آزمایش های سه ماهه اول بارداری

آزمایشات خون در سه ماهه اول بارداری

پزشک متخصص زنان و زایمان یا ماما، گروه خونی، نوع ارهاش (Rh)، میزان آهن خون و مبتلا نبودن تان به بیماری های ایدز، هپاتیت ب و سفلیس را مشخص می کند.

پزشک با توجه به سوابق خانوادگی، قومی و نژادی تان ممکن است مشاوره ژنتیک و آزمایش های زیر را تجویز کند:

1-  کم‌خونی داسی شکل

2- ِتی سَکس (نوعی بیماری ژنتیک است که بدن کودکان مبتلا به این بیماری، فاقد هگزوزآمینیداز آ یکی از مهم ترین آنزیم ها است. بنابراین وقتی پروتئین های چرب در مغز انباشته می شوند، به بینایی، شنوایی و رشد حرکتی و ذهنی کودک آسیب می زنند) 

3- فیبروز کیستیک (یکی از شایع و جدی ترین اختلالات ژنتیک است که باعث غلیظ و چسبنده شدن ترشحات ریه، لوزالعمده، کبد، روده و سیستم تناسلی و از دست رفتن نمک مورد نیاز بدن از طریق غدد تعریق می شود)

انجام دادن سایر آزمایش ها مانند توکسوپلاسموز (بیماری‌ انگلی‌ میان انسان‌ و حیوان‌ که‌ علاوه بر ایجاد عفونت، باعث بروز تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی و سقط جنین می شود) و آبله مرغان در صورت لزوم ضروری است. همچنین پزشک یا ماما ممکن است میزان hCG (هورمون ترشح شده از جفت که نقش اساسی در ادامه بارداری ایفاء می کند) بدن تان را بسنجد.

آزمایش ادرار در سه ماهه اول بارداری

پزشک یا ماما با تجویز آزمایش ادرار قصد دارد از مبتلا نبودن تان به نارسایی کلیوی و ادامه دار بودن بارداری با سنجش میزان هورمون hCG که نقش اساسی در ادامه بارداری ایفاء می کند اطمینان حاصل کند. نمونه های ادرار جمع آوری شده برای تشخیص وجود گلوکز (نشانه ابتلا به دیابت) و آلبومین (پروتئینی که نشانه بروز اکلامپسی است) در آزمایشگاه باقی می ماند.

نمونه برداری از پرزهای جفتی (CVS)

اگر بیش از 35 سال دارید یا در خانواده تان سابقه ابتلاء به برخی از بیماری ها وجود دارد، باید بین هفته های یازدهم تا چهاردهم بارداری نمونه برداری از پرزهای جفتی (CVS) را انجام دهید. نمونه برداری از پرزهای جفتی می تواند برخی از اختلالات ژنتیک (سندرم داون، کم خونی داسی شکل، فیبروز کیستیک، هموفیلی و دیستروفی عضلانی) را شناسایی کند. این آزمایش به دنبال تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی، مثل تریزومی 21، تریزومی 18 و تریزومی 13 و همین‌طور اختلالات قلبی است. این آزمایش از طریق وارد کردن سوزن به داخل رحم از طریق شکم یا واژن انجام می شود. نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا کروموزوم‌های موجود در سلول‌ها بررسی ‌شوند. معمولا نتیجه این آزمایش پس از یک یا دو هفته مشخص می‌ شود. پس از انجام این آزمایش، ممکن است مادر دچار گرفتگی شود یا کمی ترشح داشته باشند (در صورتی‌که پس از انجام آزمایش دچار خونریزی شدید یا تب شدید یا انقباضاتی را احساس کردید، باید به پزشک تان اطلاع دهید.) پزشکان معتقدند، انجام دادن این آزمایش با دو درصد احتمال سقط جنین و مشخص نشدن اختلالات ژنتیک همراه است.