سندرم آسپیراسیون مكونیوم
اولین مدفوع سیاه رنگ درون روده های جنین مکونیوم نام دارد و در زایمان دیرهنگام ممکن است جنین مکونیوم را درون مایع آمنوتیک دفع کند و سپس آن را همراه با مایع بدرون ریه های خود فرو برد، در این صورت عارضه ای بنام آسپیراسیون موکونیوم رخ می دهد که می تواند موجب بروز مشکلات تنفسی و در برخی موارد آسیب مغزی و در موارد شدید حتی می تواندمرگبار باشد. . 

آسپیراسیون مكونیوم چیست؟ (Meconium aspiration)

مکونیوم (Meconium) اولین مدفوع جنین و به رنگ سیاه است که قبل از تولد در روده جنین  تشکیل می­ شود. معمولاً نوزاد طی چند روز اول پس از تولد، مدفوع مكونیوم را دفع می­ کند. استرسی و فشاری که قبل یا حین تولد به کودک وارد می­ شود ممکن است موجب دفع مکونیوم در رحم گردد. در این شرایط مدفوع مکونیوم با مایع آمنیوتیک كه جنین را احاطه كرده است، مخلوط می­ شود. بنابراین امکان دارد کودک قبل از تولد، این مخلوط را استنشاق کند و مکونیوم وارد ریه او شود. این کودکان دچار استنشاق و خوردن مکونیوم یا سندرم آسپیراسیون مکونیوم (Meconium aspiration syndrome) یا سندروم MAS یا آغشتگی مایع آمنیوتیک به مکونیوم می­ شوند.

اگرچه این سندرم اغلب خطرات جانی به همراه ندارد، اما می­ تواند عوارض مهمی برای سلامتی کودک به دنبال داشته و در صورت عدم درمان یا  شدت بیماری می تواند حتی کشنده باشد.
ادامه در لینک زیر:
"لینک قابل نمایش نیست"

عوارض و علایم کمبود بودن مایع آمنیوتیک
لیگوهیدرامنیوس  Oligohydramnios یا کم بودن مایع آمنیوتیک یک مشکل غیرطبیعی در دوران بارداری و ناشی از کم شدن مایع آمنیوتیک (آب دور جنین در رحم) است. مایع آمنیوتیک نقش حیاتی در رشد مناسب جنین دارد و کم شدن مایع آمنیوتیک می تواند منجر به تولد نوزاد با ظاهری غیرمعمول و نامتناسب گردد. مایع آمنیوتیک معمولا در نیمه دوم سه ماهه سوم و اغلب زمانی که زایمان دیرتر از موعد مقرر اتفاق می­افتد، کم می­ شود.

روی دیگر سکه، زیاد بودن مایع آمنیونیک است که اصطلاحاً پلی­ هیدورآمینوس نامیده می­­ شود.

دلایل کم بودن مایع آمنیوتیک

دلیل بروز الیگوهیدرامنیوس در بسیاری از موارد، ناشناخته بوده و متخصصان همچنان درصدد یافتن علت های آن هستند. در مراحل پایانی بارداری، ادرار جنین بخش اصلی مایع آمنیوتیک را تشکیل می­دهد. بنابراین، کاهش تولید ادرار جنین ناشی از بی نظمی­های بارداری، مانند انسداد دستگاه ادراری جنین، می تواند منجر به الیگوهیدرامنیوس شود. 
ادامه در لینک زیر:
"لینک قابل نمایش نیست"

حاملگی پوچ یا مولار
حاملگی پوچ یا مولار که به بچه خوره نیز معروف است به علت نقص و مشکل در بارور شدن تخمک ایجاد می‌شود. تشخیص حاملگی مولار با اندازه‌گیری عدد بتا یا هورمون گونادوتراپین انسانی (HCG) و سونوگرافی صورت می گیرد.

اگر در بارداری مولار تمام کروموزوم‌های تخمک بارور شده متعلق به پدر باشد بارداری مولار کامل نامیده می شود. اگر علاوه بر دو مجموعه کروموزوم متعلق به پدر کروموزوم مادر نیز در تخمک بارور وجود داشته باشد، حاملگی مولار ناقص (مول ناقص) خواهد بود. در نتیجه، جنین به جای 46 کروموزوم، 69 کروموزوم دارد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که کروموزوم‌های پدر تکثیر شده، یا دو اسپرم، یک تخمک را بارور کنند.

بارداری مولار ممکن است در ابتدا نشانه‌ای نداشته و مانند یک بارداری طبیعی به نظر برسد، اما اغلب بارداری‌های مولار، علایم خاصی را ایجاد می‌کنند.

"لینک قابل نمایش نیست"

پیشگیری از اختلال اسپینا بیفیدا
شایع ترین نوع اختلال لوله‌ عصبی، اسپینا بیفیدا (Spina bifida) است کهمهره شکاف دار نیز نامیده می شود، در این اختلال ستون فقرات درست شکل نمی‌گیرد و معمولاً برآمدگی مشهودی یا بازشدگی روی بخشی از ستون فقرات وجود دارد. در حالی که علت دقیق بروز اختلال ‌های لوله‌ عصبی ناشناخته‌اند، تردیدی نیست که برای پیشگیری از اختلال اسپینا بیفیدا (مهره شکاف دار)، مصرف مکمل‌ مناسب، ویتامین ب و اسید فولیک، چه پیش از لقاح جنین و چه در سه ماه اول بارداری، بسیار ضروری است.

اسید فولیک چیست و چرا برای پیشگیری از عارضه اسپینا بیفیدا (مهره شکاف دار) اهمیت زیادی دارد؟

فولات نوعی از ویتامین ب (ب9) است که به طور طبیعی در سبزی‌هایی با برگ سبز تیره، مثل بروکلی و مارچوبه، انواع مغزها، عدس و مرکبات یافت می‌شود. تمام ویتامین‌های ب محلول در آب هستند، یعنی بدن آنها را ذخیره نمی‌کند، پس باید روزانه میزان ویتامین ب9 مورد نیاز خود را مصرف کنید. میزان کم فولات در سیستم بدنی غیرعادی است.
"لینک قابل نمایش نیست"

استراحت مطلق در بارداری در چه شرایطی لازم است؟
اگر بارداری شما به طور طبیعی پیشرفت می‌کند یعنی بارداری سالم بدون هیچ عارضه‌ای دارید منعی در فعال بودن شما نخواهد بود و برای حفظ تناسب اندام به انجام فعالیت های ورزشی نیز تشویق می‌شوید. اما اگربارداری شما پُرخطر باشد، احتمالاً در دوران بارداری استراحت مطلق برایتان تجویز می‌شود. در چنین وضعیتی از شما خواسته می‌شود که تا فرزندتان متولد شود اغلب ساعت‌های روز در بستر بمانید.

آیا استراحت مطلق در بارداری موثر و ضروری است؟

درباره‌ی اینکه آیا استراحت مطلق واقعاً موثر یا ضروری است، بحث‌های زیادی وجود دارد و برخی از متخصصین مضراتی نیز برای آن ذکر می‌کنند. از جمله اینکه می تواند آثار جانبی مثل درد عضلانی، احتمال لخته شدن خون در رگ‌های عمیق، از دست رفتن توازن ماهیچه‌ای و افسردگی  را در پی داشته باشد. به گفته‌ی دکتر جانا روسو، متخصص زنان و زایمان در بیمارستان تایگربرگ کیپ تاون، امروزه استراحت مطلق کم کم محبوبیت خود را از دست داده است. قبلاً این کار برای افراد مبتلا به فشار خون بالا،جفت سرراهی یا هر نوع خطر برای بارداری پیشنهاد می‌شد. اما اکنون به نظر می‌رسد که اگر مادر باردار بیشتر ساعات روز را در بستر بماند، به لخته شدن خون دچار می‌شود و این عارضه مشکلات زیادی را برای بارداری ایجاد می‌کند.
"لینک قابل نمایش نیست"

بارداری پرخطر چیست؟

برخی از مادران شادی و لذت توصیف ناپذیری در دوران بارداری تجربه می کنند، در حالی که برخی از آنها بخصوص مادرانی که به بیماری های مزمن مبتلا هستند یا بارداری چند قلویی دارند این دوران را با ترس و اضطراب پشت سر می گذارند. در این شرایط برای اطمینان از سلامت مادر و جنین، باید تحت مراقبت های ویژه قرار گیرند.
لینک مطلب:
"لینک قابل نمایش نیست"

همه چیز در مورد بیماری ام اس و بارداری
ام‌اس بیماری شایعی است كه سیستم ایمنی بدن را درگیر می کند و تقریباً از هر هزار نفر یك نفر آن هم در 40-20 سالگی، یعنی سن باروری به آن مبتلا می‌شود. میزان شیوع این بیماری در بانوان 2 برابر آقایان است، بنابراین این مسئله می‌تواند باعث ایجاد سوال‌ها و نگرانی‌های بسیاری باشد.

آیا امکان دارد در طول بارداری به این بیماری دچار شویم؟ چه مسائلی احتمال ابتلا را افزایش می‌دهد؟ آیا با وجود ابتلا به ام اس، امکان بارداری وجود دارد؟ ام اس ممکن است به جنین منتقل شود؟ درمان‌ها روی جنین یا نوزاد در طول شیردهی اثر منفی نمی‌گذارند؟

همه چیز در مورد بیماری ام اس و بارداری

تاثیر بیماری ام اس بر قدرت باروری
بررسی‌ها نشان داده‌اند، بیماری ام اس بر قدرت باروری بانوان و آقایان تاثیر منفی ندارد. با این حال برخی درمان‌ها در حوزه شیمی ‌درمانی مثل میتوکسانترون كه برای فرم‌های تهاجمی بیماری استفاده می‌شود به‌خصوص در خانم‌های بالای 35 سال، می‌تواند باعث توقف دوره‌های ماهانه و یائسگی زودرس شود

ادامه در لینک زیر:
"لینک قابل نمایش نیست" />

عفونت مادرزادی سیتومگالوویروس و شیوه انتقال آن
بارداری یعنی باید بسیار بیشتر از قبل مراقب خودتان باشید چون اکنون سلامت جنین هم در گرو سلامت شماست. ابتلای مادر به برخی عفونت‌ها در بارداری می‌تواند برای جنین بسیار خطرناک باشد. یکی از این ویروس‌های خطرناک ویروس CMV است که می‌تواند منجر به عفونت مادرزادی سیتومگالوویروس شود.
سیتومگالوویروس یا CMV از خانواده ویروس تبخال تناسلی یا هرپس است که به طور عادی و بدون علامت و نشانه در اکثر کودکان زیر سن پیش دبستانی و بزرگسالان بروز می‌کند. اما ابتلای به آن در دوران بارداری، هر چند در موارد نادر، میتواند خطر جدی برای جنین داشته باشد.
بر اساس نظر متخصصان فقط 1 تا 4 درصد مادران باردار برای بار اول در دوران بارداری به این ویروس مبتلا میشوند و فقط حدود 1 تا 3 آنها ویروس را در دوران جنینی به کودک منتقل میکنند. بعد از تولد، تعداد کمی از نوزادان با عوارض بلندمدت ناشی از ابتلای به این ویروس مواجه می‌شوند.
این ویروس از طریق تماس فیزیکی با مایعات بدن فرد آلوده منتقل می‌شود، از جمله: بزاق، ادرار، مخاط بینی، خون، مدفوع، مایع منی، شیر مادر، ترشحات واژن یا اشک چشم. یعنی اگر فرد مستعد از طریق رابطۀ جنسی یا تماس دست یا دهان در مواجهه با مایعات بدن فرد آلوده قرار بگیرد، امکان ابتلا به ویروس وجود دارد. مادرانی که فرزند خردسال دارند بيشتر در معرض خطر عفونت این ویروس هستند، چون اين ويروس معمولاً در بزاق و ادرار كودكان (به ويژه در سنین 1 تا 3 سالگی) وجود دارد و ممکن است در مهدکودکها یا زمینهای بازی در میان کودکان نوپا گسترش یابد.
اگر مادر در دوران بارداری برای نخستین بار در معرض عفونت سیتومگالوویروس قرار بگیرد، یا به انواع مختلف تبخال مبتلا شود و یا به دلیل ضعف سیستم ایمنی به دلایل وجود بیماریهای جدی و کمیاب مثل ایدز، ویروس نهفته دوباره در بدن او فعال شود، امکان انتقال بیماری از خون مادر و از طریق جفت به جنین وجود دارد.
چه افرادی بیشتر در معرض خطر هستند؟
مادرانی که قبل از بارداری هیچگاه به عفونت سیتومگالوویروس مبتلا نشدند، بیش از سایرین در معرض خطر هستند، البته از آنجا که علائم این بیماری بسیار شبیه به سایر عفونتهای ویروسی است به سختی میتوان به یقین گفت که فرد قبلاً به این ویروس مبتلا شده است یا خیر. جدی‌ترین مشکلات مربوط به عفونت سیتومگالوویروس در روزهای نخست بارداری، بخصوص در سه ماهه اول رخ میدهد، به همین دلیل بر رعایت هر چه بیشتر نکات بهداشتی در این دوران تاکید میشود.
"لینک قابل نمایش نیست"

خطرات ابتلا به عفونت سیتومگالوویروس در بارداری
حدود 90 درصد یا بیشتر نوزادانی که در دوران بارداری مبتلا به سیتومگالوویروس می‌شوند، هنگام تولد هیچ نشانه ‌ای از عفونت ندارند. در موارد معدود، علائم احتمالی عبارتند از:
• زایمان زودرس
• تشنج
• اندازه کوچک سر جنین (میکروسفالی)
• اندازه کوچک بدن و وزن پایین هنگام تولد
• مشکلات کبدی، طحال و ریه
• نقص لوله عصبی و اسپینابیفیدا
اما ممکن است بعدها عوارض جدی‌تری نشان دهند، از جمله:
• ناتوانیهای یادگیری و معلولیت های حرکتی
• نقص بینایی یا شنوایی

پیشگیری از عفونت سیتومگالوویروس
از آنجا که عفونت سیتومگالوویروس میتواند زمینه ساز برخی نقص‌های مادرزادی باشد، نباید به سادگی از آن گذشت، لذا همانند سایر بیماریهای ویروسی بهترین کار این است که تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض ویروس اجتناب کنید. اگر خودتان فرزند خردسال دارید یا در تماس با کودکان هستید، رعایت نکات بهداشتی زیر توصیه میشود:
• دستها را به خصوص بعد از تعویض پوشک یا تمیز کردن بینی کودک بطور مرتب و با دقت با آب و صابون بشویید.
• پوشک یا هر وسیلۀ آلوده به ادرار را ابتدا در یک کیسه پلاستیکی قرار داده و به داخل سطل زباله بیندازید.
• از خوردن باقیمانده غذای کودکان و لقمه های آنها خودداری کنید.
• از لوازم شخصی دیگران به ویژه خردسالان استفاده نکنید.
• از بوسیدن دهان و گونه‌های نوزادان و خردسالان بپرهیزید، بهتر است پیشانی کودک را ببوسید.
• از استفاده از هرگونه وسیله مشترک با کودک و نوزاد بپرهیزید.
"لینک قابل نمایش نیست"

علائم سیتومگالوویروس در مادران باردار
اگرچه این ویروس اغلب هیچ علامت مشخصی ندارد، اما در برخی موراد با نشانه هایی همراهند، از جمله تب، خستگی مزمن و مداوم، تورم غدد لنفاوی گردن، گلو درد، اسهال، تنگی نفس، کاهش اشتها، کاهش وزن.
علائم ابتلا به سیتومگالوویروس شبیه بسیاری از بیماریهای ویروسی دیگر از جمله گلودرد و آنفولانزا است. اگر تب، گلو درد، التهاب غدد لنفاوی و خستگی عمومی داشتید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات درمانی لازم صورت گیرد.
پزشک با انجام آزمایش خون، مقدار آنتی بادی CMV را در خون بررسی کرده و به یک تشخیص نهایی میرسد. اگر مسلم شد که شما مبتلا به سیتومگالوویروس هستید، باید با آمنیوسنتز یا سونوگرافی اطمینان حاصل کنید که آیا ویروس به جنین منتقل شده است یا خیر. البته با این آزمایشها، تنها وضعیت ابتلای جنین به عفونت مشخص میشود و نمیتوان در مورد تبعات و عواقب عفونت اظهار نظر کرد.
اگر نوزاد مبتلا به عفونت مادرزادی سیتومگالوویروس باشد
اگر آزمایش CMV در دوران بارداری برای شما مثبت باشد، ممکن است جنین‌تان هم آلوده شده باشد. اگر نوزاد پس از تولد دارای علائم عفونت سیتومگالوویروس مادرزادی باشد، پزشک به شما توصیه میکند برای اندازه گیری میزان آنتی بادی CMV در بدن نوزاد به فاصلۀ دو هفته بعد از تولد از کودک آزمایش خون، ادرار یا بزاق به عمل آید. اگر جواب آزمایش نوزاد مثبت باشد، برای به حداقل رساندن عوارض بالقوه عفونت، احتمالاً داروهای ضد ویروس تجویز خواهد شد. شنوایی کودک نیز باید به طور منظم بررسی شود. در این خصوص پیگیریهای بیشتری لازم است که باید با مشورت پزشک در مراحل بعدی صورت گیرند.
"لینک قابل نمایش نیست"

حاملگی خارج از رحم چگونه اتفاق می‌افتد
درصرتی که تخمک بارور شده در لوله فالوپ و ... در شکم قرار بگیرد، حاملگی خارج از رحم رخ می‌دهد. از آنجا که این نوع بارداری نمی‌تواند به صورت طبیعی ادامه پیدا کند، استفاده از درمان‌های اورژانسی اجتناب ناپذیر است.
در اکثر موارد، حاملگی خارج از رحم در هفته‌های ابتدایی بارداری بروز می‌کند. ممکن است ندانید باردار هستید و مشکلی هم نداشته باشید. خون ریزی واژنی خفیف و درد لگن معمولا نخستین نشانه است، اما علائم دیگری هم دارد از جمله:
• اسهال و استفراغ همراه با درد
• گرفتگی شدید شکم
• دردناک شدن یک طرف بدن
• ضعف یا سرگیجه
• دردناک شدن شانه، گردن یا راست روده
ممکن است حاملگی خارج از رحم باعث پاره شدن لوله فالوپ شود که با خون ریزی و درد شدید همراه است. اگر خون ریزی شدید همراه با سرگیجه، از حال رفتن و شانه درد داشتید بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
بعلاوه درصورت داشتن هر یک از گزینه‌های زیر احتمال تجربه حاملگی خارج از رحم بیشتر خواهد شد:
• بیماری التهاب لگن
• بیماری‌های مقاربتی
• سابقه حاملگی خارج از رحم
• اصلاح ناقص یا تغییر مسیر لوله‌های فالوپ
• استفاده از داروهای باروری
• استفاده از لقاح مصنوعی، ای وی اف و ...
• باردار شدن علی رغم وجود آی یو دی
تشخیص و درمان بارداری خارج از رحم
تشخیص بارداری خارج از رحم با انجام آزمایش‌های ویژه و مشاهده وضعیت رحم و لوله‌های فالوپ انجام می‌شود. درصورت تایید بارداری خارج از رحم، پزشک دارو درمانی را آغاز می‌کند. اگر درمان نشود از سایر روش‌ها استفاده خواهد کرد.
چون تخمک خارج از رحم نمی‌تواند زنده بماند، باید بافت ایجاد شده با استفاده از دارو درمانی یا جراحی برداشته شود تا از بروز عوارض جدی پیشگیری شود. اگر لوله فالوپ آسیب ندیده و حاملگی پیشرفت نکرده باشد، پزشک با تزریق داروی متوترکسات باعث جذب شدن بافت ایجاد شده می‌شود. در غیر اینصورت جراحی اجتناب ناپذیر است. رایج‌ترین روش لاپاروسکوپی است. اگر بیمار خونریزی شدید داشته باشد و لوله فالوپ آسیب دیده باشد جراحی اورژانسی انجام خواهد شد.

سن بارداری پرخطر چست؟ و چه مشکلاتی به همراه خواهد داشت؟
اگر به بارداری پس از 35 سال فکر می‌کنید باید بدانید نه تنها شانس باردار شدن‌تان در آن سن کمتر است، بلکه احتمال بروز نواقص مادرزادی و درگیر شدن مادر با مشکلات و بیماری‌ها هم بیشتر خواهد شد.
در طول بارداری ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ، ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳـﻚ و آﻧﺎﺗﻮﻣﻴـﻚ بسیاری در ﺑــﺪن مادر رخ ﻣــﻲدﻫــﺪ. در واﻗــﻊ بروز این ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺮاﺗﺮ از کنترل مادر بوده و مادر ﻫﻢ از ﻧﻈـﺮ ﺟـﺴﻤﻲ و ﻫﻢ از ﻧﻈﺮ روﺣـﻲ آﺳـﻴﺐﭘـﺬﻳﺮ ﻣـﻲشوﺪ. اکثر بانوان در این دوران با پیچیدگی‌های خاصی روبرو نمی‌شوند. اما بارداری‌های پرخطر در 8 درصد بانوان رخ می‌دهد، که با دانش و مراقبت‌های ویژه امروزی، براحتی می‌توان بارداری و زایمان سالمی را پشت سر گذاشت.
احتمال بروز بارداری پرخطر به شرایط پیش از بارداری شما هم مربوط است، عوامل زیر باعث افزایش احتمال بارداری پرخطر می‌شوند:
• دیابت‌
• فشار خون بالا
• صرع
• بیماری‌های کبدی
• سن کمتر از 1‌7 سال: در مادران جوان‌تر احتمال زایمان نوزاد کم وزن بیشتر است.
• سن بیشتر از 35 سال: در مادران مسن‌تر احتمال بروز فشار خون بالا، دیابت یا کیست‌های رحمی بیشتر می‌شود. خطر زایمان فرزند مبتلا به "سندرم دوان"  هم بیشتر می‌شود.
• تاریخچه پزشکی: سابقه سزارین، زایمان زودرس یا وزن کم نوزاد هنگام تولد.
• بارداری‌ در شرایطی که سابقه سه سقط جنین یا بیشتر را داشته‌اید.
• سبک زندگی پرخطر مثل نوشیدن الکل و کشیدن سیگار.
• مشکلات قلبی، آسم، کم‌خونی و آرتروز.
اگر یکی از این عوامل درباره شما صدق می‌کند، با پزشک‌تان مشورت کرده و هر چه سریع‌تر برای انجام آزمایش‌های بارداری اقدام کنید. در اینصورت پزشکتان بررسی دقیق‌تر فشار خون، آزمایش پروتئین ادرار، آزمایش خون و سونوگرافی را پیشنهاد خواهد داد. اگر سن‌تان بالای 35 سال باشدحتماَ باید آزمایش ژنتیک یا آمنیوسنتز (تشخیص ناهنجاری‌های کروموزمی ) انجام شود.

حاملگی پرخطر و عفونت ادراری با هم ارتباط دارند؟
ابتلا به عفونت ادراری درصورت عدم درمان می‌تواند شرایط را برای مادر دشوارتر کرده و احتمال بروز زایمان زودرس را افزایش می‌دهد. ابتلا به هرگونه عفونت در بارداری خطر زایمان زودرس را افزایش می‌دهد. افرادی که مبتلا به بارداری پرخطر هستند به خودی خود باید از نظر زایمان زودرس تحت نظر متخصص باشند. بنابراین درصورت مشاهده هر نشانه‌ای از عفونت ادراری حتما هرچه سریع‌تر به متخصص مراجعه کنید. نشانه‌های عفونت ادراری شامل درد و سوزش هنگام ادرار کردن، تکرر ادرار، درد قسمت زیر شکم و احساس اورژانسی بودن نیاز به رفع ادرار می‌شود.
مادران بارداری که در آزمایش ادرار آنها وجود باکتری گزارش شده حتی درصورتی که نشانه‌های عفونت مجاری ادراری را نداشته باشند هم باید حتما تحت درمان قرار بگیرند.
اگر شما بارداری پرخطر دارید باید دفعات بیشتری به  پزشک مراجعه کنید، همچنین بیشتر و تخصصی‌تر تحت نظر باشید. ممکن است پزشک متخصص زنان و زایمان شما را به پزشک متخصص بارداری‌های پرخطر ارجاع دهد.
مراقبت دقیق از شما و جنین به شرایط و موقعیت خاص شما بستگی دارد. پزشک متخصص بارداری‌های پرخطر برای حفظ سلامت شما و جنین در طول دوران بارداری با پزشک متخصص زنان و زایمان همکاری می‌کند.
با رعایت چند نکته می‌توانید خطرات و مشکلات بارداری پرخطر را به حداقل برسانید.
• قبل از اقدام برای بارداری به کمک پزشک برای قبل از بارداری و بارداری‌تان برنامه ریزی کنید. با این کار زمان کافی برای ایجاد برخی تغییرات را در اختیار دارید.
• درباره مشکل یا بیماری خود و چگونگی حفظ سلامت خود اطلاعات کافی کسب کنید. از پزشک‌تان بخواهید اطلاعات کافی در اختیارتان قرار دهد.
• در اولین معاینه با پزشک خود درباره بیماری‌ها و داروهایی که مصرف می‌کنید همچنین مشکلات خود در بارداری‌های قبلی صادقانه صحبت کنید.
• شیوه زندگی سالمی را پیش بگیرید، تغذیه سالم، داشتن فعالیت بدنی، عدم مصرف دخانیات و نوشیدنی‌های الکلی.
• مراقب سلامت روحی و احساسی خود باشید.
درنتیجه حاملگی پرخطر و عفونت ادراری هردو قابل کنترلند، به شرطی که اقدامات لازم در زمان مناسب انجام شود.
"لینک قابل نمایش نیست"

متوقف کردن سرزنش خود در بارداری پر خطر
قسمت اول

سرزنش کردن خود در دوران بارداری پر خطر یا پس از آن به شدت در میان بانوان متداول است.
دکتر دونا روترد، متخصص بارداری پر خطر بیمارستان دانشگاه آدلاید در استرالیا معتقد است، بانوان باردار با مطالعه و اجرای توصیه های پزشکان متخصص زنان و زایمان و روان درمانگران می توانند این مشکل را از میان بردارند.
او می گوید:" فکر می کنیم به راحتی می توانیم از فرزندمان حفاظت کنیم، اما پس از سقط جنین و از دست رفتن اش مضطرب می شویم و احساس گناه زمین گیرمان می کند. "
از دست دادن فرزند: داستان دو زن
وقتی پاملا رایت فرزندش را در هفته هجدهم بارداری از دست داد خودش را سرزنش کرد. شاید در دوران بارداری پسر خردسالش را بیش از اندازه بلند کرده و در آغوش گرفته بود. در حقیقت، ضعف دهانه رحم اش عامل بروز قاعدگی شدید و سقط جنین شد. پاملا پس از پشت سر گذاشتن سیاه ترین روزهای زندگی اش به آرامش رسید.
او گفت:" پس از مدت ها پی بردم برای پیشگیری کردن از بروز این حادثه تلاش نکردم. "
دکتر رایت گفت، سن می تواند منشاء بروز احساس گناه باشد. ممکن است فکر کنید عامل بروز اتفاقات ناگوار بالا رفتن سن و اقدامات دیر هنگام باشد، اما ممکن است سن ارتباطی با سقط جنین نداشته باشد."
سن مردیت لنگستون وقتی در هفته بیست و یکم بارداری دو قلوهایش را سقط کرد مشکلات عدیده ای ایجاد کرده بود. او و همسرش پیش از این دو فرزندشان را از دست داده بودند. کابوس بالا رفتن سن باعث شد مردیت تخمک هایش را فریز کند.
آنها وقتی برای باردار شدن آماده می شدند از دو تخمک فریز شده استفاده کردند، اما با بروز پره اکلامپسی از میان رفتند.
لنگستون گفت:" خودم را سرزنش می کنم چون عامل مرگ فرزندانم هستم. "
لنگستون در جلسات روان درمانی اشک می ریخت اما پزشک به او کمک کرد به آرامش برسد.
"لینک قابل نمایش نیست"

قسمت دوم
روش های متوقف کردن سرزنش خود
از خود بپرسید اگر در شرایط متفاوتی قرار داشتید چه احساسی داشتید.
دکتر جینا هسنا، روان درمانگر مرکز پزشکی دانشگاه ملبورن این سوال را پرسید:" خودتان را به دلیل پر کاری غده تیروئید سرزنش می کردید؟ "
دکتر آنا گلیزر، روان پزشک دوران بارداری مرکز درمانی دانشگاه کالیفرنیا گفت:" سرزنش و احساس گناه کردن از جمله علایم و نشانه های افسردگی است. اکثر قریب به اتفاق افرادی که فرزندشان را از دست می دهند، خود را سرزنش می کنند. "
با مطالعه و اجرای توصیه های زیر می توان سرزنش کردن خود را در دوران بارداری پر خطر و پس از آن متوقف کرد:
با فردی قابل اعتماد حرف بزنید
دکتر جینا هسنا معتقد است، برای بسیاری از بانوان صحبت کردن با اعضای خانواده، دوستان و همسر درباره بارداری دشوار است. آنها می توانند پس از مراجعه به مراکز مشاوره با متخصصان خبره گفت و گو کنند و درمان شوند.
محبت و دلسوزی کردن به خود را تمرین کنید
دکتر برایان هث، استاد مدرسه روان پزشکی دانشگاه هاروارد این روش را " گفت و گو با خود همراه با دلسوزی " نامیده است. او معتقد است بانوان می توانند با اجرای این کار سرزنش کردن خود در دوران بارداری پر خطر و پس از آن را متوقف کنند.
"لینک قابل نمایش نیست"