کنار آمدن با مرگ نوزاد و واکنش کودکان به مرگ نوزاد چیست؟

کنار آمدن با مرگ نوزاد 

بروز احساسات در هر زمان اهمیت زیادی دارد. اگر کودک احساس کند که والدینش غم و اندوه خود را پنهان می کنند، ممکن است برای محافظت از آنها غم و اندوه خود را نیز پنهان کند. مطالعات نشان داده است که سه روش مهم برای کنار آمدن با مرگ نوزاد و کمک به کودکانی که خواهر و برادر خود را از دست داده اند وجود دارد:

• اندوه کودک را بشناسید و به آن احترام بگذارید.

• کودک را در مراسم خانوادگی که برای مرگ تدارک دیده اید، مشارکت دهید.

• خاطره نوزاد از دست رفته را در خانواده زنده نگه دارید.

سعی کنید تا جایی که می توانید در مورد مرگ بدون تعصب و صادقانه با کودک صحبت کنید. کودکان وقتی بدانند اطلاعاتی که دارند، درست نیست احساس اضطراب می کنند.

کنار آمدن با مرگ نوزاد، در مورد آنچه اتفاق افتاده است، با فرزندتان صحبت کنید

ممکن است گفتگو درباره مرگ واقعا برایتان سخت باشد. اگر فکر می کنید که نمی توانید کلمات را بدون اشک ریختن بیان کنید، از یکی از نزدیکان بخواهید تا با او صحبت کند. باید به کودک توضیح داده شود که شما قادر به صحبت با او نیستید، اما او را دوست دارید و هر زمان که بتوانید با او گفتگو خواهید کرد. گفتگوی شما با کودک به سن و تجربیات او از مرگ و نیز اعتقادات مذهبی خانواده بستگی دارد. برای کودکان در هر سنی بهتر است از اصطلاحات ساده استفاده کنید، اگر به جزئیات بیشتری نیاز داشته باشند، خواهند پرسید.

برای کنار آمدن با مرگ نوزاد، مراقب کلمات باشید

کودکان کم سن تر همان چیزی را که می شنوند، می فهمند بنابراین قادر به درک تعبیرهای گفتاری نیستند یعنی استفاده از واژه های غیرمستقیم به جای کلمه واقعی باعث سردرگمی او می شود. به عنوان مثال توصیف مرگ به عنوان "خواب" او را از خواب می ترساند. در عین حال کلماتی مانند "گم شده" یا "رفته" این نگرانی را در او ایجاد می کند که ممکن است روزی والدین خود را نیز گم کند یا این پیام را به او می دهد که ممکن است برادر یا خواهر مرده اش باز گردد یا پیدا شود.

اینکه به او بگوئیم برادر یا خواهر نوزادش به آسمانها یا در میان ابرها رفته است، باز هم مفهوم قابل پذیرشی برای او نیست. به همین ترتیب، اگر نوزاد را "فرشته" توصیف کنیم، درک این موضوع برای او اضطراب آور خواهد بود.

بهتر است آنها مرگ خواهر و برادر خود را درک کنند. توجه داشته باشید درک موضوع در این سن برایشان دشوار است، آنها نمی توانند مرگ را به عنوان امری دائمی بپذیرند و شما ناگزیر باید چندین بار مطلب را توضیح دهید.

برای کنار آمدن با مرگ نوزاد، صادق و مطمئن باشید

کودکان معمولاً در لحظه ای که با آنها گفتگو می کنید، واکنش زیادی نشان نمی دهند اما بعد به واقعیت ها می اندیشند و روزها یا هفته ها در موقعیتی که فکر نمی کنید، پرسشهای خود را می پرسند. باز هم صادقانه و صریح به آنها پاسخ دهید. از نشان دادن احساسات خود نترسید و اجازه دهید آنها نیز گریه کنند و ناراحت شوند.

توضیح اینکه مرگ تقصیر هیچ کس نبوده بسیار مهم است. بیشتر کودکان در برخی مراحل خود را مقصر مرگ برادر یا خواهر نوزاد خود می دانند.به او اطمینان دهید و بگویید که او فوق العاده است چرا که به خواهر یا برادرش فکر می کند، به روی سنگ آرامگاه او، گل می گذارد و به والدینش کمک می کند. ممکن است کودک از این نگران نشود که مبادا پدر یا مادر نیز بمیرند، به خصوص اگر مادر در بیمارستان باشد، این فکر برای کودک خیلی جدی مطرح می شود، به او اطمینان دهید که چنین چیزی خیلی بعید و غیرمحتمل است.

واکنش کودکان به مرگ

واکنش کودکان به مرگ در سنین مختلف متفاوت است ازجمله:

کودکان کم سن تر

کودکان خردسال به تغییرات شرایط اطراف خود حساس هستند. آنها ممکن است احساسات خود را به صورت رفتارهای چالش برانگیز یا غیرمعمول مانند خیس کردن رختخواب یا بدخلقی نشان دهند. برخی از کودکان بیش از حد معمول به والدین یا مراقب خود می چسبند و یا امنیت را در اسباب بازی های مورد علاقه خود یا هر چیزی که به آنها آرامش بدهد، جستجو می کنند. آنها ترس ها و احساسات خود را از طریق بازی انتقال می دهند.

کودکان در سن دبستان

کودکان 5 سال به بالا ، احتمالاً درک بهتری از معنای مرگ دارند. آنها با تمرکز روی چیزهای دیگر و پرت کردن حواس خود از طریق بازی با این موضوع کنار می آیند. آنها حتی ممکن است در مورد آنچه روی داده است، شوخی کنند یا آن را به تمسخر بگیرند. این فقط یک سازوکار مقابله ای است و به این معنی نیست که درک نمی کنند یا اهمیت نمی دهند. اگرچه ظاهراً به نظر می رسد عمیقاً تحت تأثیر قرار نگرفته اند، اما به احتمال زیاد به واقعه فکر می کنند و سوالاتی دارند که در مکان ها و زمان های مختلف خواهند پرسید.

کودکان و نوجوانان بزرگتر

کودکان بزرگتر ممکن است احساسات پیچیده و متناقضی داشته باشند. برخی احساس می کنند به استقلال نیاز دارند یا خود را قوی نشان می دهند و مسئولیت های بیشتری را در خانه به عهده می گیرند. شما باید به آنها بگویید که ناراحت بودن و بروز احساساتشان هیچ اشکالی ندارد و به آنها نشان دهید که لازم نیست از شما مراقبت کنند.

برای کودکان تمام سنین، مهم است که با همه دل مشغولی هایی که دارید، به آنها گوش دهید، برایشان وقت بگذارید و به کاری که انجام می دهند، توجه کنید.ممکن است بعضی از نوجوانان برای صحبت در مورد احساس خود با والدین مشکل داشته باشند. به عنوان پدر یا مادر آنها را تشویق کنید که مشکلشان را با فرد مورد اعتماد دیگری در میان بگذارد یا حتی می توانید آنها را به نزد مشاور ببرید. اگر نگران واکنش فرزندتان هستید، با پزشک مشورت کنید.

بروز احساسات در مقابل کودکان

از گریه در مقابل فرزندتان ابا نکنید. آنها باید بدانند که بروز احساسات نه تنها عیب نیست بلکه راهی طبیعی و سالم برای فائق آمدن بر غم و اندوه است. فرزند شما می داند که اوضاع طبیعی نیست و وقتی شما درباره احساس خود به او توضیح می دهید، او در می یابد می تواند بدون سرزنش خود، احساساتش را بروز دهد.

می توانید به کودک بگوئید که برای از دست دادن فرزندتان ناراحت هستید و گریه کردن در ناراحتی و غم، طبیعی است. به او اطمینان دهید که اندوه و گریه شما ربطی به کارهایی که او انجام داده است، ندارد.

برای کنار آمدن با مرگ نوزاد؛ کودک باید مشارکت داشته باشد

در عین حال که خاطره نوزاد از دست رفته را مرور می کنید، فرزندتان را شرکت دهید. بسته به سن و سال از او بخواهید خواهر یا برادرش را نقاشی کند یا نامه ای برای او بنویسد. شاید او بخواهد عروسکش را جایگزین کند و آن را در گهواره نوزاد بخواباند.

بهتر است به فرزندتان بگوئید در بیمارستان یا منزل، از خواهر یا برادرش خداحافظی کند. شاید تصمیم بگیرید کودک را به مراسم خاکسپاری ببرید. حتما از قبل توضیحات لازم را به کودک بدهید تا بداند قرار است چه اتفاقی بیفتد. می توانید از بستگان خود بخواهید تا وقتی شما سرگرم مراسم هستید، مراقبت از کودک را به عهده بگیرند.

بعضی از والدین تمایل ندارند کودک در مراسم خاکسپاری شرکت کند. در عوض می توانید آنها را در مراسم یادبود با خود ببرید و از او بخواهید به یاد خواهر یا برادر از دست رفته اش، شمع روشن کند یا درختی بکارد. سعی کنید توسط فرزندان خود هدایت شوید. به آنها اعتماد کنید تا بدانید چگونه دوست دارند درگیر شوند و بدانید که آنها عزاداری خود را دارند.

مواجهه با مشکل روز به روز

حضور پدربزرگ و مادربزرگ، بستگان یا دوستان نزدیک در روزهای اول پس از این تجربه تلخ بسیار ارزشمند است و به کودک اطمینان می دهد که زندگی او هنوز تحت کنترل است.

ادامه زندگی روزمره برای کودکان دلگرم کننده و آرامبخش است و به آنها احساس امنیت می دهد. سعی کنید برنامه هایی مانند کتابخوانی را ادامه دهید. تمامی افرادی که با کودک در تماس هستند مانند مراقبین، مربیان مهد کودک و مدرسه باید بدانند که چه اتفاقی افتاده است و شما چگونه مرگ نوزاد را برای کودکتان توضیح داده اید. اگر فرزندتان با پزشک عمومی یا اطفال قرار ویزیت مرتب دارد، با پزشک نیز در جریان قرار بگیرد.

والدین معمولا در یک واکنش طبیعی به از دست دادن نوزاد، به فرزند دیگر توجه زیادی معطوف می دارند. اما درک و پذیرش آن برای کودک به ویژه آنها که سن و سال بیشتری دارند، دشوار است. بهتر است در مورد احساس اضطراب خود با پزشک یا مشاور صحبت کنید.

زنده نگه داشتن خاطرات

شاید بخواهید سالروز فوت فرزند از دست رفته تان را گرامی بدارید، بچه ها به آن تاریخ حساس هستند و احساسات شما را درک می کنند، در مورد این موضوع نیز با مراقب یا مدرسه آنها گفتگو کنید.

بسیاری از خانواده ها تصمیم می گیرند تا با گفتگو در مورد نوزاد از دست رفته، برپایی مراسم ویژه و یاد کردن از او به عنوان عضوی از خانواده به کنار آمدن با مرگ نوزاد کمک کنند و یاد و خاطره نوزاد خود را زنده نگه دارند. والدین باید بنا به مصلحت بهترین تصمیم را بگیرند.

مطالعه بیشتر:

تولد نوزاد مرده: زنده ماندن عاطفی

عوامل خطر مرده زایی جنین در دوران بارداری چیست؟

مرده زایی یا جنین مرده و حمایت عاطفی از مادر بعداز مرده زایی

بارداری بعد از مرگ نوزاد،آیا باید بیشتر تحت نظر متخصص باشم؟