده که در حال حاضر آن را از دست داده است. با رشد جنین و وارد آمدن فشار به دیواره ها، غشای نازک ترآمنیون بر روی غشای کوریون فشار می آورد. هیچ کدام از این دو غشا دارای سلول های عصبی نیستند و به همین دلیل است که موقع پارگی غشا یا کیسه آب احساس درد نمی کنید. غشا آمنیون و کوریون مجموعاً بر روی هم ضخامتی به اندازه نیم میلی متر دارند. وجود بافت کلاژن در هر دو لایه حالت کشسانی زیادی به آنها می بخشد که این ویژگی به خصوص در ماه های آخر بارداری بسیار حیاتی بوده و مانع از پارگی زودرس غشاها خواهد شد. در حقیقت مقاوت هر دو غشا در برابر پارگی به حدی است که تا پایان مرحله بارداری و شروع زایمان پاره نخواهند شد.
این دو غشا علاوه بر نگهداری مایع آمنیوتیک و ممانعت از ورود عفونت های احتمالی به جفت از طریق گردنه رحم، وظیفه تولید "پروستاگلاندین ها" را هم بر عهده دارند. پروستاگلاندین ها نقش بسیار مهمی در شروع زایمان دارند و به همین دلیل است که غالباً همزمان با پارگی غشاها زایمان نیز شروع می شود.
ممکن است جنینتان چند بار و گاهی فقط یکی دوبار در روز دچار سکسکه شود. می توانید همراه با همسرتان این سکسکه ها را که مانند یک سری حرکات ملایم و ریتمیک هستند احساس کنید.
1401/10/17 10:22