برخورد صحیح با خودارضايی كودكان چگونه است؟
گاهی وقت ها خودارضايی كودكان بسیار کم سن و سال دیده می شود و گاهی اوقات نیز بچه های پیش دبستانی و یا نوجوانان دبیرستانی هستند که به این اعمال دچار می شوند. ممکن است در زمان بردن لباس های شسته شده به اتاق آن ها و یا هنگامی که در حال رد شدن از در اتاقشان هستید، صداهایی را بشنوید که به نظر شما بی جا و ناخوشایند هستند. گاهی نیز ممکن است با وارد شدن ناگهانی به اتاق پسر یا دختر نوجوان خود او را در حال خودارضایی ببینید. احتمالا مواجهه با چنین صحنه هایی برایتان نگران کننده و شرم آور خواهد بود. به عنوان پدر و مادر فرزندی حساس و آسیب پذیر، درصورت مشاهده خودارضايی كودكان چه کار می کنید؟ اصلا چه کاری را باید انجام دهید؟ در ادامه این متن همه چیز را درمورد خودارضايی كودكان برای شما شرح خواهیم داد.
در صورت مشاهده خودارضايی كودكان چه باید کرد؟
موارد زیادی وجود دارند که والدین از بیان کردن آن ها برای بچه ها شرم داشته و با چالش روبرو می شوند و در میان همه این موضوعات، صحبت کردن در مورد خودارضایی از همه سخت تر است. اما هر چقدر هم که پرداختن به این مساله خجالت آور و یا اذیت کننده باشد، باید این نکته مهم را هم در نظر گرفت که نادیده گرفتن آن، باعث حل شدن مشکل و یا اصلاح فرزندان نمی شود.
خودارضايی كودكان چالشی سخت برای هر پدر و مادری محسوب شده و احتمالا اغلب آنان در مورد اینکه چه باید بکنند، سردرگم و نگران خواهند شد. اگر بخواهیم خودارضايی كودكان را از جنبه مثبت بررسی کنیم، می توان گفت خبر خوب این است که این نوع رفتارها نشان دهنده ی مشکلی در فرزند دلبند شما نیستند. دکتر مایکل سایتسما، یک مشاور حرفه ای مجاز و یک درمانگر اختلالات جنسی (معروف به دکتر مایک) می گوید که خودارضایی در واقع "یک رفتار هنجاری و اصولی" است. زیرا خداوند آن قسمت های بدن را طوری طراحی کرده که هنگام لمس احساس خوبی داشته باشند. اگرچه این آزمایش و کاوش غریزی با بدن ممکن است بخشی طبیعی از روند رشد و تکامل باشد، اما والدین می توانند به بچه های خود کمک کنند تا مرزها و حریم های سالم این نوع از لمس را تشخیص داده و دچار آسیب نشوند.
خودارضايی كودكان خردسال: 3 تا 4 سال
کودکان خردسال معمولاً درک درستی از نحوه رفتار صحیح در جمع ندارند. آن ها ممکن است دست در بینی کرده و یا حتی باسن خود را لمس کنند. در این سن، بچه ها وقتی از لمس نواحی تناسلی خود لذت می برند، به ندرت مساله و مفهومی جنسی را تصور می کنند. در واقع آن ها تنها از تجربه کردن یک احساس جسمی جدید لذت می برند.
در چنین شرایطی، بهتر است خونسردی خود را حفظ کرده و گفتگویی آرام و منطقی را با آن ها شروع کنید. با این توضیح آن ها را مجاب کنید که همانطور که دست کردن در بینی، کاری نیست که ما آن را در ملاء عام انجام دهیم، بنابراین لمس قسمت های خصوصی بدن نیز در مکان های عمومی یا خصوصی، مجاز نیست و نباید آن را انجام داد، مگر در زمان تمیز کردن آن ها در حمام یا سرویس بهداشتی و یا هنگام چک کردن پزشک.
اما وقتی اصرار بر تحریک خود به طور مداوم تکرار شده و بیشتر و بیشتر می شود، دکتر مایک پیشنهاد می کند والدین به کودکان محبت بیشتری نشان دهند، آن ها را پیش خود بنشانند یا در آغوش بگیرند و در حالی که موهایشان را نوازش می کنند، با طرز بیانی ملایم و بدون داد و بیداد و سر وصدا کردن، آنچه را که در گذشته گفته بودند، یادآور شوند: " عزیزدلم، بیا چیزهای دیگری را پیدا کنیم تا حالت بهتر شود."
خودارضايی كودكان پیش دبستانی و ابتدایی: سن 5 تا 8 سال
وقتی بچه ها وارد مدرسه می شوند، از فرهنگ و رفتارهای دیگران آگاهی بیشتری پیدا می کنند. شروع مکالمه در مورد استمنا در کودکان 5 تا 8 ساله آسان تر است، زیرا کودکان راحت تر و آزادتر با یکدیگر حرف می زنند. بچه هایی که در سن مدرسه قرار دارند، گاهی اوقات از خودارضایی به عنوان یک ابزار آرامش بخش استفاده می کنند، به خصوص اگر آن ها احساس تنهایی کنند و یا توسط همکلاسی های خود طرد شوند. وقتی بچه ها در این گروه سنی یاد می گیرند که می توانند با تحریک خود آرام شوند، به مرور شروع به پنهان کردن رفتارهای خود از بزرگسالان می کنند.
دکتر مایک می گوید والدین نباید از طرح موضوع خودارضایی با بچه های خود پرهیز کنند. "اگر از صحبت کردن در رابطه با این موضوع اجتناب کنیم، اجازه می دهیم احساس گناه و شرم در فرزندمان ایجاد شود، که ویرانگرتر از بسیاری موارد دیگر در زندگی دلبند محبوب ما است."
اگرچه این مکالمات اولیه نباید توصیفی باشند، اما نباید آنقدر هم مبهم باشند که بچه ها متوجه نشوند در مورد چه موضوعی حرف می زنید. صحبت در مورد استمنا با لحن طبیعی صدا و توضیح ساده در رابطه با اینکه چگونه هنگام لمس بعضی قسمت های بدن، احساس خوبی ایجاد می شود، می تواند راه را جهت ایجاد گفتگوهای باز و صادقانه در آینده برای والدین فراهم کند.
سپس مکالمه می تواند به بحث در رابطه با تعیین مرزهای این نوع لمس منتقل شود. دکتر مایک بیان می دارد، "عدم گفتگوی آزاد با بچه ها باعث سردرگمی آن ها می شود، زیرا هیچ زمینه ای برای احساساتشان ندارند و درک نمی کنند چه چیزی خوب است و چه کاری خوب نیست". اگر فرزندان شما در مورد این موضوع از دوستان ناباب خود اطلاعات نادرستی کسب کنند، متوجه نخواهند شد که این نوع لمس لذت بخش باید به عنوان قسمت خاصی از ازدواج ذخیره شود. در عوض، آن ها ممکن است این پیام را دریافت کنند که لذت بردن بدون مرز از خودارضایی خوب و جذاب است.
هر چقدر هم سخت اما تلاش والدین باید بر این باشد که پیام های محکوم کننده را به فرزندشان منتقل نکنند، نشان دادن واکنش هایی مانند وحشت زده به نظر رسیدن، اشک ریختن و یا فریاد زدن و گفتن جملاتی مانند: "هرگز این کار را نکن"! و یا بیان کردن سخنانی همچون اینکه خودارضایی کردن، زندگی آینده جنسی فرزندتان را از بین می برد، از بچه دار شدن او جلوگیری می کند و یا اینکه روی کف دستش مو رشد خواهد کرد، بسیار اشتباه و آسیب رسان هستند. این سبک برخوردها، نه تنها در اصلاح این رفتار موثر نخواهند بود، بلکه باعث ایجاد احساسات منفی همچون شرم و حس گناه نیز می شوند. از سوی دیگر، تنبیه کردن کودک به دلیل خودارضایی هم اقدام اشتباه دیگری است که در تشدید حس شرمساری او موثر خواهد بود.
دکتر مایک درمورد توضیح خودارضايی كودكان بیان می کند، اگرچه ممکن است حس شرمساری مانع ادامه دادن چنین رفتاری شود، اما این عملکرد در جهت رسیدن به هدف بزرگ تر یعنی رشد یک بزرگسال سالم به خوبی عمل نمی کند. در عوض، این نکته را در نظر بگیرید که آیا فرزندتان احساس تنهایی می کند یا می ترسد که به دنبال آرام کردن خود با خودارضایی است؟ دکتر مایک می گوید در این سن، "رفتارهای خود آرامش بخشی، مربوط به چیز دیگری هستند و باید به دنبال علت اصلی آن ها بود.".
خودارضایی در نوجوانان: سن 8 تا 12 سال
وقتی که فرزندان شما به این سن و سال می رسند، احتمالاً از وجود خودارضایی و حس لذت ناشی از آن آگاهی بیشتری دارند. دکتر مایک در این مورد اظهار می دارد که: "این مساله بسیار غیرمحتمل است که بچه ای به سن 9 یا 10 سالگی برسد و چیزی در مورد خودارضایی ندیده یا نشنیده باشد." بنابراین این وظیفه خطیر والدین است که با فرزندان خود در این رابطه صحبت کرده و زمینه را برای آنچه که آن ها در مدرسه یا رسانه می بینند و یا می شنوند، آماده کنند. وی توصیه می کند که در سن 11 سالگی حتما با فرزند خود در این موارد صحبتی جدی داشته باشید، خواه به شکل یک جلسه رسمی میان والدین با فرزندشان باشد و خواه یک مکالمه خودجوش و صمیمی در رابطه با چیزی که نوجوان کنجکاو شما در تلویزیون دیده یا از دوستانش در مدرسه شنیده است.
دکتر مایک می گوید، "بیایید در مورد این موضوع و چهارچوبی که خداوند آن را طراحی کرده صحبت کنیم: ارتباط جنسی با همسر. هدف این نیست که رفتار را متوقف کنیم بلکه هدف شکل دادن به شخصی است که این کودکان در حال تبدیل شدن به آن هستند". اگر در مورد طراحی خدا برای جنسیت فرزندتان صحبت نکنید، این احتمال وجود دارد که بچه های شما هرگز درک نکنند که چرا به آن ها می گویید باید لذت جنسی را برای زمان پس از ازدواج خود، پس انداز کنند.دکتر مایکل سایتسما توضیح می دهد: " بدون درک هدف و ابعاد آفرینش خدا، رفتار جنسی به یک قانون صرف تبدیل می شود و بچه ها بنا به ذات خود، قوانین را زیر پا می گذارند. اما اگر بچه ها ارزش طراحی خدا را بدانند و به حفظ آن متعهد شوند، می توانیم انتظار داشته باشیم که در آینده، بزرگسالان سالمی تحویل جامعه دهیم. "
دکتر مایک پیشنهاد می کند پدرها با پسران و مادران با دختران صحبت کنند. اگر گفتگوهای جداگانه به دلیل تک والد بودن و یا حضور یکی از والدین در ارتش یا مسافرت امکان پذیر نباشد، موضوع باید همچنان مطرح شود. این موضوع تابع جنسیت نبوده و فقط مختص به پسران یا دختران نیست، بنابراین با هر دو آن ها باید در این مورد صحبت کنید.
آنچه شما به نوجوان حساس خود می گویید به قدرت رابطه شما با او و میزان راحتی شما بستگی دارد. دکتر مایک عقیده دارد که: "اگر مادر و پدر از گفتگو در مورد موضوع خودارضایی احساس ناراحتی داشته باشند، کودک ممکن است به اشتباه برداشت کرده و آن را به عنوان گناه یا شرمساری تفسیر کند". وی پیشنهاد می کند والدین ابتدا صحبت کردن در مورد این موضوع را با یکدیگر تمرین کنند.
وقتی مکالمه در حال انجام است، برای سکوت های طولانی و نگاه های خجالت آور آماده باشید. به آن ها خاطرنشان کنید که همه چیز خوب است. والدین برای صحبت کردن در مورد این مسائل، به صبر، صداقت و شهامت زیادی احتیاج دارند. حتی اگر بعداً باید مکالمه را ادامه دهید، به فرزند خود اطمینان دهید که دوباره درباره آن صحبت خواهید کرد و به سوالات او پاسخ خواهید داد. با در نظر گرفتن همه این نکات، در انتها دکتر مایک نتیجه می گیرد، "اگر ساکت باشیم، تنها صدایی که فرزندان ما می شنوند ، صدای فرهنگ است."
بنابراین اگر می خواهید فرزندان دلبند شما تحت تاثیر فرهنگ و یا دوستان اشتباه به سمت خودارضايی كودكان نروند، خودتان پیش قدم شده و با ارائه اطلاعات صحیح به آن ها در یافتن مسیر صحیح و دوری از این رفتار کمک کنید. شک نکنید که اگر فرزندانتان بدانند شما نقطه امن آن ها هستید و اطلاعات صحیح را از طریق شما دریافت کنند، از بسیاری از اقدامات اشتباه در امان خواهند ماند. پس بدون حس شرمساری و یا خجالت، به عنوان یک پدر و مادر آگاه، در راستای تامین سلامتی دلبند خود تلاش کنید.
مطالعه بیشتر:
آیا خودارضایی در زنان باعث نازایی می شود؟
آیا خودارضایی باعث نازایی در مردان می شود؟
همه چیز در مورد روابط زناشویی بعد از تولد نوزاد
خودارضایی در بارداری می تواند مشکلی برای جنین ایجاد کند؟
