پاسخ به وخدا جز وه دس خوم او شیوم قته بچمه مال باوگم وه دس دالگم آرامه وگرنه ده دس هیچکه ارام نیه شیوم دی ام...
مه عین عه روزیله گذرانمه
شوم دوت ته دالگ نیت وگرنه مگر بقیه بچه نرن،بچم ی طرف عه قصیله شوم بدتر ،دوتم بیا بویمه کرمانشاه دوت ن خوازی عیب بنیته بانه ،مه اوج کرونا بو البته زلگمان دچگ،وله تو بوره لای محسن پور کرمانشاه بچت گناه دره عه همه درد بکیشه ،دوتم بویه یسالونیم بردمه له رستمی وت چه عذابی کشیده با رفلاکس ،اون موقع شوهرم فهمس داستان چس که هوچ ارزشه ارا مه ناشت ،سعی بکه جور مه و خوت نکیت چون بعدا ضربه گن خویت
1402/07/03 09:34