حریم خصوصی نوجوانان و اهمیت توجه به حریم خصوصی نوجوان چیست؟

حریم خصوصی نوجوانان

برای والدین نیز، این دوره زمانی می تواند یک تطابق بزرگ باشد. به هر حال، موارد ناشناخته زیادی در مورد نوجوان شما وجود دارد که ممکن است گاهی اوقات ناراحت کننده باشد. اما مهم است که تشخیص دهیم که حریم خصوصی نوجوانان بیشتر لزوماً به این معنی نیست که فرزند شما چیزی برای پنهان کردن دارد. محافظت بیشتر از اطلاعات مربوط به خود، با توسعه استقلال و خودمختاری همراه است . تنها در مواردی که پنهانکاری شدید وجود داشته باشد، باید این یک پرچم قرمز بالقوه تلقی شود.

پیوند بین حریم خصوصی نوجوانان و اعتماد

همانطور که نوجوانان بزرگ می شوند، می خواهند به آنها اعتماد کنید تا کارهای بیشتری نسبت به آنچه که در جوانی داشتند انجام دهند. آنها همچنین می خواهند بالغ، مسئولیت پذیر و مستقل تصور شوند. اختصاص دادن برخی از فضا ها و حریم خصوصی به نوجوانان می تواند برای پیشرفت آنها شگفت انگیز باشد . آنها نه تنها احساس اعتماد می کنند بلکه احساس توانایی و اعتماد به نفس می کنند. به یاد داشته باشید که نوجوانان نیز تغییرات جسمی را تحمل می کنند که باعث می شود حریم خصوصی در این سن ضروری باشد . کودکی که همیشه در مقابل لباس پوشیدن در مقابل والدین احساس راحتی می کرد، دیگر نمی خواهد در حضور آنها در اتاق لباس بپوشد. همچنین ممکن است درب اتاق خواب یا در حمام خود را قفل کنند تا از رعایت حریم خصوصی آنها اطمینان حاصل کنند. این یک قسمت طبیعی از بزرگ شدن است و دلیلی برای نگرانی نیست.

همچنین ممکن است نوجوانان در مورد برخی مسائل یا سوالات یا اعتماد به والدین همجنس خود راحت تر اطمینان کنند. این امر به ویژه اگر آنها به راهنمایی در مورد روابط عاشقانه یا تغییرات فیزیولوژیکی که تجربه می کنند نیاز داشته باشند، رخ می دهد.

وقتی به نوجوانان حریم خصوصی مورد نیازشان داده می شود، این به آنها کمک می کند استقلال بیشتری پیدا کنند و اعتماد به نفس آنها را تقویت می کند. به عنوان والدین، سعی کنید بین دانستن آنچه نوجوان شما انجام می دهد، اعتماد به فرزند خود در حفظ برخی مسائل خصوصی و دانستن اینکه چه زمانی باید وارد عمل شود تعادل برقرار کنید. به طور کلی، فقط به غرایز خود اعتماد کنید.

اگر شما و نوجوانتان راجع به نیاز آنها برای حفظ حریم خصوصی درگیر هستید، احتمالاً ریشه مشکلات در اعتماد نداشتن است.

وقتی نوجوانان اعتقاد دارند والدینشان به حریم خصوصی آنها تجاوز کرده اند، نتیجه درگیری بیشتر در خانه است. نوجوانان یا احساس می کنند والدینشان به آنها اعتماد ندارند یا اینکه انتظار دارند نوجوانان مانند کودکان در سن مدرسه رفتار کنند.

اگر این تجربه شماست، یک قدم به عقب برگردید و تعیین کنید که در کجا می توانید به نوجوان خود فضای بیشتری بدهید و حریم خصوصی او را حفظ کنید بدون اینکه نیاز او به ایمنی و راهنمایی شما را خدشه دار کند. اگر مشکوک هستید که نوجوان شما چیزی را پنهان کرده است، ممکن است لازم باشد که تحقیق کنید.

حفظ حریم خصوصی نوجوانان برای نشان دادن اعتماد

اگرچه مهم است که به نوجوانان فضای مورد نیاز وی را بدهید اما به خاطر داشته باشید که نوجوانان همیشه آماده نیستند که به تنهایی با دنیای بزرگسالان کنار بیایند. آنها هنوز به شما احتیاج دارند. تصمیم گیری ناگهانی در نوجوانان غیرمعمول نیست و آنها همیشه به عواقب انتخاب خود فکر نمی کنند.

در نتیجه، نوجوانان هنوز به مشاوره و پشتیبانی شما نیاز دارند. آنها همچنین باید به طور منظم با شما در تماس باشند و به طور منظم ارتباط برقرار کنند. دادن حریم خصوصی به آنها مانند آزادی دادن به آنها نیست که تقریباً همیشه منجر به مشکلاتی در این مسیر می شود. در نتیجه، شما باید راهی برای تعادل بخشیدن به نیاز آنها به حریم خصوصی و نیاز خود برای اطمینان از ایمنی و امنیت آنها پیدا کنید.

یافتن تعادل مناسب

یکی از راه های تعیین این مرزها این است که از خود بپرسید واقعاً چه چیزهایی را باید بدانید و چه نیازی به دانستن ندارید. به عنوان مثال، شما باید بدانید که نوجوان شما کجا می رود، با چه کسی قرار است وقت بگذراند و چه زمانی باید در خانه باشد.

اما نیازی نیست که بدانید آنها با دوستانشان چه گفتگویی داشته اند. مطمئناً ، برخی از نوجوانان مایلند این اطلاعات را به اشتراک بگذارند، اما اگر نوجوان شما تمایل به اشتراک گذاری چیزهای زیادی درباره خود ندارد، خیلی نگران نباشید و آن را مطالبه نکنید. نکته اصلی دانستن مسایلی است که شما به عنوان پدر و مادر کاملاً باید بدانید و مواردی را که می توانید به نوجوان خود اجازه دهید خصوصی نگه دارد.

راه های دیگری که می توانید به نوجوان خود حریم خصوصی دهید عبارتند از:

• اجازه دادن به آنها برای دیدن خصوصی پزشک در صورت تمایل آنها

• قبل از بیرون آوردن چیزی از کیف پول یا کوله پشتی آنها، سوال کنید

• تنها گذاشتن آنها

• قبل از رفتن به اتاق آنها در بزنید

• به تلفن همراه آنها دست نزنید و از طریق متن و ایمیل ها جست و جو نکنند

• مجلات و دفترهای آنها را دست نزنید

• به آنها اجازه دهید بدون درخواست جزئیات زیاد با دوستان یا خواهر و برادرشان مکالمه خصوصی کنند

• احترام گذاشتن به حریم خصوصی اتاقشان با سرک نکشیدن در اتاق

کسب حریم خصوصی از طریق مسئولیت پذیری

البته، بهترین راه برای تعیین میزان حریم خصوصی و آزادی نوجوان شما اندازه گیری میزان مسئولیت پذیری آنها در قبال تعهدات است. به عبارت دیگر، آیا آنها به موقع به مدرسه می رسند، تکالیف خود را انجام می دهند، به قانون منع رفت و آمد خود احترام می گذارند و کارهای خود را کامل می کنند؟ اگر آنها بتوانند این کارها را بدون هیچ زحمتی از جانب شما انجام دهند، احتمالاً می توانید کمی سختگیری را کم کنید.

به طور کلی، باید بین میزان مسئولیت و صداقتی که فرزند ما نشان می دهد و میزان حریم خصوصی آنها ارتباط مستقیمی وجود داشته باشد و اگر نوجوان شما این مسایل را رعایت نکند یا اعتماد شما را نقض کند، محدود کردن مدت زمان حریم خصوصی او یک نتیجه منطقی است.

حریم خصوصی نوجوانان در گوشی و دنیای مجازی

نیاز یک نوجوان به حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی همانند نیاز او به حریم خصوصی است. به عنوان والدین، مسئولیت راهنمایی و هدایت آنها برای شماست تا مطمئن شوید که می دانند چه رفتاری ایمن و مناسب است. همچنین باید با ارسال نکردن عکس و اطلاعات مربوط به نوجوان خود در فیدهای شخصی و بدون اجازه آنها، الگوی خوبی برای آنان در استفاده از شبکه های اجتماعی باشید.

وقتی صحبت از استفاده از شبکه های اجتماعی می شود، نوجوانان باید اعتماد شما را مانند سایر امتیازات جلب کنند. اما هنگامی که آنها این اعتماد را به دست آوردند، منصفانه است که به آنها حریم خصوصی بدهند تا بتوانند به بلوغ و استقلال خود ادامه دهند.

چه موقع در حریم خصوصی یک نوجوان مداخله کنید؟

زمان هایی وجود دارد که ممکن است مناسب باشد که به حریم خصوصی نوجوان خود ورود کنید. به عنوان مثال، اگر شنیدید که آنها در مورد خشونت دوستانه صحبت می کنند، یا می بینید که آنها بر روی یک پست اینستاگرام گریه می کنند، یا هنگام شستن لباس های شسته شده در جیب آنها سیگار الکترونیکی پیدا کنید، وقت آن است که کمی در امور مربوط به نوجوان دخالت کنید. وظیفه شما به عنوان والدین این است که فرزندان خود را ایمن نگه دارید. این نوع چیزها پرچم قرمزی است که نشان دهنده یک اتفاق مضر در زندگی آنها است.

با این وجود، والدین نباید جاسوسی فرزندان خود را بکنند و یا از طریق تلفن آنها جاسوسی کنند تا از موقعیت های جزئی مانند دعوا با دوستشان مطلع شوند.به عنوان مثال، اگر علائم افسردگی، مشکلات خواب، یا علائم یا کبودی نامشخص را در بدن وی مشاهده کردید، وقت آن است که اقدام کنید. پرچم های قرمز دیگر عبارتند از بی علاقگی به سرگرمی ها، گوشه گیری، توقف معاشرت یا نشان دادن علائم مصرف مواد مخدر یا الکل.

همانطور که گفته شد، مداخله کردن و سرک کشیدن در این شرایط نباید اولین حرکت شما باشد. ابتدا سعی کنید با نوجوان خود در مورد تغییراتی که مشاهده می کنید ارتباط برقرار کنید. از آنها بپرسید که چرا آنها دیگر نمی خواهند در تیم بسکتبال بازی کنند یا با بهترین دوست کودکی خود معاشرت نمی کنند. سپس، به صحبت های فرزندتان گوش دهید.

اگر تمام آنچه در پاسخ دریافت کردید شانه خالی کردن یا "نمی دانم" است، در نظر داشته باشید که فرزندتان با یک مشاور صحبت کند. در همین حال، اگر نوجوان شما به خودکشی یا تمایل به مرگ اشاره کرد یا اظهار می دارد که زندگی ارزش ندارد، تجسس را فراموش کنید و بلافاصله به دنبال کمک پزشکی باشید.

سخنی با خوانندگان

نظارت بسیار کم می تواند نوجوانان را بدون کمک و پشتیبانی مورد نیازشان برای تصمیم گیری ایمن در مورد زندگی و روابطشان، رها کند. اما مشکوک بودن به آنها و درخواست جزئیات زیاد می تواند مواردی را ایجاد کند که حاوی این پیام باشد که به آنها اعتماد ندارید.

هدف از توجه به حریم خصوصی نوجوانان این است که نوجوانان را در یک محیط قابل اعتماد مورد حمایت و مشاوره لازم برای یادگیری نحوه تصمیم گیری خوب و انتخاب مسئولانه قرار داد و همچنین فضا و حریم خصوصی لازم برای ایجاد اعتماد به نفس و استقلال را در اختیار آنان قرار داد.

مطالعه بیشتر: 

رفتار صحیح با نوجوانان در سن بلوغ چگونه باید باشد؟

بحران نوجوانی به چه معنا است و علائم بحران نوجوانی چیست؟

درک پسر نوجوان و تغییرات پسران در دوران نوجوانی چگونه است؟

نیازهای اساسی یک نوجوان و نیاز های اساسی یک نوجوان چیست؟