تولد نوزاد مرده: زنده ماندن عاطفی
به دنیا آوردن نوزاد مرده یکی از مخرب ترین فقدان ها است که سالانه بیشتر از 25 هزار خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. تولد نوزاد مرده در خانواده های تمامی نژاد ها، ادیان و موقعیت های اقتصادی و اجتماعی اتفاق می افتد. برای بسیاری از والدین، تولد نوزاد مرده ضایعه و فقدانی است که به صورت اتفاقی به وقوع می پیوندد. در واقع تا نیمی از تولد های بچه های مرده، در بارداری هایی اتفاق می افتد که عاری از هر گونه مشکل بودند.
با هر فقدانی، غم و غصه نیز به طرق مختلف بوجود می آید. شوک و بی حسی اولیه در نهایت به احساسات بسیار شدید تر رنگ خواهد باخت. فرایند غم و اندوه برای هر کس متفاوت است، که درد و رنج سر نخ اصلی آن است. اجازه دادن به خود و دیگران برای تجربه این حس به روشهای منحصر به فرد، در درمان نهایی می تواند بسیار حیاتی باشد.
اگر نوزاد مرده به دنیا آمد چه کار کنم؟
همزمان که شما در تلاش برای مقابله با اخبار ناراحت کننده و جانکاه هستید، مجبور خواهید بود که با یک دو راهی ناراحت کننده مواجه شوید. اگر نوزاد شما قبل از درد زایمان فوت شده باشد، به شما این انتخاب و اختیار داده خواهد شد تا چطور بچه خود را به دنیا بیاورید. این انتخاب راحتی هم نیست. زایمان و به دنیا آوردن بچه ممکن است به طور طبیعی شما را مدت زمانی بیشتری در شوک نگه دارد وآغاز گر فرآیند غم و اندوه باشد.
عموما، از لحاظ پزشکی برای مادر ایمن تر است که حمل بچه را تا آغاز درد زایمان ادامه دهد که حدودا 2 هفته پس از فوت بچه درون شکم مادر است. این بازه زمانی می تواند در ظاهر بچه هنگام زایمان، تاثیر بگذارد و بهترین کار آماده شدن برای این کار است.
بعضی از مادران ترجیح می دهند تا در سریع ترین زمان بچه خود را به دنیا بیاورند چرا که از لحاظ عاطفی برای بعضی از آنها فکر کردن در مورد حمل نوزاد مرده در رحم شان سخت و ناگوار است. اگر درد زایمان پس از دو هفته شروع نشده باشد، وضع حمل برای جلوگیری از لخته شدن خطرناک خون ضروری خواهد بود. در صورتی که در حین درد زایمان و وضع حمل، عوارض جانبی بوجود بیاید فقط روش سزارین پیشنهاد می شود.
چطور پس از زایمان نوزاد مرده از لحاظ فیزیکی بهبود پیدا کنم؟
وقتی که نوزاد مرده را به دنیا می آورید، بدن شما نیاز به زمان دارد تا التیام پیدا کند آنچنان که در سایر موقعیت های زایمان نیز چنین است. به احتمال زیاد دکتر شما به شما پیشنهاد خواهد کرد که به خود سخت نگیرید و به بدنتان فرصت دهید تا التیام پیدا کند. چند روز پس از مرخصی از بیمارستان، سینه های شما پر از شیر خواهند شد. شیر پس از چند روز به طور طبیعی خشک خواهد شد اما سینه های شما ممکن است برای مدتی درد کنند و حساس شوند.
این تجربه می تواند ناراحت کننده باشد چرا که یادآور فقدان بچه شماست. دوش آب گرم بگیرید تا از ناراحتی رهایی پیدا کنید. ممکن است چند هفته طول بکشد تا خونریزی شما قطع شود و دوباره عادت ماهیانه تان آغاز شود بگیرید. اگر بیشتر از سه هفته خون ریزی، تب یا گرفتگی عضلانی داشته باشید، تماس با پزشک بسیار مهم است.
سلام کردن، خداحافظی کردن و خاطره سازی:
پس از این که انجام آزمایشات تمام شد، شما معمولا اختیار و انتخاب گذراندن وقت تنها با بچه تان را خواهید داشت. شما همچنین ممکن است با نگاه به بچه، لمس کردن بچه، و صحبت کردن با بچه تان احساس راحتی و آرامش نمایید. بسیاری از والدین ایجاد خاطرات از این اوقات گرانبها و با ارزش را که یک عمر به یادگار خواهد ماند را بسیار مفید می دانند.
در ادامه تعدادی راه و روش آمده است که می توان از طریق آنها با نوزادتان خاطره سازی کنید:
شما می توانید بچه را حمام کنید و آنها را در یک لباس مخصوص بپیچانید. قبل از ترک بیمارستان، می توانید تکه ای از این لباس را به عنوان یادگاری نگه دارید.
می توانید از بچه تان عکس بندازید.
می توانید اثر انگشت دست یا پا از بچه تان راکه کارکنان بیمارستان به شما می دهند را نگه دارید.
می توانید موی بچه تان را ببندید.
ممکن است در ابتدا عجیب به نظر برسد اما شما می توانید یک داستان یا لالایی برای بچه تان بخوانید.
اگر دوست دارید پرستار می تواند قد و وزن بچه تان را ثبت کند.
شما تا الان احتمالا اسم بچه تان را انتخاب کرده اید. اسم را که انتخاب کردید در اسرع وقت به کارکنان بیمارستان بگویید تا روی تمام مدارک بتوانند اسم بچه شما را بنویسند.
شما خواهید توانست هر چقدر وقت که احتیاج دارید با بچه خود بگذرانید اما بالاخره باید خداحافظی کنید. این احتمالا یکی از چالشی ترین کارها خواهد بود چرا که انتهای دیدار با بچه تان است. به خود اجازه گریه دهید. بیان احساسات در فرایند غم امری طبیعی است. نگه داشتن یادگاری ها به شما یاد آور خواهد شد که برای همیشه گوشه ای از بچه تان با شما خواهد بود.
پس از ترخیص از بیمارستان انتظار چه چیزی را می توانم بکشم؟
باید وقتی که از لحاظ فیزیکی آماده هستید از بیمارستان مرخص شوید. ترخیص از بیمارستان ممکن است با ترکیبی از احساسات همراه باشد. شما ممکن است آماده این احساس باشید که راحتی و امنیت خانه خودتان را تجربه کنید و در عین حال با خشم و ناراحتی دست و پنجه نرم کنید که نوزاد مرده تان را نمی توانید به خانه خود بیاورید. داشتن خانواده حمایت گر می تواند نقش مهمی در گذران این مرحله داشته باشد. بعضی والدین انتقال تمام اسباب و لوازم بچه به یک اتاق جدا را کار جالبی می دانند قبل از این که خود بچه به خانه بیاید و این موارد می توانند در صورت آمادگی والدین از اتاق بچه برداشته شوند.
با اعضای خانواده چه کنم؟
با از دست دادن بچه تان، اعضای خانواده تان نیز به غم و اندوه دچار خواهند شد. بچه شما نوه، برادر، پسر عمو، برادر زاده یا خواهر افراد دیگر هم هست. برا اعضای خانواده تان نیز مهم است تا وقتی را با بچه بگذرانند. اینکار به آنها کمک خواهد کرد تا با نبود بچه کنار بیایند. اگر فرزندان دیگری دارید، بسیار مهم است که با آنها در مورد آنچه که اتفاق افتاده است، با استفاده از توضیحات ساده و صادقانه، گفت و گو کنید.
تصمیم شماست که آیا اجازه دهید که سایر فرزندانتان نوزاد مرده را ببینند یا نه. یک متخصص اطفال را هم در بیمارستان ببینید چرا که اینها افراد حرفه ای آموزش دیده اند که می توانند به شما کمک کنند تا بچه هایتان را برای اخبار ناراحت کننده و در صورت تمایل، بچه های دیگرتان را برای دیدن نوزاد مرده آماده کنند.
چطور به مردم در مورد این ضایعه بگویم؟
گفتن این مورد به اعضای خانواده و دوستان می تواند از لحاظ عاطفی سخت و ناراحت کننده باشد. شما می توانید یکی از اعضای خانواده را مسئول گفتن آنچه که اتفاق افتاده است ویا در مورد تشریفات تشییع جنازه و غیره نمایید.
تشییع جنازه یا مراسم یادبود را چه کنم؟
یک مدد کار اجتماعی یا سرپرست بیمارستان می تواند به شما کمک کند تا تشریفات تشییع جنازه را انجام دهید. تاریخ خدمات ممکن است بسته به تاریخ ترخیص بچه بستگی دارد.طول خدمات و همچنین تعداد اعضای خانواده ای که می خواهید در مراسم حاضر باشند بستگی به شما دارد. این ممکن است برای شما بسیار سخت باشد، اما اینکه بدانید بچه تان در آرامش است ممکن است قدری خوشحال کننده باشد.
باید با وسایل کودک چه کار کنم؟
موقعی خواهد آمد که شما آماده خواهید شد تا وسایل کودک را جدا کنید و تصمیم بگیرید که با آنها چه کار کنید. از یک دوست یا فامیل بخواهید که که به شما کمک کند تا بفهمید که سیاست های پس گیری اجناس فروشگاه چه هستند و به شما کمک کنند تا موارد خریداری شده را بر گردانید. مواردی را که می خواهید نگه دارید را با هم در یک جعبه مخصوص نگه دارید تا هر وقت که خواستید به آنها دسترسی داشته باشید. از گرفتن تصمیمات شتابزده مثل بخشیدن موارد خریداری شده به کانون های خیریه، اجتناب نمایید. ممکن است بعدا پشیمان شوید. ممکن است بخواهید که بعضی اقلام را به کانون های خیریه بدهید، بعضی های را به مغازه بر گردانید و بعضی های دیگر را برای بچه بعدی تان نگه دارید.
چطور می توانم به خودم کمک کنم تا از غم و غصه رهایی یابم؟
موارد زیر چیزهایی هستند که می توانند به شما کمک کنند تا از این مرحله سخت در زندگیتان عبور کنید:
با افراد در مورد اعتمادتان صحبت کنید.
پیوستن به یک گروه حمایت گر ممکن است به شما کمک کند تا کمتر احساس انزوا کنید. این که بدانید کس دیگری می فهمد که شما چه بر سرتان آماده است، بسیار چیز خوبی هست.
در یک ژورنال در مورد احساساتتان بنویسید. ممکن است بخواهید نامه ای به بچه تان بنویسید.
چیزی برای بچه تان درست کنید مثل یک آلبوم یا به یاد بچه یک اصله درخت بکارید یا هر چیز دیگری که موجب شود که شما احساس کنید کاری برای بچه تان انجام داده اید.
التیام از درد وغم زمان بر خواهد بود. کم کم ، جای خالی ای که در قلب تان حس می کنید کمتر خواهد شد و شما یاد خواهید گرفت که دوباره زندگی تان را از سر بگیرید. ممکن است تخیلات و آرزوهایی برای آینده داشته باشید و چشم انداز شما به زندگی تغییر خواهد کرد. این به معنای آن است که شما شروع به پذیرش این فقدان کرده اید، نه اینکه آن را فراموش کرده اید.
شانس من برای داشتن یک فرزند مرده دیگر چقدر است؟
احتمال به دنیا آوردن یک نوزاد مرده دیگر بسیار کم است. در واقع، بیشتر مادران پس از تجربه به دنیا آوردن نوزاد مرده، نوزاد سالمی به دنیا خواهند آورد.
چه زمانی دوباره باید برای بچه دار شدن دست به کار شویم؟
این که چه زمانی دوباره برای بچه دار شدن دست به کار شوید، چیزی است که فقط شما و شریک زندگیتان می توانید تصمیم بگیرید. شما احتمالا قبل از آمادگی عاطفی، آمادگی جسمی برای اقدام به بچه دار شدن باید داشته باشید. اگر با نبود فرزند مرده کنار نیایید، حاملگی های بعدی، بسیار برای شما سخت تر خواهد بود. بعضی افراد متخصص و حرفه ای پیشنهاد می کنند تا قبل از هر گونه اقدامی برای بچه دار شدن، برای گذراندن غم و غصه، حداقل چند ماه ویا یک سال به خود وقت دهید.
