آیا قنداق کردن نوزاد اشکالی دارد؟
مسلما آموزش نوزاد برای این‌که خودش به خواب برود، می‌تواند امری بسیار دشوار باشد، اما نتیجه آن در آینده‌ای نزدیک برای هردوی شما (مادر و فرند) بسیار ارزشمند خواهد بود.ممکن است، قنداق کردن به کمتر بیدار شدن نوزادتان در شب و خواب طولانی‌تر آنها کمک کند.
اگر برای خواباندن فرزندتان مجبور هستید برای مدت طولانی برای او آواز بخوانید یا او را تکان دهید و یا سرتاسر خانه را قدم بزنید، احتمالا دوست دارید با روش های جدید تعلیم خواب آشنا شوید. دکتر جودی میندل می‌گوید: این روند مستلزم آموزش روش جدیدی برای به خواب رفتن نوزادان است که این تغییر روش، خوابیدن بوسیله تکان‌دادن یا تغذیه را تبدیل به خواب‌رفتن در گهواره می کند.
قنداق کردن نوزاد swaddle a baby
زمانی‌که فرزندتان به ۴ ماهگی رسید و به بیماری هم مبتلا نبود، بهترین زمان برای شروع آموزش خواب است، معمولا متخصصان در این زمان والدین را برای انجام این کار تشویق می کنند، زیرا کودک وارد مرحله مهمی از زندگیش می‌شود. روش‌های گوناگونی برای آموزش وجود دارد، اما مسئله مهم انتخاب یک روش و پیروی از آن برای حداقل یک هفته است. بازنگری ۵۲ پژوهش درباره روش‌های آموزش خواب که در سال ۲۰۰۶ در نشریه خواب منتشرشده است نشان می دهد؛ زمانی‌که والدین در عمل خود پایدار بودند، تمامی روش‌ها موثر بوده است.
اکثر روش‌های آموزشی پیشنهاد می‌کنند که نوزاد خواب‌آلوده ولی بیدار را در محل خوابش رها کنید و سپس در فواصل زمانی منظم تا هنگام به خواب‌رفتن بر او نظارت داشته باشید. خانم جیل اسپی‌واک مربی خواب و مشاور اجتماعی می‌گوید: مشکل‌ترین بخش کار، مبارزه با غریزه مادرانه (آرام‌کردن نوزاد هنگام خواب) خواهد بود. او می‌گوید: در ابتدای آموزش و زمانی‌که نوزادان در حال یادگیری آرام کردن خودشان هستند، بسیار سرخورده می‌شوند، زیرا نمی‌دانند، چگونه خود را خواب کنند و سرخوردگی آنها برابر است با گریه.
در این زمان و در واکنش به گریه او می توانید با بیان کلمات اطمینان بخش مثل عزیزیم، آسوده بخواب، دوستت دارم و ... احساس خود را بیان کنید. اما تماس یا ایستادن بیش از حد در کنار او باعث خواهد شد تا فرزندتان فکر کند که او را از بسترش بر می‌دارید، بنابراین به گریه ادامه می‌دهد. اما مطمئن باشید که اگر در اجرای روش خود پایدار باشید، مدت زمان و شدت گریه‌ها طی چند شب به سرعت کاهش خواهد یافت.
قنداق آرامش بخش
براساس مطالعات بعضی از متخصصان استخوان کودکان: ممکن است، قنداق کردن به کمتر بیدار شدن نوزادتان در شب و خواب طولانی‌تر آنها کمک کند، اما قنداق کردن به روشی ناصحیح می‌تواند اثرات جانبی ناخواسته‌ای مثل رشد غیرعادی بافت‌های لگن و ران یا مشکلات مفصل ران را برجای گذارد.
با اطمینان از این‌که پاهای فرزندتان بعد از قنداق کردن هنوز می‌تواند حرکت کند، ناحیه لگن و بالای ران او را سلامت نگهدارید.
مطالعات نشان می‌دهد: هفده درصد نوزادان در ناحیه لگن و بالای ران تا اندازه‌ای مشکل دارند که معمولا در چند ماه اول زندگی آنها به خودی خود التیام می‌یابد. این رخداد دقیقا با دوران قنداق کردن نوزادان همزمان می‌شود، بنابراین متخصصین توصیه می کنند که پیچیدن نوزادان در قنداق تا زمانی ایمن است که پاهای نوزاد بتواند از ناحیه لگن و بالای ران حرکت کرده و تا شود. دکتر هاروی کارپ متخصص کودکان می‌گوید: روش صحیح قنداق کردن بگونه ای ایست که بازو های نوزاد خوب بسته شده باشد و پاها نیز نسبتا آزاد باشند. برای اطمینان بهتراست از چهار نکته زیر برای بستن ایمن قنداق فرزندتان پیروی کنید:
- از راست کردن پاهای نوزاد خودداری کنید
دکتر چارلز پرایس متخصص استخوان اطفال می‌گوید: هنگام قنداق کردن پای نوزاد را برای مستقیم کردن نکشید یا آنها را برای محکم بستن به یکدیگر فشار ندهید.
- قسمت بالای قنداق را نسبتا محکم ببندید
تحرک نوزاد قنداق را کمی شل می‌کند، بنابراین از راست بودن بازوان و دستهای او مطمئن شوید و گوشه آخری قنداق را به خوبی ببندید. اگر قنداق در ناحیه نزدیک به صورت نوزاد شل و آزاد باشد، عامل خطر محسوب می‌شود، زیرا ممکن است، در تنفس او اختلال ایجاد کند.
- مراقب گرمای بیش از اندازه باشید
درصورتی که گردن و گوش‌های فرزندتان سرخ شده یا گرم است و یا بدن او در حال تعرق است، او را باز کنید، یک لایه از لباس‌هایش را کم کنید (یا اگر در پتو پیچیده شده آنرا با پارچه تعویض کنید) و دوباره قنداق کنید، یا پنکه را روشن کنید.
- بدون نتیجه دست از کار نکشید
زمانی‌که فرزندتان شاد و سرخوش است، قنداق کردن را تمرین کنید و چندین بار آنرا تکرار کنید. البته پدران در قنداق کردن مهارت خاصی دارند.
بسیاری از کودکان در سن ۳ یا ۴ ماهگی بدون قنداق نیز به راحتی می خوابند.
قنداق کردن گام به گام
۱. پتوی نازک یا پارچه‌ای چهارگوش را در مقابل خود به شکل لوزی پهن کنید. قسمت بالایی آنرا به روی قسمت پائینی گذاشته (به شکل مثلث) و فرزندتان را روی آن قرار دهید، شانه‌های کودک در قسمت تاخوردگی قرار دارد.
۲. دست چپ او را مستقیم در پهلویش نگهداشته، قست سمت چپ پتو را گرفته به سمت پائین، در عرض بدن او کشیده و انتهای آنرا زیر بدن او قرار دهید (در تصویرمشاهده می‌کنید).
۳. انتهای پتو را به سمت بالا برده و روی پاهای خم شده او قرار دهید، سپس قسمت اضافه پارچه را در قسمت بالا زیر چانه کودک تا بزنید.
۴. بازوی راست او را مستقیم در کنار پهلویش نگهدارید، آخرین قسمت آزاد قنداق را مستقیم گرفته و سپس به خوبی آنرا دور بدن کودک بپیچید.
مطالب بیشتر:
