لجبازی ذاتی است یا اکتسابی؟
به طور کلی باید پذیرفت که هیچ کودکی از زمان تولد لجباز به دنیا نمی آید و این استراتژی نوعی واکنش دفاعی است تا بتواند در دنیای واقعی، توانمندی خود را به اثبات برساند.
لجبازی و پرخاشگری یک ویژگی ملموس در کودکان است که در سنین کمتر برای نمایش قدرت و نیاز به رشد و کشف و محافظت خود در محیط، واکنش‌هایی را صورت میدهند.
شاید جالب به نظر برسد که بدانید نوزادان تازه متولد شده در صورت عدم استشمام عطر گرمای مادر برای مدت طولانی حتی 10 دقیقه، گریه های شدید و مداومی را صورت میدهند که متوقف نمی شود.
چنین ابتکاری را نمی‌توان حیله و یا لوس بودن کودک دانست بلکه حرکتی ناخودآگاه است تا بتواند با تماس فیزیکی از نظر عاطفی، آرامش کسب کند.
صدای گریه نوزاد در گوش افراد بزرگسال، ممکن است آزاردهنده نیز باشد. اما باید دانست چنین ابزار ارتباطی هوشمندانه برای جلب نظر اطرافیان به وجود آمده است بنابراین کودکان، زمانی که توانایی ابراز احساسات خود را نداشته باشند ممکن است از شیوه های مختلفی استفاده کنند.
پرخاش کودکان در صورت عدم تخلیه می تواند روح و روان آنها را آزرده خاطر کند. والدین ممکن است نتوانند خود را به درستی کنترل کنند اما مطمئنا پشتکار می تواند معجزه کند.
در آغوش گرفتن، نوازش، تماس چشمی و کاربرد لحن کلامی مثبت به کودک اطمینان خاطر می‌دهد که می‌تواند از این مرحله عبور کند و پذیرفته شود. تنبیه و سرزنش آینده بدتر به دنبال دارد.
بسیاری از والدین بیان می‌کنند که در مواجهه با فرزندشان و تربیت درست، احساس خستگی، ناامیدی و استرس بسیاری را تجربه می کنند. مطمئنا نگرش و آگاهی می تواند رابطه سازنده را برای کودک ممکن کند.
همواره لجبازی به منزله وجود یک چالش جدی نیست. بسیاری از کودکان، ممکن است در روند طبیعی رشد چنین واکنش‌هایی را نشان دهند تا به نوعی اثبات قدرت و تاکید بر توانمندی های ذاتی باشد.
والدین به عنوان نخستین افرادی محسوب شده که می‌توانند مدیریت و یا تشدید شرایط را صورت دهند بنابراین آگاهی نسبت به نحوه برخورد با کودک لجباز، اهمیت بسیاری دارد
@donyayekoodak
1402/12/24 18:22
116 عضو
