انواع جراحی هموروئید، سرپایی و بستری کدام برای من مناسب است؟
بواسیر یا همان هموروئید، وریدهای متورم شده ای هستند که می توانند داخلی باشند، به این معنی که در داخل راست روده قرار دارند، و یا خارجی باشند، به این معنی که خارج از راست روده هستند. انواع جراحی هموروئید را می توان به روش های ساده‌تر، سرپایی و کم تهاجمی تر که می توانید بدون بیهوشی انجام دهید و جراحی های پیچیده تر که نیازمند بستری شدن هستند، تقسیم کرد. در ادامه این متن همه چیز را در مورد انواع جراحی هموروئید برای شما شرح می دهیم.
آیا انجام جراحی هموروئید ضروری است؟
بر طبق نظر متخصصان، کمتر از 10 درصد موارد هموروئید نیاز به جراحی دارند، اما در برخی موارد زمانی که بواسیر خارجی یا پرولاپس بیش از حد تحریک شود، عفونی شود یا عوارضی را ایجاد کند، جراحی می تواند ضروری باشد.
کدام یک از انواع جراحی هموروئید برای من مناسب است؟
بسته به شدت علائم و اینکه چه عوارضی دارید، پزشک تعیین می کند که آیا شما به جراحی هموروئید نیاز دارید یا خیر و همچنین نوع روشی که برای شما مناسب است یا خیر را مشخص خواهد کرد. شدت هموروئید براساس درجات به شرح زیر طبقه بندی می شود:
• درجه 1: بدون پرولاپس (افتادگی).
• درجه 2: پرولاپسی که خود به خود از بین می رود.
• درجه 3: پرولاپسی که خود به خود به عقب برنگشته و باید خودتان آن را به کمک انگشتان به عقب برگردانید.
• درجه 4: پرولاپسی که نمی توانید به آن فشار وارد کنید و باعث درد زیادی می شود.
جراحی هموروئید بدون بیهوشی
این نوع جراحی بواسیر را می توان بدون بیهوشی در مطب پزشک انجام داد.
جراحی باندینگ:
باندینگ (Banding) یک روش جراحی است که برای درمان هموروئید داخلی با شدت تا درجه 3 مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش که بستن با نوار لاستیکی نیز نامیده می شود، یک نوار محکم در اطراف پایه هموروئید و با هدف قطع جریان خون بسته می شود.
روش جراحی باندینگ معمولاً به دو یا چند عمل نیاز دارد که با فاصله حدود 2 ماه از یکدیگر انجام می شود. این روش جراحی دردناک نیست، اما ممکن است فشار یا ناراحتی خفیفی را احساس کنید. باندینگ برای کسانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند، به دلیل خطر بالای عوارض خونریزی توصیه نمی شود. معمولا زمان بهبودی در این روش در حداقل میزان ممکن است و به ندرت، ممکن است عوارض اضافی مانند درد و عفونت رخ دهد.
اسکلروتراپی:
این روش برای درمان هموروئید داخلی تا درجه 2 در نظر گرفته شده است و شامل تزریق یک ماده شیمیایی به هموروئید است. این ماده شیمیایی باعث کوچک شدن هموروئید و جلوگیری از خونریزی آن می شود. اکثر مردم با تزریق درد کمی دارند یا اصلاً درد را تجربه نمی کنند.
اسکلروتراپی در مطب پزشک انجام می شود و خطرات شناخته شده کمی در مورد آن گزارش شده است. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، این روش ممکن است گزینه بهتری برای شما باشد، زیرا نیازی به باز کردن پوست در حین این روش نیست. اسکلروتراپی بهترین میزان موفقیت را برای هموروئیدهای کوچک داخلی به دنبال دارد.
انعقاد درمانی:
درمان انعقادی به عنوان روش فتوکواگولاسیون مادون قرمز نیز شناخته می شود. این درمان برای هموروئید های داخلی درجه 1 تا 3 کاربرد دارد که در آن از نور مادون قرمز، گرما یا سرمای شدید برای جمع شدن، عقب کشیدن و تو رفتن هموروئید استفاده می کنند.
این روش نیز در مطب پزشک شما قابل انجام بوده و معمولاً همراه با آنوسکوپی انجام می شود. آنوسکوپی یک روش تشخیصی است که در آن یک اسکوپ چندین اینچی در رکتوم شما قرار می گیرد و به پزشک اجازه می دهد تا این نواحی را بررسی کرده و مشاهده کند. بیشتر افراد در طول درمان فقط ناراحتی یا گرفتگی خفیف را تجربه می کنند.
بستن شریان هموروئیدی:
بستن شریان هموروئیدی (HAL)، همچنین به عنوان dearterialization هموروئیدی ترانس مقعدی (THD) نیز شناخته می شود، گزینه دیگری برای حذف هموروئیدهای درجه 2 یا 3 است.
این روش با استفاده از سونوگرافی رگ های خونی ایجاد کننده هموروئید را مشخص می کند و آن رگ های خونی را می بندد یا مسدود می کند. تحقیقات نشان می دهد که این روش ممکن است به اندازه روش سنتی اما تهاجمی تر هموروئیدکتومی موثر باشد، و در مقابل درد بعد از عمل کمتری را ایجاد کند.
اعمال جراحی با بیهوشی
برای این نوع جراحی ها، باید به بیمارستان بروید و بیهوشی دریافت کنید.
هموروئیدکتومی:
هموروئیدکتومی برای هموروئیدهای درجه 3-4، هموروئیدهای خارجی بزرگ، هموروئیدهای داخلی که پرولاپس شده اند یا مواردی که به درمان غیر جراحی پاسخ نمی دهند استفاده می شود. شما و جراحتان در مورد بهترین روش بیهوشی برای استفاده در طول جراحی تصمیم خواهید گرفت. این ممکن است شامل بیهوشی کامل، بی حسی موضعی یا بلوک نخاعی باشد که شبیه تزریق اپیدورال در حین زایمان است و به شما امکان می دهد تا در حی جراحی بیدار بمانید.هنگامی که بیهوشی اثر کرد، جراح شما هموروئیدهای بزرگ را برش می دهد.
وقتی عمل به پایان رسید، برای مدت کوتاهی به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد. هنگامی که تیم پزشکی مطمئن شد که علائم حیاتی شما ثابت است، می توانید به خانه بازگردید. درد و عفونت شایع ترین خطرات مرتبط با این نوع جراحی هستند. در واقع انواع مختلفی از هموروئیدکتومی وجود دارد که از نظر نحوه برخورد پزشک با این روش متفاوت بوده و برخی از روش ها ممکن است دردهای بعد از عمل بیشتری را در مقایسه با بقیه داشته باشند. با این حال، به طور کلی، درد حدود 1 هفته پس از جراحی ادامه دارد.
هموروئیدوپکسی:
هموروئیدوپکسی که گاهی اوقات به عنوان منگنه نامیده می شود، معمولاً به عنوان یک جراحی یک روزه در بیمارستان انجام شده و نیاز به بیهوشی عمومی، منطقه ای یا موضعی دارد. جراحی هموروئیدوپکسی برای درمان هموروئید پرولاپس شده، که می تواند درجه 3 تا 4 باشد، استفاده می شود. یک منگنه جراحی، هموروئید پرولاپس شده را در جای خود در داخل راست روده ثابت کرده و جریان خون را قطع می کند تا بافت کوچک شده و دوباره جذب شود.
مدت زمان نقاهت و بهبودی در جراحی هموروئیدوپکسی نسبت به هموروئیدکتومی، کمتر بوده و بیماران درد کمتری را نیز تجربه می کنند. تحقیقات نشان می دهد که افراد پس از این روش زمان کمتری برای اجابت مزاج می گذارند و پس از 4 هفته زخم های بهبود نیافته کمتری دارند. با این حال، شواهدی مبنی بر افزایش میزان عود هموروئید و پرولاپس نیز وجود دارد.
مراقبت های بعد از جراحی هموروئید
پس از انجام عمل جراحی هموروئید کاملا طبیعی است که منتظر درد مقعد و راست روده باشید. شما می توانید از داروها و درمان های غیردارویی برای کمک به بهبودی خود استفاده کنید.
درمان های دارویی:
پزشک احتمالاً برای کاهش ناراحتی و درد پس از جراحی، برایتان مسکن تجویز می کند. این داروها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• داروهای اپیوئیدی: داروهای اپیوئیدی یا افیونی مانند اکسی کدون معمولاً هر 2 تا 4 ساعت با توجه به دوز تجویز شده توسط جراح مصرف می شوند. معمولاً بیش از یک تا دو قرص تجویز نخواهد شد.
• داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDS): داروهایی مانند ایبوپروفن که بدون نسخه (OTC) قابل تهیه است و همچنین داروهای تجویزی نیامند نسخه در دوزهای بالاتر در دسترس هستند. بسته به سطح یا درد و جراحی خاصی که تحت آن قرار گرفته اید، برای دوز توصیه شده خود با پزشک خود مشورت کنید.
• آتیوان: این یک داروی کاهش دهنده اسپاسم و گرفتگی است که پزشکان اغلب برای هموروئیدکتومی آن را تجویز می کنند. در صورت نیاز شما معمولاً هر 6 ساعت باید آن را مصرف کنید.
از آنجایی که مواد اپیوئیدی اعتیاد آور هستند و باید به طور موقت مورد استفاده قرار گیرند، بهتر است در صورت نیاز با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و آتیوان شروع کنید و فقط در صورت لزوم به سراغ داروهایی مانند اکسی کدون بروید.
مواد اپیوئیدی یا همان افیونی همچنین می توانند در توانایی شما برای اجابت مزاج پس از جراحی اختلال ایجاد کنند، بنابراین از پزشک خود بپرسید که چه زمانی می توانید استفاده از آن ها را متوقف کنید تا از این عارضه جانبی جلوگیری کنید.
درمان های غیر دارویی:
شما همچنین می توانید با اجتناب از هر گونه فعالیتی که شامل بلند کردن یا کشیدن اجسام سنگین است، به بهبودی خود کمک کنید. برخی افراد متوجه می شوند که حمام سیتز به کاهش ناراحتی پس از جراحی کمک می کند. حمام سیتز به معنای نشستن و خیساندن ناحیه مقعد در چند اینچ آب نمک گرم چند بار در روز و برای حدود 10 تا 15 دقیقه در هر نوبت است. هنگامی که با پزشک خود برای اقدامات بعد عمل صحبت می کنید، او احتمالاً این موارد توصیه می کند:
• تغییرات رژیم غذایی، مانند خوردن غذاهای پر فیبر و هیدراته ماندن یعنی مصرف کافی مایعات،
• ایجاد تغییرات در شیوه زندگی، همچون تلاش برای وزن در محدوده سالم تر،
• اتخاذ یک برنامه ورزشی منظم،
این تغییرات احتمال عود هموروئید را کاهش می دهند. اگرچه زمان های بهبودی در هر فرد با فرد دیگر متفاوت است، اما بسیاری از افراد می توانند انتظار داشته باشند که علائم آن ها در حدود 1 تا 2 هفته بعد از جراحی برطرف شود.
عوارض و خطرات
عوارض ناشی از جراحی هموروئید نادر است. مقداری خونریزی از راست روده بعد از جراحی هموروئید طبیعی است. با این حال، در حالات زیر باید با پزشک تماس بگیرید:
• دفع مدفوع شما عمدتاً یا به شدت خونی است.
• در ناحیه مقعد یا شکم، درد شدیدی را تجربه می کنید.
• اسهال دارید.
• تب دارید.
• قادر به دفع ادرار نیستید.
• شما دارای هموروئید خارجی ترومبوز شده هستید.
عوارض نادر، اما جدی تر ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• آبسه، که کیستی دردناک از چرک است که معمولاً از عفونت باکتریایی ناشی می شود،
• سپسیس، که مسمومیت خونی است و می تواند تهدید کننده زندگی باشد،
• خونریزی،
• پریتونیت، که التهاب بافتی است که شکم شما را می پوشاند،
عوارضی که ممکن است بعداً در دوره های بعد از عمل رخ دهند، عبارتند از:
• هموروئیدهای عود کننده،
• تنگی مقعد، که باعث باریک شدن کانال مقعدی می شود و اجابت مزاج را دشوارتر می کند،
• زائده های پوستی،
• خونریزی دیررس،
• یبوست (اغلب به دلیل استفاده طولانی مدت از داروها)،
• بی اختیاری مدفوع،
سخن نهایی
انواع مختلفی از درمان های جراحی هموروئید وجود دارد. برخی از آن ها سرپایی، کم تهاجمی هستند و نیازی به بیهوشی ندارند. برخی دیگر نیاز به بستری شدن در بیمارستان و بیهوشی و بهبودی پس از عمل نیاز دارند. پزشک شما را معاینه می کند تا نوع هموروئید و درجه یا شدت آن را شناسایی کرده و بهترین روش درمانی را تعیین کند. در صورت نیاز به جراحی هموروئید با بیهوشی، داروها و کارهای غیردارویی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به تسریع بهبودی کمک شود. ممکن است عاقلانه باشد که استفاده از داروهای اپیوئیدی یعنی مخدرها محدود شوند تا از خطر اعتیاد جلوگیری کنیم.
مطالعه بیشتر:
درمان خانگی بواسیر بعد از زایمان و سوزش بواسیر
هموروئید خونی چیست و و چرا خونریزی می کند؟
بواسیر در نوزادان، همورویید در نوزاد به چه علت است؟
هموروئید در بارداری چیست وچه نشانه هایی دارد و علت آن چیست؟
