?#پارت_#ششم
رمان_#قشاع?

?#پارت_#ششم
رمان_#قشاع?

ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﻮد و ﺑﺲ ... ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و ﻧﻮر ﻓﻘﻂ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ ...‬ ‫در ﮐﺶ و واﮐﺶ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﻮدم و ﺳﺎدﮔﯽ زﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﺶ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ داﺳﺘﺎﻧﺶ رو ﺑﮕﻢ ... دوﻧﻪ‬ ‫ﻫﺎي ﻋﺮق از ﭘﺸﺘﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮد ... از ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻢ ... ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ اش و در آﺧﺮ ﺳﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد واﻗﻌﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ واﻗﻌﯽ ﺷﺪ و ﻣﻦ درد زﻧﯽ ﮐﻪ اول ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﺎ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ وﺟﻮدم درك ﮐﺮدم ...‬ ‫ﺻﺪاي دﺳﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ... ﺻﺤﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ ... ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ ﮐﻪ روﺷﻦ ﺷﺪ ... ﺗﺎزه ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻧﯿﺎ ... ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ ... ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ... ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ﮐﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮدن ... ﻧﻔﺲ ﺑﯿﺮون دادﯾﻢ و ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ... ﻟﺬت ﺻﺪاي اﯾﻦ دﺳﺘﻬﺎ رو ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪم ... ﺳﻠﻮل ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﺑﺪﻧﻢ ﭘﺮ ﺷﺪ از ﺧﻮﺷﯽ از ﺷﻌﻒ ... ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﭼﺸﻢ ﭼﺮﺧﻮﻧﺪم‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻦ اﺻﻠﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺑﻮد ... ﺧﻢ ﺷﺪم در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﻮرﺷﻮن و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ آره‬ ‫... ﻫﻤﯿﻨﻪ ... ﺗﻤﺎم اون ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ... ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺤﻘﯿﺮﻫﺎ ... دوﯾﺪﻧﻬﺎ ... ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن ﻫﻤﯿﻨﻪ ...‬ ‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﺳﻬﯿﻞ ﻫﻢ روي ﺻﺤﻨﻪ اوﻣﺪ و ﻣﻦ ﻧﺎ ﺧﻮد آﮔﺎه ﭼﺸﻤﻢ رﻓﺖ ﺑﻪ ردﯾﻒ ﺟﻠﻮي ﺟﻠﻮ ... اﺳﺘﺎد اﻣﯿﺮي ﭼﺸﻤﺎن ﺧﯿﺴﺶ رو ﭘﺎك‬ ‫ﮐﺮد ... ﺳﯿﺎ

ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﻮد و ﺑﺲ ... ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و ﻧﻮر ﻓﻘﻂ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ ...‬ ‫در ﮐﺶ و واﮐﺶ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﻮدم و ﺳﺎدﮔﯽ زﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﺶ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ داﺳﺘﺎﻧﺶ رو ﺑﮕﻢ ... دوﻧﻪ‬ ‫ﻫﺎي ﻋﺮق از ﭘﺸﺘﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮد ... از ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻢ ... ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ اش و در آﺧﺮ ﺳﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد واﻗﻌﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ واﻗﻌﯽ ﺷﺪ و ﻣﻦ درد زﻧﯽ ﮐﻪ اول ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﺎ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ وﺟﻮدم درك ﮐﺮدم ...‬ ‫ﺻﺪاي دﺳﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ... ﺻﺤﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ ... ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ ﮐﻪ روﺷﻦ ﺷﺪ ... ﺗﺎزه ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻧﯿﺎ ... ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ ... ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ... ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ﮐﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮدن ... ﻧﻔﺲ ﺑﯿﺮون دادﯾﻢ و ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ... ﻟﺬت ﺻﺪاي اﯾﻦ دﺳﺘﻬﺎ رو ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪم ... ﺳﻠﻮل ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﺑﺪﻧﻢ ﭘﺮ ﺷﺪ از ﺧﻮﺷﯽ از ﺷﻌﻒ ... ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﭼﺸﻢ ﭼﺮﺧﻮﻧﺪم‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻦ اﺻﻠﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺑﻮد ... ﺧﻢ ﺷﺪم در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﻮرﺷﻮن و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ آره‬ ‫... ﻫﻤﯿﻨﻪ ... ﺗﻤﺎم اون ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ... ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺤﻘﯿﺮﻫﺎ ... دوﯾﺪﻧﻬﺎ ... ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن ﻫﻤﯿﻨﻪ ...‬ ‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﺳﻬﯿﻞ ﻫﻢ روي ﺻﺤﻨﻪ اوﻣﺪ و ﻣﻦ ﻧﺎ ﺧﻮد آﮔﺎه ﭼﺸﻤﻢ رﻓﺖ ﺑﻪ ردﯾﻒ ﺟﻠﻮي ﺟﻠﻮ ... اﺳﺘﺎد اﻣﯿﺮي ﭼﺸﻤﺎن ﺧﯿﺴﺶ رو ﭘﺎك‬ ‫ﮐﺮد ... ﺳﯿﺎ

- ﺑﻠﻪ ﺑﻠﻪ ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﯿﺸﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ...‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻫﺎي ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮي ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻦ ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ ...‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ اﯾﺪ؟‬ ‫ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ... ﮐﻤﯽ ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮدم: ﻧﻪ ... ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮑﻢ ...‬ ‫
- ﮐﺎرﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ و ﺧﻮب ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺘﻮن اوﻣﺪه ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫
- ﺷﻤﺎ اﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از اﯾﻨﺠﺎ زﯾﺎد ﺧﻮﺷﺘﻮن ﻧﯿﻮﻣﺪه؟‬ ‫... ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؟ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاي اﯾﻦ آدم ﺣﺴﻬﺎي اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺶ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؟ ﺑﯽ ادﺑﯽ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺧﻮدم دﻋﻮﺗﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﭼﯿﺰي‬ ‫ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ...‬ ‫
- ﻧﻪ ... ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﯿﻮﺷﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫ﮐﻤﯽ روي ﻣﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻢ ﺷﺪ ... ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﻮﺷﺎ و ﮐﻮﺷﺎ ﺳﺨﺖ درﮔﯿﺮ ﺑﺤﺚ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﭘﺲ اﯾﻦ ﻧﻪ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﯾﻌﻨﯽ آره ...‬ ‫
- ﺧﻮب راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ... ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻣﻦ ﺟﻮر ﻧﺒﺎﺷﻪ ...‬ ‫
- ﺣﺪس زدن ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﯾﺎ ﻧﺎزك ﻧﺎﻧﺠﯽ؟ ﭼﺮا ﺗﻮ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اش اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻟﺤﻨﻢ رو ﮐﻨﺘﺮل‬ ‫ﮐﻨﻢ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدم آﺷﺘﯿﻢ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺗﻮي ﺟﺎش ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ: ﺷﻤﺎ ... م ...‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻪ ﮐﻪ ﮔﺎرﺳﻮن ﺑﺎ ﻣﻨﻮ ﻫﺎ اوﻣﺪ و ﺣﺮﻓﺶ ﻧﺼﻔﻪ ﻣﻮﻧﺪ ... ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدم از دﺳﺘﺶ ... ﯾﻌﻨﯽ دﺧﺘﺮ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اون‬ ‫ﻃﻮر ﺑﻬﺶ زل زده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻦ ﻣﯿﺰان ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯾﺶ رو ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻦ؟‬ ‫
- ﻗﻬﻮه ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا رو در ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن ﺑﺎﺷﯿﻢ ...‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم داﺷﺖ ﻧﺰدﯾﮏ 11 ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد زود ﺑﺮه ﺑﺎ ﺻﻮرت ﺧﻨﺪاﻧﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﯽ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ دراز ﮐﺮده ﺑﻮد: ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ از اوﻟﯿﻦ اﺟﺮا ﻋﻮاﻣﻞ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻦ ﯾﻪ ﺟﺎ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ اﻻﻧﻢ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ: ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﮐﻪ وﻗﺖ ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻬﻢ زد و دﺳﺘﻢ رو ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺮد: ﻣﻤﻨﻮن از ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺑﺖ آﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺮﻧﺴﺲ ...‬ ‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺤﻤﺪ ... ﺣﺎﻣﯽ ﺗﮑﯿﻪ اي ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داد ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد و اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ

- ﺑﻠﻪ ﺑﻠﻪ ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﯿﺸﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ...‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻫﺎي ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮي ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻦ ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ ...‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ اﯾﺪ؟‬ ‫ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ... ﮐﻤﯽ ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮدم: ﻧﻪ ... ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮑﻢ ...‬ ‫
- ﮐﺎرﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ و ﺧﻮب ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺘﻮن اوﻣﺪه ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫
- ﺷﻤﺎ اﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از اﯾﻨﺠﺎ زﯾﺎد ﺧﻮﺷﺘﻮن ﻧﯿﻮﻣﺪه؟‬ ‫... ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؟ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاي اﯾﻦ آدم ﺣﺴﻬﺎي اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺶ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؟ ﺑﯽ ادﺑﯽ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺧﻮدم دﻋﻮﺗﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﭼﯿﺰي‬ ‫ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ...‬ ‫
- ﻧﻪ ... ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﯿﻮﺷﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫ﮐﻤﯽ روي ﻣﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻢ ﺷﺪ ... ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﻮﺷﺎ و ﮐﻮﺷﺎ ﺳﺨﺖ درﮔﯿﺮ ﺑﺤﺚ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﭘﺲ اﯾﻦ ﻧﻪ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﯾﻌﻨﯽ آره ...‬ ‫
- ﺧﻮب راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ... ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻣﻦ ﺟﻮر ﻧﺒﺎﺷﻪ ...‬ ‫
- ﺣﺪس زدن ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﯾﺎ ﻧﺎزك ﻧﺎﻧﺠﯽ؟ ﭼﺮا ﺗﻮ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اش اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻟﺤﻨﻢ رو ﮐﻨﺘﺮل‬ ‫ﮐﻨﻢ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدم آﺷﺘﯿﻢ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺗﻮي ﺟﺎش ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ: ﺷﻤﺎ ... م ...‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻪ ﮐﻪ ﮔﺎرﺳﻮن ﺑﺎ ﻣﻨﻮ ﻫﺎ اوﻣﺪ و ﺣﺮﻓﺶ ﻧﺼﻔﻪ ﻣﻮﻧﺪ ... ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدم از دﺳﺘﺶ ... ﯾﻌﻨﯽ دﺧﺘﺮ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اون‬ ‫ﻃﻮر ﺑﻬﺶ زل زده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻦ ﻣﯿﺰان ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯾﺶ رو ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻦ؟‬ ‫
- ﻗﻬﻮه ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا رو در ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن ﺑﺎﺷﯿﻢ ...‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم داﺷﺖ ﻧﺰدﯾﮏ 11 ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد زود ﺑﺮه ﺑﺎ ﺻﻮرت ﺧﻨﺪاﻧﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﯽ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ دراز ﮐﺮده ﺑﻮد: ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ از اوﻟﯿﻦ اﺟﺮا ﻋﻮاﻣﻞ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻦ ﯾﻪ ﺟﺎ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ اﻻﻧﻢ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ: ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﮐﻪ وﻗﺖ ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻬﻢ زد و دﺳﺘﻢ رو ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺮد: ﻣﻤﻨﻮن از ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺑﺖ آﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺮﻧﺴﺲ ...‬ ‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺤﻤﺪ ... ﺣﺎﻣﯽ ﺗﮑﯿﻪ اي ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داد ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد و اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ

- داري ﺧﻮدت رو ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دي ...‬ ‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم: زﻧﺪﮔﯿﻪ دﯾﮕﻪ ...‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺳﺎﯾﻪ ﮐﻨﺎرم ﺗﮑﻮن ﺧﻮرد ... ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ... ﭼﺮا اﺻﻼ ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﻮﺑﺪ ﮐﻪ اﻻن اﯾﻦ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﮐﻪ‬ ‫داﺷﺖ ﻧﻘﺶ دﯾﻮار رو ﺑﺎزي ﻣﯿﮑﺮد ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻣﻮن رو ﻣﯿﺸﻨﻮه؟‬ ‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺳﺮ ش رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﻪ اي ﭼﺮﺧﻮﻧﺪ اﻣﺎ ﺧﺐ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﻮد ... ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدم اﯾﻦ ﭼﺮا اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﺴﺒﯿﺪه و از ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮره ...‬ ‫
- ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺮﺳﯽ ﮐﻪ ازم ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ ...‬ ‫
- ﻟﻮس ﻧﺸﻮ ﺧﺎﻧﻮم ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ اﻣﺮوز ﯾﮑﻢ زود ﺑﯿﺎ ﻗﺒﻞ از اﺟﺮا ﺑﺸﯿﻨﯿﻢ ﯾﻪ ﮔﭙﯽ ﺑﺰﻧﯿﻢ ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫
- ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻤﻮم ﺳﻌﯿﻢ رو ﻣﯿﮑﻨﻢ ...‬ ‫
- ﭘﺮﻧﺴﺲ رو ﻫﻢ از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﺒﻮس و ﯾﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺬار ﺑﺎزم ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ ... ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮﻓﺪارﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ...‬ ‫
- ﺑﺸﻨﻮه از ذوﻗﺶ ﻣﻠﻖ ﻣﯽ زﻧﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺷﺪﯾﺪ اﺣﺘﯿﺎج داره ﮐﻪ ﺷﺎد ﺑﺸﻪ ...‬ ‫
- ﺗﻮ ﯾﻪ دﺧﺘﺮ ﺷﺠﺎع و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ...‬ ‫
- ﻫﻤﺮاز ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺖ ﺑﯿﺎم دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ دﯾﺮوز ...‬ ‫
- ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎم راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻣﻔﺼﻞ ﺣﺮف زدﯾﻢ ... ﻧﺰدﯾﻢ؟‬ ‫اﺧﻢ ﻧﮑﺮد اﯾﻦ ﺑﺎر ... ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻟﯽ ﻧﺒﻮدن ﻋﺮﯾﻀﻪ دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪاش رو اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد: ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ اﯾﻦ ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺘﻮن‬ ‫ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻢ ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ: ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر واﻗﻌﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻟﻄﻔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮن ﻧﯿﻮﺷﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ... ﻣﻦ اﯾﻦ ﺳﺮ ﺳﻮار‬ ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻢ و ﻣﯽ رم ...‬ ‫در ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻣﺤﮑﻢ و ﺟﺪي زل زد ﺑﻬﻢ ... اﯾﻦ آدم ﺣﺘﯽ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد ﺑﺪون ﮐﻼم ﻫﻢ زور ﺑﮕﻪ ... دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺳﺮم‬ ‫رو ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ دﯾﻮار ... اﻣﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ از اﯾﻦ آدم ﻫﻢ ﺷﺪﯾﺪا ﺣﺴﺎب ﻣﯿﺒﺮدم ﻫﻢ زﺑﻮﻧﻢ ﺑﺮاش دراز ﺑﻮد ... ﺧﻮدم ﺗﻮ اﯾﻦ‬ ‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدم ...‬ ‫ﺟﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي اﯾﺴﺘﺎدم ... ﭼﻬﺮه ﺟﺪﯾﺶ . دﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﻮار ﺷﻢ در رو ﺑﺴﺖ ... ﺧﺠﺎﻟﺖ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪم ﺧﻢ ﺷﺪ و از ﺳﻤﺖ ﺷﯿﺸﻪ: ﻣﻦ زﯾﺎد ﻋﺎدت ﻧﺪارم ﯾﻪ ﺣﺮف رو ﭼﻨﺪ

- داري ﺧﻮدت رو ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دي ...‬ ‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم: زﻧﺪﮔﯿﻪ دﯾﮕﻪ ...‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺳﺎﯾﻪ ﮐﻨﺎرم ﺗﮑﻮن ﺧﻮرد ... ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ... ﭼﺮا اﺻﻼ ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﻮﺑﺪ ﮐﻪ اﻻن اﯾﻦ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﮐﻪ‬ ‫داﺷﺖ ﻧﻘﺶ دﯾﻮار رو ﺑﺎزي ﻣﯿﮑﺮد ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻣﻮن رو ﻣﯿﺸﻨﻮه؟‬ ‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺳﺮ ش رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﻪ اي ﭼﺮﺧﻮﻧﺪ اﻣﺎ ﺧﺐ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﻮد ... ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدم اﯾﻦ ﭼﺮا اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﺴﺒﯿﺪه و از ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮره ...‬ ‫
- ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺮﺳﯽ ﮐﻪ ازم ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ ...‬ ‫
- ﻟﻮس ﻧﺸﻮ ﺧﺎﻧﻮم ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ اﻣﺮوز ﯾﮑﻢ زود ﺑﯿﺎ ﻗﺒﻞ از اﺟﺮا ﺑﺸﯿﻨﯿﻢ ﯾﻪ ﮔﭙﯽ ﺑﺰﻧﯿﻢ ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫
- ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻤﻮم ﺳﻌﯿﻢ رو ﻣﯿﮑﻨﻢ ...‬ ‫
- ﭘﺮﻧﺴﺲ رو ﻫﻢ از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﺒﻮس و ﯾﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺬار ﺑﺎزم ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ ... ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮﻓﺪارﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ...‬ ‫
- ﺑﺸﻨﻮه از ذوﻗﺶ ﻣﻠﻖ ﻣﯽ زﻧﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺷﺪﯾﺪ اﺣﺘﯿﺎج داره ﮐﻪ ﺷﺎد ﺑﺸﻪ ...‬ ‫
- ﺗﻮ ﯾﻪ دﺧﺘﺮ ﺷﺠﺎع و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ...‬ ‫
- ﻫﻤﺮاز ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺖ ﺑﯿﺎم دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ دﯾﺮوز ...‬ ‫
- ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎم راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻣﻔﺼﻞ ﺣﺮف زدﯾﻢ ... ﻧﺰدﯾﻢ؟‬ ‫اﺧﻢ ﻧﮑﺮد اﯾﻦ ﺑﺎر ... ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻟﯽ ﻧﺒﻮدن ﻋﺮﯾﻀﻪ دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪاش رو اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد: ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ اﯾﻦ ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺘﻮن‬ ‫ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻢ ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ: ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر واﻗﻌﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻟﻄﻔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮن ﻧﯿﻮﺷﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ... ﻣﻦ اﯾﻦ ﺳﺮ ﺳﻮار‬ ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻢ و ﻣﯽ رم ...‬ ‫در ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻣﺤﮑﻢ و ﺟﺪي زل زد ﺑﻬﻢ ... اﯾﻦ آدم ﺣﺘﯽ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد ﺑﺪون ﮐﻼم ﻫﻢ زور ﺑﮕﻪ ... دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺳﺮم‬ ‫رو ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ دﯾﻮار ... اﻣﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ از اﯾﻦ آدم ﻫﻢ ﺷﺪﯾﺪا ﺣﺴﺎب ﻣﯿﺒﺮدم ﻫﻢ زﺑﻮﻧﻢ ﺑﺮاش دراز ﺑﻮد ... ﺧﻮدم ﺗﻮ اﯾﻦ‬ ‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدم ...‬ ‫ﺟﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي اﯾﺴﺘﺎدم ... ﭼﻬﺮه ﺟﺪﯾﺶ . دﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﻮار ﺷﻢ در رو ﺑﺴﺖ ... ﺧﺠﺎﻟﺖ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪم ﺧﻢ ﺷﺪ و از ﺳﻤﺖ ﺷﯿﺸﻪ: ﻣﻦ زﯾﺎد ﻋﺎدت ﻧﺪارم ﯾﻪ ﺣﺮف رو ﭼﻨﺪ

..‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم: ﻣﺮﺳﯽ از ﻫﻤﻪ ﺗﻮﺟﻬﺎﺗﺘﻮن ... ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ ... ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎي اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ... ﺑﺎ‬ ‫اﺟﺎزﺗﻮن ...‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ در ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﻓﺮدا ﺑﺎﻫﺎت ﺗﻤﺎس ﻣﯿﮕﯿﺮم ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﯿﻢ ﻗﺒﻞ از اﺟﺮا ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون ...‬ ‫ﺳﺮم رو ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﮑﻮن دادم ... ﮐﺎش ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ... ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو اﯾﻦ ﮐﻪ اﺻﻼ ﭼﺮا وﺟﻮد داﺷﺘﻢ و ﭼﺮا ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮن‬ ‫ﺑﻮدن اﻻ ﺧﺎﻧﺪان اﻧﺘﻈﺎم ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫ﺳﯿﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮد ... ﮐﻮﻟﻪ اش رو ﭘﺸﺘﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و ﺳﯿﮕﺎرش رو زﯾﺮ ﮐﻔﺸﻬﺎي آل اﺳﺘﺎر ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮕﺶ ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد ...‬ ‫
- ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮدﯾﺎ دﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﻧﺎﺑﻐﻪ اي ...‬ ‫
- ﻣﺮﺳﯽ ... ﺑﺒﺨﺶ ﯾﻪ ﮐﻢ دﯾﺮ ﮐﺮدم ... ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻫﺎم داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد: اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﻪ ﻣﻤﻮش ﻣﻦ ﺗﺎ آﺧﺮش ﻫﺴﺘﻢ ...‬ ‫
- آاﺧﺮش ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺳﯿﺎ؟‬ ‫دﺳﺘﺶ رو دور ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎم ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد: آﺧﺮش؟ ﺧﺐ آﺧﺮش زﻣﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﻣﺖ دﺳﺖ ﺷﻮﻫﺮت ... دﺳﺘﻪ ﯾﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻻﯾﻖ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﻫﺎ و آراﻣﺶ ﺣﻀﻮرت ﺑﺎﺷﻪ ... ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ ... ازت ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﻋﺎﺷﻘﺘﻪ ...‬ ‫آروم ﺗﻮي ﺑﻐﻠﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم ﺗﺎ ﮔﻮﺷﯿﻢ رو ﮐﻪ داﺷﺖ ﺗﻮي ﺟﯿﺐ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻨﻢ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻣﯿﮑﺮد رو در ﺑﯿﺎرم: ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﺮدي ﻫﻢ‬ ‫ﻫﺴﺖ؟‬ ‫
- اﮔﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺪم دﺳﺘﺶ ﺣﺘﻤﺎ اﯾﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت رو داﺷﺘﻪ ...‬ ‫ﮔﻮﺷﯽ رو در آوردم ... از دﯾﺪن ﺷﻤﺎره اي ﮐﻪ روش ﺑﻮد ﺧﺸﮏ ﺷﺪم و اﯾﺴﺘﺎدم ... ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد روي 0001 ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ اﯾﺴﺘﺎدﻧﻢ ... ﺳﯿﺎ ﻫﻢ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮش روﺷﻦ ﻣﯿﺸﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد ...‬ ‫ﺑﺎ اﺳﺘﺮس ﺗﻠﻔﻦ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ: اﻟﻮ ...‬ ‫ﺻﺪاي ﺟﺬاب و ﺟﺪﯾﺶ ﺗﻮي ﮔﻮﺷﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﺳﻼم ...‬ ‫در ﺟﻮاب ﺳﻼم ﺣﺎﻣﯽ ﺳﻼم ﭘﺮ اﺳﺘﺮﺳﯽ ﮐﺮدم ... واﻗﻌﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﻼﻣﺶ ﺑﻮدم ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ اﺟﺮا داﺷﺘﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺑﻠﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬ ‫
- ﻣﻦ ﻋﻠﯽ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدم دﻧﺒﺎﻟﺘﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ﻣﻨﻪ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﯿﺎرﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ...‬ ‫... ﻗﻠﺒﻢ داﺷﺖ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺗﻮ دﻫﻨﻢ ...‬ ‫در ﺑﺎغ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ ﻣﻦ ﻋﻠﻨﺎ ﺧﻮدم رو ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮدم ﺑﯿﺮون ﻓﺮﯾﺪه ﺧﺎﻧﻮم اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد رو اﯾﻮون: ﺗﻮ ﭼﺮا اﻧﻘﺪر ﻫﻮل ﮐﺮدي ﻣﺎدر

..‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم: ﻣﺮﺳﯽ از ﻫﻤﻪ ﺗﻮﺟﻬﺎﺗﺘﻮن ... ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ ... ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎي اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ... ﺑﺎ‬ ‫اﺟﺎزﺗﻮن ...‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ در ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﻓﺮدا ﺑﺎﻫﺎت ﺗﻤﺎس ﻣﯿﮕﯿﺮم ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﯿﻢ ﻗﺒﻞ از اﺟﺮا ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون ...‬ ‫ﺳﺮم رو ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﮑﻮن دادم ... ﮐﺎش ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ... ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو اﯾﻦ ﮐﻪ اﺻﻼ ﭼﺮا وﺟﻮد داﺷﺘﻢ و ﭼﺮا ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮن‬ ‫ﺑﻮدن اﻻ ﺧﺎﻧﺪان اﻧﺘﻈﺎم ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫ﺳﯿﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮد ... ﮐﻮﻟﻪ اش رو ﭘﺸﺘﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و ﺳﯿﮕﺎرش رو زﯾﺮ ﮐﻔﺸﻬﺎي آل اﺳﺘﺎر ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮕﺶ ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد ...‬ ‫
- ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮدﯾﺎ دﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﻧﺎﺑﻐﻪ اي ...‬ ‫
- ﻣﺮﺳﯽ ... ﺑﺒﺨﺶ ﯾﻪ ﮐﻢ دﯾﺮ ﮐﺮدم ... ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻫﺎم داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد: اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﻪ ﻣﻤﻮش ﻣﻦ ﺗﺎ آﺧﺮش ﻫﺴﺘﻢ ...‬ ‫
- آاﺧﺮش ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺳﯿﺎ؟‬ ‫دﺳﺘﺶ رو دور ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎم ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد: آﺧﺮش؟ ﺧﺐ آﺧﺮش زﻣﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺪﻣﺖ دﺳﺖ ﺷﻮﻫﺮت ... دﺳﺘﻪ ﯾﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻻﯾﻖ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﻫﺎ و آراﻣﺶ ﺣﻀﻮرت ﺑﺎﺷﻪ ... ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ ... ازت ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﻋﺎﺷﻘﺘﻪ ...‬ ‫آروم ﺗﻮي ﺑﻐﻠﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم ﺗﺎ ﮔﻮﺷﯿﻢ رو ﮐﻪ داﺷﺖ ﺗﻮي ﺟﯿﺐ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻨﻢ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻣﯿﮑﺮد رو در ﺑﯿﺎرم: ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﺮدي ﻫﻢ‬ ‫ﻫﺴﺖ؟‬ ‫
- اﮔﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺪم دﺳﺘﺶ ﺣﺘﻤﺎ اﯾﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت رو داﺷﺘﻪ ...‬ ‫ﮔﻮﺷﯽ رو در آوردم ... از دﯾﺪن ﺷﻤﺎره اي ﮐﻪ روش ﺑﻮد ﺧﺸﮏ ﺷﺪم و اﯾﺴﺘﺎدم ... ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد روي 0001 ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ اﯾﺴﺘﺎدﻧﻢ ... ﺳﯿﺎ ﻫﻢ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮش روﺷﻦ ﻣﯿﺸﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد ...‬ ‫ﺑﺎ اﺳﺘﺮس ﺗﻠﻔﻦ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ: اﻟﻮ ...‬ ‫ﺻﺪاي ﺟﺬاب و ﺟﺪﯾﺶ ﺗﻮي ﮔﻮﺷﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﺳﻼم ...‬ ‫در ﺟﻮاب ﺳﻼم ﺣﺎﻣﯽ ﺳﻼم ﭘﺮ اﺳﺘﺮﺳﯽ ﮐﺮدم ... واﻗﻌﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﻼﻣﺶ ﺑﻮدم ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ اﺟﺮا داﺷﺘﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺑﻠﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬ ‫
- ﻣﻦ ﻋﻠﯽ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدم دﻧﺒﺎﻟﺘﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ﻣﻨﻪ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﯿﺎرﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ...‬ ‫... ﻗﻠﺒﻢ داﺷﺖ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺗﻮ دﻫﻨﻢ ...‬ ‫در ﺑﺎغ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ ﻣﻦ ﻋﻠﻨﺎ ﺧﻮدم رو ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮدم ﺑﯿﺮون ﻓﺮﯾﺪه ﺧﺎﻧﻮم اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد رو اﯾﻮون: ﺗﻮ ﭼﺮا اﻧﻘﺪر ﻫﻮل ﮐﺮدي ﻣﺎدر

- ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﻧﺘﻈﺎر دﯾﺪن ﺷﻤﺎ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ رو روي دﻧﺪه ﮔﺬاﺷﺖ: ﺑﻘﯿﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮن ﺳﺮ ﺧﺎﮐﻪ ﻣﺎدر اﮐﺒﺮ ﺧﺎن ﺣﺎﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ زﯾﺎد ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﺎم ﺗﻮ رو‬ ‫ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫... ﮐﻤﯽ ﺗﻮي ﺟﺎم ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم اﯾﻨﻢ ﯾﻪ ﭼﺸﻤﻪ از ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ رو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ آدم ﺗﺤﺖ آزاﻣﺎﯾﺶ ﻣﯽ ذاﺷﺖ ...‬ ‫
- اﯾﺸﻮن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻄﻒ دارن ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻫﻢ از ﺑﺮﻧﺎﻣﺘﻮن اﻧﺪاﺧﺘﻢ ...‬ ‫
- اﻟﺤﻖ ﮐﻪ ﺗﻌﺎرﻓﯽ ﻫﺴﺘﯽ ... ﻣﻨﻢ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم از ﺣﻀﻮر ﭘﺮ ﻓﺘﻮح اﻧﺘﻈﺎم ﻫﺎ ...‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪم: ﻣﮕﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻫﻢ ﺟﺰﺋﺸﻮن ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺧﺪا ﻧﮑﻨﻪ ... اﻟﺒﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺎ ﺣﺎﻣﯽ ﺳﺮم رو ﻣﯿﮑﻨﻪ ... ﻣﻦ ارﺷﺪي ﻫﺴﺘﺶ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﻢ ... ﻧﻮه دﺧﺘﺮي ﻋﻤﻪ ﺣﺎﻣﯽ و‬ ‫ﺣﺎﻣﺪ ﻫﺴﺘﻢ.‬ ‫
- ﻧﻮه ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎج ﺧﺎﻧﻮم؟‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﺋﯿﺪم ﮐﺮد ... ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎج ﻋﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﺷﻮن ﺑﻮد ﻫﻤﻮن ﻋﻤﻪ ﮐﻢ ﺣﺮف و ﺧﻮش ﺧﻠﻘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎم ﻫﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‬ ‫...‬ ‫
- ﺟﻠﻮي ﺧﻮدﺷﻮن ﻫﻢ اﺑﺮاز ﺧﺮﺳﻨﺪي ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ اﺧﻼﻗﻪ؟‬ ‫
- دﻗﯿﻘﺎ ﮐﺪوﻣﺸﻮن؟‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: اﮐﺒﺮ ﺧﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻠﻪ ﺣﻠﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﺣﺎﻣﯽ ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم: راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ دﻗﯿﻖ ﺑﮕﻢ ... آﺧﻪ اﯾﺸﻮن از وﻗﺘﯽ اوﻣﺪن ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ و راﺣﺖ ﺗﺮ‬ ‫ﺷﺪه.‬ ‫
- ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺗﻮ اﺻﻼ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ رﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪش؟‬ ‫
- اي ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ... ﻣﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ... اﻣﺎ ﮐﻼ رﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻮ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﺒﻮد و ﭼﺸﻤﺎش‬ ‫ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺮق اﻣﯿﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺣﺎﻣﺪ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ ...‬ ‫... ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ دﻗﯿﻖ ﺑﻪ ﻫﺪف زدم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﻪ ﭼﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﯽ و ﺑﻬﺖ ﺣﻖ ﻫﻢ ﻣﯿﺪم ... ﻣﻦ‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺎﻣﺪ رو ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ... ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ اﻫﻠﻪ ﺑﺮ ﺧﻮردن ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد ... ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﻫﻢ ازﻣﻮن ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺑﻮد ...‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮردم ... و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ...‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪ: دﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺖ رو ﺑﺎ ﻣﯿﻤﯿﮏ ﺻﻮرﺗﺖ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ دي و ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﮐﻼم ﻧﺪارﯾﺎ ... ﻣﻦ از ﺣﺎﻣﯽ دو ﺳﺎل ﮐﻮﭼﮑﺘﺮم‬ ‫و 23 ﺳﺎﻟﻤﻪ ...‬ ‫
- اﺻﻼ ﺑﻬﺘﻮن ﻧﻤﯽ ﯾﺎد ...‬ ‫... واﻗﻌﺎ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ

- ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﻧﺘﻈﺎر دﯾﺪن ﺷﻤﺎ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ رو روي دﻧﺪه ﮔﺬاﺷﺖ: ﺑﻘﯿﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮن ﺳﺮ ﺧﺎﮐﻪ ﻣﺎدر اﮐﺒﺮ ﺧﺎن ﺣﺎﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ زﯾﺎد ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﺎم ﺗﻮ رو‬ ‫ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫... ﮐﻤﯽ ﺗﻮي ﺟﺎم ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم اﯾﻨﻢ ﯾﻪ ﭼﺸﻤﻪ از ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ رو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ آدم ﺗﺤﺖ آزاﻣﺎﯾﺶ ﻣﯽ ذاﺷﺖ ...‬ ‫
- اﯾﺸﻮن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻄﻒ دارن ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻫﻢ از ﺑﺮﻧﺎﻣﺘﻮن اﻧﺪاﺧﺘﻢ ...‬ ‫
- اﻟﺤﻖ ﮐﻪ ﺗﻌﺎرﻓﯽ ﻫﺴﺘﯽ ... ﻣﻨﻢ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم از ﺣﻀﻮر ﭘﺮ ﻓﺘﻮح اﻧﺘﻈﺎم ﻫﺎ ...‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪم: ﻣﮕﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻫﻢ ﺟﺰﺋﺸﻮن ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺧﺪا ﻧﮑﻨﻪ ... اﻟﺒﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺎ ﺣﺎﻣﯽ ﺳﺮم رو ﻣﯿﮑﻨﻪ ... ﻣﻦ ارﺷﺪي ﻫﺴﺘﺶ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﻢ ... ﻧﻮه دﺧﺘﺮي ﻋﻤﻪ ﺣﺎﻣﯽ و‬ ‫ﺣﺎﻣﺪ ﻫﺴﺘﻢ.‬ ‫
- ﻧﻮه ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎج ﺧﺎﻧﻮم؟‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﺋﯿﺪم ﮐﺮد ... ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎج ﻋﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﺷﻮن ﺑﻮد ﻫﻤﻮن ﻋﻤﻪ ﮐﻢ ﺣﺮف و ﺧﻮش ﺧﻠﻘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎم ﻫﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‬ ‫...‬ ‫
- ﺟﻠﻮي ﺧﻮدﺷﻮن ﻫﻢ اﺑﺮاز ﺧﺮﺳﻨﺪي ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ؟‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ اﺧﻼﻗﻪ؟‬ ‫
- دﻗﯿﻘﺎ ﮐﺪوﻣﺸﻮن؟‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: اﮐﺒﺮ ﺧﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻠﻪ ﺣﻠﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﺣﺎﻣﯽ ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم: راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ دﻗﯿﻖ ﺑﮕﻢ ... آﺧﻪ اﯾﺸﻮن از وﻗﺘﯽ اوﻣﺪن ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ و راﺣﺖ ﺗﺮ‬ ‫ﺷﺪه.‬ ‫
- ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺗﻮ اﺻﻼ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ رﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪش؟‬ ‫
- اي ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ... ﻣﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ... اﻣﺎ ﮐﻼ رﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻮ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﺒﻮد و ﭼﺸﻤﺎش‬ ‫ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺮق اﻣﯿﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺣﺎﻣﺪ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ ...‬ ‫... ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ دﻗﯿﻖ ﺑﻪ ﻫﺪف زدم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﻪ ﭼﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﯽ و ﺑﻬﺖ ﺣﻖ ﻫﻢ ﻣﯿﺪم ... ﻣﻦ‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺎﻣﺪ رو ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ... ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ اﻫﻠﻪ ﺑﺮ ﺧﻮردن ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد ... ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﻫﻢ ازﻣﻮن ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺑﻮد ...‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮردم ... و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ...‬ ‫ﺧﻨﺪﯾﺪ: دﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺖ رو ﺑﺎ ﻣﯿﻤﯿﮏ ﺻﻮرﺗﺖ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ دي و ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﮐﻼم ﻧﺪارﯾﺎ ... ﻣﻦ از ﺣﺎﻣﯽ دو ﺳﺎل ﮐﻮﭼﮑﺘﺮم‬ ‫و 23 ﺳﺎﻟﻤﻪ ...‬ ‫
- اﺻﻼ ﺑﻬﺘﻮن ﻧﻤﯽ ﯾﺎد ...‬ ‫... واﻗﻌﺎ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ

- اﻣﺮوز ﻫﻢ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﺷﺎل رو ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻮي ﮐﻤﺪم داره ﺧﺎك ﻣﯿﺨﻮره و ﻫﺪﯾﻪ ﮔﻠﻨﺎره ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪم اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم اﻧﮕﺎر‬ ‫ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻮام ﺑﺎزﻫﻢ دارم ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ... اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ آﻣﺎر ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻢ رو ﻫﻢ ﻧﺪارم ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد: داري ﺑﺰرگ ﻣﯿﺸﯽ ...‬ ‫
- وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺳﻌﯿﻢ اﯾﻨﻪ از اﻫﺎﻟﯽ اﻣﺮوز ﻧﺸﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ ﺗﮏ زﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯿﻢ زد از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ... و ﮐﯿﻔﻢ رو دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ... از دور ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﺸﻮن رو دﯾﺪم ... ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻤﺘﺸﻮن ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﻣﺎي دل اﻧﮕﯿﺰي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﻮرد ... ﻧﯿﻮﺷﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد: ﻣﺮﺳﯽ ﻫﻤﺮاز ﮐﻪ اوﻣﺪي ...‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺸﺖ و ﺑﺮام ﺑﻮس ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎد ...‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺪي داﺷﺖ ﺟﻠﻮ رو ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد: ﺳﻼم آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫
- ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ...‬ ‫
- ﻣﻤﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪﯾﺪ ...‬ ‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻤﯽ ﮔﻔﺖ و راه اﻓﺘﺎد ...‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻟﻌﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎدم دﯾﺪي دﯾﺸﺐ اﻧﻘﺪر ﺣﺮف ﻣﻔﺖ زدي ﻫﻤﺮاز ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ اﯾﻦ آدم ﭘﺎك ازت ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ...‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻧﯿﻮﺷﺎ داﺷﺖ ﺑﺮام ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ رﻓﺘﻦ ﺧﺮﯾﺪ و ﺑﺮاي اﺗﺎﻗﺶ ﺗﺨﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺧﺮﯾﺪن‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﮑﻮﺗﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺻﺪاش ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﺧﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ؟ .‬ ‫دوﺗﺎﯾﯽ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﭘﺎرك ...‬ ‫
- ﭘﺎرك؟ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ؟ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎ؟‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ: ﻋﻤﻮ ﺗﻮ ﻗﻮل دادي اﻣﺸﺐ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﺎ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدن اﻓﺘﺎده ... ﺑﻪ زور ﺧﻨﺪه ام رو ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ ... اﯾﻦ آدم ﺑﺎ اﯾﻦ دك و ﭘﺰ واﻗﻌﺎ ﭼﻪ ﻃﻮري ﺑﯿﺎد ﭘﺎرك؟‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺗﻮي آﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺻﻮرت ﻏﺮق ﺧﻨﺪه ﻣﻦ رو دﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن داد:‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ ... ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻗﻮل دادم ...‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد ﻫﻮرا ي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ... ﻧﯿﻮﺷﺎ: ﺗﺎزه ﻫﻤﺮاز ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻪ ... ﻣﺜﻞ اون روز ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﺎب ﺑﺎزي ﻣﯿﮑﻨﯽ؟‬ ‫... ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮگ اون ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮام ﮐﻢ ﺑﻮد ... ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي آﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮدم ... اﺧﻤﺎم‬ ‫رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ: ﻣﻦ اون دﻓﻌﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯿﺪ ...‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ: آره ... ﻣﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﯾﻢ ...‬

- اﻣﺮوز ﻫﻢ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﺷﺎل رو ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻮي ﮐﻤﺪم داره ﺧﺎك ﻣﯿﺨﻮره و ﻫﺪﯾﻪ ﮔﻠﻨﺎره ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪم اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم اﻧﮕﺎر‬ ‫ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻮام ﺑﺎزﻫﻢ دارم ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ... اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ آﻣﺎر ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻢ رو ﻫﻢ ﻧﺪارم ...‬ ‫‪‬‬ ‫ ‫ ‫ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد: داري ﺑﺰرگ ﻣﯿﺸﯽ ...‬ ‫
- وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺳﻌﯿﻢ اﯾﻨﻪ از اﻫﺎﻟﯽ اﻣﺮوز ﻧﺸﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ ﺗﮏ زﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯿﻢ زد از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ... و ﮐﯿﻔﻢ رو دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ... از دور ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﺸﻮن رو دﯾﺪم ... ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻤﺘﺸﻮن ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ...‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﻣﺎي دل اﻧﮕﯿﺰي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﻮرد ... ﻧﯿﻮﺷﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد: ﻣﺮﺳﯽ ﻫﻤﺮاز ﮐﻪ اوﻣﺪي ...‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺸﺖ و ﺑﺮام ﺑﻮس ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎد ...‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺪي داﺷﺖ ﺟﻠﻮ رو ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد: ﺳﻼم آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫
- ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ...‬ ‫
- ﻣﻤﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪﯾﺪ ...‬ ‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻤﯽ ﮔﻔﺖ و راه اﻓﺘﺎد ...‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻟﻌﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎدم دﯾﺪي دﯾﺸﺐ اﻧﻘﺪر ﺣﺮف ﻣﻔﺖ زدي ﻫﻤﺮاز ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ اﯾﻦ آدم ﭘﺎك ازت ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ...‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻧﯿﻮﺷﺎ داﺷﺖ ﺑﺮام ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ رﻓﺘﻦ ﺧﺮﯾﺪ و ﺑﺮاي اﺗﺎﻗﺶ ﺗﺨﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺧﺮﯾﺪن‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﮑﻮﺗﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺻﺪاش ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﺧﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ؟ .‬ ‫دوﺗﺎﯾﯽ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﭘﺎرك ...‬ ‫
- ﭘﺎرك؟ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ؟ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎ؟‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ: ﻋﻤﻮ ﺗﻮ ﻗﻮل دادي اﻣﺸﺐ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﺎ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدن اﻓﺘﺎده ... ﺑﻪ زور ﺧﻨﺪه ام رو ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ ... اﯾﻦ آدم ﺑﺎ اﯾﻦ دك و ﭘﺰ واﻗﻌﺎ ﭼﻪ ﻃﻮري ﺑﯿﺎد ﭘﺎرك؟‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺗﻮي آﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺻﻮرت ﻏﺮق ﺧﻨﺪه ﻣﻦ رو دﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن داد:‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ ... ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻗﻮل دادم ...‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد ﻫﻮرا ي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ... ﻧﯿﻮﺷﺎ: ﺗﺎزه ﻫﻤﺮاز ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻪ ... ﻣﺜﻞ اون روز ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﺎب ﺑﺎزي ﻣﯿﮑﻨﯽ؟‬ ‫... ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮگ اون ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮام ﮐﻢ ﺑﻮد ... ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي آﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮدم ... اﺧﻤﺎم‬ ‫رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ: ﻣﻦ اون دﻓﻌﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯿﺪ ...‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ: آره ... ﻣﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﯾﻢ ...‬

..‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮه ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد ... ﺣﺎﻣﯽ ﭘﺎﻟﺘﻮش رو در آورد و روﯾﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫ﻃﻮر ... زﯾﺮ ﭘﺎﻟﺘﻮي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ... ﮐﺖ و داﻣﻦ آﺟﺮي ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ وﺳﯿﻠﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫روﯾﺎ: ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮام ﺟﺎﻟﺒﻪ ﮐﻪ ﻗﺮاره ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻮﻓﺘﻪ؟‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺣﺎﻣﯽ آروم و ﺑﺎ ﻃﻤﺎﻧﯿﻨﻪ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ اش رو ﻣﯿﺨﻮرد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آرﺗﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم: ﺧﻮش اوﻣﺪﯾﺪ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼم و اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﺮدن ... ﻣﻦ ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش داﺷﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﺮدم ...‬ ‫ﺣﺎﻣﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ درﻫﻢ و ﺣﺴﻮدم ﺷﺪ ... ﻧﮕﺎه ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻬﻢ اﻧﺪاﺧﺖ ...‬ ‫آرﺗﺎن ﭼﺮﺧﯿﺪ: ﺣﺴﻮد ﺧﺎﻧﻮم ﭼﺮا اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﻨﯽ؟واﯾﺴﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ... ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮات ﻧﻤﻮﻧﺪه ﮐﺴﯽ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ ... ﭼﯿﺰي ﺷﺪه؟‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻟﯿﻮاﻧﺶ ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑﻮد: ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪه ﮐﻤﯽ ﺳﺮ درد دارم ... ﮐﺎري از‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯿﺎد اﻧﺠﺎم ﺑﺪم؟‬ ‫آرﺗﺎن ﻫﺪاﯾﺘﻢ ﮐﺮد ﺳﻤﺖ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ: آره ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﺖ ... ﻓﻘﻂ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻦ ... ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﺑﺎ ازت ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاد ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﺨﻮﻧﯽ ...‬ ‫
- ﺻﺪام ﮔﺮﻓﺘﻪ ...‬ ‫
- ﺻﺪات ﺑﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻫﻤﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺟﺎش ﺣﺮف زدي ...‬ ‫روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺎر ﭘﺪر آرﺗﺎن ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻤﺎﺳﯽ ﺧﻮاﻧﯽ زﯾﺎد ﻗﻮي ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺻﺪام ﻫﻢ ﻧﺮم و ﻧﺎزك ﺗﺮ‬ ‫از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻤﯽ اﺳﺘﺮس زا ﺑﻮد ... ﭼﺸﻤﺎم ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﮐﻤﯽ درد ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ و روﺷﻨﯽ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺷﻨﯿﺪن ﺷﻌﺮي ﻣﻤﻠﻮ از اﯾﺮان اوﻣﺪه ﺑﻮدن اون ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻨﺎرا ﻣﺮدي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺸﺐ‬ ‫ﻋﺠﯿﺐ ﺗﻮﺟﻬﻢ رو ﺟﻠﺐ ﻣﯿﮑﺮد ... ﺣﺎﻣﯽ روي ﻣﺒﻞ ﻗﺮﻣﺰ اون ﮔﻮﺷﻪ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ... ﺳﺮ ﺟﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﻪ اي‬ ‫ﮐﻼﻓﻪ ﺑﻮدم ... ﭘﺎم رو ﺗﮑﻮن ﻣﯽ دادم ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﮐﺎﻣﻞ ... ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ اون ﺳﻤﺖ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ...‬ ‫ﻣﻨﯿﮋه ﭼﻮ از ﺧﯿﻤﻪ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺪﯾﺪ آن ﺳﻬﯽ ﻗﺪ ﻟﺸﮑﺮ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﺑﻪ رﺧﺴﺎر ﮔﺎه ﭼﻮن ﺳﻬﯿﻞ ﯾﻤﻦ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ رو ﺑﺮگ ﺳﻤﻦ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻣﺮ

..‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮه ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد ... ﺣﺎﻣﯽ ﭘﺎﻟﺘﻮش رو در آورد و روﯾﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫ﻃﻮر ... زﯾﺮ ﭘﺎﻟﺘﻮي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ... ﮐﺖ و داﻣﻦ آﺟﺮي ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ وﺳﯿﻠﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫روﯾﺎ: ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮام ﺟﺎﻟﺒﻪ ﮐﻪ ﻗﺮاره ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻮﻓﺘﻪ؟‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺣﺎﻣﯽ آروم و ﺑﺎ ﻃﻤﺎﻧﯿﻨﻪ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ اش رو ﻣﯿﺨﻮرد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آرﺗﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم: ﺧﻮش اوﻣﺪﯾﺪ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ...‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼم و اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﺮدن ... ﻣﻦ ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش داﺷﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﺮدم ...‬ ‫ﺣﺎﻣﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ درﻫﻢ و ﺣﺴﻮدم ﺷﺪ ... ﻧﮕﺎه ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻬﻢ اﻧﺪاﺧﺖ ...‬ ‫آرﺗﺎن ﭼﺮﺧﯿﺪ: ﺣﺴﻮد ﺧﺎﻧﻮم ﭼﺮا اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﻨﯽ؟واﯾﺴﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ... ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮات ﻧﻤﻮﻧﺪه ﮐﺴﯽ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ ... ﭼﯿﺰي ﺷﺪه؟‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻟﯿﻮاﻧﺶ ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑﻮد: ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪه ﮐﻤﯽ ﺳﺮ درد دارم ... ﮐﺎري از‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯿﺎد اﻧﺠﺎم ﺑﺪم؟‬ ‫آرﺗﺎن ﻫﺪاﯾﺘﻢ ﮐﺮد ﺳﻤﺖ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ: آره ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﺖ ... ﻓﻘﻂ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻦ ... ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﺑﺎ ازت ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاد ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﺨﻮﻧﯽ ...‬ ‫
- ﺻﺪام ﮔﺮﻓﺘﻪ ...‬ ‫
- ﺻﺪات ﺑﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻫﻤﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺟﺎش ﺣﺮف زدي ...‬ ‫روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺎر ﭘﺪر آرﺗﺎن ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪم ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻤﺎﺳﯽ ﺧﻮاﻧﯽ زﯾﺎد ﻗﻮي ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺻﺪام ﻫﻢ ﻧﺮم و ﻧﺎزك ﺗﺮ‬ ‫از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻤﯽ اﺳﺘﺮس زا ﺑﻮد ... ﭼﺸﻤﺎم ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﮐﻤﯽ درد ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ و روﺷﻨﯽ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺷﻨﯿﺪن ﺷﻌﺮي ﻣﻤﻠﻮ از اﯾﺮان اوﻣﺪه ﺑﻮدن اون ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻨﺎرا ﻣﺮدي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺸﺐ‬ ‫ﻋﺠﯿﺐ ﺗﻮﺟﻬﻢ رو ﺟﻠﺐ ﻣﯿﮑﺮد ... ﺣﺎﻣﯽ روي ﻣﺒﻞ ﻗﺮﻣﺰ اون ﮔﻮﺷﻪ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ... ﺳﺮ ﺟﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﻪ اي‬ ‫ﮐﻼﻓﻪ ﺑﻮدم ... ﭘﺎم رو ﺗﮑﻮن ﻣﯽ دادم ...‬ ‫ﭼﺮﺧﯿﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﮐﺎﻣﻞ ... ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ اون ﺳﻤﺖ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ...‬ ‫ﻣﻨﯿﮋه ﭼﻮ از ﺧﯿﻤﻪ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺪﯾﺪ آن ﺳﻬﯽ ﻗﺪ ﻟﺸﮑﺮ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﺑﻪ رﺧﺴﺎر ﮔﺎه ﭼﻮن ﺳﻬﯿﻞ ﯾﻤﻦ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ رو ﺑﺮگ ﺳﻤﻦ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻣﺮ

..‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ ﮐﻪ زودﺗﺮ ﺗﻌﺠﺒﺶ رو ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد: ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﻪ ... اﻻن ﮐﺎري رو ﻫﻢ دارﯾﺪ اﺟﺮا ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ؟‬ ‫... ﺗﻮ ﺿﯿﺢ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ اﺟﺮا ﻣﻮن دادم ... ﺣﻀﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺸﻮن ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺶ و ﻣﺤﻞ اﺟﺮا ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎﺷﻮن‬ ‫ﻣﺸﺘﺎق ﺗﺮ ﺑﺸﻪ ...‬ ‫
- ﺷﻐﻞ ﺟﺎﻟﺒﯿﻪ ...‬ ‫اﯾﻦ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻮن آﻗﺎي ﺑﻮر ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﺟﺎﻟﺒﻪ ...‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ: اﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺗﻮش ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ...‬ ‫ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﻮ ذﻫﻦ ﻫﻤﻪ آدم ﻫﺎ ﻫﺴﺖ: ﺧﺐ ... ﻫﺮ ﺷﻐﻠﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺮاي‬ ‫ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ رو ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﮐﻪ از ﻫﻤﺸﻮن ﮐﻤﯽ ﻣﺴﻦ ﺗﺮ ﺑﻮد: اون درﺳﺘﻪ وﻟﯽ اﻃﺮاف ﺑﺎزﯾﮕﺮﻫﺎ ﻃﺮﻓﺪاراﺷﻮن ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻦ و اﯾﻦ ﮐﻪ آدم اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻪ‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺒﻮب ﻫﺴﺘﺶ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاش اﯾﻦ اﯾﺪه رو اﯾﺠﺎد ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﻌﻠﯿﺶ رو ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﯾﺮاداﺗﺶ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻪ‬ ‫...‬ ‫ﻣﻮﻫﺎي آﺷﻔﺘﻪ ام رو ﮐﻤﯽ ﺗﻮي ﺷﺎﻟﻢ ﮐﺮدم: ﺧﺐ ... ﻗﺒﻮل دارم ﺣﺮﻓﺘﻮن رو اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﺳﻮﭘﺮ اﺳﺘﺎرﻫﺎﺳﺖ ... ﻣﻦ ﯾﻪ ﺑﺎزﯾﮕﺮ‬ ‫ﺗﺌﺎﺗﺮم ... ﻣﯽ رم روي ﺻﺤﻨﻪ ﮐﺎرم رو اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪم ﻣﯿﺎم ﭘﺎﯾﯿﻦ ... ﺗﺪرﯾﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ و ﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮﻣﺎل دارم ...‬ ‫آﻗﺎي ﺑﻮر: اﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮﺗﻮن ﻣﺮد ﻣﺘﻌﺼﺒﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮ ﺑﺨﻮرﯾﺪ ...‬ ‫ﻣﻦ: ﻫﺮ ﻣﺮد ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﻪ اﯾﻦ زﯾﺒﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ اﻣﺎ ﺑﯽ ﻣﻨﻄﻖ ﺷﺪن و ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻔﻬﻤﻮم ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاره‬ ‫ﺷﺎﯾﺪ ... ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻣﯿﺪوﻧﻢ اوﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺮام ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻪ ﯾﺎ ﻫﺪﯾﻪ ﻫﺎي ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ ... ﻣﺤﻮ اون زﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ دﯾﺪه ... اون ﺑﺎﻻ ... اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﻦ رو ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دﯾﺪه ... اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ آدم ﺑﻪ ده ﺗﺎ دﺧﺘﺮ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﻤﮑﻦ در‬ ‫ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ ... ﻓﺮﻣﻮﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده اﺳﺖ ...‬ ‫
- ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﺘﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دارﯾﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ...‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم: ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ...‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ: ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﻤﻌﻤﻮن ﯾﻪ ﺑﺎزﯾﮕﺮ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ دارﯾﻢ ...‬ ‫... از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ؟ ﻣﮕﻪ

..‬ ‫ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮدم ﺑﻮدم ... در ﮐﻨﺎر زﻧﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ زن ﺑﻮدن رو ﺑﺎ ﻋﺎدت ﯾﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ... اﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش اﮔﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮدش ﺑﻮد ﭘﺴﺮ ﻫﺎش ﭘﯿﺸﺶ ﺑﻮدن اﻣﺎ اﯾﻦ زن ﻣﺎدر ﺑﻮد و ﻋﺠﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﻮي ﻣﺎدري ﻣﯿﺪاد ...‬ ‫اﺷﮑﻢ ﺟﺎري ﺷﺪ ... اﻣﺸﺐ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ زار ﺑﺰﻧﻢ ... ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻮدم ﻫﺰاران ﺣﺮف ﺑﺮام داﺷﺖ و اﺻﻼ ﺣﻀﻮرم رو درش‬ ‫درك ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ... اﻧﮕﺎر ﺗﺎزه ﺗﺎزه داﺷﺘﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎ رو ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ...‬ ‫
- ﻣﺎدر ﺟﻮن ... !‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاش ﺟﺎ ﺧﻮردم ... ﻫﻤﻮن ﻗﺪر ﮐﻪ اون از دﯾﺪﻧﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد ... ﯾﻪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ: ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ...‬ ‫ﺻﺪاي ﻫﺮ دوﻣﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﻧﺎ ﻣﺮﺗﺒﺶ و ﮐﺮواﺗﯽ ﮐﻪ ﮔﺮه اش ﻧﺰدﯾﮏ ﺳﯿﻨﻪ اش ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮدم و‬ ‫ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺗﻮ ﺷﻮن ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ...‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺎدرش ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻬﺘﺮه؟‬ ‫
- ﺑﻬﺸﻮن ﯾﻪ ﻗﺮص دادم ... ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺘﻮﻧﻦ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺨﻮاﺑﻦ ...‬ ‫ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن داد و دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد ... ﺳﺮم رو ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ...‬ ‫
- ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻪ ... ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ...‬ ‫دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪ: آي ﺳﯿﻮ ﻓﻌﻼ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪن ... ﯾﻌﻨﯽ ...‬ ‫دوﺑﺎره اﺷﮑﻢ رﯾﺨﺖ ...‬ ‫
- ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﯿﺪ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ... ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺬر ﻣﯿﺨﻮام ...‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد: ﻣﯿﺸﻪ ﺑﮕﯿﺪ ﭼﺮا؟‬ ‫ﻣﻮﻫﺎم رو زدم ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻢ و ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ ...‬ ‫
- ﺑﺮاي ﻣﺎﻣﺎن آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﺪ؟‬ ‫ﻣﻨﻈﻮرش ﺑﻪ ﻟﯿﻮان ﺷﯿﺮ ﻋﺴﻞ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﺑﻠﻪ ... ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﻞ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ؟‬ ‫ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا اﻣﺸﺐ ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮم ﻣﯿﺸﺪ ... ﯾﻪ ﺟﻮر ﮔﻠﮕﻮن ﺷﺪن ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ... ﭘﺮ از ﯾﻪ ﻣﻬﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ... ﻓﻘﻂ ...‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم اﯾﺴﺘﺎدم ... اون ﻫﻢ از در اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ. ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻮاب ﺳﺒﮏ رو ﻫﻢ از ﻓﺮﯾﺪه ﺧﺎﻧﻮم ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ...‬ ‫در رو ﺑﺴﺖ ... و اﯾﺴﺘﺎد رو ﺑﻪ روم ... ﭘﺎﻫﺎم ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮد ... ﺗﻮ اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮏ و روﺷﻨﯽ راﻫﺮو ... ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭼﻠﭽﺮاغ اﺻﻠﯽ ﺧﻮﻧﻪ ... ﺣﺘﯽ‬ ‫ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮ ﻫﻢ ﮐﻨﺎرش ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﻮﻣﺪم ...‬ ‫ﯾﻪ دﺳﺘﻪ از ﻣﻮﻫﺎم ﮐﻪ از روي ﺷﻮﻧﻪ ام رﯾﺨﺘﻪ

..‬ ‫ﺳﯿﺎ ﯾﻪ ﻟﯿﻮان ﺑﺰرگ آب داد: ﻫﺮ وﻗﺖ ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﺌﻮاﻟﺖ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدي ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ ...‬ ‫
- ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﯾﻌﻨﯽ اﻻ ﺑﺎﻫﺎم ﻗﻬﺮي؟‬ ‫
- اﻟﺤﻖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ اي ﻣﻤﻮش ...‬ ‫روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ دراز ﮐﺸﯿﺪم دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﻮﻧﯽ ﺗﻮ ﺗﻨﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﺳﺮم داﺷﺖ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﯿﺪ ... ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎم ... ﭼﺮا اﯾﻦ‬ ‫آدم اﻧﻘﺪر ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ... ﭼﺮا ﯾﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ... رﻫﺎ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻣﻦ رو ﻧﻤﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ ... ﻫﺮﮔﺰ ... اﯾﻦ آدم ﺑﺮادر ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻮد ... ﯾﻪ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎم ﺑﻮد ... ﻫﻤﻮﻧﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮج ﻋﺎﺟﺸﻮن ﻣﯿﻨﺸﺴﺘﻦ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زدن ... ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎ زي ﻣﯿﮑﺮدن ...‬ ‫ﮔﻠﻨﺎر ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و زﯾﺮ ﺳﺮم ﯾﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ... ﺑﯽ اﻧﺼﺎف ﻧﺒﻮدم اﯾﻦ آدم ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻟﻄﻒ ﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ... اﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﻦ‬ ‫... ﭼﺮا ﺗﻮ دﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺑﻮد ... ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﯽ اﯾﻦ ﻃﻮر داﺷﺘﻢ واﺑﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪم ... ﺑﺎ ﻣﺸﺘﻢ آروم ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ زدم ... ﯾﺎ ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ دل‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪم ... ﺗﻤﻮم اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻦ ﻣﺜﻼ زﻧﺪه ﺑﻮد و ﺗﻮ اون اﺗﺎق ﺑﺎ وﺳﺎﯾﻞ ﮐﻨﺪه ﮐﺎري ﺷﺪش دﻓﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻪ از‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻣﺘﺮ ﺟﺎ دﻓﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ... ﺣﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻮل ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ روﺷﻨﮏ ﻧﺎزﻧﯿﻦ ... ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯿﺶ ﺗﻮ‬ ‫ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺣﻤﻮم آﻓﺘﺎب ﺑﮕﯿﺮه ... و ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ... ﻣﻨﻪ اﺣﻤﻖ ﺑﻪ ﺣﺲ ﻧﻮازش دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮادر ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ...‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺳﯿﺎ روم رو ﺑﺎ ﭘﺘﻮي ﺳﺒﮏ ﭘﻮﺷﻮﻧﺪ ...‬ ‫ﺳﯿﺎ: ﮔﻠﯽ ﺻﺪاي وﯾﺒﺮه ﮔﻮﺷﯿﻪ ﺗﻮا؟‬ ‫
- ﻧﻪ از ﮐﯿﻒ ﻫﻤﺮاز ﻣﯿﺎد ...‬ ‫
- ﺧﺐ ﺑﺮدار ﺑﺒﯿﻦ ﮐﯿﻪ اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ؟‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﮐﻪ ﻫﻢ زﻣﺎن و ﻫﻢ ﻣﮑﺎن از دﺳﺘﻢ در رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ذره اي اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻮد ...‬ ‫ﮔﻠﻨﺎر: ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ... اوه ﺳﯿﺎ ﺑﯽ ﭼﺎره ﭼﻨﺪ ﺑﺎرم زﻧﮓ زده ...‬ ‫
- ﺧﺐ ﺗﻮ زﻧﮓ ﺑﺰن ...‬ ‫... ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﮔﻠﻨﺎر ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد ...‬ ‫اوﻣﺪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﻦ و ﭘﯿﺸﻮﻧﯿﻢ رو ﻧﻮازش ﮐﺮد: ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻪ اﺻﻼ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫
- ...‬ ‫
- ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺶ دارو دادم اﻣﺎ ﺳﺮم و داروﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ رو ﻧﺪارﯾﻢ ...‬ ‫
- ...‬ ‫
- ﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ... ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ درﮔﯿﺮﯾﺪ ... اﻣﺎ ...‬ ‫
- ...‬ ‫
- ﺑﺎﺷﻪ ... ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫... ﻣﻦ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮدم ﻏﺮق ﺑﻮدم ... اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻮد ...

.. ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻮﻫﺎش ﮐﻤﯽ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد ... ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد و‬ ‫ﻓﻘﻂ آﺑﺎژور روﺷﻦ ﺑﻮد ... ﻧﯿﻤﯽ از ﺻﻮرﺗﺶ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺟﺬاب ﺗﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﻪ اي ﮐﺮده ﺑﻮدﺗﺶ ... ﮔﺮه ﮐﺮواﺗﺶ‬ ‫ﺷﻞ ﺑﻮد و دﮐﻤﻪ اول ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد و آﺳﺘﯿﻨﺎش رو ﺑﺎﻻ زده ﺑﻮد ... ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻢ رﻧﮓ و ﺧﺴﺘﻪ اي روي ﻟﺒﺶ اوﻣﺪ ...‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺗﻤﺎم ﻗﺪ وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪم و در رو ﺑﺴﺘﻢ: ﻣﺰاﺣﻤﺘﻮن ﺷﺪم ...‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﯽ دﺳﺘﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و اﯾﻦ ﺑﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪش واﺿﺢ ﺗﺮ ﺷﺪ ...‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰش رﻓﺘﻢ و ﺳﯿﻨﯽ رو روي ﻣﯿﺰش ﮔﺬاﺷﺘﻢ: ﺑﺮاﺗﻮن ﺷﯿﺮ ﻋﺴﻞ آوردم ...‬ ‫ﻟﯿﻮان رو ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ: ﻣﺮﺳﯽ ... ﺑﺒﺨﺶ اﻣﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد ...‬ ‫
- ﭼﯿﺰي ﻧﺨﻮردﯾﺪ ... اﯾﻦ رو ﻻ اﻗﻞ ﺑﺨﻮرﯾﺪش ... ﺧﻮﺑﻪ ﺑﺮاﺗﻮن ...‬ ‫... ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ دﻗﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻏﺬا ﺧﻮردﻧﺶ ... رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ... ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ رو ﭼﺮﺧﻮﻧﺪ ... ﭘﺎﻫﺎش رو روي‬ ‫ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻟﯿﻮان رو روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ ودﺳﺘﺶ رو دورش ﻣﯿﭽﺮﺧﻮﻧﺪ ... ﺗﮑﯿﻪ دادم ﺑﻪ ﻣﯿﺰ ... ﻧﯿﻢ رﺧﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﻮد ...‬ ‫
- ﻧﻤﯽ ﺷﯿﻨﯽ؟‬ ‫
- ﻧﻪ ... ﺷﻤﺎ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ ... ﮐﺎري از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯿﺎد؟‬ ‫
- ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎدوت ﮐﺎﻓﯿﻪ ...‬ ‫
- اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮل ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ... اﯾﻦ دم دﺳﺘﯽ ... ﯾﻪ ﺑﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎز ﺑﺮاﺗﻮن ﺟﺎدو ﻣﯿﮑﻨﻢ ...‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮑﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم ... ﻧﻔﺴﺶ آروم ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ... ﮔﺮه اﺑﺮوﻫﺎش ﻫﻢ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﺪ ... ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﺸﻤﺎش رو ﻣﺜﻞ اون روز ﮐﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﺴﺖ و ﺑﺎز ﮐﺮد ... اﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺶ ﯾﻪ آراﻣﺶ و ﯾﻪ‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻮد ...‬ ‫دﺳﺘﺎم رو ﻗﻔﻞ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﻣﯿﺰ: ﺷﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ درﮐﺘﻮن ﻧﮑﻨﻪ ... ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن ... آدم ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻪ ﺗﻮ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﻄﻠﻘﯽ داره ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺮو ﻣﯿﺮه ...‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﺣﺲ رو ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ و ﯾﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ اش ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﯽ ... ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا اﻧﻘﺪر ﺧﻮدم رو ﺑﺎﺧﺘﻢ ... ﻣﻦ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﭘﺪرم ﻧﺒﻮدم ... ﺑﯿﺸﺘﺮ از 51 ﺳﺎل ... ﺷﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﺳﻨﻢ ...‬ ‫
- ﻫﯿﭻ وﻗﺖ آدم ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﯾﺎ ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﺰرگ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ...‬ ‫
- ﻓﻘﻂ درد از دﺳﺖ دادن ﻧﯿﺴﺖ ... درد ﻣﻦ درد

- ﯾﻌﻨﯽ دروﻏﻪ؟!‬ ‫
- دروغ ﻧﯿﺴﺖ ... اﻣﺎ اون ﻃﻮري ﻧﯿﺴﺖ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ... اﺻﻼ ...‬ ‫
- ﻫﻤﺮاز ... ﺣﺎﻣﺪ ﻫﻢ ﯾﻪ ادﻣﻪ ... اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ...‬ ‫
- ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺷﺘﺒﺎه ... اﺻﻼ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻦ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ زن دﻧﯿﺎ ... ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﺶ ... ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻨﺸﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺖ رﻓﺖ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ﻣﺤﺾ رﺿﺎي ﺧﺪا ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﮐﺎر ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮم رو ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ... اﻻن 39ﺳﺎﻟﺸﻪ ... ﯾﻪ ﺳﺎل دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﺶ ...‬ ‫اون ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺪوﻧﻪ اون دوﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻨﺶ ...‬ ‫
- اﯾﻦ ﺣﻖ رو داره؟!‬ ‫
- ...‬ ‫
- ﺟﻮاب ﻣﻦ رو ﺑﺪﯾﺪ ... ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ...‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﺶ رو از ﻧﻮك ﮐﻔﺸﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎي ﻟﺮزون ﻣﻦ دوﺧﺖ ... ﭘﺸﺖ اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش رو آروم روي دﺳﺘﻬﺎي ﻣﺸﺖ ﺷﺪم ﮐﺸﯿﺪ‬ ‫...‬ ‫اﯾﻦ ﺑﺎر رو ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و ﻣﻦ ... ﻧﺎ ﺧﻮد اﮔﺎه ﻣﭻ دﺳﺘﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ ... ﮐﻒ دﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎر ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎم ﻗﺮﻣﺰ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد رو ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ... اﻧﮕﺸﺘﺶ رو ﺧﯿﻠﯽ آروم ﮐﻒ دﺳﺘﻢ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ... روي ﺗﻤﺎم ﺧﻄﻬﺎي ﮐﻒ دﺳﺘﻢ رو ﺑﺎ ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺶ ﻟﻤﺲ‬ ‫ﻣﯿﮑﺮد و ﺗﮏ ﺗﮏ ﻋﻀﻼت ﺑﺪن ﻣﻦ از اون اﻧﻘﺒﺎض در ﻣﯿﻮﻣﺪ و اون آروم آروم ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ... دﺳﺘﻢ رو ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ و‬ ‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎم: ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻣﯽ دوﻧﮏ اون ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﻖ دارن ... ﺣﻖ دارن ﭘﺪر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ ... ﺑﺎش ﻫﻤﺮاز ... ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﯿﺸﻮن ﺑﺎش ... ﺗﻮ اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﺑﺎش ...‬ ‫ﻟﯿﻮان ﺷﯿﺮ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺟﻠﻮي ﻧﯿﻮﺷﺎ ... ﺑﯿﺴﮑﻮﺋﯿﺘﻬﺎي ﺷﮑﺮي ﺧﻮﺷﻤﺰه اﻣﺎ ﺑﺪ ﺷﮑﻞ ﻣﺎدام ﻫﻢ روي ﻣﯿﺰ ﺑﻮد ... ﮐﻮﺷﺎ ﻟﭙﻬﺎش ﭘﺮ ﺑﻮد‬ ‫... ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ... دﺳﺘﻤﺎل ﮐﺎﻏﺬي رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺟﻠﻮش از ﺑﺲ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻟﯿﻮان رو ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯿﮑﺮد روي‬ ‫ﻣﯿﺰ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ...‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﯿﺎوش و ﮔﻠﯽ ﺑﻮدﯾﻢ ... ﻗﺮار ﺑﻮد آوﯾﺴﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ و دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺷﺎم ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون ... از دﯾﺸﺐ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم درﺳﺖ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‬ ‫... واﻗﻌﺎ ﻧﯿﻢ دوﻧﺴﺘﻢ ﻗﺮاره ﭼﯽ ﺑﺸﻪ ... ﻣﻦ ﺑﻪ اون آدم اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻢ؟ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﯽ ﺷﺎﯾﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻣﺪ ... درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺮوﺟﻢ از‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﺧﻮﻧﻪ ﺳﮑﻮت ﮐﺮدم اﻣﺎ اﻣﮑﺎن ﻧﺪاﺷﺖ دﯾﮕﻪ ﭘﺎ ﺗﻮ ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﺑﺬارم ﮐﻪ ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻮد ... اوﻧﺠﺎ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﻮد ﮐﻪ اون ﻣﺮد‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﻪ ... ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﯿﺮون ﺑﺒﯿﻨﻢ ... اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ...‬

.. ﭘﺪرم ... ﭘﺪرم‬ ‫ﻫﯿﭻ ﺟﻮره ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻨﺎر ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ ... اون ﻋﻤﺎرت ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮاب وﺑﻮد ﻓﻘﻂ ... ﻟﺞ ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﺎ اﮐﺒﺮ ﺧﺎن اﻧﺘﻈﺎم ﮐﻪ دﻧﯿﺎ رو‬ ‫ﺗﮏ ﺑﻌﺪي ﻣﯿﺪﯾﺪ ...‬ ‫ﮔﯿﺮ داد ﺑﻬﻢ ... ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ... آﺑﺮوش ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش در ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ... ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﯾﻪ ﺟﻮ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻮدم ... ﯾﻪ ﭘﺪر ...‬ ‫
- ﻫﻤﻮن ﭘﺪري ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺗﻮن ﺑﺎﺷﯿﺪ دﯾﮕﻪ؟‬ ‫
- اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﺼﺎدﻓﯽ دﯾﺪﻣﺶ ... ﺑﺎ اون ﻣﺤﻠﻪ ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻮدم ... دوﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه دﻧﺒﺎﻟﻪ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮد ...‬ ‫دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ اش ﺑﺎ ﯾﻪ ﭘﺮي از ﻣﺪرﺳﻪ اوﻣﺪ ﺑﯿﺮون ... ﻫﯿﭻ زﻧﯽ ﺑﻌﺪ از اون ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ رﻫﺎ ﻧﺒﻮد ...‬ ‫دﺳﺘﺎم ﻣﺒﻞ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ رو ﭼﻨﮓ زد ... اﯾﻦ ﻃﻮر ﺷﺎﯾﺪ ﻟﺮزﺷﺸﻮن ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺸﻪ ... ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎم از اون ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﻣﻨﻘﺒﺾ در اوﻣﺪن ... ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺧﻮب ﺑﻠﺪ ﺑﻮدن ﻣﻦ رو ﭼﻪ ﻃﻮر آروم ﮐﻨﻦ ... ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﻬﺎم اﻧﮕﺎر ﺗﻮ اﻣﻦ‬ ‫ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎي دﻧﯿﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ... ﺳﺮم رو ﭼﺮﺧﻮﻧﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺎﺣﺐ اون آراﻣﺶ ... ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ... اﯾﻦ‬ ‫ﻧﮕﺎه و اﯾﻦ اراﻣﺶ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ داﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ در ﺗﭙﺶ ﻣﻦ ...‬ ‫
- ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اوﻟﺶ ﯾﻪ ﺑﺎزي ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ... رﻫﺎ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻮد ... ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮏ رﯾﺎ،ﺳﺎده ﺑﻮد ... ﭘﺪرم ﭘﺎش رو ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد رو‬ ‫ﮔﻠﻮم ... اﺻﺮارش ﺑﻪ روﯾﺎ ﺑﻮد ...‬ ‫... اﻧﮕﺸﺘﻬﺎم ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺸﺮده ﺷﺪن ...‬ ‫
- ﻣﻦ ... روﯾﺎ از ﺳﺮم زﯾﺎد ﺑﻮد ... اﻣﺎ ... اون روز ... ﻣﻦ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻫﻤﺮاز ... ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮم ﺑﻪ اون دﺧﺘﺮك ﻫﯿﺠﺎن زده اي ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺎه ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺑﺎﻫﺎم ﺣﺮف ﻣﯿﺰد رﻓﺖ ...‬ ‫دﺳﺖ آزادم رو ﺟﻠﻮي دﻫﻨﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ: ﺑﯿﭽﺎره ﺧﻮاﻫﺮم ...‬ ‫
- ﻣﻦ ﻫﻤﻪ رو ﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﺮدم ... ﺧﻮدم رو ... ﭘﺪرم رو رﻫﺎ رو ...‬ ‫
- ﻣﻦ رو ... ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ... ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻤﺖ ...‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫ﻟﺮزش ﺻﺪاش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ: ﺧﻮﻧﻤﻮن ﻗﺸﻘﺮق ﺷﺪ ... ﯾﻪ دﺧﺘﺮك51 ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻫﯿﭻ ... ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﺪ ...‬ ‫]‪["COLOR="Red‬اﺣﺴﺎس آدم ﻫﺎي ﺑﺮﻧﺪه رو داﺷﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﺟﻠﻮم ﻣﺜﻞ ﺧﯿﺎل و ارزو ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدو ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮدن از‬ ‫زﯾﺒﺎﯾﯿﺶ و وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ از اﮐﺒﺮ ﺧﺎن رﯾﺸﻪ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻋﺮوﺳﺶ رو ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪن اون ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ...‬ ‫اﺷﮑﺶ اﻓﺘﺎد روي ﺷﻠﻮار

- ﻧﮕﺎم ﮐﻦ ...‬ ‫ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم و ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻢ ﺑﻪ اون ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺟﺮات ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ ...‬ ‫
- ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ... ﻫﻤﺮاز ... ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻧﺬارم اون آدم ﺑﺪا ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﻨﺖ ... ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ...‬ ‫‪‬‬ ‫‬ ‫ ‫ ‫از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ رﻓﺘﻢ ... ﺗﻤﺮﮐﺰم اﻣﺮوز ﻣﺪام ﭘﺮواز ﻣﯿﮑﺮد ... ﯾﻪ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻧﺮژي ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬ ‫اﯾﻨﮑﻪ اﻻن در ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺷﻢ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ ... ﺧﻮد ﺧﻮدم ... ﻫﻤﻮن ﻫﻤﺮازي ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﮏ روﺷﻦ ﺑﯿﻦ‬ ‫ﺑﻮدن و ﻧﺒﻮدن ﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ... دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ اﻻن ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻏﺮق ﺑﻮدم ﺗﻮ اون ﺧﺎﮐﯽ رﻧﮕﻬﺎي ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ...‬ ‫
- ﻫﻤﺮاز ﺣﺲ ﮐﺎرت ﺧﻮﺑﻪ اﻣﺎ ﺷﺎد ﺗﺮ ﺑﺎش ... ﻟﺒﺨﻨﺪ ت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ ...‬ ‫ﻫﻤﺒﺎزﯾﻢ رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ... ﭘﻮﯾﺎن راد ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد ... اﺧﺘﻼف ﺳﻨﯽ ﮐﻤﯽ داﺷﺘﯿﻢ و اون ﻫﻢ ﺷﻬﺮت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ... ﺑﺎزﯾﮕﺮ‬ ‫ﻗﺎﺑﻠﯽ ﺑﻮد ... اون ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف ﻧﺮﯾﻤﺎن رو ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ رو دوﺑﺎره از اول ﺷﺮوع ﮐﺮدﯾﻢ ...‬ ‫ﻟﯿﻮان ﮐﺎﻏﺬي ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ رو ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﻓﺸﺎر دادم ... ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﯾﻪ ﺻﺤﻨﻪ رو اﻣﺮوز ﺑﯿﺸﺘﺮ از ده ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﮐﺮدﯾﻢ و ﻣﻦ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻧﺮﯾﻤﺎن ﻫﻤﻮن ﻗﺪر ﮐﻪ اﻧﺴﺎن درﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن ﻣﯿﺰان ﮐﺎرﮔﺮدان ﻓﻮق اﻟﻌﺎدﯾﻪ و ﻣﻦ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﺑﻮدم از اون ﻫﻤﻪ‬ ‫اﺳﺘﻌﺪاد ﮐﻪ ﭘﺸﺖ اون ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﯿﺰ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ...‬ ‫ﻟﯿﻮاﻧﻢ رو ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺸﺮدم و ﺧﻮدم رو از ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺧﺎرج ﮐﺮدم و رﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘﻢ و زل زدم ﺑﻪ رﻓﺖ و آﻣﺪ‬ ‫ﺷﻠﻮغ ﺧﯿﺎﺑﻮن ... ﻧﻮر ﮐﻤﺮﻧﮓ ﭘﺎﯾﯿﺰي اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎم رو ﮐﻤﯽ ﮔﺮم ﺗﺮ ﮐﺮد ...‬ ‫ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻦ ﮐﻤﯽ ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﺗﺮ ﮐﺮدم و ﺷﺎﻟﻢ رو ﻫﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﮐﺸﯿﺪم ... ﺳﺮ ﮐﺎر ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻣﺪم اﺻﻼ آراﯾﺶ‬ ‫ﻧﻤﯿﮑﺮدم و ﺳﺎده ﺗﺮﯾﻦ و راﺣﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮم رو ﻣﯿﭙﻮﺷﯿﺪم ... اﯾﻦ ﻃﻮر اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮدم اﻣﻨﯿﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮه ...‬ ‫
- ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﺑﻠﺪي دﺧﺘﺮ ﺑﺎﺷﯽ ...‬ ‫ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﺑﻬﺶ: ﻣﮕﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ؟‬ ‫
- اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﻪ ... اﯾﻦ اﺧﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟ روي ﺻﺤﻨﻪ ﮐﻪ ﺧﻮب ﺑﻠﺪي ﻋﺸﻮه ﺑﯿﺎي ...‬ ‫ﻓﺸﺎر ﺧﻮﻧﻢ رو 001 رﻓﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ: اون ﻧﻘﺶ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﺶ ... ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺸﻮه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟ در ﺿﻤﻦ ﻣﻦ ﻫﺮ‬