دعوای خواهر و برادر،علت دعوای خواهر و برادر چیست؟

علت دعوای خواهر و برادر چیست؟

دعواهای کودکان اغلب زمانی شروع می شود كه آن ها وضعیتی را ناعادلانه می دانند. آن ها سعی می كنند آنچه را كه تصور می كنند حقشان است را به دست بیاورند. همچنین احساس می كنند دیگران چشم انداز و هدف آن ها را نمی بینند یا اینکه یک شرایط یکسان را به روش های مختلف مشاهده و درک می كنند. به عنوان مثال، کودک بزرگتر ممکن است شوخی با کودک کوچکتر را به عنوان یک شوخی تلقی کند، اما کودک خردسال ممکن است این کار را دوست نداشته باشد.در مورد خواهر و برادرها، دعواها ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتند. به عنوان مثال ممکن است آن ها برای جلب توجه یا تأیید والدین خود با یکدیگر رقابت کنند. هرچه خواهر و برادر از نظر سن و سال به یکدیگر نزدیک تر باشند، بیشتر تمایل دارند تا با هم به جنگ و دعوا مشغول شوند.

دعوای خواهر و برادرها کودک فرصت های یادگیری هستند

اختلاف نظرها می توانند فرصتی بزرگ برای فرزندان شما باشند تا مهارت های اجتماعی مورد نیاز خود را در بزرگسالی تمرین کنند. وقتی اختلاف نظرها به درگیری منجر می شوند، می توانند فرصتی برای کودکان باشند تا راه های دیگری را برای حل تعارض میان خود بیاموزند. به ویژه اگر آن ها یاد بگیرند که جنگ، آن ها را به آنچه که می خواهند نمی رساند.

وقتی اختلاف نظرها بین کودکان منصفانه و بدون آسیب دیدن کسی حل شود، آن ها مهارت های حل مسئله مانند مذاکره را ایجاد و تمرین می کنند. آن ها همچنین اهمیت دیدگاه های شخص دیگر و احترام به حقوق، احساسات و متعلقات دیگران را می آموزند. با رشد و پرورش مهارت های اجتماعی کودکان، آن ها کمتر با دیگران درگیر خواهند شد.

اگر لازم است یک دعوا را کنترل کنید، این بسیار مهم است که قبل از اینکه کسی آسیب ببیند، همه چیز را متوقف کنید. به علاوه به خاطر داشته باشید قبل از اینکه در مورد راه حل ها یا عواقب آن صحبت کنید، بگذارید تا در ابتدا عصبانیت همه فروکش کند.

چگونه خلق و خو بر دعوای خواهر و برادر تأثیر می گذارد؟

بچه ها با خلق و خوی مختص به خود متولد می شوند. نحوه عکس العمل آن ها در برابر جهان و رفتار آن ها نسبت به دیگران منحصر به فرد است. به عنوان مثال، آن ها ممکن است اخلاقی انعطاف پذیر، اجتماعی یا خجالتی داشته باشند. خلق و خوی کودکان باعث می شود که آن ها برای مذاکره، بحث و جدال کردن یا جلوگیری از درگیری فعال یا بی توجه باشند.

همچنین خلق و خوی آن ها ممکن است دلیل این باشد که چرا برخی از مردم زودتر از دیگران عصبانی می شوند و یا توانایی کنترل احساسات و عصبانیت خود را ندارند. حل تعارض بدون استفاده از رفتار بد برای بزرگسالان همیشه آسان نیست. حال تصور کنید که این مساله چقدر برای کودکان سخت تر است.کودکان نمی دانند که چگونه اختلافات را حل کنند. اما همه آن ها می توانند یاد بگیرند که چگونه رفتار کنند تا احتمال درگیری کمتر شود. به عنوان مثال، قوانین عادلانه، روتین ها و تشویق، فرزندان شما را به سمت راه های بهتر برای حل تعارضات راهنمایی می کنند.

نحوه برخورد با دعوای خواهر و برادر

کودکان یاد می گیرند چگونه با تماشا و کپی کردن رفتاری که در محیط زندگی خود می بینند، اختلافات را حل کنند. بنابراین اگر کودکان ببینند که شما اختلافات خود را از راه های مثبت حل و فصل می کنید، آن ها نیز یاد می گیرند که چنین رفتاری را داشته باشند. این رفتار را الگوبرداری از رفتار خوب می نامند. شما می توانید رفتار هایی مانند موارد زیر را اجرا کنید:

• وقتی با کسی مخالف هستید، با آرامش در مورد سازش با او بحث کنید.

• وقتی عصبانی هستید، خشم خود را فرو ببرید و آرام باشید.

• حقایق و دلایل احتمالی را قبل از انجام دادن هر گونه اقدام بررسی کنید.

• عکس العملی متناسب با شرایط داشته باشید.

• به نقطه نظرات دیگران گوش فرا دهید.

کودکان همانگونه که از رفتارهای مثبت الگوبرداری می کنند، از رفتار منفی نیز درس می گیرند. اگر والدین فرزندان خود را با تنبیه تربیت کنند، آن ها احتمالاً یاد می گیرند که برادران، خواهران، دوستانشان یا حتی والدین خود را تنبیه نمایند. این بچه ها همچنین ممکن است در شرایط زیر دعوا و جنگ را انتخاب کنند:

• آن ها دائماً می بینند که افراد نسبت به یکدیگر پرخاشگر هستند. به ویژه والدین، خواهر و برادر بزرگتر و دوستانشان.

• آن ها با فشار دادن، هل دادن یا جنگیدن به خواسته های خود می رسند.

• والدین این بچه ها قوانین سفت و سخت و یا محدودیت های مداومی در مورد مبارزه یا پرخاشگری تعیین نمی کنند.

• این بچه ها خشونت زیادی را در تلویزیون، فیلم ها و بازی های ویدیویی می بینند. به خصوص اگر خلق و خوی آن ها کنترل خشم را برایشان دشوارتر کند.کودکان این درس ها را از سنین بسیار کم می آموزند. اما ممکن است آن ها تا قبل از دو سالگی شروع به همکاری و تعامل با دیگران نکنند.

سن و مهارت های رفتاری چگونه بر دعوای کودکان تأثیر می گذارند

نحوه برخورد کودکان با تعارض و اختلافات، تا حدودی توسط سن و سطح مهارت آن ها تعیین می شود. به عنوان مثال، رفتار بچگانه و زودرنجی در بچه های با سن کم به طور معمول بسیار شایع است. این رفتار معمولاً با رشد آن ها و یادگیری راه های بهتر حل تعارض، تغییر می کند.

کودکان 3-4 ساله:

• در مورد همکاری، اشتراک و تعامل و سازش با دیگران شروع به یادگیری می کنند. همه این ها در نهایت منجر به درگیری های کمتر می شود.

• در مورد مدیریت احساسات خود در حال یادگیری و کسب تجربه اند. بنابراین به عنوان مثال، اگر چیزی را که می خواهند به آن ها داده نشود، ممکن است بسیار ناامید شوند.

• احتمالاً به پشتیبانی، یادآوری و بازخورد مثبت نیاز دارند.

• با تمام این اوصاف ممکن است هنوز هم از راه های فیزیکی مانند جنگیدن ابراز وجود کنند.

کودکان 5-7 ساله:

• به فراگیری و پرورش دادن مهارت هایی مانند به اشتراک گذاری عقاید، نوبت گرفتن برای صحبت کردن، مصالحه و گفتگو ادامه می دهند.

• در رابطه با رفع و رجوع کردن مشکلات بدون نیاز به دخالت و ورود بزرگسالان تمرین می کنند. بنابراین بهتر است بدون دخالت آن ها را به انجام دادن رفتار صحیح تشویق و ترغیب کرد.

کودکان 8-12 ساله:

• تمایل کمتری به درگیری های جسمی دارند. اما اختلافات لفظی و دعواهای بیشتری نسبت به کودکان خردسال انجام می دهند.

• بچه ها در این سن بسیار اجتماعی تر شده اند و می خواهند به صورت گروهی با کودکان دیگر کنار بیایند.

در نهایت این نکته را در مورد دعوای خواهر و برادر به خاطر بسپارید که اگر به سختی می توانید از جنگ و دعوا کردن فرزندان خود بکاهید، بدانید که تنها نیستید. درگیری و دعوای کودکان دلیل مشترک خانواده ها برای کمک خواستن از یک متخصص است. مشاوره با یک روانشناس کودک یا پزشک اطفال ممکن است تا در داشتن عکس العمل مناسب و اصولی به شما کمک زیادی کند.

مطالعه بیشتر:

رقابت خواهر و برادران را در نطفه از بین ببرید

آماده سازی فرزند برای ورود خواهر یا برادر جدید

تک فرزندی خوب است یا بد و اما چرا تک فرزندی خوب است؟

برای جلوگیری از دعوای خواهر و برادر چکاری می توان انجام داد؟