تنها ماندن کودک در خانه،آیا کودک آمادگی تنها ماندن را دارد؟

آیا کودک آمادگی تنها ماندن در منزل را دارد؟

در استرالیا قانونی در مورد سن مناسب برای تنها گذاشتن کودکان در منزل وجود ندارد. بهترین کسی که می‌تواند بگوید چه زمانی کودک آمادگی تنها ماندن در خانه را دارد، شما هستید. در اینجا، تنها سن کودک نیست، بلکه بلوغ او نیز مهم است. برای مثال ممکن است کودک ۱۲ ساله‌ای را که اعتماد‌به‌نفس کافی دارد را بتوانید در خانه تنها بگذارید، ‌اما نوجوان ۱۵ ساله‌ای را که ریسک‌پذیری بالایی دارد، نتوانید در خانه تنها بگذارید.زمانی که قصد دارید کودک را در خانه تنها بگذارید، این سؤالات را از خود بپرسید:

• آیا کودک تصمیم‌های عاقلانه‌ای می‌گیرد؟

• آیا کودک می‌تواند بدون این‌که نگران شود در خانه تنها بماند؟

• آیا در مواقع اضطراری مانند آتش‌سوزی، کودک می‌تواند کنترل امور را به دست بگیرد؟

• آیا در خانه و همسایه‌ها امنیت وجود دارد؟

• آیا کودک اطلاعات مهم مانند شماره‌های ضروری را می‌داند؟

• آیا کودک قوانین خانه را حتی اگر تنها باشد، رعایت می‌کند؟

• آیا کودک در تنهایی اعتمادبه‌نفس دارد؟

• چه مدت می‌توانم بیرون باشم؟

اگر هنوز درمورد تنها ماندن کودک در خانه مطمئن نیستید، به نظر خود اعتماد کنید و صبر کنید تا کودک آمادگی لازم را پیدا کند. اگر کودک هنوز مطمئن نیست و از تنها ماندن می‌ترسد، صبور باشید و به او اطمینان خاطر دهید زمانی‌که بزرگ‌تر بشود، این مشکل برطرف خواهد شد و عجله‌ای برای این کار نیست.

مزایای تنها ماندن کودک در خانه

تنها ماندن در خانه بخشی از سفر کودک به سوی استقلال طلبی است. تنها ماندن کودک در خانه به شما فرصت می‌دهد تا مسئولیتی را به عهده فرزند خود بگذارید. حتی می‌توانید از او بخواهید برخی کارهای خانه را انجام دهد. برای مثال، زمانی‌که بیرون هستید، لباسشویی را راه بیاندازد یا میز را برای شام آماده کند. این کار به کودک حس لایق بودن می‌دهد و فرصتی است تا مهارت‌های مفید حل مسئله را فرا گیرد.

این کار در یک خانواده پرجمعیت، فرصت تنها بودن و خلوت را برای کودک فراهم می‌سازد. مادری که دو فرزند دارد، می‌گوید: «قبلا که سر کار می‌رفتم یک برنامه روتین داشتیم. زمانی که دنبال فرزند کوچکم می‌رفتم، دختر ۱۳ ساله‌‌‌‌ام باید میز را آماده می‌کرد. این کار به او حس مسئولیت‌پذیری و بزرگ شدن می‌داد».

مواردی که برای تنها ماندن کودک در خانه باید به آن‌ها توجه کنید:

اگر احساس می‌کنید، کودک آمادگی تنها ماندن در خانه را دارد، بهتر است خود را آماده کنید. به موارد زیر توجه کنید:

کودک را آماده کنید

این کار به معنای آمادگی تدریجی است. برای مثال اگر می‌خواهید کودک را برای ساعاتی تنها بگذارید، ابتدا او را برای چند دقیقه تنها بگذارید و برای خرید به مغازه بروید. اگر می‌خواهید یک روز کامل کودک را تنها بگذارید، بهتر است طی چند روز کودک را آماده کنید.

قوانینی وضع کنید

فهرستی از کارهایی که کودک قرار است در تنهایی انجام دهد، آماده کنید. برای مثال، بازی کردن در اتاقش، نقاشی کردن و خواندن کتاب. ممکن است بخواهید کودک کارهایی را بدون حضور والدین انجام دهد. مانند دعوت دوستان به منزل، حمام کردن و یا آشپزی کردن. خوب است به کودک یادآوری کنید تا قوانین استفاده از صفحات نمایش در خانواده را رعایت کند.

قانون خوب دیگر این است که کودک هنگامی‌که از مدرسه به خانه رسید، با شما تماس بگیرد و شما نیز در صورتی‌که دیر به منزل می‌رسید، به او اطلاع دهید.

قوانین روشن وضع کنید تا مشخص شود مسئولیت با کیست

با این کار مسئولیت فرزند در صورتی‌که خواهر و برادر داشته باشد، مشخص می‌شود. همین‌طور می‌تواند مشخص کنید اگر خواهر یا برادر کوچک‌تر وظیفه خود را انجام نداد یا مشاجره کرد، چطور با او برخورد کند.

مادر یک نوجوان ۱۶ ساله می‌گوید: «به پسر ۱۶ ساله‌ام می‌گویم، می‌خواهم بدانم کجا است و باید در صورتی‌که مکانش را تغییر داد، به من اطلاع دهد. به این روش می‌توانم هنگامی‌که سر کار هستم بدانم کجاست. اغلب زمانی‌که سر کار می‌‌آیم، خواب است. بنابراین یادداشتی روی میز آشپزخانه می‌گذارم، تا بداند چه کارهایی باید انجام دهد».

فعالیت‌هایی برای کودکان ترتیب دهید

کودکان ممکن است در تنهایی احساس کسالت کنند. این بهترین فرصت است تا کارهایی را به کودک محول کنید. برای مثال، انجام تکالیف در خانه، آماده کردن میز شام و بعد وقت آزاد. اگر کودک را یک روز کامل تنها می‌گذارید، می‌توانید از بزرگسالانی که قابل اعتماد هستند، کمک بخواهید و به دلایل مختلفی به فرزند خود تلفن کنید. او می‌تواند بخشی از این ساعات را با دوستان خود سپری کند.

امنیت را در نظر بگیرید

قبل از این‌که کودک را در خانه تنها بگذارید، امنیت خانه را در نظر بگیرید. مانند قفل در و پنجره‌ها و اخطارهای آتش و دود. مطمئن شوید کودک کار با قفل و وسایل ایمنی را بلد است.

به فرزندان خود یاد دهید، در صورتی که کسی زنگ در را زد، چه کاری انجام دهند. ممکن است به کودک بگویید نباید در را باز کند. مطمئن شوید کودک می‌داند هنگام درخواست کمک به چه کسی زنگ بزند. شماره مورد نظر را بنویسید یا آن‌را در تلفن همراه کودک ذخیره کنید. در این صورت هنگامی‌که در منزل نیستید، می‌تواند با کسی تماس بگیرد.

اقدام در موارد اضطراری را به او یاد بدهید

داشتن برنامه برای مواقع اضطراری در هنگام تنها ماندن کودک در خانه بسیار مهم است. با فرزند در مورد شرایط اضطراری حرف بزنید. به او بگویید در زمان اضطراری با چه شماره‌ای تماس بگیرد و چه زمانی همسایه را در جریان بگذارد.

برای مثال هنگام وجود دود یا آتش، کودک به سرعت به اتاقی دیگر برود و با آتش‌نشانی تماس بگیرد. اما در صورتی‌که سگ خانه فرار کرد، به‌شما زنگ بزند و صبر کند تا به خانه بازگردید. همچنین، اگر کودک کلید خود را گم کرد و یا هنگامی‌که به خانه آمد و در خانه را باز دید، چه کاری انجام دهد.

 مطالعه بیشتر:

احساس غریبی کردن در کودکان

5 توصیه برای کنار آمدن با مشکلات در وظایف مادرانه

مزایا و معایب تک فرزندی چیست و آیا تک فرزندی خوبه؟

راهکارهایی درمورد آموزش تنها خوابیدن به نوزادان و کودکان