رفلاکس معده در دوران نوزادی و شیرخوارگی علاوه بر علایم تنفسی و گوارشی ناشی از برگشت محتویات اسیدی معده به مری و مجاری تنفسی فوقانی, علائمی نیز خارج از سیستم تنفسی و گوارشی دارد
در تحقیقات انجام شده، کودکانی که دارای سابقه ی رفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با گروه مشابه:
دارای درصد بالاتری از انگشت مکیدن (42 درصد در مقایسه با 7 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
پرخاشگری مانند پرتاب کردن اشیا
کشیدن موی خود و دیگران
زدن سر خود به دیوار یا زمین و عاداتی مانند گاز گرفتن و چنگ زدن (22 درصد در مقایسه با 5 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
اختلالات خواب شامل دیر به خواب رفتن، پریدن از خواب، غلط زدن مداوم در طول خواب، دیدن خواب های بد همراه با گریه و ناآرامی که کودک را از خواب بیدار می کند
ناله در هنگام خواب و عدم به خواب رفتن در محل های گرم و هنگام استفاده از پتو و بالشت (66 درصد در مقایسه با 12 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
بی قراری در طول سفرهای درون شهری و برون شهری به صورت تهوع با یا بدون استفراغ در طول حرکت
تمایل به بغل شدن و نا آرامی در صورتی که در آغوش نباشند
بروز علائم اسهال و استفراغ در طول سفر
واکنش بیشتر تنفسی مانند سرفه، گرفتگی بینی و علایم مشابه سرماخوردگی در طول سفر (25 درصد در مقایسه با 9 درصد کودکان بدون سابقه ی رفلاکس نوزادی)
ریسه رفتن ( نگه داشتن نفس همراه با کبود شدن صورت و علایمی مشابه با تشنج که به صورت هوشیارانه و توسط خود کودک به منظور جلب توجه والدین صورت می پذیرد) نیز در کودکانی که دارای سابقه رفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با کودکانی که فاقد سابقه ی رفلاکس نوزادی بودند هم بروز بیشتری داشت (35 درصد در مقایسه با 4 درصد) و هم از شدت بیشتر و زمان طولانی تری برخوردار بود
سایر واکنش ها مانند تیک های عصبی، بیش فعالی و کمبود توجه و تنوع در بازی های مورد علاقه کودک تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت.
بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت کودکانی که در طول دوره ی نوزادی و شیرخوارگی دارای رفلاکس نوزادی بوده اند و رفلاکس معده ی آنان شناخته شده و تحت کنترل بوده است در مقایسه با کودکانی که فاقد این سابقه بوده اند، بیشتر دچار پرخاشگری، پرتاب اشیا، اختلال در به خواب رفتن و بی قراری در طول خواب، مکیدن انگشت، ریسه رفتن، زدن سرخود به اشیا و کندن موها، بی قراری در طول سفر، تهوع و استفراغ حین حرکت در اتومبیل در سفرهای درون و برون شهری، تمایل به جلب توجه و کاهش آستانه ی تحمل پذیری می باشند، ولی از نظر بروز تیک های عصبی، بیش فعالی و کمبود توجه (هر چند کودکان
1403/10/12 15:09