5 نکته که مردان باید در خصوص بارداری همسرشان بدانند

5 نکته ای که مادران می‌خواهند همسرشان آنها را درک کند، اما نمی‌دانند چگونه آنرا بیان کنند.

1. اعتماد به نفس مادر جدید می‌تواند بسیار شکننده باشد و اطمینان او از خودش فقط یک روکش باشد. بوجود آمدن چنین اوضاعی می‌تواند به این علت باشد که تصور شما از مادر شدن با آنچه در حال درک واقعی آن هستید، تطابق چندانی نداشته باشد. این مسئله باعث می شود آنچه از خود و همسرتان انتظار داشتید را با اختلال مواجه سازد و زندگی زناشویی را با مشکلاتی مواجه کند. برای بسیاری از مادران تازه کار، احساسات مادرانه به چیزی عجیب و غریب و شگفت انگیز تبدیل می شود و اینگونه پیش می رود که "تقلید کن تا ‌زمانی‌که آنرا به درستی انجام دهی". اما در همین حال، برای "موفقیت در اجرای وظایف والد" پاداش یا دستمزدی وجود ندارد. هیچکس برای تعویض عالی پوشک پاداشی به شما نمی دهد. و اینکه برای انجام وظایف والدی خود تا چه اندازه در تلاش هستید مورد توجه و تحسین دیگران قرار نمی گیرید و احساس می کنید که در این مسیر تنها هستید. در چنین شرایطی مادر خواستار درک، تقدیر و تشویق از سوی همسرش است.  
2. مادر نیز در حال یادگیری است. برخی معتقدند اجرای وظایف مادرانه امری غریضی است، شاید در برخی از موراد این‌چنین باشد، اما مسائل دیگر نیز وجود دارد که برای کسب مهارت در آنها مسیر دشواری پیش روی خواهد بود. این مشکل می‌تواند باعث اضطراب در عملکرد برخی از مادران باشد. بعضی از چیزهایی که فکر می‌کردیم، به شکلی طبیعی کسب می‌شوند به زمان طولانی‌تری نیاز پیدا می کنند و بیش از حد انتظار به درازا کشیده می شوند و گاهی مسئولیت‌ مراقبت از کوچولوی‌مان با فشارهای عصبی و روحی همراه می گردد. به همین علت است که گاهی تندخو هستیم. لطفاً با ما صبور باشید و از ما بخواهید که با شما صبور باشیم. در کسب مهارت های جدید همراه ما باشید و در انجام مسئولیت‌ها سهیم شوید، تا در این مسیر احساس تنهایی نکنیم. پیگیر حالات روحی و جسمی ما باشید و ما را در انجام مسئولیت ها تشویق کنید، چراکه نوزاد مثل اسفنجی تمامی انرژی ما را جذب می‌کند. لطفاً کنجکاو و پیگیر باشید که اوضاع ما چگونه است، اگر نمی‌دانید چه بگوئید، فقط گوش کنید. این مشکلی نیست که باید آنرا حل کنیم؛ بلکه سفری است که به مشارک هر دوی ما نیاز دارد. به یکدیگر اجازه دهیم تا فشارها کاهش یابد، تجربه کنیم، اشتباه کنیم، همدیگر را ببخشیم و با یکدیگر بخندیم.
3. توجه کم ما به میل جنسی امری شخصی نیست. تمامی روز مشغول مراقبت از نوزادمان بوده ایم و بیش از حد در تماس پوستی قرار داشته ایم و به ما چنگ زده شد، ‌کشیده شده‌ایم، خراش برداشته‌ایم (آن ناخن‌های کوچک می‌تواند خراش های عمیقی ایجاد کند) و پس از روزی دراز واقعا احساس می کنیم که "تخلیه احساسی" شده ایم. در چنین شرایطی آمیزش جنسی می‌تواند به منزله تخلیه بیشتر احساسی و درخواستی نامعقول از بدنی خسته و کوفته محسوب گردد. آنچه واقعاً و حقیقتاً به آن نیاز داریم، کمی "بهره حسی" است، تا توازن احساسی ایجاد گردد. به احساسات اجباری نیازی نداریم، به بازوانی نیاز داریم که بتوانیم در آن آرامش یابیم، شاید آماده کردن حمام یا کشیدن جاروبرقی واقعا کمک شایانی باشد. باید بدانیم که ما را دوست دارید و مراقب ما هستید و هنوز فکر می‌کنید که زیبا هستیم، حتی اگر تکه بزرگی از تُف بچه به موی ما چسبیده است. با کلمات و رفتار خود به ما هدیه دهید و بگذارید چنین احساس کنیم که پاداش خود را دریافت کردیم و سرانجام وقتی از احساسات تخلیه شده خود را باز یافتیم، به یاد می‌آوریم که آمیزش جنسی نیز به معنای بهره‌ای حسی است. سپاس‌گذاری مداوایی برای غرایض جنسی است.
4. از قضاوت شدن آشفته خاطر می شویم. چه از جانب شما، مادرخودمان یا مادران دیگر، با این کار خودمان قضاوت می‌کنیم. باور کردیم: اول عاشق هر لحظه از مادر شدن خواهیم بود و اگر چنین نشد، به این معناست که عاشق فرزندمان نیستیم. اما زمان‌هایی وجود دارد که بی‌حوصله یا تنها یا کلافه یا ناامید یا سرخورده هستیم و در نتیجه احساس گناه خواهیم کرد. البته بسیاری از مادران این مسئله را تائید نمی‌کنند و عالی خواهد بود، اگر همگی ما می‌توانستیم فقط آرامش خود را حفظ کرده و درباره این مسائل گفتگو کنیم. ممکن است به این ترتیب دوستان جدیدی نیز بیابیم. تمامی این مسائل به این معناست که گاهی مشکلات بسیاری را درون خود نگه می‌داریم، این مسائل مثل توده مواد گداخته آتشفشان می‌جوشد و به این علت که در اکثر اوقات همسرمان در اطراف ما قرار دارد، هنگام انفجار آتشفشان شما تنها کسی هستید که از گدازه خشم ما سهم بیشتری می برید.
5. انتظار داریم که زندگی به شکل عادی خود باز گردد،‌ اما فرارسیدن صبح متوجه می شویم که انتظارمان محقق نخواهد شد. انتظار داریم که بیشتر کنترل اوضاع را در دست داشته باشیم، اما واقعیت این است که برای مدتی بچه حکمران مطلق است. برخی از روزها احساس در قفس بودن داریم و کمی حسودی می کنیم که زندگی شما به اندازه ما تغییر نکرده است. می‌دانیم این اشتباه از سوی شما نیست، اما نمی‌دانیم درباره آن چه کنیم. در این شرایط هنگامیکه با ظاهری عالی در کت و شلواری زیبا وارد منزل می شوید، طبیعی است که کمی تندخو باشیم. لطفا درک کنید که این مسئله‌ای شخصی نیست، گرچه ظاهراً چنین احساسی خواهید داشت. درک این اوضاع در واقع مستلزم تطبیق بسیار بزرگی در زندگی ماست، زندگی پس از تولد نوزاد، هر روز می‌تواند بسیار متفات از قبل باشد. ما به " آسایش" منظم نیاز داریم، تا بتوانیم دوباره خودمان را احساس کنیم. ما به تشویق و پشتیبانی شما نیاز داریم، تا بتوانیم این وظیفه خود را به خوبی انجام دهیم.

این مسائل می‌تواند برای بیان کردن مشکل و درک آن به زمان نیاز داشته باشد. هیچکس به ما نگفت که این نیز بخشی از تجربه والد شدن است، بنابراین آماده نبودیم که در کنار بچه به شیوه‌ای متفاوت زندگی کنیم، اما می‌خواهیم آنرا با شما به مشارکت بگذاریم، تمامی آنرا. می‌خواهیم تا همان‌طوری‌که چیز جدید و حتی بهتری را برای خانواده خود می‌آفرینیم، شما نیز در کنار ما گام بردارید، دست در دست و با بازوانی منتظر برای در آغوش کشیدن.

مطالعه بیشتر:

1- نقش پدر در مراقبت از نوزاد

2- مزایا و معایب حضور پدر در اتاق زایمان

3- 20 نکته ای که پدر باید درباره بارداری و بچه داری بداند

4- نقش مردان در بارداری و ایجاد حس پدر بودن