نقش پدر در مراقبت از نوزاد

آموزش به پدر برای مراقبت از نوزاد

ممکن است همسرتان در ابتدا کمی وحشت‌زده و مضطرب بنظر برسد. در واقع خودداری آقایان از مراقبت نوزاد می‌تواند براثر ترس از ناشناخته باشد، خصوصا اگر او تجربه چندانی نیز در این زمینه نداشته باشد. بنابراین بهتر است روش صحیح نگهداشتن نوزاد و کمی ریزه‌کاری مثل آماده کردن همه چیز قبل از تعویض پوشک یا حمام کردن نوزاد را به او آموزش دهید.

هرکاری می‌کنید، به او دستور ندهید، او را مسخره نکنید و توانایی‌های او را زیر سوال نبرید. باید او را حمایت کنید و از او انتقاد نکنید. اجازه دهید برای مدتی نظارت کند و زمانی‌که مطمئن شد که می‌خواهد خودش کار را انجام دهد، از نزدیک نظارت کنید، ولی شتاب‌زده نباشید و او را در کارش تشویق کنید.

زمانی‌که او مشغول به کار است، از دادن دستورالعمل‌های بیش از حد خودداری کنید و به او بگویید اگر سوالی داشت می‌تواند از شما بپرسد، اما به او اعتماد کنید و بدانید که او قادر به انجام وظیفه خویش است. کمی صبر داشته باشید، ممکن است دادن رهنمودهای بیش از حد بنظر دخالت در کار او باشد و نه راهنمایی. به خاطر داشته باشید که از تازه‌کار بودن شما نیز زمان زیادی نمی‌گذرد.

مشارکت پدر در مراقبت از نوزاد

سال‌ها پیش خانمی از دوستش پرسید: آیا همسرت در خانه از بچه نگهداری می‌کند. در جواب این‌طور شنید که در حقیقت او از بودن با دخترش لذت می‌برد. در واقع همسر شما پرستار کودک نیست. اینکه شما نوزاد را زایمان کرده‌اید به معنای آن نیست که شما رئیس و والد شماره یک هستید! تفکر صحیح، کار گروهی است.  

زمانی را برای تنها بودن نوزاد با پدرش برنامه ریزی کنید، به این ترتیب وقتی‌ دیدید چیزی آنطور که شما دوست دارید، انجام نشده است، شتابزده شروع به دستوردهی نمی‌کنید. داشتن این زمان بین پدر و فرزند، به آنها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، همچنین به پدر کمک می‌کند تا حقیقتا توانایی‌های خویش را کشف کند. شاید او واقعا از حمام کردن نوزاد لذت ببرد و در اواخر شب که شما شدیدا محتاج استراحت هستید،  همسرتان مسئولیت آرام کردن نوزادتان را بپذیرد. ممکن است او غذا دادن به نوزاد در اواخر شب را دوست نداشته باشد، ولی از اولین نوبت غذادهی صبحگاهی قبل از رفتن به محل کارش لذت ببرد؛ به این ترتیب می‌توانید صبح‌ها زمان بیشتری را در بستر بگذرانید.

هرچه سریعتر، درباره نقش آینده خود تصمیم‌گیری کنید و از خود سوال کنید، قصد دارید، چه نوع والدی باشید؟ و تصمیم بگیرید چگونه می‌خواهید در رسیدن به این اهداف یکدیگر را حمایت کنید و بهترین روش برای رسیدن به آن کدام است؟ راه‌های گفتگو را باز بگذارید.

بسیاری معتقدند که مشارکت پدر را می‌توان با تشویق‌های مادر اندازه‌گیری کرد. اگر بجای تشویق، شکایت کنید، احتمالا نتایجی که انتظارش را دارید، مشاهده نخواهید کرد. بخاطر داشته باشید که مثبت اندیشی بهتر از منفی‌گرایی عمل می‌کند.  

مطالعه بیشتر:

1- تاثیرات و فواید مراقبت کانگورویی (KMC) بر نوزاد

2- 5 نظریه جدید در شیوه مراقبت از نوزاد

3- 7 راهکار برای تربیت فرزندانی شاد و خوش بین

4- مشارکت والدین در پروسه رفتار درمان فرزند اوتیسمی