عزیزم شادی یه حسه ، وقتی شاد میتونی زندکی کنی که آشتی کنی، اول با خودت بعد با ادما ،، حالا اشتی کردن مستلزم پذیرفتن هست ، یعنی خودمون رو بپذیریم با تمام خوبی ها و بدی هامون اینطوری با خودمون دوست میشیم، وقتی با خودمون دوست باشیم و به صلح برسیم کم کم با ادمها هم به صلح میرسیم و ادم ها رو همانطور که هستن میپذیریم و باهاشون اشتی میکنیم ( منظورم از اشتی این نیست که به ادمها اجازه بدیم بهمون اسیب بزنن، منظورم اینه که تو یه شرایط خاص که مجبوریم کنارشون باشیم حالمون بد نباشه، اینکه بدون حال بدی بتونیم از حقمون دفاع کنیم و در عین حال کسی رو هم ناراحت نکنیم ،* این همون بیان احساسه که بهتون قبلا گفتم*)
شاد بودن فقط یه حس هست که همه ما میتونیم تجربش کنیم
به بچه هاتون نگاه کنید ببینید مثلا از یه خیار که به دستشون میدیم چقدر خوشحال میشن چون کودکانه به اون خیار نکاه میکنن، چون اون لحظه فقط به اون حس خوردن چیزی که دوست دارن فکر میکنن و شاد میشن.
اگر به کودکتون توجه کنید و خواسته های واقعیشون رو ببینید و اونا رو براورده کنید انقدر راحت شاد میشید( البته یادتون باشه خواسته های کودکتون نه والدتون )
1403/04/16 13:35
70 عضو
