رفتار مادر با پسر،اهمیت رفتار درست مادر با فرزند پسر چیست؟
پسری را می شناسم که در چهار سالگی همیشه به مادرش می چسبید. ده سال بعد اجازه نمی داد مادرش وارد اتاقش شود و در 25 سالگی اصلاً مشکلاتش را با او در میان نمی گذاشت مبادا که او را نگران کند. آیا این نوع رابطه در پسران طبیعی است؟ رفتار مادر با پسر یک رابطه عاطفی پیچیده است که به مرور زمان تکامل می یابد. در این مقاله با هم بررسی می کنیم که چه عاملی موجب خاص بودن و در عین حال پیچیدگی رفتار مادر با پسر شده است؟ در اینجا درباره اهمیت رفتار درست مادر با فرزند پسر ، تأثیر رفتار بد مادر با فرزند و راههایی که مادر می تواند این رابطه را بهبود بخشد، با شما گفتگو خواهیم کرد.
چرا رفتار مادر با پسر، در رابطه آنها بسیار اهمیت دارد؟
پسران به میزان قابل توجهی از مادرشان تاثیر می پذیرند به طوریکه می توان رفتارهای آینده آنان را به مادرانشان نسبت داد. هیچ کس دیگری کودک را بهتر از مادرش درک نمی کند. پسران از زمان تولد تا بزرگسالی، پیوندی ریشه دار با مادر دارند. این رابطه برای رشد کلی و سلامت عاطفی آنان ضروری است. بیایید ببینیم یک مادر چگونه می تواند بر پسرش تاثیر بگذارد.
1- هوش هیجانی: پسرانی که از اوایل کودکی با مادران خود رابطه سالم دارند از نظر عاطفی قوی هستند و به قولی مشکلات رفتاری کمتری در زندگی خواهند داشت. پیوند محکم بین پسر و مادر به او احساس امنیت و اعتماد می بخشد. مطالعات نشان داده اند پسرانی که در اوایل کودکی با مادر خود پیوند سالمی ندارند، بعدها خشمگین و پرخاشگر می شوند و در روابط و ایجاد هدف نمی توانند مطمئن عمل کنند. صاحب نظران می گویند:" کودکان به ویژه پسرانی که وابستگی ناایمن با مادرشان دارند، مشکلات رفتاری بیشتری از خود نشان می دهند، حتی وقتی مشکلات رفتاری در سالهای بعد مورد سنجش قرار می گیرد، به طور چشمگیری بیشتر است.
2- قوی و مستقل از نظر عاطفی: پسری که مورد مهر و توجه مادر قرار می گیرد، مردی با اعتماد به نفس خواهد شد. بر اساس مطالعه منتشر شده در آگوست 2011 ، عشق و پذیرش بی قید و شرط مادر به پسر اطمینان می دهد که او موجودی دوست داشتنی است و می تواند دوست و عاشق خوبی باشد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که هرچه مادر روابط گرم تری برقرار کند، احتمال منزوی و سرد بودن پسر در روابط اجتماعی کمتر است.
3- عملکرد تحصیلی خوب: رفتار پدر و مادر با فرزندان، خصوصا مادر در عملکرد تحصیلی آنها بسیار موثر است. مادری که به وضعیت تحصیلی فرزندش علاقه دارد، در پیشرفت تحصیلی به او کمک می کند. او علاوه بر آموزش و پرورش، در کسب شایستگی های عاطفی که یک ضرورت مطلق برای زندگی سالم است، مساعدت را از او دریغ نخواهد کرد.
4- کنترل بر رفتار: هوش هیجانی که از مادر به فرزند پسرش می رسد به او کمک می کند تا توانایی بیان افكار خود را به دست آورده و عواطف خود را متعادل سازد. بدین ترتیب، او می تواند در کلاس و شرایط اجتماعی، خویشتن داری از خود نشان دهد.
5- به بانوان احترام می گذارد: صحیح بودن رفتار مادر با پسر و وجود رابطه نزدیک بین مادر و پسر موجب می شود او نقش خود را در زندگی و سهم خود در خانواده درک کند. او احترام به بانوان را می آموزد و خود را برتر از آنها نمی داند.
6- رفتارهای کم خطرتر: پسرانی که به مادر نزدیک تر هستند، کمتر به کارهای پرخطر تن می دهند. خوب بودن رفتار مادر با پسر تأثیر فشار همسالان را کاهش می دهد. مطالعه دیگری نشان داد که مادر پسر تأثیر بسزایی بر نگرش او نسبت به الکل، مواد مخدر و رابطه جنسی دارد.
7- احتمال موفقیت بیشتر: رفتار پدر و مادر با فرزندان در آینده آنها تاثیر بسزایی دارد. مادر و پدری که در تحصیلات و زندگی پسرش مشارکت دارد، در کسب موفقیت حرفه ای و شخصی به او کمک خواهد کرد. چنین پدر و مادری دوست، راهنما و فلسفه پرداز زندگی فرزندش خواهد شد و مسیر موفقیت را به او نشان خواهد داد.
8- برقراری ارتباط بهتر: مادری که در برقراری ارتباط با فرزندش تعصب به خرج نمی دهد، امانتدار پسر خود می شود. پسرش حتی در سالهای نوجوانی و بزرگسالی می تواند با او صحبت کند و مسائلش را در میان بگذارد. به این ترتیب بدون هیچ ترس و سرکوبی با دیگران ارتباط برقرار خواهد کرد.
یک مادر همیشه به عنوان یک والد دوست داشتنی و دلسوز دیده می شود. عشق مادر برای پسرش بیش از پدر به چشم می آید زیرا مادر عشق و محبت خود را به شیوه های مختلف ابراز می کند. اما ابراز این عشق با بزرگ تر شدن پسر و مرد شدن او تغییر خواهد کرد.
چگونه رفتار مادر با پسر طی سالها تکامل می یابد:
مادر از کودکی اولین مراقب فرزند به شمار می آید و اولین رابطه جسمی و عاطفی بین او و فرزندش درست بعد از تولد برقرار می شود. کودک تقریباً برای هر چیزی به مادر وابسته است و همین دلبستگی ایمن با مادر پایه و اساس یک رابطه قوی را تشکیل می دهد. در ادامه تکامل این رابطه را در سه مرحله مختلف زندگی پسر بررسی خواهیم کرد.
1- اوایل کودکی: پیوند بین مادر و کودک دقیقاً از داخل رحم آغاز می شود. کودک اولین عواطف خود را از مادر دریافت کرده و با پرورش مادر به هوش عاطفی بالا و قوی دست می یابد. تحقیقات نشان می دهند که برقراری پیوند خوب بین مادر و پسر پریشانی روانی را در کودکان کاهش می دهد. کودکی که نیازهایش از جانب مادر تامین می گردد، اعتماد کردن را می آموزد و از احساس امنیت عاطفی بیشتری برخوردار است.
2- نوجوانی: نوجوانی مرحله ای است که در آن فرد برای مواجهه با تحولات داخلی و خارجی دچار کشمکش می شود، لذا باید آن را دوران سختی برای پسران دانست. در این مرحله، ممکن است پسران در مقابل فشار همسالان تسلیم شوند و سیگار کشیدن، مواد مخدر و الکل را تجربه کنند. یک مادر خوب به پسرش کمک می کند تا سالهای سخت نوجوانی را پشت سر بگذارد.
مادری که با پسرش ارتباط سالم و بی تعصب برقرار می کند، تمام راه های پیش رو را به او توضیح داده و به او کمک می کند تا فرق بین خوب و بد را بیابد. یک مادر مهربان و همدل به فرزندش ثبات می بخشد و او را هدایت می کند.
نوجوانان دوست دارند که همانند بزرگسالان با آنها رفتار کنیم. بنابراین وقتی مادری از نظرات و پیشنهادات فرزند پسرش به طور کلی استقبال می کند و یا او را در بحث های خانوادگی شرکت می دهد، او نیز احساس می کند که مورد احترام است و این به افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس او کمک خواهد کرد.
3- بزرگسالی: در این دوران مادر در مورد حرفه، عشق و ازدواج فرزندش به او مشاوره می دهد. اگرچه مادران احساساتی تر هستند اما تجربیات عملی بیشتری دارند. آنها به پسرانشان کمک می کنند تا بر حرفه خود تمرکز کرده و واقع بین باشند. آنها پسران خود را به پیروی از علایق و رویاهایشان ترغیب می کنند.
درست بودن رفتار مادر با پسر سبب محکم بودن رابطه آنها می شود. پسری که رابطه محکمی با مادرش دارد، دستاوردهای زیادی خواهد داشت که به طور مستقیم بر رابطه او و همسرش تأثیر می گذارد. مردی که مادرش را دوست دارد و به او احترام می گذارد، به همسرش نیز عشق می ورزد و برای او احترام قائل است. روابط گرم و مطمئن مادر و کودک ازدواج سعادتمند به همراه دارد.
با این اوصاف، اگرچه مادر نباید در تمام مراحل زندگی فرزندش عشق و حمایت را از او دریغ کند، اما رفتار بیش از اندازه حمایتی یا تملک فرزند نیز تائید نمی شود. حال سوال این است که چگونه بفهمیم روابطمان با فرزندمان به اندازه کافی نزدیک است یا بیش از اندازه نزدیک؟
رابطه و رفتار مادر با پسر چه اندازه باید نزدیک باشد؟
نزدیکی بیش از حد مرد به مادرش او را بچه ننه بار می آورد و دوری آن دو از یکدیگر نیز عشق مادری را زیر سؤال می برد. برای اینکه مادر بداند چه فاصله ای باید بین او و فرزندش برقرار باشد، به معیارهای زیر توجه کنید:
1- ارتباط فیزیکی: تماس بدنی مادر و فرزند در اوایل کودکی ضروری است. پسران به لمس بدن گرم مادر نیاز دارند. با این حال با رشد پسر، نیاز به لمس بدنی تغییر می کند. مادران معمولاً تمایل دارند بعد از بزرگ شدن فرزند پسرشان با او همانند کودکان رفتار کنند. اما اگر پسرتان به شما گفت نزدیک مدرسه و در حضور سایر همکلاسی ها او را نبوسید، ناراحت نشوید و به احساسات او احترام بگذارید. وقتی فرزند پسرتان نوجوان می شود، فاصله جسمی بین شما و او بیشتر خواهد شد. بنابراین دیگر نباید در مکان های عمومی آماج فوران عاطفه شما قرار بگیرد.
2- ارتباط عاطفی: برخلاف ارتباط فیزیکی، ارتباط عاطفی همیشه وجود دارد. ممکن است در سالهای نوجوانی و با افزایش ترشح آدرنالین این ارتباط اندکی خدشه دار شود، اما با سپری شدن این دوران او در می یابد که به مهر و محبت شما نیاز دارد و شما تنها کسی هستید که برای او می جنگید و از او حمایت می کنید.
3- ارتباط مادام العمر: پیوند با مادر همیشه وجود دارد. اما پسری که مرد می شود، ازدواج می کند و مسئولیت های زندگی را عهده دار می شود، اولویت های او تغییر خواهد کرد. او باید از خانواده خود مراقبت کند و بین فرزندان، همسر و شغلش تعادل برقرار سازد. چنانچه مادر این تغییر الگو را درک کند، پیوند او با فرزندش شکوفا خواهد شد. درمورد رفتار مادر با پسر مراقب باشید که به پسرتان آزادی عمل داده و اجازه بدهید تا خودش تصمیم بگیرد و در مورد مسائل مهم با همسرش مشورت کند. مهمتر از همه، همسرش را در خانواده خود بپذیرید. این باعث افزایش احترام پسرتان به شما خواهد شد.
مطالعه بیشتر:
والدین چگونه فرزند شاد تربیت کنند؟
22 قدم تا تبدیل شدن به والدین خارق العاده!
شرایط و زمان مناسب جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین
علت وابستگی کودک به والدین چیست و از چه زمانی شروع می شود؟
