شده
بدترازاینم کنه پاسخم سکوته
گوشیموبرداشتم وشمارشوگرفتم صدای شادوسرحالش توگوشی پیچید
-جانم؟
-سلام عزیزدل من
-سلام به روی ماهت به چشمون سیاهت
-اینهمه به چشمای من نگاه کردی هنوزنمیدونی مشکی نیستنوسبزن؟
-اخ قربون اون چشمای گربه ایت جون دل؟خوبی خوشی؟چه خبر؟حال منوپرسیدی
-خدانکنه فدات شم یه زحمت داشتم برات
-توجون بخواه کیه که بگه باشه؟
-داشتیم؟
-بله که داشتیم
ازجوابش خنده رولبم نشست وکلاجو غموماتم پرید ازدلم
-زحمتت نیس اب دستته بذارزمین ی اژانس بگیربیاخونه من کرایه ماشینم خودم حساب میکنم میخوام تایه ساعت دیگه راه بیوفتی
-اتفاقی افتاده؟نگرانم کردی
نه چیزی نیست فقط به کمکت احتیاج دارم درواقع کلابه وجودت احتیاج دارم زودخودتوبرسون
-همین الان اماده میشم زودمیام
-منتظرتم فعلا
-خدانگهدارت
گوشیوقطع کردم که زمزمه پرحرص نگاروشنیدم زمزمه ای که یه بوهایی میداد
-بازشروع شد صبرش نیس برسه تهران بعد
ازحسادتش لبخنداومدبه لبم وبه رانندگیم ادامه دادم
ماشینوتوپارکینگ پارک کردم بازهم ابروهاش به هم گره خورد
دروبازکردموبهش گفتم
خودم بیارمت یابگم مشتی بیاد؟
باچشمهای گشادشده نگاهم کردچقدراین نگاه تعجب اورخواستنی بود
-خودم میتونم
-این بارم منوتحمل کن ببرمت بالادیگه ازدستم خلاص میشی
طبق معمول گوشه لبشوگزید
مجال فکرکردن بهش ندادموسریع پیاده شدم ویلچروازعقب ماشین بیرون اوردم دروبازکردمو دستمو زیربغلش گرفتموبلندش کردم خیلی جلوخودموگرفته بودم که کمی فقط کمی به خودم نزدیکش کنما فشارش ندم
حس بیدارشده تموم حواسموسرکوب کردموگذاشتمش روویلچر
چقدرسخته اینجوروقتا مردباشی...پیش عشقت باشی...نزدیک ترازهمیشه وتلاش کنی مردباشی وپارواخلاقت نذاری مردونگی کنی ونامردی نکنی حتی برای چندلحظه حتی برای یه ثانیه باید رودلت پابذاریو بگی خفه شو انقدرتاپ تاپ نکن اروم بگیر مونده نزین نزن ولی بذارمن امانت دارخوبی باشم بذارخوب بمونموخراب ترازاین نشم پیش چشمش
انقدرمنووسوسه نکن برای بوئیدنش برای لمس کردنش...نزن قلب نزنوبرای همیشه توسینه خفه شو
جلوی درواحدش وایستادم کلیدوبه دستم داد دروبازکردموبه داخل هولش دادم دوقدم نرفته نگاه هراسونش توچشمم نشست
بانگاهش میگف بازم میخوای بیای؟برو
دستمورودسته ویلچرفشردم خشمم خالی نمیشد
اخه چراانقدازمن وحشت داری بی انصاف
-بذار یه ابی بهت بدم جون بگیری تااینجام که هیچی ازخوراکیهارونخوردی تنهاییم که نمیتونی پیشت میمونم تاوقتش وقتش که رسید خودم زحمتوکم
میتونم حرف چشمهاشو بفهمم ... چرا حرفشو
از نگاهش میخونم و حس میکنم همدردیم !
سلام ریزی گفتمو وارد اتاق شدم ..
صدای قدمهاشو بیرون اتاق شنیدم ...
پشت میزم نشستمو مشغول کارم شدم ...
تا پایان ساعت کاری آرتین شوخی کرد و از خاطراتش گفت ...
لبم لبخند میزنه اما دلم غمگینه .... غمگین از اینکه چرا قسمت پسر
پاکی مثل آرتین منی شدم که دوست داشتن برام اولین بار نیست !
شب با بچه های شرکت به رستوران رفتیم .... همه بودن بجز کیان !
کارو بهانه کرد و از اومدن شونه خالی کرد ... برای منم نیومدنو ندیدنش
بهتره !
شاید از دل برود هرآنکه از دیده رود!
شایدم بهتر باشه محل زندگیمم عوض کنم ... نمیدونم موندنم تو اون
ساختمون و درست روبروی واحد عشق اولم درسته یا نه !
شاید خونه ی دیگه ای بگیرم ...شایدم زمان و همینطور آرتین همه چیز
و تغییر بدن ....
شاید روزی برسه که دیگه کیانی دیده نشه و نگاهم پر بشه از آرتین
...
امیدوارم اونروز به زودی برسه ...
هفته ها بدون توقف و استراحت در حال گذر هستن ... هرروز با آرتین
سرکار میرمو باهم برمیگردیم ...
برخوردم با کیان کمتر شده و دلمم با این قضیه کنار اومده ... انگار
راست راستی آرتین داره خودشو تو دلم جا میکنه ... با خوبی هاش هر
لحظه لبخندو مهمون لبام میکنه ... درک میکنه رعایت حد فاصله امونو
و اصراری به اومدن به خونه ام نداره ...
منم هنوز فرصت نکردم دعوتش کنم ... فعلا داریم بهم عادت میکنیمو
باهم کنار میایم ...
آخر هفته به اصفهان دعوت شدم .... مادرش پاگشام کرده ....
نگرانم .... هم از روبرو شدن با خانوادش ... هم از موندن و تنها شدن با
شوهرم ...
شاید مراعات این مدتش نشون داده که ظرفیت داره و بهم احترام
میذاره ... اما مرد بودن و عاشق بودنشو نمیتونم فاکتور بگیرم !
اینه که بودنم کنارشو ترسناک میکنه ....
صبح زد راه افتادیم و ساعت دوزده اصفهان بودیم..به محض این که وارد اصفهان شدیم، اضطراب همه وجودمو پر کرد..دستام شدن تیکه یخ..-آرتین..-جونم گلم؟-من میترسم !-از چی؟!-از برخورد خانوادت.. فامیلت.. از اینکه حرفی بشنوم که آزارم بده..-هیچکس حق نداره ناراحتت کنه، این مدتم من کنارتم هر *** حرفی زد خودم جوابشو میدم..-حتی مادرت؟-حتی مادرم ! من خوب میشناسمت.. میدونم اهل دروغ و فریب نیستی... از طرفی اونقدر علشقتم که دلم نمیخواد غم یه لحظه هم مهمون چشمات بشه.. خیالت تخت.. من پشتتم.. همیشه.. نمیذارم کم تر از گل بهت بگن !دستای سردم رو توی مشتش گرفت و فشار خفیفی بهش وارد کرد.. سنگینی نگاهش رو حس کردم نگاه از دستم گرفتمو بهش خیره شدم.. لبخند اطمینان بخشی زد و دلمو گرم کرد..-الان
میکنم
-ولی
-نترس نمیخورمت
-منظورم این نبود
به سرافتاده ونگاه گریزونش نگاه کردم دلم مچاله شد غرورکیلویی چند؟
این همه غرورداشتم چیشد؟جزاینکه عشقم ازدستم رفت
پیشش میمونم این طفل معصوم به پرستاری احتیاج داره خودمم منم احتیاج دارم تاپرستارش باشم ازش پرستاری کنم تاخیالم راحت شه تاقلبم اروم بگیره مونده برای دوساعت
میمونموپرستارش میشم تانه که اون بیمار بلکه خودم اروم بگیرم
نگار
ویلچرموکناردرورودی گذاشتو به اشپزخونه رفت صدای بازوبسته شدن درکابینت میومد نمیدونم میخوادچیکارکنه حس وحال پرسیدنشم ندارم طولی نکشیدکه بادستمالی که تودستش بود اومدبیرون وباتعجب نگاهش کردم لبخندخسته ای زدوکنارم روی زمین نشست باتعجب بیشتری بهش خیره شدم بدون توجه به من دستمالشوروی چرخ ویلچرکشید
-میدونم تمیزی وحساس البته همه همینطورین منم ازکثیفی بدم میاد اینم که حسابی خاکی شده پاکش میکنم تابادل درست توخونه ت بچرخی
خدایا این کیانه؟کیانه که اینطورمهربون مثل یه پدر داره چرخ ویلچرموتمیزمیکنه وحواسش به همه چی هست؟
اشک تونگاهم حلقه زد برای چندلحظه دنیاتوقف کردومن فقط کیانودیدم
بهش خیره شده بودم سنگینی نگاهموحس کردوبرگشت طرفم نگاهش بانگاهم گره خورد اخم کردو درحالی که بلندمیشد زیرلب گفت
-لامصب
نمیدونم این حرفش برای چی بود این اخمش برای چی بود درکش نمیکردم شایدخیلی وقته کیان سابقو نمیبینمودرکش نمیکنم
دسته ویلچروگرفتوبه سمت راحتی بردم کنارش ایستاد اومدجلوم زانوزدونگاهم کرد
بالحن مهربونوصدای ارومی گفت
-میخوای بلندت کنم بذارمت روراحتی یاصبرمیکنی؟
صبرکنم؟منظورش چیه؟هرچندروویلچرباشم راحت ترم نمیتونم بگم که ی سره منواین طرف اون طرف کنه بایه دستم یکم میتونم ویلچروحرکت بدم بعداونم خدابزرگه تازه اون نامحرمه نمیتونم اجازه بدم راه ب راه بغلم کنه
بااینکه متوجه سوالش نشدم گفتم
-صبرمیکنم
شایدیک ساعت گذشت تنهاکاری که تونستم انجام بدم این بودکه خیره خیره کیانونگاه کنم
رفتارش باورنکردنیه رفته وچای دم کرده زنگ زدوغذابرای دونفرسفارش دادوالانم داره میزه جلوراحتیهارو برای شام اماده میکنه ناهارمم که اصلا نفهمیدم چی خوردم تواصفهان به تنها چیزی که فکرنمیکردم غذابود کلاازوقتی که ارتین رفته چیزی ازگلوم پایین نرفته وگذرزندگیو حس نمیکنم ولی الان توخونه خودم این خلوت دونفره باکیان کیان که هنوزگریزانم ازنگاهش باعث شده فکرکنم هنوززنده م وهنوزنفس میکشم باتعجب ب میزنگاه کردم چراسه تابشقاب گذاشت؟نکنه برای اون دختره؟....وای چه
به هر حال گفتم که دفعه ی بعد تکرار نشه.. مورد دیگه بیدار شدنتونه... اول اینکه شما نامزدینو درست نیست اتفاقی بینتون بیفته.. ÷س خودت حواست جمع باشه.. ببین من دلم برات میسوزه که اینو میگم.. شاید اگه هر مادرشوهر دیگه ای بود میگفت ولشون کن.. به من چه.. بذار هر کاری میخوان بکنن ولی من دلم نمیاد دختر مردم با یه شناسنامه سفید اتفاقی براش بیوفته بعدشم ببینین پشیمونین و راه به جایی ندارین... برای بیدار شدن همه ی اعصای خونه ی ما زود بیدار میشن.. درست نیست تو به هنوان عروس انقدر دیر بیدار بشی.. اینا رو گفتم تا حواستو بیشتر جمع کنی.. طوری نمیشه، حالا سه روز دیر تر بخواب زود تر بیدار شو.. انقدر وقت برای خوابیدن هست.... راستی عصر اقوام میان.. یه دست کت شلوار برات گرفتم بپوشی.. آتنا.. برو بیار بپوشتش ببینم بهش میاد !
از این همه امر و نهی و آدم حساب نکردنم حالم بد شد... بغضم گرفت.. نفس عمیقی کشیدم تا اشکم روان نشه..
آتنا رفت و با یه دست کت و شلوار آبی پررنگ که به دستش گرفته بود برگشت .. از زور بغض نمیتونستم حرفی بزنم... اول هر چی دلش خواسته بهم گفته و حالا بهم کادو میده.. با اینکه دوست ندارم جواب بزرگتر از خودمو بدم اما اگه هیچی نگم خفه میشم..
-خانوم مطاعی من لباس مناسب همراه خودم اوردم.. احتیاج به زحمت شما نبود..
-واه.. خانوم مطاعی چیه؟! تو دیگه مثه دخترمونی.. بگو مامان! بعدشم این هدیه اومدنت به خونمونه.. میخواستیم دیشب بهت بدیم که دیگه رفتین خوابیدین..
-ممنون ولی اگه اجازه بدین..
-هنوز ندیده و نپوشیده ازش خوشت نیومده؟! اول بپوش بعد روش ایراد بذار.. کلی منو بابا رفتیم گشتیمو اینو خریدیم.. درست نیست آدم هدیه رو پس بده یا نپوشه و بندازه یه گوشه..
-منظورم این نبود..
-من زبونم تند هست، اما هر چی هست رو زبونمه.. حالام نمیخواد بخاطر دلگیری از من کادوی پدرشوهرتو رد کنی! هر حرفی زدم به صلاح خودت بود.. چند سال دیگه میفهمی چه لطفی در حقت گردمو خودت بابتش تشکر میکنی..
حرفی نزدم.. بجاش لبمو گزیدم.. کت شلوارو از دست آتنا گرفتمو تشکر کردم..
-برو اتاق آرتین بپوش ببینم چطوره بت!
کاری که گفتو انجام دادم.. برعکس اخلاقش سلیقش خوبه.. قشنگ بود.. ولی بابت رفتارو طرز بیانش موفع دادنش.. اصلا کت و شلوار به دلم ننشست.. با صدای آتنا از اتاق بیرون رفتم.. با دیدنم لبخندی رو لبش نشست.. پیروزمندانه گفت..
-حالا امروز فامیل بفهمن آرتینم خیلی بدسلیقه نیست!.. خوبه بهت.. مبارک باشه.. با این لباس بهتر شدی.. کلا آدم باید به خودش برسه و لباسای خوب بپوشه تا شوهرشو جذب خودش کنه!
واه... طوری حرف میزنه انگار خودم لباس ندارم یا
چرا باید تو ماشین باشیم؟!-یعنی چی؟! چه ایرادی داره؟-با این نگاهی که تو میندازی سنگم آب میشه چه برسه به من.. کاش الان خونه بودیم تا...ابروهام بالا رفت... لبخند عریضی صورتشو پر کرد.. با ترس آب دهننو قورت دادم.. صدای خنده اش بلند شد..-ای جونم وقتی میترسی شبیه این جوجه زردا میشی !به مثالش لبخند زدم.. یاد مهدی افتادم.. اونم همینو میگفت... بعضی وقت ها هم میگفت جوجه طلایی خونه !چقدر زود رفت زیر خروار خاک.. چه بد شد که تنهام گذاشتن.. قطره اشکی از چشمم فرو ریخت و لبخند رو لبم نشست... لبخندی که غم توش بیداد میکرد..ماشینو کناری پارک کرد و کامل به سمتم چرخید... انگشت شستش برف پاک کن صورتم شد و اخم ریزی مهمون صورتش..-چی ناراحتت کرد گلم؟-هیچی..-برای هیچی اشک میریزی ؟!-یاد داداشم افتادم، اونم بهم میگفت جوجه.. دلم... دلم.. براشون تنگ شده..کاش نرفته بودن.. کاش زنده بودن.. کاش بابام بود تا دستشو میبوسیدمو بخاطره بودنش خدا رو شکر میکردم..کاش مامانم بشود تا گونه های سرخشو بو کنم.. دستای خستشو تو دستم میگرفتمو با داشتنشوندحس داشتن دنیا رو میداشتم.. کاش خوهرا و برادرام بودن تا باهوشن شوخی کنم، دعوا کنم.. درد و دل کنم..کاش بودن تا برای ازدواجم راهنماییم میکردن....کاش بودن.. اینکه کسی بگه بی *** و کار مهم نیست.. اینکه با این حرف یاد نبودنشون میفتم عذابم میده.. کاش بودن و از علایقم منعم میکردن.. به خدا راضی بودم.. اونا باشن.. اصلا من گوشه ی خونه میشستم.. میموندم پیششون تا اگه اتفاقی افتاد برای هممون باشه.. منم باهاشون برم.. اینجا تنها نمیموندم.. نمیدونی چه صفایی داشت نون و پنیر هندونه ای که عصرا با هم میخوردیم.. از صد تا غذا شاهانه مزش بیشتر بود....خنده های از ته دلمون، دل کوه رو میلرزوند.. کاش بودن.. سرم داد میکشیدن.. گاهی میگم خدایا نمیشه زندشون کنی ؟! بذار باشن ولی به من اجازه ندن تنهایی جایی برم.. داداشام برام قلدری کنن.. مامانم نمازه اول وقتو بهم تذکر بده.. با یه کاره اشتباه بابام بهم اخم کنه.. اونوقت منم به جای اینکه ناراحت بشم میرم کف پاهاشونو میبوسم ! افسوس.. افسوس که دنیا این فرصتو بهم نداد.. افسوس که نشد یه بار کف پاهاشونو ببوسم.. یه بار ازشون تشکر کنم.. دنیا.. بده.. بده آرتین.. ما تا یه چیزی رو داریم قدرشو نمیدونیم، ولی امان از روزی که از دست بدیمش.. اونوقته که میزنیم رو دستمون و میگیم ای وای !
گریه ام شدید تر شد.. دستایی مردونه دورم حلقه شد.. سرم روی سینش فرود اومد... بوی عطرش مشامم رو پر کرد.. پلکام روی هم رفت.. آروم شدم..
کیان:
دیروز آرتین و نگار رفتن اصفهان... از دیشب تا حالا عینه مرغ پر کنده شدم.. آروم و
پررو
بااخم بهش نگاه کردم
-اقای کاویانی نکنه شمامهمونتونم توخونه من دعوت کردین؟
-درست حدس زدی میاداینجا
-بااجازه کی؟
-خودم
-شماحق ندارین توخونه من....
باخونسردی نگاهم کرد
-خونه تو؟تاجایی که یادمه شماقراردادتون تموم شده گفته بودی این ماه اینجانمیمونی
این چی میگه؟چراهی رنگ عوض میکنه؟نه به اون همه خوبی نه به این حرفاش
میخواددردامویادم بیاره اینکه قراربوداین ماهوخونه ارتین باشم اینکه قراربوداین ماهو خانوم خونه ارتین بشم ولیروزگارفرصتشوبهم نداد
اشک تونگاهم نشت وبادردنگاهش کردم
-ازاینکه زخمم بزنی چی عایدت میشه؟
-مکث کرد جوابمونداد به جاش خیره شد توچشمام بدون حرف ولی بایه دنیاحرف
بعدازمکث طولانی لب بازکرد
-متاسفم قصداذیت کردنتونداشتم این خونه تازمانی که بخوای مال توهستش میبینی که وسایلتم هنوزسرجاشه خواستم شوخی کنم حالوهوات عوض بشه درمورد دوستمم نگران نباش اونی که فکرمیکنی نیست صبرکن الاناس که پیداش بشه
نگاه دلگیرموازش گرفتم گوشیش زنگ خوردتمام وجودم گوش شد
-رسیدی؟بیابالا
به سمت ایفون رفتودروزد ودرورودی واحدموبازکردوبه استقبال ازمهمونش دم دروایستاد حرصم بیشترشد نه به خاطردختری که باهاش توخونه من قرارگذاشته بود به خاطر دردی که یادم اوردواسمشو شوخی گذاشت باشنیدن صدای گرمواشنایی نگاهم به درثابت موند
-سلام عزیزدلم
شایدتواین مدت تواغوش تنهاکسی که میشه رفتویه دل سیرگریه کردهمین بی بی باشه بادیدنش بی نهایت خوشحال شدم وبادیدنم شوکه شد چندلحظه بابهت نگاهم کردووبعد دستودل بازانه اغوششو هدیه داد
سرموبه سینش فشردودست به سرم کشید
-چه بلایی سرت اومده چشمون سیاه من؟
-بی بی س...لام
دوباره داغه دلم تازه شدواشک مهمون چشمام تمام مدتی که توبیمارستان بودم توشوک بودم هیچ اشکی مهمون چشمام نشد توبهت اون اتفاق بودم اتفاقی که قبل ازعروسیمون افتاد بعدازشناخت کامل ارتین ارتینی که شایدقبل ازمن اشخاص دیگه ای توزندگیش بودن ولی بعدازبامن بودن فقط مال من بود به فکرمن بود به دل من بود
مردی که ازش بدی ندیدم فقط احترام دیدموعشق
ارتینی که براثراون تصادف خون ریزی مغزی کردودوروزتوکمابودومرد دوسش داشتمو بهش عادت کرده بودم روحموبه صدای پرازمهرش عادت داده بود جسمموبه دستای گرموارامش بخشش عادت داده بود
وقتی بهوش اومدم نمیدونستم کجاهستموچه بلایی سرم اومده اماتااومدم بفهمم چیشده اون ازپیشم رفت رفتومنوباخودش بردتوعالم وهموشوک ب خیال پردازی به گذشته به اینکه بعداین چی میشه وبدون اون چطورروزگارم میگذره
تمام
لباسام بدو زشت بوده!
خدایا من با این زن چکار کنم؟.. خودت کمکم کن.
ساعت شش شده.. آماده ام.. ولی احساسم مثل هیچ تازه عروسی نیست...
غم تو صورتم بی داد میکنه.. نمیتونم حتی یه لبخند تصنعی بزنم.. آرتین پیراهن آیب روشن با شلوار سورمه ای و کروات آبی تیره.. خیلی جذاب شده... واقعا برازندست.. مادرش حق داره جوش بزنه.. یکی یه دونش از دستش پرید..هه.. از این فکر لبخندی رو لبم نشست.. اصلا اگه بخوان حرصم بندن منم حرصشون میدم.. منو بگو فکر میکردم جای مادرمو برام پر میکنه.. ولی اون به من به شکل یه غاصب نگاه میکنه..
دست آرتین رو صورتم نشست.. دستای بزرگش برای پوشوندن کل صورتم کافین..
-گل من چشه؟
-نگرانم !
-چرا عزیز دلم؟! ما اومدیم اینجا تا یه کم آب و هوات عوض شه.. نه اینکه مدام دپرس بشی.. نمیخوام این شکلی بببینمت.. احساس بدی بهم دست میده.. حس میکنم مقصرم که تو چنین حال و هوایی داری!
با حرفاش آرومتر شدم.. لبخندی زدم..
-تو مقصر نیستی.. من زیادی نگرانم !
-هر چی مانع لبخندت بشه برای منم دردده.. آروم باش.. من کنارتم.. همیشه !
پیشونیمو بوسیدو تو آغوشش فشردم.. سرمو روی قلبش گذاشتو با ترانه ی قلبش آرامش گرفتم..
با هم از پله ها پایین رفتیم.. زن های زیادی دور تا دور سالن روی مبل نشسته بودن.. همه با کنجکاوی نگاهم میکردن.. دستی به لباسم کشیدم.. آرایشم رو خودم انجام دادم, ولی با همه ی نابلدیم خیلی خوب شدم.. سعی کردم نفس عمیفی بکشمو اعتماد به نفسمو حفظ کنم..
-عالی هستی عشقم.. نگران نباش.. این خاله جان باجی ها عادت دارن به تازه واردا اینجوری زل بزنن !
از حرفش که کنار گوشم زد لبخند مهمون صورتم شد.. خوبه که حسمو درک میکنه..
دستمو تو دستش گرفتو فشرد.. باهاش همراه شدم و با فامیلشون آشنا شدم..
یک ساعتی کنارم نشست و بعد از گفتن با اجازه مجلس خانوما رو ترک کرد.. بیشتر شبیه مجلس مولوی بود تا معارفه..
چند تایی از دخترای فامیلشون اومدنو باهام حرف زدن و خودشون رو معرفی کردن.. خیلی ها با حسادت و خیلی ها با مهربونی..
با هر تعریف فامیلشون ازم ، آتیه نیشخندی میزد و با تمسخر نگاهم میکرد..نگاهش مثه خنجر تو قلب میمونه..
با مادر شوهرشم آشنا شدم.. به نظر زن خوب و معقولی میاد.. به نظره من که باید گفت خدا به داد اون برسه با این عروس!
از همه بیشتر از عمه ی آرتین خوشم اومد..بزرگه فامیله و مادره آرتین حسابی ازش حساب میبره..
بعد از رفتن اکثریت مهمونا من موندمو خانواده ی آرتین و عمه و خاله اش...
خاله اش پشت چشمی نازک کرد و خطاب به من گفت:
-نگار جون همیشه اینقدر ساکتی یا با فامیل شوهر سازگار نیستی؟
-این چه حرفیه خاله؟!
مدتی که توبغل بی بی بودم به این چهلواندی روزفکرمیکردم سرموبیشتربه سینه پرمهرش فشردمو زارزدم
-بی بی دیدی بی *** شدم؟دیدی تنهاکسم همه کسم ازپیشم رفت؟میبینی ناف منوبامرگ بریدنو لباس تنم بایدلباس عذاباشه
دست پرمهرش روسرم حرکت میکردوصدای مادرونش گوشموبه بازی گرفت
-این حرفاچیه؟قربون غمت بشم توخداروداری منوداری کیانوداری کی گفته تنهایی؟
سرموبلندکردمونگاهش کردم مهرش عجیب به دلم افتاده بود بااینکه دومین باری که میبینمش ولی حرفاشوبه گوش میگیرم
نگاهم چرخیدبه کیانی رسیدکه باچشمهایی دلخورنگاهم کردوازچشماش میخوندم حرفاشو حرفایی که اگه زده میشد بی انصافی های منوبه رخم میکشید
تمام این مدت هرروزاومده ملاقاتم هرروزحواسش بهم بوده هرلحظه سفارشموبه دکترام کرده وحالابادیدن وضعیتمو تنهاییم بی بی روخبرکرده بیادپیشم
میدونه باخودش راحت نیستم میدونی تنهایی ازپس خودم برنمیام میدونه بهش اجازه پیشروی توکارای شخصیمونمیدم برای همه ی این دانستن ها شناختن ها برای همه درکش فهمش محبتش یرای تمام تحمل این مدتش نگاهم رنگ قدردانی گرفت مهرگرفت گرم شدولبم به حرکت دراومدواروم زمزمه کردم
-متشکرم
لبخندم حرفموتصدیق میکنه اول نگاهش رنگ تعجبومیبینه بعد رنگ دوستی میگیره رنگی که سبزچشمهاش نمایان ترمیکنه ولبخندش پررنگ تر دوانگشت اشاره ووسط دست راستشو کنارشقیقش گرفتو به سمت پایین حرکت دادوکمی سرش روخم کرد اروم لب زدوجوابمو داد
-چاکرم
شایدبرای یه لحظه غم رفت ناامیدی رفت بوی مرگ رفت
ازاون لحظه هایی که خیلی طولانی هستنوعمق هزارسالویدک میکشن ازاون لحظه هایی که یه عمربگردی به دستش نمیاری
لحظه ای که غنچه ای که میرفت تاپرپرشه دوباره جون میگیره
بعدازشام کیان میزوجمع کردورفت واحدخودش هرچی بی بی اصرار کرد دست نزنه وبذاره به عهده بی بی گوش نکرد این روی کیانوتاحالا ندیده بودم
نمیدونم ازخوبی این کارارومیکنه یاازروترحم
قبل ازاینکه همیشه اماده بود یه چنگی بهم بندازه ولی ازوقتی که ارتین فوت شده حتماترحم باعث این همه خوب بودنشه منم که ازترحم بیزارم وقتی خوبیاشومیبینم دلم میخواد سرش داد بزنمو که من همون نگارم این کارا برای چیه؟منوببین من همون نگاری هستم که چشم دیدنشونداشتی همون نگاری که ازنظرتوفقط به درد یه چیزی میخورد پس این همه محبت ازکجااومده؟ مهرچشماتوچی معنی کنم؟
وای کیان وای ازتوچشمهای هزاررنگت وای ازاین قلب لامصب من ازاین دل که هرباربادیدنت شروع به سروصدا میکنه وای برمن برمنی که بعداین همه وقت هنوزچشمام مسیررفتن ترونشونه
قرار ندارم..
از بس فکر کردم الان دارن چی کار میکنن و چی میگن و کجا میخوابن و و و و .. دیوونه شدم..
هوای تهران برام سنگینه.. نمیتونم خوب نفس بکشم..
نفسم به شماره افتاده از افکاری که افتاده به جونم..
هر چی له خودم میگم کیان بس کن.. نگار رفت.. تموم شد.. دیگه ماله یکی دیگست.. ولی مگه این دل نامروت زیر بار میره !
با هر ضربه ی قلبم تو قفسه ی سینه نجوای نگار شنیده میشه..
کاش رودتر گوشم این نجواها رو میشنید.. کاش خیلی قبل تر میفهمیدم حسم به نگار هوس نیست.. کاش از همون روزه اول به عنوات یک کالا بهش نگاه نمیکردم.. یه کالایی که باید ماله من بشه و بعد از استفاده شوت..
کاش....
بهتره منم برم.. برم از این هوای تلخ.. برم جایی که بشه توش نفس کشید..
نیم ساعته لباسامو ریختم تو چمدون و یه دوش گرفتمو راه افتادم..
ساعت نهه صبحه.. به نسبت خیابونا خلوته.. زود میرسم..
نشستم تو ماشینمو پدال گاز رو فشار دادم..
نگاهم به صندلی کناره راننده افتاد.. یادش بخیر.. اون روز که سواره ماشینم شد و با وجد به ماشین نگاه کرد.. چقدر تلاش کردم خندمو بخورمو غرورمو حفظ کنم.. چقدر تلاش کردم تا اون لپای سرخشو نکشم.. چقدر تلاش کردم که دست از پا خطا نکنم..
بعضی وقتا میگم شاید اگه یکم دست از پا خطا میکردمو عبور ممنوع ها رو رد میکردم ، الان نگار ماله من بود.. شایدم برعکس.. به کل ازم متنفر میشد...
جاده پر از برفه.. خیلی قشنگه.. اکثر دخترا عاشق این جادن.. مخصوصا سبزش..
یادمه هر بار با هر دختری میومدم تو این جاده با شوق سقف ماشینو گفته بودن کنار بزنمو کل راهو با شور و شوق به جنگلها و پیچ و خمای جاده نگاه میکردن..
یعنی نگارم اینطوریه !
اگه میاوردمش جیغ میکشید و بگه کیان تو بهترینی؟!
فکر نکنم.. درجه غرور اون صد برابر از من بیشتره.. همون غرورشه که گرفتارم کرد.. وگرنه خشگلیو که اکثر دخترا دارن.. حالا بماند که اکثرا با عمل جراحی خشگل شدنو نگار قشنگیش ذاتیه.. نابه.. بکره.. درست مثل این طبیعتی که روبرومه..جاده به نسبت لیزه.. باید آرومتر رانندگی کنم.. دقیقا وقتی عجله داشته باشیم همه عوامل دست به دست هم میدن تا دیر تر به مقصد برسی..
هی فکر میکنم دنبا با ما آدما سر جنگ داره.. شاید برای اینکه اومدیمو اونو حکومت گاهمون کردیم.. اینکه بی اجازه هر غلطی بخواهیم روشش میکنیم.. اینکه بب امازه همه قشنگی هاشو به گند میکشیم.. با این انصاف حق داره سر جنگ داشته باشه.. حق مونه !
بالاخره رسیدم.. ریموت در رو زدم و وارد ویلا شدم..
ماشینو پارک کردم و چمدون به دست داخل ویلا رفتم..
-بی بی گل !
صدایی نمیاد.. شاید رفته جایی.. ولی اونکه جایی رو بجز اینجا نداره..
یه اتاقم ته
حرفی نیست خب... چی بگم؟
-به هر حال آدم اگه کسیو دوست داشته باشه میگرده یه حرفی برای گفتن پیدا میکنه !
مادر آرتینم به طرفداری از خواهرش شروع کرد..
-آدم باید شانس داشته باشه خواهر...شانس منم این بوده دیگه.. دیشب که اومدن نگفتن شما بلانسبت آدمین ! رفتن خوابیدن، صبحم که تا صلات ظهر خواب بودن.. حرفم بزنیمومادرشوهریمو عروس خانوم بهش بر میخوره !
باز داشتن شروع به متلک گفتن میکردن..باز ناراحت شدمو دهنم قفل شد.. جواب خیلی از آدما رو به سادگی میدم ولی تو تربیت و منشم نیست که جواب بزرگتر، به خصوص خانواده ی شوهرو بدم.. به هر حال یه عمر چشممون تو چشم همه.. من که نمیخوام بین اونا و پسرشون تفرقه بندازم ..
سکوت سالن خیلی طولانی نشد.. عمه خانوم جواب هر دو خواهرو داد..
-واه..عاطی جون ! شوما که خودت تا لنگ ظهر خونه حاج بابام خواب بودیو جاتونم من جمع میکردم ! حالا که خودت مادر شوهر شدی مبادای آداب شدی؟.. در کل همه میدونن پسر مال مردمه.. اون قدیم بود که دختر مال مردم بود.. حالا دیگه مادر شوهرا نباید به خودشون فیس کنن که ما پسر داریم! چون پسره میره پی زنشو نگاهم به پشت سرش نیمیکنه!
خاله آرتین به طرفداری از خواهرش اومد..
-این حرفاوچیه حاج خانوم؟ همه پسری که مثل هم نیمیشد.. آرتین ما معرفت داره.. بزرگتر کوچیکتر حالیشه! احترام پدر مادرشو داره..
-من که نگفتم نداره.. من فقط میگم اول یه سوزن به خووتون بزنین بعد یه جوال دوز به مردم! جوونی خودتون رو یادتون رفته که گید دادین به این بنده خدا؟! من از حرف زور بدم میاد و تو کتم نمیره.. عاطی خودش هزاری آتیش سوزونده.. حالا برا عروسش قیافه میگیره؟! بنده خدا حسته ی راه بوده خوابیده.. چیش عیبه؟
-ما که هر چی بگیم حریف شما نمیشیم.. فعلا که شما تو جناح مقابل رفتین.. پاشم برم به کارام برسم.. آتنا..
با رفتن مادر آرتین خواهرش پشت سرش راه افتاد.. عمه خانومم لبخند معناداری به من زد و سرشو نزدیکم اورد..
-نگران نباش.. من تو تیم توام ! نمیذارم اذیتت کنن..
لبخند قدرشناسانه ای بهش زدم و زیر لب تشکر کردم..
تا شب اتفاق خاصی نیفتاد.. به آرتین نگفتم چیا شنیدمو چه اتفاقی افتاده.. هر سوالی کرد گفتم خوب بوده و خیلی خوش گذشته..
شب منتظر شدم تا پدر و مادرش برن بخوابن.. و به اصرار های آرتین کهمیخواست زود تر بریم بخوابیم اهمیت ندادم..
بهتره بهونه دستشون ندم.. شب اونقدر خسته بودم که گوشه ی تخت پشت به آرتین دراز کشیدم.. خسته بودم ولی خوابم نمیبرد.. تا صبح فکر کردم و جوش زدم..
تو بو مخمصه ای افتادم نه راه پس دارم نه راه پیش.. نه میتونم دردمو به کسی بگم.. نه توانشو دارم تو دلم
میگیره
بانشستن دستای بی بی رودستم ازفکربیرون اومدم لبخندی زدم منتظر نگاهش کردم
-چیزی نمیخوای مادر؟
-نه بی بی جون دستت دردنکنه
-پس ببرمت تواتاق تابخوابی
-شرمنده باعث زحمت شدم
-دشمنت شرمنده باشه دخترم ادماباید به دردهم بخورن نه اینکه درد به خوردهم بدن بایه کارکوچیک من برای تویی که مثل دخترمی نه زمین کله معلق میشه نه طاق اسمون شکافته میشه
لبخندی به این همه مهربونی زدم وبه دستای چروکش نگاه کردم دستایی که کم جون شده ولی تمام تلاششونوبرای تکون دادن این ویلچرسنگین میکنن به اتاق که رسیدیم لامپوروشن کرد لبخندی زدودرکمدموبازکرد
-کدوم لباستوبدم بپوشی مادر؟
-فرقی نمیکنه فقط سیاه باشه
باتعجب چرخیدونگاهم کرد
-واه این چه حرفیه؟دخترجوون که نبایدسیاه بپوشه اون خدابیامرز چهلمشم تموم شده خوبیت نداره بیشترازاین سیاه بپوشی اصلا الان خودم یه لباس خوب بهت میدم
سرشوداخل کمدکرد وکمی بعد ی لباس خواب بلندسبزرنگ بیرون اورد لباس ابریشمی که بلندیش تاروزانوم بود ویقه هفت وحلقه استین بادیدن لباس اشک توچشمام جمع شد اینوارتین برام خریده بود میگفت توکه لباسای انچنانی جلوم نمیپوشی پس بیااینوبپوش باحجابه
چقدراون روز ازحرفش خندیدم بهش گفته بودم اگه این لباس حجاب داره پس بی حجاباش چیه
درجوابم خنده شیطونی کرده بودو میگفت اونودیگه شب عروسیمون که شد میپوشی میبینی چیه
ازیاداوری این خاطرات دلم پرازدردشد اشکموپاک کردم بادستام
-نه بی بی این نه
شایدحالمودرک کرد که بی حرف لباس دیگه ای دستم داد یه بلوزوشلوار سرمه ای همین خوب بود
باهرمکافاتی بود لباساموپوشوند زن بیچاره نفسش گرفت ازخستگی بعدازاین که لباساموپوشیدم نشست روتخت ونفسشوبیرون داد
-وای خدا چقدربی جون شدم دیگه ی کارکوچیک نفسموبندمیاره این کاراهم سخته خب ی مردقوی میخوادکه لباساتودربیاره وبپوشونه
ازاین حرفش که ب لحن شوخ زده شده بود خجالت کشیدموسرمو پایین انداختم
-شرمنده اذیت شدید
-دیگه ازاین حرفانزنیا من شوخم ازاین شوخیا زیادمیکنم کیان منومیشناسه ب حرفام عادت کرده توهم عادت کنوخجالتم نکش
لبخندزدموچشمموروی هم گذاشتم بلندشدوباصدتامکافات دیگه کمکم کرد بلندبشم وقتی روی تخت خوابوندم اخیش بلندی گفت وکه دلم ریش شدو برخودم لعنت فرستادم
-میگم مادر خوبه ازفردااین کاراتوبگم کیان انجام بده من جونم قدنمیده
ازحرفش چشمام گردشد و
-چی بی بی؟نه این کارونکنینا خودم میتونم بلندبشم به کیان نگین
باخنده جوابموداد
-خجالت نکش مادرشوخی کردم هول نشو اخه نیس کیان ازخانومابدش
باغ داره که فقط بهار و تابستون اونجا میره.. وقتای دیگه تو همین ساختمونه..
-بی بی گلی..
-جونم کیان گلی !
با دیدنش لبخند مهمون صورتم شد.. آرامش وجودمو پر کرد.. به سمتش پرواز کردم...
سرش رو بوسیدمو موهای سفیدش رو توی روسریش فرو کردم..
شاید با نداشتن مادر یا مادربزرگ خیلی تنهام ولی خیلی وقتا.. خیلی دلتنگی هامو بی بی کم کرده.. راهم ازش دوره هر چی اصرار کردم راضی نشد بیاد تهران.. ولی وقتایی که میام اینجا برام کم نمیذاره و جبران بی مادریمو میکنه..
-ای بچه ولم کن چلوندیم !
-شما نمیدونی من دخترای خوش مزه رو میچلونم؟!
-برو حیا کن.. باز مثله اون خارجیای از خدا بی خبر شدی؟!
-نه اینکه ایرانیاش بهترن!
-به هر حال تو رفتی اونجا این قدر بی حیا شدی...
لبخند کجکی زدم و بهش خیره شدم.. انگار دنبال چیزی بگرده پشت سرمو نگاه کرد و از پنجره تو حیاط سرک کشید..
-دنبال چیزی میگردی بی بی؟!
-تنها اومدی؟!
-آره..
-برو بچه ، برو خودتو سیاه کن.. من تو و اون بابای هفت خطتو بزرگ کردم.. محاله تنها بیاین اینجا !
از این حرفش که عین واقعیت بود دلم گرفت.. راست میگه.. تا حالا تنها نیومدم.
-اومدم خودتو ببینم.. روی ماهتو ببینمو انرژی بگیرم
-چیزی شده؟! تو که اهل این حرفا نبودی..
-یه بارم میخوام خوب باشم نمیذارینا..
-خوب که هستی.. ولی زمونه خرابت کرده.. همه رو خراب کرده.. مثل این دریا که طوفانی میشه و سیل راه میندازه و همه رو با خودش میبره، افتاده به جون مردمو داره همه رو با خودش میبره و نابود میکنه !
-نوکر ابن فیلسوفیاتتم بی بی !
-برو وسایلت رو بذار بیا برات چایی بیارم..
کاری که گفتو کردم و بی بی هم با سینی که دو تا فنجون توش بود اومد پیشم..
-خب.. راستشو بگو ببینم.. کی باعث شده با دل پر بیای پیم بی بی جان؟!
-خودم..
-خودت؟ دلت از خودت پره؟!
-اوهوم.. دلم گرفته بی بی.. دلم هوای مادرمو کرده..هوای ما رو کرده.. هوای بچگیامو کرده..
-تصدقت برم چی به رورت اومده؟! بازم بابات گند کاری کرده؟
-نه بی بی.. من به کارای بابا عادت کردم، در واقع خودمم شدم یکی مثله خودش.. ولی ای کاش نمیشدم..
-نشدی مادر.. تو مثل مادرتی.. با همون چشمای معصوم.. با همون دل پاک.. با همون غرور بی اندازه که باباتو به زانو در اورد.. با همون لبخند های شیرین.. با همون خلوص..
-نه بی بی.. شاید بچگیام بودم.. اما این سالها... خودت که دیدی.. دیدی چه گندی شدم.. دیدی چه کثافتی شدم.. شد یه بار تنها بیام و دختری همراهم نباشه ؟! شد یه بار محض حال و احوال خودت بیام و به فکر خوش گذرونی خودم نباشم؟! شد؟ د نشد..نشد!
-چته مادر؟ داری منو میترسونی.. همه ی این سالا کمتر از گل بهت نگفتم، چون یادگار اون
نگه دارم!
از طرفی دلم برای آرتین میسوزه.. اون چه گناهی کرده که چوب اختلاف سلیقش با خانوادشو بخوره !
خدایا خودت به فریاوم برس.. کمکم کن!
امروز آرتین رفت شرکت.. به هر حال چون کارای اینجا و تهران به هم وابسته هستش باید به اینجا هم رسیدگی کنه، ولی قول داد عصر بریم بیرون و یه گردش حسابی تو اصفهان داشته باشم..
آخه من اصفهانو خیلی دوست دارم.. دلم میخواد حالا که اومدیم برم همه جاشو بگردم.. هر چند که این خاندان دل و دماغ برام نذاشتن، ولی برم بیرون بهتره اینه که خونه بشینمو شاهد یکی به درو یکی به میخ زدن خانواده ی شوهرم باشم!
مشغول شستن ظرفای صبحانه بودم که آتیه حاضرو آماده اومد کنارم ایستاد.. لباس بیرون پوشیده بود و آرایششش کامل بود.. بهش لبخند زدمو کارمو انجام دادم..
-من دارم میرم خونه ی مادر شوهرم، ناهار اونجا دعوتم.. شما کاری نداری؟
چه عجب! یه بار مثل آدم رفتار کرد.. شاید دیر جوشه و واقعا چیزی ته دلش نیست..
-نه عزیزم، مرسی... خوش بگذره.. اتفاقا منو آرتینم عصر قراره بریم بیرون !
-بیرون ! کجا؟!
-نمیدونم، فکر کنم بریم کل اصفهانو بگردیم !
-آهان.. باشه.. من برم.. خداحافظ
برای خداحافظی دستامو شستمو گونمو به گونش زدم.. بعد از رفتنش مشغول کارم شدم.. چای دم کردمو خواستم از آشپزخونه برم بیرون که مادرش اومد..
صندلی رو کشید کنارو نشست..برای خودمو و با مادرشوهرم چایی ریختم، فنجون چای رو برداشت و با شک نگاهن کرد..
-بشین !
-چشم..
روبروش نشستم و با انگشتام بازی کردم..
-چه خبر؟! امروز برنامه نداری؟!
-اومم..نمیدونم.. یعنی.. آرتین گفته میریم بیرون !
-بیرون؟! بدون اینکه با ما هماهنگ کنین؟! من برای عصر برنامه داشتم.. الانم میخواستم باهات در میون بذارم..
-برنامه؟! باشه خب ، اگه شما..
اجازه نداد حرفمو بزنمو با اخم خیره شد تو چشمامو خودش شروع به حرف زدن کرد..
-نه دیگه.. حالا که جلو جلو برای خودتون برنامه چیدین من مزاحمتون نمیشم.. برین به گردشتون برسین..
کمی در سکوت گذشت.. فنجان چای رو به لبام نزدیک کردم.. صداش سکوتو شکست..
-ببین نگار.. هر چی من میخوام باهات خوب باشمو دوستت داشته باشم ، خودت نمیذاری! اصلا نمیگی اینجا بزرگتر داره، نداره.. هر کی هر کیه! خب تقصیرم نداری.. این چیزا رو مادر به دختر یاد میده که تو مادر نداری.. خودت برای خودتدرفتی و گشتی و اومدی، بدون اینکه آقا بالاسر داشته باشی یا بخوای از کسی اجازه بگیری.. عادت کردی به خودسری..با خودت فکر نمیکنی بگی من اینجا مهمونم.. شاید برام تهیه دیده باشن.. اصلا اینا هیچی.. بگی بزرگترن.. ازشون اجازه بگیرم.. همینطور برا خودت میبری
نمیادگفتم منم نفسی تازه کنم هم توکارت راحت بشه هم اون ی خدمتی کرده باشه
ازلحن شوخش خنده م گرفت چقدراین پیرزن بامزه س به خصوص وقتی که لپای گردترمیشنوشونه هاش ازخنده بالاوپایین میرن
دستی ب سرم کشیدوباگفتن شب بخیرازاتاق بیرون رفت
سعی کردم بخوابم ولی خوابم نمیبردمثل تموم این مدت شب شدومن شروع کردم به فکرکردن
به ارتین به اون دختری که درست نزدیک عروسیمون زنگ زدوخوشیامونو ازبین برد کی بود؟ازطرف کی زنگ زده بود؟
یعنی ارتین تمام مدتی که نامزدبودیموخیانت کرده؟وباکسای دیگه م رابطه داشته؟
نه فکرنمیکنم ارتین سراون دختردادزدکه چرازنگ زده بهش گفته خیلی وقته رابطشون تموم شده ونبایدمزاحمش بشه شایدجلوی من اینجوری گفته شایدم دختره ازطرف مادرارتین بوده
بعیدنیست امااونم که نمیادپسرخودشوخراب کنه وای نمیدونم اینکه ارتینم مثل پسرای دیگه اهل گوش سپردن به حرف دل ونفسش بوده اینکه بازنای دیگه رابطه داشته حالابه وسیله سرپوشی ب نام صیغه اینکه خوشیاشوکرده ودست اخراومده منه افتاب مهتاب ندیده روگرفته دیونه م میکنه
ازهمه مردابیزارشدم حتی ازکیانی که اینهمه دوسش داشتم همشون فقط به چیزی فک میکنن
روح ودوستداشتنشون خلاصه میکنن به خوشگذرونی بازنهای رنگ ورنگ
هرغلطی که بخوان میکنن اخرسرم میرن سراغ دخترهایی مثل من یه دختری که باهیچ مردی نبوده باشه اخرسرم زبونشون درازباشه وبرات گیرسه پیچم میشن
همین کیان چقدراذیتم کرد بابت صمیمی شدن باارتین ازیه لبخند من ایراد میگرفت تاسوارشدن ماشین ارتین حالامهربون شده فکرکرده راه بازشده ومیتونه به یه نوایی برسه
عمرا
هرچند گاهی انقدرخوب میشه که یادم میره اونوارتینوهمه ی مردامثل همنومازنهاروفقط برای یه چیزشون میخوان اونم خوشیهای لحظه ایشون
لعنت به این خوشی که یه عمر برامون جنگ اعصاب درست میکنه ووسواسو به جونمون میندازه
ازطرفی ازدست ارتین دلگیرم ازطرفی نمیخوام بهش فکرکنم هرچی باشه مرده ودستش ازاین زندگی کوتاست خوب نیست پشت سرمرده حرف یا فکربدکرد
ازطرفی هم ناراحتم وداعمون خوب وخوش نبود پرازدردبود پرازتنش بیشترم باعثش من بودم شایدباعث مرگشم من بودم هرچی بود انقدرخوب بود که راضی به مرگش نباشم خیلی خوبی درحقم کرده بود خیلی
نبایداون برخوردومیکردم داشت رانندگی میکردنبایدحواسشوپرت میکردم
وقتی توبیمارستان بهوش اومدمودیدم چی شده وقتی شنیدم چه بلایی سرارتین اومده وخون ریزی مغزی کرده وتوکماست وقتی باالتماس از پرستاره خواستم ببینمش وقتی زیراون همه دستگاه ولوله دیدمش به خودم لعنت فرستادم
خدابیامرزی.. حالا چی شده با توپ پر اومدی و کمر به نابودی خودت بستی؟!
-دلم براش تنگ شده بی بی..
اشکی که لجوجانه گوشه ی چشمم نشسته بودو گرفتم.. با دستام صورتم رو پوشوندم.. سرم تو آغوش گرمی جا گرفت.. آغوشی که بوی مادرمو میده.. آغوشی که خیلی سال پیش جای مادرم بوده.. مادرمو بزرگ کرده و براش مادری کرده..
رفتم اتاقم تا استراحت کنم، اما با نگاه به تختم حالم از خودم بهم خورد..
من تا حالا چند تا دخترو مهمون این تخت کردم!
مهمون این ویلا.. و خونه امو جاهای دیگه.. حتی بد تر از اون.. تا حالا چند نفرو مهمون آغوشم کردم !
کثافت.. بجز این نمیتونم صفتی به خودم بدم.. نگار حق داشت حالش ازم به هم بخوره.. من با چه رویی میخواستم تو چشماش نگاه کنم؟!چطور میخواستم اونو به خونه و اتاق و ویلام ببرم!
شاید اگه پاک بودم بهش میرسیدم..لیاقتشو نداشتم..شاید لیاقت زندگی کردنو هم ندارم
با این افکار از اتاق بیرون زدمو از ویلا بیرون رفتم.. بی بی با دیدنم به دنبالم اومدو پرسید کجا میرم..
-میرم خودمو پاک کنم
-یعنی چی این حرفا؟ داری منو میترسونی کیان.. اینطور کنی زنگ میزنم به بابات ها..
سعی کردم با کشیدن نفس عمیق خودمو آروم کنم..
شمرده گفتم:
-بی بی گلی.. میخوام برم نجاستو از خودم بشورم.. میخوام با آب کثافتارو از خودم پاک کنم.. بده؟
-چی میگی تو؟! مگه تو این سرما آدم میره تو آب.. سینه پهلو میکنی !
-نترس.. بادمجون بم آفت نداره..
بی توجه به صدا کردناش با لباس به آغوش آب رفتم.. اول با قدمهایی محکم و بعد با ضرباتی به امواج خروشانش..
سرمو تو آب فرو کردمو نفسمو حبس کردم.. شاید قلب گرگرفتم آروم بشه.. شاید وجودم پاک بشه..شاید..
میگن آدمای پاکقسمت آدمای پاک میشن... پس اینکه نگار قسمتم نشد به خاطر ناپاکی منه..آره.. اگه میشد عدالت خدا زیر سوال میرفت.. پس آرتین.. خب حتما اون پاکتره.. به قول خودش شرایط ازدواج نداشته و اهل گناه هم نبوده..
اما من اثلا به ازدواج فکر هم نکرده بودم.. بودنم با دخترا فقط محض تفریح بوده و بس !
سرمو از آب بیرون میارم.. بدنم به سرمای آب عادت کرده..لرز ابتدای ورودم از بین رفت.. حس خوبیه..
صدای بی بی از کنار ساحل شنیده میشه..
براش دست تکون میدم تا بره ..دست بردار نیست..نمیره.. بی بی مثله هر مادر
دیگه ای مادره و کم برام مادری نکرده..
دایه ی مادرم بوده ولی بعد از رفتن مادرم از ما فاصله گرفتو اینجا رو به همه جا ترجیح داد.. هر چند حتما تحمل دیدن رفتار های بابامو نداشته..
حق داشته بیاد تو دل آرامش دنیا..
چند بار دیگه سرم رو تو آب فرو میکنم و از آب بیرون میام..
-دیوونه شدی؟! نکنه جنی شدی! اهل دلدادگی هم که نیستی بگم عاشق
که چراصبورنبودموبحثو برای بعدنذاشتم
الان هم ازارتین طلبکارم هم بهش بدهکارم حس بدیه معلقم نمیدونم دستمو به چی بندکنم برای ثبات
هیچی نمیدونم
دست سالمموگذاشتم روصورتم هق هقم فضای اتاقموپرکرد
یه ماه گذشته وبی بی هنوزپیشمه خیلی مواظبمه نمیذاره یه لحظه تنهاباشم
کیانم خیلی خوب خودشونشون داده خیلی هواموداره هرروزبهم سرمیزنه نوبت های دکترمو بهترازخودم میدونه سرساعت میاددنبالم وبابی بی میبرنم دکتر
حتی اگرساعت اوج وساعت شلوغ کاریش باشه
کم کم داره سیاهی ذهنموداره پاک میکنم گاهی اوقات لبخندبه لبم میاره
گاهی اوقات یادم میره کی بودموزندگی باهام چیکارکرده
یادم میره من حق خندیدن ندارم یادم میره دنیاموباسیاهی پرکردن
یادم میره قراربوددیگه دوسش نداشته باشم
گچ دستموبازکردم اماپام همچنان توگچه هفته ای یه روز میرم فیزیوتراپی تاحرکت دستم بهتربشه باکیان میرم مثل پروانه دورمه مثل پرستاراکنارمه وی لحظه ازم غافل نمیشه
هروقت خونه نیست صدبارزنگ میزنه خونه وحالموازبی بی میپرسه
اون وقته که بی بی باخنده واشاره وابروبالاانداختن سرشوخیوبازمیکنه
اونوقته که من لبمومیگزموسرخ میشم اونم کوتاه بیانیستومیگه نمیدونم کیان ازکی تاحالا انقدحواس جمع شده چطوربه من زنگ میزنه اماحال ترومیپرسه؟
تاحالایادندارم کیان انقدجوش کسیوزده باشه کیان ازبچه گیش فقط به عکس مادرش اینجوری که به تونگاه میکنه نگاه میکرد
فک کنم بچه م ازدستم رفت چشاش جزتوچیزیونمیبینه
وتمام این حرفاست که گاهی فقط برای چندلحظه حس میکنم زنده هستموحق دارم عاشق بشم
امابعدچندلحظه دردام یادم میادارتین یادم میاد خودمویادم میادومیفهمم نباید فانتزی فکرکنم نبایددوباره دل ببندم نبایدباحرفای این پیرزن خوش قلب وابسته شم
دیگه ویلچروکنارگذاشتمو دستم بهتره ومیتونم عصاروتودستم بگیرم هرچی به بی بی اصرارمیکنم بره وبه زندگیش برسه قبول نمیکنه میگه دوست داره پیشم بمونه وازم مراقبت کنه مگه اینکه خودم دوست نداشته باشم
چی میتونم بهش بگم؟درجواب تموم محبتاش فقط میتونم لبخندی باعشق بهش بزنموباعشق نگاهش کنم جای این همه سال بی مادریموپرکرده خیلی بهش وابسته شدم گاهی میترسم ازاینکه بره ومن دوباره تنهابشم
توخونه تنهام بی بی رفته پیاده روی هرروزنیم ساعت میره بیرون میگه نمیتونم توخونه بمونم ب قول خودش بدنش خشک میشه نسل قدیمه دیگه زرنگ وسرزنده
مثل نسل ماهمش خسته وکوفته نیستن همیشه درحال تکاپواندوباانرژی
موهام بلندترازحدمعمول شده بلندیش تاکمی پایین ترازکمرم میرسه نشستم
و میدوزی.. بعدم هر چی بخوای میگی آرتین خواسته.. آرتین گفته.. آخه این چه وضعشه؟! اینکه نشد.. تو هر کاری بخوای بکنی و هر جا که بخوای بری بعد بگی آرتین خواسته! بچه که نیستی..بیستو نه سالته.. آرتینم بگه تو نباید بذاری.. باید بگی ما اینجا مهمونیمو پدر مادرت بزرگترن.. باید از اونا اجازه بگیریم! دیگه این چیزا هم باید یادت داد؟! بلد بودی بیفتی گله پسرم، ولی اصلی ترین چیزای زندگیو نمیدونی! مناینطوری نمیتونم.. من از آدم خودسر بدم میاد.. چه پسرم، چه دخترام.. عروس که دیگه جای خود داره.. برا همین گفتم دختر بی پدر و مادر به درد ما نمیخوره...
اشک تو چشمام نشسته و تار میبینمش.. دلم میخواست بلند فریاد بزنم :"خدا لعنتت کنه" خیلی داره نمک رو زخمم میریزه..
-شما حق ندارین..
بلند شد و دستشو به کمرش گرفت..
-حق ندارم چی؟! هان؟! بگو خجالت نکش !
-شما حق ندارین با زن من اینطوری حرف بزنین ! مشکل دارین به خودم بگین.. غریب گیر اوردین یا مراسم مظلوم کشی راه انداختین؟! نگار زنمه و توقع دارم بهش احترام بذارین، همون طور که من و نگار به شما احترام میذاریم مامان !
با دهن باز به آرتین نگله کردم.. مامانش که چشماش گرد شده بود..
-دیروزم وقتی من رفتم بهش تیکه انداختین که شب بی حوصله بود آره؟! واقعا که مامان.. ازتون توقع نداشتم.. این دختر اینجا غریبه.. اینه رسم مهمون نوازیتون..
-آرتین جون ، مامان من...
-هر چی لازم بود شنیدم مامان..خودم به نگار بردم میبرمش بیرون.. شما اگه برنامه داشتین میتونستین دیشب بهش بگین..نه اینکه حالا براش قیافه بگیرینو تحقیرش کنین ! دارم بهتون اخطار میدم مامان.. برای اولین و آخرین بار.. نگار زن منه.. عشق منه.. اجازه نمیدم گسی به توهین کنه.. اگه حق با شما بوو من کوچیکه شما هم بودم.. ولی همه ی حرفاتونو شنیدم.. کارم زود تموم شد و هر چی لازم بود شنیدم.. اینطوری بخواین پیش برین دیگه منو نمیبینین.. بهتره این رفتارو این حرفا برای اول و آخرین بارتون باشه.. چون اگه یه بار دیگه بی احترامی از کسی ببینم پشت سرمم نگاه نمیکنم !
-چشمم روشن آرتین خان.. ماشاا.. به غیرتت.. به خاطر یه دختر تازه وارد مادرتو میندازی دور؟!
-مادر جای خود داره زن جای خود.. من فقط احترام میخوام، همون طور که نگار به شما احترام میذاره.. این همه بهش چیز گفتین یه کلمه هم جوابتونو نداد.. قول میدم اگه دختراتون بودن ساکت نمیشستن... این بار انگار میکنیم چیزی نشده.. چون مادرمین و احترامتون واجبه.. ولی دفعه ی بعد کوتاه نمیام... بریم نگار..
بدون توجه به نگاه دلخور و اشکی مادرش از کنارش گذشت... منم نگاهی به مادرش کردمو پشت سرش راه
شدی !
با این حرفش ایستادم و بهش خیره شدم.. مشکوک نگاهم کرد..
-شدی؟!
-بی خیال بی بی..
-پس شدی..آخر شتر دلدادگی در خونه ی تو رو هم زد!
-قدیما بخ وخترا میگفتن شتر دره خونشون میشینه..
-اون قدیما بود.. حالا چی مثله قدیمه که این باشه؟! نگاش کن.. عینه دیوونه های پریده تو آب.. دلت لرزیده، برو به دختره بگو و تکلیفتو روشن کن.. این ادا ها چه معنی میده؟!
-دست رو دلم نذار بی بی.. خودم داغونم.. تو خرابترم نکن..
-من که نفهمیدم تو چی میگی.. بیا بریم تو لباستو عوض کن تا ذات الریه نگرفتی..بیا تا بعد به دلدادگیت برسیم
نگار:
بعد از اینکه تو محیط سرد و غیر صمیمیشون شام خوردیم نیم ساعتی دوره هم نشستیم..
قراره برای فردا عصر اقوامشون بیان تا با هم آشنا شیم..
خیلی خستم.. حسابی خوابم گرفته.. از طرفی استرس دارم کجا بخوابم !
با خمیازه ای که کشیدم آرتین سرش رو کناره گوشم اورد
-خانومم خوابش میاد؟
-خیلی..
-پس چرا نشستی؟ بیا بریم بخوابیم..
-نه بابا، زشته.. همه نشستن، ما کجا پاشیم بریم؟!
-بقیه که تو راه نبودن که باشن.. ما خسته ایم، پاشو بریم..
دستمو گرفت و از جا بلندم کرد.. نگاه همه رو به ما چرخید..
-ما خیلی خسته ایم دیگه میریم بخوابیم، شب بخیر!
نگاهم رو صورت مامانش خیره موند.. با چشم هایی گشاد شده داشت ما رو نگاه میکرد..تنها حرفی که رو لبم اومد همین بود..
-شب بخیر.
از پله های مارپیچ انتهای سالن پذیرایی که به راهرو ورودی هم راه داشت بالا رفتیم..
چندین در سفید کناره همدیگه قرار داشتن..یکی از در ها رو باز کرد دستشو مقابل اتاق گرفت و تعظیم کرد..
-بفرمایید بانو..
لبخند زدمو با استرس وارد اتاقش شدم.. دستشو کنار دیوار کشید و لامپو روشن کرد..
-اینم کلبه ی کوچولوی من، خانوم کوچولوی خودم..
دستام یخ کرده..نگاهم هراسونه و از نگاه مشتاق آرتین فراریه.. نگاهمو به زمین دوختم..دستمو گرفت سمت خودش..خودمو سفت نگه داشتم تا نیفتم..
-بیا عشقم..
تو دو قدمیم ایستاد.. پشت دستشو کشید تو صورتم.. باز بدنم گر گرفت.. ترسم بیشتر شد.. از تنها بودن باهاش میترسم.. حق دارم بترسم.. یه دختره تنها با یه شناسنامه سفید... اگه اتفاقی بیفته و بعد جبران ناپذیر باشه..
حتی نمیتونم بهش فکر کنم.. سرمو تکون دادم تا از فکر بیرون بیام.. به دستش رو کمرمو یه دستش روی چونم نشست..
-تو چته؟
جوابشو ندادم.. چشمامو بسنم و سعی میکنم به این فکر کنم که قرار نیست اتفاق احمقانه ای بیفته !
-نکنه ار من میترسی؟ واقعا فکر میکنی من میتونم بهت آسیب برسونم؟
چشمامو باز کردم.. خیره شدم تو قهوه ای شفافش.. حس کردم چشم هاش باهام صادقن..
-من از بی آبرویی میترسم..از تنهایی
روکاناپه ومشغول بافتنش به صورت خرگوشی شدم فرق سرموازوسط بازکردموموهاموبه دودسته تقسیم کردم سمت راستموکامل بافتموحالا نوبت طرف چپمه
زنگ واحدبلندمیشه نگاهی به ساعت میندازمولبخندمیزنم حتمابی بی خسته شده زودتربرگشته اخه بیست دقیقه س رفته هرروزنیم ساعتیوقدم میزنه خب بهتره من اون خونه نباشه دلم میپوسه
موهای سمت چپوازادرهامیکنموعصاهامم دستم میگیرم به سمت درمیرمو درهمون حال صداموبلندمیکنمومیگم
-اومدم عشقم صبرکن الان میرسم
بالبخنددروبازمیکنم امانگاهم روی پای کسی که جلوی درایستاده ثابت میمونه
نگاهم ازپاهاش بالاکشیده میشه وبه چشمهاش میرسه بالبخندی محو خیره شده به صورتموموهام
یه لحظه میفهمم توچه شرایطی هستم وای بلندی میگمو میام بچرخم برم داخل خونه که عصاازدستم میوفته
روی پاشنه پای سالمم چرخیدموپشتم بهشه ولی دردتمامه پاوبدنمومیگیره تیرکشیدنش به مغزم میرسه ی پاموبلندمیکنموتابیام به خودم بیام کنترلموازدست میدم نزدیک بودباصورت پخش زمین بشم که بادستایی که دورکمرم حلقه میشه بین راه متوقف میشم
کیان:
یه لحظه بادیدنش تواون وضعیت جاخوردم البته یکم قبل تروقتی ازپشت درگفت اومدم عشقم جاخوردم
تااومدم حرفشوتجزیه تحلیل کنم دیدم باموهایی که یه طرفشوخرگوشی بافته ویه طرف موهاشوازاددورش ریخته جاخوردم ی تیشرت وشلوارک توخونه ای سفید که روش عکس توت فرنگی داشت پوشیده بود دقیقاشکل خرگوش شده فقط یه لبخندکم داره تادندونای خرگوشیش ازعالم دلبری کنن محوصورت ماهش شده بودم اونم چندلحظه ماتش برد ولی انگارتازه فهمید کی پشت دره وتوچه وضعیتیه که بدون توجه به پای گچ گرفتش چرخیدتاازتیررس نگاهم فرارکنه
ولی تاخواست قدمی برداره به جلوپرت شد پاهاش تحمل وزنشونداشتن طبیعیه چون هنوزخیلی مونده تاجوش بخوره ومثل اولش بشه
باسکندری خوردنش هول شدموتنهاراهی که به ذهنم رسید عملیش کردم سریع دستموبه سمتش درازکردم دورکمرباریکش حلقه کردم ناخداگاه بی اراده حلقه دستم تنگ ترشد سرم ب جلوکشیده شد وموهاش صورتمو به بازی گرفتن
شایدبهترین حسی بودکه تاحالاتوعمرم داشتم چشمموبستمویه نفس عمیق کشیدم عطرعشقمونفس کشیدم نه باهوس بلکه باعشق باعطش باعطشی که انگارهمیشه همراهمه وسیرابم نمیکنه
زمان متوقف شده به حرکت دراومدتقلای جسم نحیفشوزیردستم حس کردم لبخندرولبم نشست شیطنت تووجودم زنده شدسرمونزدیک گردنش بردم
-کجافرارمیکنی؟نمیخوای عشقتویکم تحویل بگیری؟
-چی میگی براخودت؟ولم کن عشق کدومه؟من فکرکردم بی بی اومده
سرموبیشترخم کردموصورتمومماس
افتادم..
لباسامونو جمع کردیمو با خداحافظی آرومی از خونه ی پدری آرتین بیرون اومدیم..
آرتین خیلی ناراحت بود ، اخمش خیال باز شدن نداشت.. تا حالا اینطوری ندیده بودمش !
ماشین در حال حرکت بودو من نمیدونستم کجا میریم... دستشو گرفتمو منتظر نگاهش کردم تا نگاهم کنه...
لبخند خسته ای زدواز گوشه ی چشم نگاهم کرد..
بهش لبخند اطمینان بخشی زدم ... دستمو فشردو بالا آورد و مقابل صورتش گرفت و بوسه ی سریعی روی دستم زد..
- من راضی نیستم به خاطر من..
- به خاطر تو نبود... اونا باید حد و حدودشونو بدونن و بفهمن که زندگی من جایی برای دخالت کسی رو نداره..
- اما مادرت..
- من پسرشم و خوب میشناسمش... یه برخورد محکم باهاشون لازم بود تا دیگه به پات نپیچن ! یه کم که بگذره بیخیالمون میشن و یادشون میره.. البته خودمم قصد قهر ندارم ، میامو با آرامش براشون توضیح میدم که منو میخوان توروهم باید بخوان و احترامتو نگه دارن.. همون طور که تو اونها احترام میذاری..
- نمیدونم ، خودت بهتر میدونی ، اما دوست ندارم منو باعث و بانی کدورت بین تو و خودشون بدونن !
- من این اجازه رو به کسی نمیدم که راجع بهت اینطوری فکر کنه ! ... حالا بیخیال.. نظر چیه یه کم بگردیم؟
لبخند زدمو شونه امو بالا انداختمو به گفتن خوبه اکتفا کردم..
شاید تا شب همه ی اصفهانو گشتیم ، سی و سه پل و خاجو که دیگه آبی توی رودخونه اشون نمونده و بسیار غمگین به نظر میومدن... مثل بچه ای که از مادر جدا شده... مثل من ! حالشونو خوب میفهمم ، جدایی پل از آب مثل جدایی فرزند از مادره...
اما هنوزم قشنگیش چشمگیره و آدمو به سمت خودش جلب میکنه ، منار جمبان و میدون امام هم رفتیم ، غروب دورشکه سوار شدیم و من با یادآوری زمان قدیم ، چقدر یاد بم کردم !
یاد قلعه ی بم... با اون دیوارهای بلند و پله های به ظاهر گلیش..
یادش بخیر.. چقدر گرماش روح نواز بود.. حیف که پودر شدو از بین رفت.. از خاطر رفت..
همه ی خاطره هایی که از بمو کودکیم داشتم به یک شب دود شدو رفت هوا !
گذشته ی اصلم با خاک یکسان شد... باز یاد گذشته افتادمو قطره اشکی مهمون چشمام شد..
با سر انگشت گرفتمشو به دست باد دادمش..
به صورت غمگین آرتین نگاه کردم... غرق فکر بود.. شاید دلش میخواست سفرمون بهتر از این بشه.. ولی به هرحال اون تلاش خودشو کرده بود و با دفاعش از من بیشترین خوشی رو تو دلم سرازیر کرده...
گاهی وقتا لازم نیست آدمها به هم هدیه بدن یا با سفرهای آنچنانی قصد شاد کردن کسیو داشته باشن.. گاهی با یه حرف.. با یه دفاع بجا.. با یه حمایت شیرگونه... همه ی اونچه که دوست داریو بهت میدن !
امروز آرتین با حمایتش خیلی چیزها به من داد.. اعتماد..
بیشتر و از وقتی که انگشت اتهام بیاد به سمتم نفرت دارم.. دلم نمیخواد اتفاقی بیفته که نه زمانش رسیده و نه اینجا مکانشه.. من یه دختره پاکم که مقیده به تمام سنت ها.. دلم میخواد منو تن نبینی.. جسمم به چشمت نیاد و فقط رونم برات زیبا باشه.. تنم حرمت داره.. دوست ندارم یه وقت..
دستش رو روی لبم گذاشت و هیش کشداری گفت..
-من به تنت چشم ندارم.. همون طور که خودت گفتی روحت برام مهمه.. من عاشق پاکی روحت شدم، نه زیبایی جسمت.. باورم کن.. ای کاش شما زنها باور میکردین که ما مردا چشم به جسمتون نداریم.. چشم به جنستون نداریم..چششم به طنازی های زنونتون هم نداریم.. فقط خلوص قلبتونو پاکی وجودتونه که ما رو عاشق میکنه.. پاکی قلبتون..صفای وجودتون.. من دل به ذاتت بستم، نه ظاهرت. ابنو بفهم بهت قول میدم تا وقتی خودت نخوای پامو از خط قرمز ها فراتر نمیذارم.. تو برام بیشتر از اونچه که فکرشو بکنی عزیزی.. من هم به تو احترام میذارم هم به سنتها..حالا با خیال راحت بیا..
دستهاش باز شده بود.. حرفاش روم تاثیر گذاشت.. خیالم راحت شد.. به دعوتش پاسخ مثبت دادم.. قدمی به جلو برداشتم و سنگینی بازوهاشو دورم حس کردم..
تا صبح سرم رو بازوش بود. پشتم بهش بود و دستش رو شکمم جا خوش کرده بود. نفس هاش به شونه هام میخورد و منو با س تازه ای آشنا میکرد..
بوی عطر تنش، با این که اولین باره کنارش بودم، برام خاص و دوست داشتنیه.. شاید کارلاو هورمون(هورمون اکسی توسین که باعث میشه زن و شوهر از بوی تن یکدیگه خوششون بیاد و از کنار هم بودن خاطره ی خوشی در ذهنشون پدید بیاد) باشه...
تا صبح نتونستم پلک روی هم بذارم..درسته آرتین بهم قول داد، ولی نمیتونم با خوش خیالی سرم رو به باد بدم.. باید هوشیار باشم.. اما واقعا آرتین کارم نداشت.. آروم خوابید و تا الان که هفت صبحه به هوش نیومده.. چشمام از زور خواب داره میترکه..بهتره یکم ببندمشون..
با احساس نوازش دستی روی صورتم از بیدار شدم.. چشمامو باز کردم.. نگاهم تو نگاهی قهوه ای رنگ نشست... نگاهی که شفاف بود و مهربون..
-سلام!
-سلام، صبح به خیر خانوم خوش خواب.. خوب خوابیدی؟
-اوهوم.. خیلی خوب..
دستامو کشیدمو خستگی کامل از تنم بیرون رفت.. خندید و لپمو کشید..
-چقدر تو شکل دختر بچه هایی.. ای خدا کی بشه من دخترمو که شکل مامانشه ببینم ؟!
با این حرفش نگاهم رو دزدیدم.. سره شدم و لبمو گاز گزیدم..
-خانوم موشی نمیخوای بلند شی؟ شوهرت گرسنشه ها..
لبخند خجولی زدم و بلند شدم.. دستمو گرفت و گونمو بوسید..
-دیشب بهترین شب زندگیم بود. آرامشی که دیشب کناره تو داشتم تا حالا هیچوقت حس نکرده بودم.
از تعریفش خوشم اومد..
باصورتش کردم
-ازکی تاحالا بی بی شده عشق شماوماخبرنداریم؟نمیتونی حرفتوپس بگیری خرگوش خانم
صدای پرعجزش دلمولرزوند بیدارم کرداگاهم کرد
-داری اذیتم میکنی کیان
ب خودم اومدم سرموعقب کشیدم دستاموول کردم کمرموصاف کردموفشارخفیفی به شکمش دادم تابتونه صاف شه کمی به خودش حرکت داد کمرشوجمع کردوشکمشومنقبض کردتافاصله روبیشترکنه
موهای پخش شده روی صورتشوکنارزدموبهش خیره شدم
-منظوری نداشتم
هنوزخیره بودونگاهش هوس پراب شدن داشت خواستم حرف دیگری بزنم که باصدای بی بی صدوهشتاددرجه چرخیدمونگام به درثابت موند
-به به بچه های گلم مزاحم نباشم؟
چشمم گشادشدرولبخندمنظورداربی بی دهنم بازموندوهیچ حرفی به ذهنم نمیرسید به بی بی بگم
نگارم که بدترازمن خشکش زده بود وهنوزپشت به درایستاده بود هرچندتوانی برای چرخیدن نداشت وتنهاتکیه گاهش من بودم وچه حس خوبیه تکیه گاه بودن برای جسم خسته عشقت
سعی کردم قضیه روجمعوجورکنم
-چیزه...امم...نگارفکرکردشمایین دروبازکردمنودیدهول شدنزدیک بودبیوفته منم پریدم بغلش کردم بعدش....بعد
موندم چی بگم که خود بی بی حرفموقطع کرد
-خودت فهمیدی چی گفتی که من بفهمم؟
یه دستم شونه نگاربوددست دیگموازش جداکردموبه موهام کشیدم وصادقانه گفتم
-نه
تک خنده شیرینی کردوجلواومد دستاشودوطرف شونه نگارگرفت ودستموکنارزد
بالبخندبه چشمهای نگارخیره شد
-خوبی مادر؟ترسیدی؟
همین دوکلمه بی بی کافی بودتاشونه ش بلرزه وسرش روسینه بی بی فرودبیاد صدای گریه ش توسالن پیچیدداغم دردم عذاب وجدانم همه وهمه بیشترشدنوباسری افتاده ودستهای مشت کرده بیرون رفتم
نگار:
بارفتن کیان کمی اروم شدم شایدباخالی کردن بغضم روسینه بی بی ارامش گرفتم
بی بی مثل مادر دستاشولای موهام میکشیدوباجانم جانم گفتناش لالایی جونم شد
سرموبلندکردمووبه چشمهای مهربونش لبخندزدم
-ببخشیدناراحتتون کردم
-اروم شدی دخترم؟
اخ که این دخترم گفتناش چقدربه دل میشینه چندسال بوداین لفظوبااین همه محبت نشنیده بودم
لبخندم پرازدردمیشه وپلکم جوابشومیده نگاهم رنگ رطوبت میگیره وسرم پایین میوفته
-میتونم برم بخوابم؟
-اره مادربیاکمکت کنم
پیرزنی مملوازدردکمروپادردتکیه گاهم شده وپیرزنی که قدرت ازدستای خیلی مردابیشتره وجودش محکمه بادکه هیچی کوهم نمیتونه تکونش بده
خدایابابت این لطفت شکرشکرکه هنوزیکیونگرفتی یکی دیگه پیش پام گذاشتی شکرکه بی بی هست تاالتیام دردام باشه شکر
پلک بستم تابخوابم امامثل همه ی این چندوقت چهره ارتین جلوم ظاهرمیشه ولی این بارنگاهش
پناه... خانواده... محبت.. و حتی دوست داشتن !
امروز آرتین بهم فهموند که بجز عشق خیلی چیزای دیگه میتونه دوست داشتنو سبب بشه..
با گرمی دستاش دور شونه ام از فکر بیرون اومدم... لبخند از ته دل روی لبم نشست... سرم روی شونه اش نشست .. و صمیمانه گفتم..
- به خاطر همه چی ممنونم
لبخند عمیقی روی لبش نشست .. منو بیشتر به خودش فشرد و سرشو روی سرم گذاشت... با هم به غروب دل انگیز خورشید نگاه کردیم...
بعد از خوردن بریونی به سمت تهران راه افتادیم... سفرمون بد شروع شد ، ولی خوب تموم شد..
منکه کسیو ندارم.. همین یه نفر برای من باشه ، بسمه... یکی باشه که با تمام وجود دوستم داشته باشه برام بسه..
یکی باشه که غم رو دلم نشونه و تکیه گاهم باشه ، برام بسه !
نیمه شب با تنی خسته از ماشینش پیاده شدم.. همراهم پیاده شد و چمدونمو گرفت..
- تو کجا ؟!
- توقع نداری گه این موقع شب تنها ولت کنم ؟!
- نه خب... ولی...
- خمار خوابم.. نترس ، بریم بالا یه چایی بخوریم خستگیمون رفع بشه ، بعد در مرد رفتنو موندنم حرف میزنیم... باشه؟!
- باشه
با اخم به آرتین نگاه کردم ... با خیال راحت نشسته داره چایی میخوره.. خوردن که چه عرض کنم ، داره مزه مزه میکنه..
- آرتین چایی هم خوردی ، نمیخوای بری؟
- نه !
- چی؟
- چیه چرا آمپر میچسبونی ؟ دادت برا چیه؟
- آرتین خسته ام ، قرار بود چای بخوری بری.. پاشو دیگه !
با لبخند نگاهم کردو بلند شد..
- بفرما بلند شدم ، حالا کجا بریم بخوابیم؟
- تو میخوای امشب منو سکته بدی ؟ بخوابیم؟! بفرما برو مزاحم نشو لطفا ..
- خیلی نامردی نگار ، من این همه راه اومدم ، جون تو تنم نمونده ، اگه تو راه خونه تصادف کنم خونم میوفته گردن تو ها
- ا.. خدا نکنه ! تا اینجا اومدیم هیچی نشد ، یه قدم راه تصادف کجابود ! بیا برو خیر ببینی ..
- تا اینجا تو کنارم بودی ، تا خونه که پیشم نیستی.. خلاصه اگه میخوای من برمو سالمم برسم فقط یه راه داری!
- چی؟
- تو هم با من بیایی بریم !
با عصبانیت مشهودی بلند شدمو روبروش ایستادم ، بازوشو گرفتمو سعی کردم بکشمش سمت در..
- وای .. ماشاا.. انقدر هرکولی تکونت نمیشه داد.. بیا برو دیگه..
با لبخند نگاهم کردو ابروهاشو با شیطنت بالا انداخت..
- آرتین !
- جونم عشقم؟ بمونم دیگه.. تو که اصفهان پیشم خوابیدی.. مگه مشکلی پیش اومد که حالا میترسی؟
- آخه..
دستشو دور شونه ام حلقه کردو گونه اشو رو گونه ام گذاشت و زمزمه کرد..
- آخه بی آخه .. من امشب اینجا میمونم !
با جدیدت نگاهش کردم..
- از اولم قصد رفتن نداشتی نه؟
- نه..
- دست از پا خطا کنی ، دست و پاتو قطع میکنم !
- چشم خانوم گانگستر !
با سرخوشی منو به طرف اتاقم کشید..
دستاشو از دوطرف باز کرد..
- آخیش
آرتین خوب بلده چی بگه تا خودشو تو دلت جا کنه..
به سرویس بهداشتی اتاقم رفتمو دست و صورتم رو شستم.. لباسامو عوض کردمو یه شومیز بلند و شال سر کردمو با آرتین همراه شدم..
مامانش رو کاناپه نشسته بود و کتاب میخوند.. با دیدنمو از بالای عینک نگاهمون کرد و گفت
-ساعت خواب !
آروم سلام کردمو قبل از اینکه حرفی بزنم آرتین خودش جوابشو داد..
-خیلی خسته بودم.. نفهمیدم تا کی خوابم برد.. بنده خدا نگارم به خاطر من گشنه نشست تا بیدار بشمو با هم بریم صبحونه بخوریم !
-تو که سحرخیز بودی.. متاهلی عاداتتو عوض کرده یا دیشب خیلی دیر خوابیدین؟!
رسما داره به رومون میاره... سرخ شدم..
-چه حرفا میزنین مامان! ما که دیشب زودتر از شما رفتیم خوابیدیم.. بیا نگار..
دستمو گرفتو با خودش به آشپزخونه برد.. آتنا مشغول پختن غذا بود.. با دیدنمون لبخند زد و به طرف یخچال رفت
-سلام، بشینین براتون صبحونه بیارم..
آرتین صندلی رو از پشت میز عقب کشید و تعارف کرد بشینم... نشستمو تشکر کردم.. دو تا چای تو فنجون ریخت و کنارم نشست..
آتنا هم نون و کره و عسلو روی میز گذاشت..
-دستت درد نکنه آتنا جون..
-خواهش میکنم، داداش شما چرا ریختی، خودم براتون میریختم خب..
-یه چایی ریختن که کاری نداره خواهری.. دستت درد نکنه..
-آخه ما اصلا دلمون نمیاد تو کار کنی.. همیشه تهران تنهایی، حالا به زور میای خونه کار کنی.. گذشته از اون، میدونی مامان دوست نداره مرد کار خونه بکنه !
با این جمله اش نگاه منظور داری به من کرد.. معنی جملشو فهمیدم.. به در میگه دیوار بشنوه.. فعلا حوصله ی جواب دادن ندارم.. مشغول شیرین کردن چاییم شدم..
بعد از صبحانه آرتین به شرکت پدرش رفت.. قرار شد برای ناهار که حدود دو ساعت دیگه میشد برگرده..
با رفتنش استرسم بیشتر شد.. تنها بودن با این خانواده واقعا منو میترسوند.. باز خوبه از آرتین حساب میبرن..
مادرش اومد روبروم نشستو ابروهاشو تو هم گره کرد.. سرفه ای کرد تا صحبتشو شروع کنه..
-ببین نگار، ما به آداب و رسوم خیلی معتقدیم.. به عزت و احترام گذاشتن به بزرگتر ها همین طور.. یکی از نکات اصلی اینه که کوچیکتر ها وقتی هنوز بزرگترا نشستن نمیرن بخوابن.. به خصوص اگه زنو شوهر یا نامزدم باشن.. زشته جلوی پدرشوهرو مادرشوهر.. کسی از پسر و پدر توقعی نداره.. ولی این زنه که باید حیا داشته باشه و آدابو رعایت کنه.. رفتار دیشبت اصلا درست نبود.. هر قدرم خوابت میومد نباید به آرتین میگفتی بریم بخوابیم!
-ولی آرتین خودش گفت.. من بهش نگفتم
گره ی بین ابروش عمیق تر شد..
-اون خمیازه ای که تو کشیدی, معلومه بچم میگه بریم بخوابیم.. حالا بگذریم..
دلگیره حتمابه خاطربرخوردکیان ازم دلگیره بدکردم نبایدانقدر بی ملاحظه رفتارمیکردم
ارتین شوهرم بود غیرتیم بود همیشه میگفت اینکه خودم حواسم به خودم هست خوشحاله ولی حالا نکنه این خوشحالی ازضعفم باشه
ضعفی که همیشه بادیدن کیان به دلم نشسته
کیان...کیان عشق اولم شایدم عشق اولواخرم دوست داشتنش پس ازارتین مدفون شدتوقلبم اماحالاکه ارتین رفته حالاکه کیان نگاهش لحنش لبخندش حمایت وهمه ی تکیه گاه بودنش فرق کرده ورنگ وبوی مردونگی گرفته ضربان قلبم مثل غنچه هایی که جوونه میزنن داره جوونه میزنه
ومن ازاین ضربان ازاین تنگی نفس ازاین لرزش دستوپاهمه ی جون میترسم
خیلی میترسم
روزگارمیگذره زمین بدون مکث میچرخه دنیای منم درحال چرخشه گچ پامو بازکردم یه هفته به فیزیوتراپی رفتم باکمک کیان وبه حساب کیان البته باخم بهم قول داد ازحسابم کم کنه بی بی برگشته شمال اصرارداشت بمونه منم تحمل دوریشونداشتم امامجبورم تحمل کنم مجبورشدم ازش خواهش کنم برگرده برگرده و به زندگیش برسه تاوان تنهایی منونباید یکی دیگه پس بده اونم بی بی بااین همه سن وسال باهزارخواهش قبول کردبره هزارسفارش کردورفت
قول دادم به زودی برم دیدنش قبول نکرد ازکیان قول گرفت منوببره پیشش کیانم بالبخندی درحالی که سرشو پایین می انداخت چشم غلیظی گفت
اونوقت بودکه لبخندرولبای بی بی نشست ودلش هوای رفتن گرفت اون موقع بودکه نگاه منظوردارش قلبمونشونه گرفت
امروزبعدمدتهابرگشتم شرکت شرکتی که برام پرازخاطره س خاطرات خوب وگاهی تلخ
خاطره بامردی که قراربودهمه کسم بشه خاطره خراب کردن لباس سفید رنگش صورتی کردن لباسش لج ولج بازی باهاش
قدمهای سستمو به سمت اتاقم میکشونم بابازکردن در هجوم عطرشوحس میکنم
چشامومیبندموخاطرهام دوره میکنم
چندبارپشت این درغافلگیرم کرد؟یه بار دوباره ده بار شایدم صدبار
چندباربه این کارش خندیدم؟خیلی خنده هایی ازته دل همراه باچشم غره
چندباردستش کمربندحلقه کمرباریکم شد؟چنددقیقه یواشکی حرفاش به گوشم نشست
سرموبه درتکیه دادموچشماموبستم صداش توگوشم پیچید
الان میرم دوربین این کیان فضولوخراب میکنم دیگه نتونه مارودیدبزنه
نمیدونی چقدرازداشتنت خوشحالم
دیگه نمیذارم تنهاباشی
تموم این مدت صداهاروتوخونه تحمل میکردم حالام توشرکت دوباره صدای مهربونش لرزه به تنم انداخته
دلم براش تنگ شده....برای همه خوبی ها و محبتای خالصانش....دلم نمیخواد به اخرین مکالممون فکر کنم...دلم نمیخواد به رفتنش فکر کنم...نمیخوام بازم متهم بشم...
فقط میخوام به خوبیاش فکر کنم...به
رمان های جذاب
دوستان عزیزم رمان های آنلاین وجذاب میزارم ما روهمراهی کنید.😍
282 عضو
