عفونت های پستان (Breast infections)
عفونت بافت غدد پستانی یا ماستیت (mastitis) عارضه ای است که در قبل از زایمان نادر می باشد اما پس از زایمان شایع بوده و حدودا یک سوم مادران شیرده را مبتلا می کند. هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر اقدامات پیشگیرانه ی موجود در جلوگیری از عفونت پستان در دست نیست. عوامل خطرساز عبارت اند از: دشواری در شیردهی و اشتغال مادر در بیرون از منزل.
علائم عفونت پستان
- این عارضه معمولا درابتدای هفته های چهارم و پنجم بعد از تولد آغاز می شود
- عفونت معمولا یک طرفه است
- احساس لرز یا لرز واقعی
- تب
- افزایش تعداد ضربان قلب
تقریبا 10 درصد از بانوان مبتلا به ماستیت دچار آبسه (توده ی پر از چرک) می شوند. تشخیص آبسه معمولا دشوار است و سونوگرافی کمکی در این زمینه نمی کند.
علل و درمان عفونت پستان
تعدادی از باکتری ها مانند استافیلوکوک اورئوس سبب ایجاد این عارضه می شوند که به واسطه ی بینی و دهان نوزاد و از طریق شکاف و خراش های کوچک موجود بر روی نوک پستان وارد آن می شوند، در آن جا تکثیر یافته و عفونت را ایجاد می کنند.
درمان ماستیت به کمک انواع آنتی بیوتیک ها مانند ونکومایسین انجام می شود.
آبسه ی پستان
در صورت شروع درمان و پس از گذشت 48 تا 72 ساعت از شروع ماستیت، اگر تب فروکش نکند و یا در هنگام لمس توده ای حس شود، احتمال آبسه ی پستان وجود دارد. توده های آبسه از نظر تعداد و سایز می توانند متفاوت باشند و برای درمان باید از طریق آسپیراسیون با سوزن تحت هدایت سونوگرافی توده ی آبسه تخلیه شود.
گاهی اوقات شیرخوار از پستان ملتهب شیر نمی خورد. این موضوع ارتباطی با تغییر مزه ی شیر نداشته و ناشی از تورم و احتقان پستان بوده که موجب می شود نوزاد نتواند نوک و هاله ی پستان را راحت به دهان گرفته و نگه دارد. ممکن است کمی دوشیدن شیر بتواند این مشکل را برطرف کند. البته بهتر است که ابتدا شیر دهی از پستان غیر مبتلا انجام شود. این امر سبب می شود که ترشح شیر پیش از رفتن به سراغ پستان دردناک آغاز شود.
