پیشگیری از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد با اتاق خواب مشترک والدین و نوزاد
بسیاری از افراد درباره کودکانی که با والدینشان در یک اتاق خواب می خوابند توصیه هایی را شنیده اند، اما عمل کردن به این توصیه ها سخت است.
از آنجایی که در دهه 1990 مشخص شد که میزان ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS) می تواند با خواباندن آنها به پشت کاهش پیدا کند، این مورد به طرز چشمگیری کاهش یافت و کمپین «بازگشت به خواب»، اکنون به کمپین «خواب ایمن» تبدیل شده که بسیار موفقیت آمیز بوده است. اما هنوز هم در ایالات متحده سالانه چندین هزار نوزاد، در حدود 3700 نفر در سال 2015 میلادی جان خود را از دست دادند که شایعترین آن مرگ غیرمنتظره نوزادان است که 1600 نفر از آنها به عنوان سندرم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS) شناخته شده اند و متخصصان اطفال هنوز به سختی تلاش می کنند تا این مرگ و میر را از بین ببرند.
سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) چیست؟
هنگامی که کودک زیر یکسال کاملا ناگهانی جان خود را از دست بدهد و علت مرگ فقط بعد از دیدن صحنه مرگ، کالبدشکافی و بررسی سابقه پزشکی کودک مشخص شود، نوزاد دچار سندرم مرگ ناگهانی شده است. این اتفاق کاملا ناگهانی است و هیچ علامت هشداری وجود ندارد، از این رو بسیار عذاب‌آور و ناراحت‌کننده است.
تقریبا سالانه حدود 1600 نوزاد در اثر سندرم مرگ ناگهانی در آمریکا جان خود را از دست می دهند. طبق گزارشات مرکز کنترل بیماری، حدود 900 کودک به طور سالانه در اثر خفگی یا اختناق در خواب جان خود را از دست می دهند. هر ساله حدود 1200 نوزاد نیز به دلایل نامعلوم در خواب از دست می روند.
گرچه سندرم مرگ ناگهانی نوزاد در خارج از تخت خواب نوزاد هم رخ می‌دهد، اما به آن مرگ در تخت خواب هم می‌گویند. اکثر اوقات سندرم مرگ ناگهانی در طول شب و بین ساعت 8 شب تا 8 صبح اتفاق می‌افتد.
البته مرگ ناگهانی نوزاد تنها در شب اتفاق نمی‌افتد. حدود 15 تا 20 درصد از مرگ‌های ناگهانی نوزادان در مهد کودک‌ها و در محیط‌های کاملا بی‌خطر اتفاق می‌افتند.
علت مرگ ناگهانی نوزاد چیست؟
- مرگ ناگهانی نوزاد ممکن است به دلیل برخی از عوامل آناتومی یا فیزیولوژیک ذاتی اتفاق بیفتد.
- هنگامی که نوزادان آسیب پذیر هستند که قبل از 6 ماهگی است و یک دوره حیاتی رشد محسوب می شود.
- عوامل زیست محیطی شامل: مدل های خوابیدن، تختخواب مشترک یا اتاق های زیاد..
- دلیل دیگر این است که مرگ ناگهانی می تواند ناشی از خواب بسیار عمیق باشد.
پیشگیری از خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد
آکادمی پزشکان اطفال آمریکا پاییز گذشته با به روز کردن توصیه های خود در مورد اتاق مشترک نوزادان و والدین، پیشنهاد داد که برای کاهش احتمال وقوع سندروم مرگ ناگهانی نوزادان، آنها دست کم شش ماه و در بهترین شرایط دوازده ماه در یک اتاق با والدین بخوابند ولی نه در یک تختخواب.
خانواده هایی هستند که مهمترین مسئله آنها نگهداری نوزاد خارج از تخت خوابشان است. برای آنها، این ایده که اتاقشان با نوزاد یکی باشد خیلی راحت به نظر نمی رسد. اما مطمئنا والدینی هم هستند که اطمینان ندارند بتوانند یک سال کنار تخت خواب نوزادشان بخوابند. بعضی از والدین می ترسند یا فکر می کنند خوابیدن نوزاد در اتاق خوابشان باعث ایجاد تنش در رابطه زناشویی آنها می شود و پناهگاه خصوصی شان باید تبدیل به بهترین مکانی شود که آرام باشد تا نوزاد را بیدار نکند.
تاثیر اتاق خواب مشترک والدین و نوزاد بر پیشگیری از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد
دکتر گوداستین می گوید: هنگامی که نوزادان در اتاق خواب والدین خود می خوابند، صداهای اطراف باعث می شود تا آنها خواب خیلی عمیق نداشته باشند و همین امر موجب می شود تا نوزادان آسیب نبینند. اتاق مشترک والدین و نوزاد همچنین باعث می شود شیر دادن مادر به نوزاد راحت تر شود و همین موضوع نوزاد را در مقابل مرگ ناگهانی محافظت می کند.
دکتر ایان م. پل، پزشک طب اطفال در بیمارستان کودکان می گوید: آیا این منطقی است که خانواده ها به مدت یک سال اتاقشان را با نوزاد خود به اشتراک بگذارند؟
وی گفت: واضح است که در چهار تا شش ماه اول، اتاق خواب مشترک والدین و نوزادان آنها را در برابر سندرم مرگ ناگهانی (SIDS) محافظت می کند. همچنین داده های بسیاری در این زمینه وجود دارد که اتاق مشترک والدین و نوزاد بسیار امن تر از این است که او در اتاق مستقل خودش بخوابد، البته به این نکته توجه داشته باشید که اتاقشان باید مشترک باشد نه تخت خوابشان.
ارتباط بین اشتراک اتاق خواب و رفتارهای خواب نوزاد
دکتر پل در نخستین مقاله ای که در ارتباط با اشتراک اتاق خواب والدین و رفتارهای خواب نوشت معتقد است، خانواده هایی که بیش از اندازه و طولانی مدت اتاق خوابشان را با نوزاد خود به اشتراک می گذارند، به مرور کودک به تخت والدین می رود که اصلا ایمن نیست. با وجود اینکه نوزادانی که بعد از4 ماهگی به اتاق خواب خود رفتند، کیفیت خواب بهتری داشتند و مدت زمان بیشتری می خوابیدند.
او گفت، خانواده ها باید همه این عوامل را در نظر بگیرند که بهترین روش برای آنها و نوزادانشان چیست. ما می دانیم که خواب کم در کوتاه مدت و دراز مدت بر روی خانواده و کودک تاثیر می گذارد.
در طی چهار تا شش ماه نخست، اتاق خواب مشترک می تواند به شیردهی نیز کمک کند. اما پس از 6 ماهگی، باید کودک در اتاق مستقل بخوابد. نوزاد نیاز ندارد بیش از یک بار در طول شب با شیر مادر تغذیه شود و در واقع احتمال بیشتری وجود دارد که مادران با این روش شیردهی بیشتری داشته باشند. برای مادرانی که در طول شب به نوزادشان شیر می دهند و نگران هستند که در این حین خوابشان ببرد، دکتر گوداستین پیشنهاد کرد که در رختخواب بمانند اما بالش ها و پتوهای نرم را بردارند و سعی کنند که بیدار بمانند به این صورت می توانید کودک را در یک محیط امن خواب که گهواره یا تخت نوزاد است و تخت والدین نیست بگذارید. نوزادان نباید روی سطوحی مانند تشک آبی، کاناپه و مبل یا تشک های بادی گذاشته شوند زیرا باعث می شود تا آنها در معرض خطر مرگ ناگهانی قرار بگیرند.
مطالعه بیشتر:
1- بهترین حالت خواباندن نوزاد برای پیشگیری از سندرم مرگ ناگهانی
2- سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) در نوزادان نارس
3- شناخت علت و راه های پیشگیری از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS)
5- مزیت خواب پیوسته شبانه برای نوزاد
