40 دلیل برای انجام ندادن زایمان برنامه ریزی شده

در سال‌های اخیر، برخی از بانوان بدون علت‌های پزشکی موعد زایمان خود را طوری تنظیم می‌کنند که فرزند خود را کمی زودتر به دنیا آورند. علت‌هایی مثل تولد نوزاد در روزی خاص، ترس از درد زایمان و کسب آسایش بیشتر یا هماهنگی با برنامه زمانی حضور پزشک در بیمارستان یا ترس از تولد بچه‌ای دُرشت اندام از جمله عوامل اصلی گرایش فزاینده مادران به زایمان های برنامه ریزی شده است. تصمیمی که می‌تواند باعث افزایش احتمال بروز مشکلات سلامتی نوزادان ‌شود.

لطفاً متوجه باشید که گاهی به برخی بانوان باردار توصیه می‌شود که به دلیل بروز پیچیدگی‌هایی مثل افزونی فشار خون، فرزند خود را پیش از موعد زایمان به دنیا آورند، بنابراین این مطلب آنان را هدف قرار نداده است. در واقع این مقاله برای زوج‌هایی است که برای رفاه و راحتی خویش یا پزشک‌شان، زایمان خود را به گونه ای برنامه‌ریزی می‌کنند که فرزندشان را کمی زودتر به دنیا آورند.

اگر پزشک یا مراقب پزشکیتان، پیشنهاد کرد نوزادتان را پیش از هفته 39 زایمان کنید، درباره علتی که چنین پیشنهادی را ضروری می‌سازد، سوال کنید. آیا چنین اقدامی برای سلامتی‌ شما یا فرزندتان لازم است! و آیا برای زایمان فرزندتان نمی‌توان تا پایان 39 هفتگی، صبر کرد؟

بنابراین، پیش از تصمیم به القاء زایمان (بدون ضرورت معقول پزشکی)، این 40 دلیل را جهت ادامه بارداری برای 40 هفته در نظر داشته باشید!

دلایلی برای 40 هفته وقت دادن به فرزند درون تان – برای بچه

بچه های به دنیا آمده در 40 هفتگی برای مکیدن و بلعیدن توان بهتری دارند، به این علت که رشد ماهیچه‌ای آنان پیشرفته‌تر است.
مکیدن و بلعیدن به یاری شیردهی پستانی می‌آید در نتیجه پیوند نیرومندی را بین مادر و فرزند ایجاد می‌کند.
بچه های به دنیا آمده در 40 هفتگی بهتر قادرند تا دمای بدنی خود را کنترل کنند. بخشی از این عمل تحت تاثیر چربی بیشتری است که این نوزادان به همراه دارند.
به طور کلی، اقامت مدت زمان بیشتر در رحم، برابر است با مدت اقامت کمتر در بیمارستان.
طی آخرین پنج هفته بارداری رشد مغز شتاب می‌یابد، بنابراین بگذارید رشد رحمی فرزندتان در حد امکان کامل گردد.
طی چند هفته آخر بارداری، بچه‌ها چربی ذخیره می‌کنند، این چربی اضافه به آنان اجازه می‌دهد، تا برای زایمان و چند روز اول زندگی خارج از رحمی خود آماده بیشتری داشته باشند.

بچه های به دنیا آمده در دوره کامل به احتمال کمتری از مشکلات زیر رنج خواهند برد:

زردی - میزان اضافه بیلی روبین در خون می‌تواند باعث شود که پوست و چشمان فرزندتان زرد به نظر رسند. بچه‌ای نارس به دلیل اینکه ممکن است کبد او کاملا رشد نکرده باشد به احتمال بیشتری دچار زردی می‌شود. کبد، بیلی روبین را از خون جدا می‌کند.
مشکلات تنفسی – در داخل رحم، شش‌های فرزندتان پُر از مایعی (مایع آمنیوتیک) است که به رشد و نمو شش‌ها کمک می‌کند. در انتهای دوره بارداری و طی زایمان این مایع نقش موثری در تکامل و آمادگی شش‌ها برای تنفس اکسیژن به عهده دارد. بنابراین بچه های نارس به احتمال بیشتری دچار مشکلات تنفسی می‌شوند، زیرا امکان دارد شش‌های آنها در هنگام تولد کاملا رشد نکرده باشد.
تشنج – بچه های نارس، طی روزهای اولیه زندگی خود با خطر بیشتری برای ابتلاء به تشنج مواجه هستند. همچنین احتمال خطر ابتلاء به صرع یا دیگر مشکلات تشنجی در زندگی آینده چنین بچه هایی افزایش می‌یابد.
خونریزی مغزی – خونریزی داخل بطنی در نوزادان نارس معمول است و خوشبختانه در اکثراً موراد بدون درمان ناپدید می‌گردد، ولی ممکن است باعث بروز مشکلات خطرناک‌تری شود.
مشکلات شنوایی – نوزادان نارس برای ابتلاء به مشکلات شنوایی با خطر بیشتری روبرو هستند. این مشکل می‌تواند به این علت باشد که آنان پیش از رشد کامل سیستم شنوایی خود متولد شده‌اند که آنان را نسبت به نوزادان دیگر به صدا حساس‌تر می‌کند.
قند کم خون – طی چند ماه آخر بارداری، جنین برای تنظیم قند خون خود ذخیره‌ای از "گلیکوژن" را ذخیره می‌کند. به همین دلیل نوزادان نارس در خطر بیشتری برای قند کم خون قرار دارند، زیرا احتمال دارد آنان زمان کافی برای ذخیره سازی گلیکوژن در اختیار نداشته‌ باشند.
اختلالات مغزی – تولد نوزاد کم وزن خطر ابتلا به اختلالات مغزی را افزایش می‌دهد. نوزادان نارس با خطر بیشتری برای ابتلاء به این مشکل روبرویند، زیرا زمان کمتری را در رحم گذرانده‌اند و هنگام تولد وزن کمتری دارند.
بچه های به دنیا آمده در 40 هفتگی در مقایسه با نوزادان متولد در 38 هفتگی از امتیازات بهتری در آزمایش آپگار برخوردار هستند.
نوزادان به دنیا آمده در 38 هفتگی خطر بیشتری را برای مشکلات رفتاری پیش‌رو دارند.
بچه های زود متولد شده کمتر قادرند تا به مدت کافی برای تغذیه‌ای کامل بیدار بمانند.
بیش از یک چهارم از نوزادان زایمان شده از طریق سزارین انتخابی (بین هفته 37 و 39 بارداری) باید در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان پذیرش شوند. این میزان برای نوزادان متولد شده پس از هفته 39 بارداری، یک به 20 است.
نوزادان متولد شده پیش از هفته 38 بارداری، احتمالاً دوباره در بیمارستان پذیرش می‌شوند.

مغز جنین در 35 هفتگی فقط یک سوم وزنی است که در هفته 39 تا 40 بارداری خواهد بود.

دلایلی برای 40 هفته وقت دادن به فرزند درون تان – برای مادر

به شدت مقام‌تان تنزل خواهد یافت – این فکر را از سرتان بیرون کنید و از این‌که شماره یک هستید، برای مدت طولانی‌تری لذت برید.
از این زمان اضافه سود برده و با همسرتان اتاق نوزاد را آماده کنید.
حتی زمانی‌که فرزندتان در رحم شما قرار دارد، در حال برقراری پیوند با او هستید. او را در آنجا حفظ کنید و بگذارید، این پیوند قوی‌تر گردد. یعنی پیش از این‌که او روی شانه شما استفراغ کند و گریه‌های بی‌پایان خود را آغاز کند از این فرصت جهت ایجاد پیوندی قوی‌تر استفاده کنید.
امکان دارد اکنون باور نکنید، اما زمانی‌که شکم‌تان ناپدید شد، برای آن دلتنگ می‌شوید. لگدهای کوچکش و سکسکه کردنش به خاطرها می پیوندد.
از این فرصت برای بودن با همسرتان بهره برید، زیرا برای اولین چند ماه پس از زایمان وقت زیادی برای تنها ماندن با او را نخواهید داشت.
احتمالاً هنوز کارهای زیادی باقی مانده است تا کاملاً آماده ورود فرزندتان به منزل باشید، پس از این فرصت کمال استفاده را ببرید.
انتظار برای شروع طبیعی زایمان به شما شانس بیشتری می‌دهد تا زایمانتان طی نقشه پیش برورد.
کمی بخوابید – زمانی‌که بچه از راه رسید، زمان زیادی برای خواب نخواهید یافت.
جدی می‌گویم، چرا هنوز این مطلب را می‌خوانید؟ پیش از این‌که زیاد دیر شود، کمی بخوابید!

دلایلی برای 40 هفته وقت دادن به فرزند درون‌تان – برای زایمان

انتظار برای شروع طبیعی زایمان به این معناست که زایمان القاء نشود. القاء زایمان برای شما و فرزندتان خطرات بیشتری به همراه دارد.
القاء زایمان احتمال زایمان سزارین را افزایش می‌دهد. مطالعات نشان داده است که بیش از هر پنج زایمان القائی یکی به سزارین ختم می‌شود.
زایمان سزارینی یک عمل جراحی بزرگ با زمان بهبود طولانی‌تر است. در صورت امکان از آن خودداری کنید.
اجازه دادن به زایمان برای شروعی طبیعی آن، احتمال مداخلات و پیچیدگی‌ها را کاهش می‌دهد. حدود 15 درصد از زایمان‌های القائی مستلزم زایمان یاری شده مثل استفاده از فورسپس یا مکنده است.
زایمان القائی می‌تواند طول مدت زایمان را فزونی بخشد.
داروی سینتوسین یا پیتوسین، یعنی هورمون های مصنوعی برای استفاده در زایمان القائی، انقباضات قوی و دردناکی را تولید می‌کند، اما احساس خوب و مسکن درد هورمون های طبیعی زایمان را از شما دریغ می‌کند. متخصصین معتقدند که زایمان القائی به نسبت زایمانی که طبیعی آغاز گردد، دردناک‌تر است.
زایمان القائی و سزارین هر دو خطر ابتلا به عفونت‌ها را افزایش می‌دهد. از هر ده خانمی که از طریق سزارین زایمان می کنند، یکی دچار عفونت می‌شود.
نوزادان به دنیا آمده از طریق سزارین در مقایسه با آنانی‌که از طریق واژنی به دنیا می‌آیند، بیشتر به مشکلات تنفسی دچار می‌شوند.

دلایلی برای 40 هفته وقت دادن به فرزند درون‌تان – نکاتی مهم برای به یادسپاری:

از آنجایی‌که موعد زایمان براساس میانگین (چرخه عادت ماهیانه ای 28 روزه و تخمک گذاری در روز 14) به دست می‌آید و دوره کامل به عنوان بارداری برای 42 هفته در نظر گرفته می‌شود، موعد زایمان‌تان می‌تواند تا بیش از دو هفته جابجا شود. یعنی هفته 38 بارداریتان ممکن است در واقع هفته 36 باشد.
به فرزندتان اعتماد کنید، تا او تصمیم بگیرد که چه زمانی برای ورود به این جهان آماده است.
زایمان زودهنگام واقعاً برای شما و فرزندتان آسایشی به همراه نمی‌آورد. زیرا پس از تولد فرزندتان غالباً پس از این‌که لباس پوشاندن به او را تمام کردید، بالا می‌آورد، سریعاً پس از خروج از منزل پوشک خود را کثیف می‌کنند و درست هنگامی که وارد یک بحث جدی با دوستان‌تان می‌شوید، نوزادتان گرسنه است و باید شیردهی پستانی شود. پس واقعاً این شتاب برای چیست؟
آرام باشید و برای کسب بهترین‌ها برای خود و فرزندتان مسیر را تا انتها به پایان رسانید.
انتظار برای تولد طبیعی نوزاد واقعاً ارزش انتظارش را دارد. زیرا عوارض جراحی سزارین مثل؛ ﻋﻮارض ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ، ﻋﻔﻮﻧـﺖ ﻣﺤـﻞ زﺧﻢ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺠﺎری ادراری، ﻫﻔﺖ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻴﺶ‌ﺗﺮ از زاﻳﻤﺎن ﻃﺒﻴﻌﻲ است. ضمن اینکه ﻫﺰﻳﻨﻪ زاﻳﻤﺎن ﺑﺮاي ﻣﺎدر و ﺧـﺎﻧﻮاده دو ﺗﺎ ﺳﻪ ﺑﺮاﺑﺮ خواهد بود.

مطالعه بیشتر:

1- یوگا ابزاری برای کمک به روند زایمان

2- آمادگی برای زایمان از ماه ششم بارداری

3- همه چیز در مورد تسکین درد زایمان با بی حسی اپیدورال

4- مزایا و معایب حضور پدر در اتاق زایمان

5- تکنیک های تنفس برای تسهیل مراحل مختلف زایمان طبیعی

6- پارگی پرینه یا میان دوراه در زایمان طبیعی و روش های جلوگیری از آن