#38
وارد اتاق شدم وبدون نگاه کردن بهش سینی رو روی میز گذاشتم..
سرشو به صندلیش تکیه داده بود وچشم هاشو بسته بود!
_چیز دیگه لازم ندارید؟
_میتونی بری!
ای خدایا من چقدر ازاین مرتیکه ی بی تربیت بدم میاد!
نمیمیره اگه یه تشکر خشک وخالی کنه اما انگار زورش میاد!
بدون حرف برگشتم سرکارم و تا نزدکی های 7شب خبری از رضا نشد..
راستش غیرتی شده بودم ومنتظر بودم برگردم خونه که همه چی رو به بهار بگم.. ازطرفی هم نباید چیزی میگفتم چون رضا لطف زیاد حقم کرده بود و باعث میشد واسه فضولی کردن خجالت بکشم!
ساعت 7ونیم بود که رضا برگشت..
عصبی بود..
حالا که نمیتونستم به بهار بگم باید خودم وارد عمل میشدم و بفهمم اون عفریته کیه!
گذاشتم یه کم بگذره و آروم آروم چایی درست کردم و ده دقیقه بعد چایی رو برداشتم و به طرف اتاقش رفتم..
آروم در زدم ومنتظر جواب شدم!
_بفرمایید!
بیین چقدر باشعوره! کاش اون عماد بزغاله یه کم شعور رو از رضا یاد بگیره!
در رو باز کردم و ازگوشه ی در گفتم:
_میتونم بیام تو؟
دستشو که توی موهاش چنگ شده بود بیرون کشید وگفت:
_آره بیاتو!
رفتم داخل وچایی رو روی میزش گذاشتم!
_دستت دردنکنه گلاویژ جان.. این کار وظیفه ی شما نیست.. زحمت کشیدی!
_فکر کردم عصبی هستین گفتم شاید چایی آرومتون کنه!
_آره خیلی اعصابم بهم ریخته اس.. ممنون که فکرم بودی! دیگه دیروقته میتونی بری خونه!
_ممنون!
اومدم برم که صدام زد..
_صبرکن!
برگشتم وسوالی نگاش کردم که گفت:
_خواهش میکنم چیزی از امروز به بهار نگو! نمیخوام کسی چیزی بدونه!
یه تای ابرومو بالا انداختم که سریع گفت:
_اونطور که فکرمیکنی نیست.. خواهشا چیزی از این شرکت بیرون نره!
_باشه.. خیالتون راحت!
_ممنون!
دست از پا دراز تر برگشتم و چیزی هم دستگیرم نشد!
وسایلمو جمع کرد و کم کم راهی خونه شدم!
1403/07/30 23:51