قابل توجه بارداران؛ اگر زایمان تان نزدیک است بخوانید!

زایمان سزارین

اگر می‌دانید که سزارین خواهید شد، پزشک‌ دستوراتی به شما خواهد داد که باید بیست و چهار ساعت پیش از پذیرش در بیمارستان آنها را در منزل انجام دهید. احتمالا به شما گفته می‌شود؛ اگر در ساعات اولیه‌ صبح زایمان دارید، شب قبل از ساعت ده تا دوازده از خوردن و نوشیدن پرهیز داشته باشید.

اما اگر قرار است که بعد از ظهر زایمان کنید، می‌توانید صبح روز زایمان بین ساعت شش و هشت صبح، نان تست و چای میل کنید. اکثر بیمارستان‌ها فهرستی به شما می‌دهند که در آن وسایل لازم برای خود و فرزندتان درآن نوشته شده است.

برخی ترجیح می‌دهند که پیش از پذیرش در بیمارستان، خودشان موهای زاید را از بین ببرند. اما کارکنان پزشکی نیز موظف به انجام این کار هستند. مثل همیشه، کاغذ بازی‌های زیادی را انتظار داشته باشید. هنگام پذیرش، پرونده‌ای برای تان تشکیل خواهد شد. باید جزئیات بیمه درمانی (اگر بیمه درمانی دارید) و مدارک شناسایی خود را همراه داشته باشید.

درباره‌ تاریخچه‌ پزشکی، آلرژی‌ها، ناخوشی‌ها و غیره ... از شما سوال می‌شود. باید فُرم‌هایی را پر کنید که شامل رضایت‌نامه برای جراحی و تسکین ستون‌فقراتی/ اپیدورال می‌شود. برچسب نام بچه نیز نوشته می‌شود ( لطفا بررسی کنید که نام و شماره‌ی روی برچسب، مشابه برچسب شما باشد).  لباس‌های خود را با لباس‌های مخصوص بیمارستان تعویض می‌کنید.

ضربان قلب بچه بررسی می‌شود و به شما سِرم وصل خواهد شد.پس از آن، احتمالا متخصص بی‌هوشی می‌آید و خود را به شما معرفی می‌کند و وقتی وارد اتاق عمل شدید، روند کار را برای تان تشریح می‌کند.

وقتی کاغذ بازی‌ها کامل شد و لباس اتاق جراحی را به تن کردید، با صندلی چرخ‌ دار به اتاق عمل برده خواهید شد و به کارکنان اتاق عمل تحویل داده می‌شوید. پس از حضور در اتاق عمل، از بستری نرم به بستر سفتی منتقل خواهید شد.

احتمال دارد به شما اجازه فیلم‌برداری داده شود، لطفا پیش از روز زایمان، درباره‌اش با پزشک مشورت کنید. پیش از رفتن به اتاق عمل تمامی جواهرات خود را در بیاورید. هنوز می‌توانید از عینک‌ یا لنز استفاده کنید. به شما تسکین ستون فقراتی/ اپیدورال داده می‌شود و سپس لوله‌ای وارد مثانه‌ تان می‌کنند. پس از انجام دادن نظافت، پرده‌ای جلوی شما کشیده خواهد‌ شد.

پزشک و تیم جراحی شما را احاطه می‌کنند و وقتی کاملا بی‌حس شدید، روند جراحی شروع خواهد شد. فرزندتان پس از حدود ده دقیقه به دنیا خواهد آمد (در موارد اورژانسی، زودتر). قوانین بیمارستان تعیین می‌کند که برای تماس پوست با پوست، برقراری پیوند و شیردهی پستانی، پس از چه مدت مادر و نوزاد می‌توانند نزد یکدیگر باشند.

هرچه زودتر این اتفاق بیفتد، بهتر است. از طریق بُرشی جفت به طور دستی خارج می‌شود و پیش از بستن شکم، داخل بدن بررسی می‌گردد. سپس پزشک بخیه‌ها را می‌زند.

متخصص اطفال فرزندتان را بررسی می‌کند، پوششی به او می‌پیچند و او را برای مدتی به پدرش می‌دهند. هنگام جراحی اورژانسی، احتمالا نوزاد برای درمان به بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس منتقل می‌شود. پیش از اینکه نوزاد اتاق جراحی را ترک کند، حداقل دو برچسب نام به او متصل می‌شود.

وقتی زایمان انجام شد، زخم تان بسته می‌شود و اگر نشانه‌های حیاتی ثابت باشد، به اتاق بهبودی منتقل خواهید شد و در آنجا بررسی نشانه‌های حیاتی ادامه می‌یابد. خون ریزی شما کنترل می‌‌شود. بیست تا سی دقیقه در اینجا می‌مانید.

برخی از مادران از این فرصت استفاده می‌کنند تا فرزندشان را در آغوش بگیرند و او را تغذیه کنند. این موارد به سیاست‌های بیمارستان بستگی دارد. گاهی پیش از در آغوش کشیدن فرزندتان، بچه به شیرخوارگاه منتقل می‌شود.

برخی از بچه‌ها همراه مادر روی تخت بیمارستانی به بخش منتقل می‌شوند و نوزاد مادر را ترک نمی‌کند. تا زمانی ‌که دوباره پاهایتان را احساس کنید و نشانه‌های حیاتی شما ثابت شود لوله‌ متصل به مثانه و سِرم در جای خود باقی می‌ماند.

سپس به بخش پس از زایمان منتقل می‌شوید. اگر تا کنون فرزندتان را در آغوش نکشیده‌اید، اکنون زمان آن است که برای تماس پوست با پوست و فرصتی برای شیردهی به فرزندتان اقدام کنید. مراقبت‌های پس از زایمان که به طور روزانه اجرا می‌شود، شامل بررسی خونریزی، نظارت بر جای زخم‌ها، اطمینان از دفع ادرار و کار کردن شکم و بررسی علائم حیاتی است.

پزشک داروهای مسکنی را جویز می‌کند. داروها را باید استفاده کنید تا بتوانید بدون درد حرکت کنید و به فرزندتان شیر بدهید و از این کار لذت ببرید. پیشنهاد می‌شود که بین شش تا بیست و چهار ساعت پس از زایمان از بستر برخیزید. معمولاً پس از زایمان روز دوم یا سوم مرخص می‌شوید.

زایمان طبیعی

اکثر بیمارستان‌ها لیستی به شما می دهند تا هرچه برای خود و فرزندتان لازم است را همراه داشته باشید. تراشیدن موها در زایمان واژنی الزامی نیست. در زایمان طبیعی هم مثل سزارین، برخی از بانوان ترجیح می‌ دهند موهای زاید خود را بتراشند، اما کارکنان پزشکی نیز این کار را انجام می‌دهند.  اگر مادر دچار زایمان زودرس یا بچه در حال متولد شدن باشد، تمامی کاغذبازی‌ها پس از زایمان انجام می‌شود تا پدر لذت تولد فرزندش را از دست ندهد.

در پذیرش برای شما پرونده‌ای تشکیل می‌شود و برچسب‌هایی با تمامی اطلاعات شما روی آن چاپ خواهد شد. اگر از بیمه درمانی استفاده می‌کنید، باید جزئیات آن و مدارک شناسایی خود را همراه داشته باشید.

از شما سوال‌هایی درباره‌ی تاریخچه‌ پزشکی، آلرژی‌ها، ناخوشی‌ها و ... پرسیده خواهد شد. باید فُرم خاصی را امضا کنید که شامل رضایت نامه برای استفاده از اپیدورال می‌شود. برچسب‌هایی برای فرزندتان نوشته خواهد شد، لطفاً نام و شماره‌ی برچسب‌ها را دوباره بررسی کنید تا اشتباهی پیش نیامده باشد.

در بخش، لباس‌هایتان را عوض خواهید کرد و شاید از شما درخواست شود که از لباس‌های خودتان استفاده کنید. لباس گشاد و راحتی به تن کنید تا از کثیف شدن آن با خون و مایع آمنیوتیک ناراحت نشوید.

در صورت تقاضای شما، تنقیه انجام می‌شود؛ این کار فقط زمانی اجرا می‌شود که زایمانی فعال داشته باشید.

تپش قلب فرزندتان بررسی می‌شود و اگر زایمان تان القایی باشد، به شما سِرم وصل می‌کنند.  بررسی‌های منظم طی زایمان اجرا می‌شود که شامل نظارت تپش قلب جنین، فشار خون مادر، دما، ضربان و معاینه‌های واژنی.

اکثر بیمارستان‌ها در یک زمان فقط یک شخص همراه را مجاز می‌دانند، اما این موضوع به سیاست‌های بیمارستانی بستگی دارد.

طی اولین مرحله‌ زایمان می‌توانید قدم بزنید و نسبتا فعال باشید و به شکل‌های غیر پزشکی درد خود را تسکین دهید. این شکل‌ها عبارتند از تغییر وضعیت، تنفس، تماس و ماساژ و استفاده از توپ زایمان. همان ‌طور ‌که به زایمان فرزندتان نزدیک می‌شوید، معمولاً پزشک است که تعیین می‌ کند برای زایمان در چه وضعیتی قرار گیرید.

بنابراین بهتر است قبل از روز زایمان، درخواست‌ های خود را با پزشکتان‌ مطرح کنید. در اکثر موارد، فشار آوردن بیشتر از یک ساعت طول نمی‌کشد. گاهی نیز در این مرحله اپیزیوتومی (بُرشی در میان‌ دوراه) اجرا می شود یا اندکی پارگی به وجود می‌آید. این کار نیز براساس تصمیم‌ گیری‌های پزشک صورت می‌گیرد. پس اگر نظری درباره‌ی هر یک از این روش‌ها دارید، پیش از روز زایمان با مراقب پزشکی خود مشورت کنید.

وقتی بچه متولد شد، امکان دارد مستقیماً روی سینه‌ی شما قرار گیرد (پوست به پوست) یا او را از شما جدا کنند و بعد از مدت کوتاهی به شما بازگردانند. جفت هم زایمان خواهد شد. در حالی ‌که فرزندتان را در آغوش گرفته‌اید، رحم و خونریزی شما بررسی می‌شود. معمولاً پرستار برای اولین نوبت شیردهی به شما کمک خواهد کرد.

شاید یکی دو ساعت در اتاق زایمان بمانید. چای یا چیزی برای خوردن برای تان می‌آورند. شسته و پاکیزه می‌شوید و لباس‌هایتان را عوض می‌ کنید.

اگر لوله‌ای برای دفع ادرار به مثانه‌ی شما متصل است (در اپیدورال معمول است)، احتمال دارد فوراً خارج شود یا پس از چند ساعت که حواس خود را بازیابید. پیش از اینکه اتاق زایمان را ترک کنید، لوله‌ اپیدورال قطع خواهد شد.

آن‌گاه به بخش پس از زایمان منتقل خواهید شد تا هم حمام کنید و هم شروع به قدم زدن. این کار نیز به هنگام تولد فرزندتان (روز یا شب) بستگی دارد. فرزندتان همراه شما یا زودتر اتاق زایمان را ترک می‌کند. گاهی به دلیل عوارض پس از زایمان نوزاد به نظارت‌هایی نیاز دارد. برچسب‌ هایی به نوزاد متصل می‌شود.

حال تحت مراقبت‌ های منظم پس از زایمان قرار خواهید گرفت که شامل بررسی نبض، فشار خون، دمای بدن، خونریزی از واژن، رحم و پستان‌ها و نیز آزمایش خون برای میزان هموگلوبین است. پزشک را می‌بینید و تا زمانی که به منزل بازگردید روزانه تحت معاینه قرار می‌ گیرید. معمولا پس از دو روز از بیمارستان مرخص می‌ شوید. از مسکن‌های درد طبق تجویز پزشک استفاده کنید.

اکثر بیمارستان‌ها طی روز نوزاد را به مادر می‌سپارند، اما هنگام شب به شیرخوارگاه منتقل می‌کنند. اگر نمی‌خواهید، فرزندتان با شیشه شیردهی شود، به کارکنان اطلاع دهید تا برای شیردهی فرزندتان شما را از خواب بیدار کنند.بسیاری از بیمارستان‌ها واکسن‌های اولیه‌ نوزاد را تزریق می‌کنند.

صرف‌ نظر از اینکه به چه شیوه‌ ای زایمان کرده‌اید، برای ترک بیمارستان یکی از کارکنان شما را همراهی خواهد کرد. بهتر است از قبل صندلی نوزاد را در اتومبیل بسته باشید. وقتی به خانه رسیدید، تازه‌ نفس باشید، چون تازه کارتان شروع می‌ شود.

- در حالی که دستیار یا حتی متخصص بی‌هوشی رحم شما را به پایین فشار می‌دهد، گاهی با کمک فورسپس، نوزاد به آرامی بیرون کشیده می‌شود. در این زمان می‌توانید درخواست کنید، شما را بلند کنند تا تولد فرزندتان را ببینید.

- پس از تولد نوزاد، برای خارج کردن مایع آمنیوتیک از مجرای تنفس، فوراً دهان و بینی او با مکنده پاک می‌شود و به بند ناف او گیره می‌زنند و آن را می‌برند. بر اساس سلامت نوزاد یا روی سینه شما قرار می‌گیرد یا به جایگاهی در کنار اتاق عمل برده می‌شود. متخصص کودکان آزمون آپگار (برای بررسی سلامت نوزاد) را انجام می‌دهد و تنفس او را بررسی می‌کند. شوهرتان می‌تواند تمام این مراحل را ببیند. 

- در حالی که پزشک کودکان نوزاد را بررسی می‌کند، برای کوچک شدن رحم، هورمون اکسی‌توسین به مادر تزریق می‌شود تا پزشک جفت را خارج کند. این کار باعث سردرد، گُرگرفتگی و تعریق می‌شود، اما این احساس به زودی از بین می‌رود. 

- پیش از آنکه بریدگی‌ها را لایه به لایه بدوزد و آن را پانسمان کند، معاینه اعضای تولید مثل انجام می‌شود. عموماً این روند بیست تا سی دقیقه طول می‌کشد. بسیاری از مادران همچنان که به آنان بخیه زده می‌شود، می‌توانند فرزند خود را در آغوش بگیرند و شیردهی پستانی کنند و چنان به این کار مشغول شوند که دوختن شکمشان را احساس نمی‌کنند. به طور کلی، این روند دردناک نیست.

- وقتی شکم تان را دوختند، پیش از اینکه به بخش زنان برده شوید، برای نظارت به اتاق بهبودی منتقل خواهید شد. تاثیر داروی مسکن کم‌کم از بین می‌رود و چهار تا شش ساعت بعد می‌توانید پای خود را احساس کنید. روز بعد هم کتتر را از شما جدا می‌کنند. اگر به مراقبت‌های پزشکی نیاز نداشته باشید، اکثر بیمارستان‌ها اجازه می‌دهند تا در اتاق بهبودی با فرزندتان باشید. این بهترین زمان برای تماس پوستی با فرزندتان و آشنایی با اوست. اگر از قبل این کار را نکرده‌اید، اینک وقت آن است تا شیردهی پستانی را شروع کنید.