دوست یابی کودکان،مهارت دوست یابی در کودکان چگونه است؟

دوست یابی در کودکان نوپا: انتظار چه چیزی را داشته باشید

در حوالی 1 تا 2 سالگی، بچه ها به جای انتخاب یک نفر به عنوان"بهترین" دوست، به طور کلی با سایر کودکان حاضر در اطراف خود بازی می کنند. بسیاری از همبازی های فرزند شما فرزندان افرادی هستند که آن ها را می شناسید، به عنوان مثال، دوستان، خانواده یا والدینی که در گروه های بازی با آن ها ملاقات می کنید.

کودکان نوپا از نظر اجتماعی بودن با یکدیگر متفاوت هستند. بعضی از آن ها به طور طبیعی اجتماعی ترند و می توانند همبازی های بیشتری را مدیریت کنند، در حالی که برخی دیگر از اینکه همبازی کمتری داشته باشند، احساس راحتی بیشتری می کنند.

زمانی که دلبند وروجکتان بزرگتر شده و شروع به صحبت می کند، باید انتظار این را داشته باشید که احتمالاً به شما می گویند که دوست دارند با چه کسانی بازی کنند. آن ها حتی ممکن است از شما بخواهند فضایی را فراهم کنید تا با دوست مورد علاقه خود در آنجا به بازی بپردازند.

فرزند نوپای خود را برای دوستی های این سنین آماده کنید

کودک نوپای شما هنوز آنقدر تجربه کسب نکرده که بتواند مهارت های دوستی، مانند به اشتراک گذاری، به نوبت عمل کردن و حل مشکلات را درک کند. اما شما به عنوان پدر و مادر با گذراندن زمان بازی در کنار فرزند دلبندتان می توانید به او کمک کنید تا این مهارت ها را یاد بگیرد و تمرین کند. از طریق بازی کردن می توانید به کوچولوی خود نشان دهید که چگونه دوست خوبی باشد و با بقیه بچه ها به خوبی و بدون مشکل بازی کند. برای آموزش دادن به فرزندتان این ایده ها را امتحان کنید:

• به نوبت بلوک هایی های خانه سازی را به برج در حال ساختتان اضافه کنید و یا به توپ لگد بزنید و با گفتن "نوبت من" و "نوبت تو" کودکتان را به فعالیت وادارید.

• آموزش به اشتراک گذاری در دوست یابی کودکان. به عنوان مثال می توانید یک قطعه از خمیر بازی خود را به فرزندتان بدهید و بگویید "بیا تا خمیرهای بازی خود را با هم به اشتراک بگذاریم، تعدادی از خمیرهای بازی برای تو و تعدادی از آن ها هم برای من باشند". هنگامی که وروجکتان برای مدتی اینگونه با شما بازی کرد، می توانید از او بخواهید تا حالا تعدادی از خمیرهای بازی خودش را با شما به اشتراک بگذارد.

• برای کمک به درک مفهوم نوبت، از اسباب بازی هایی مانند خرس های عروسکی و یا عروسک ها استفاده کنید. اسباب بازی ها را به اشتراک بگذارید و از دوستان عروسکی آن ها مراقبت کنید. کودک شما این بازی سرگرم کننده را تماشا کرده و می توان امید داشت که حداقل گاهی آنچه را که می بیند الگوبرداری و کپی کند.

• علاوه بر اینکه برای آموزش به نوبت عمل کردن یا به اشتراک گذاشتن تلاش می کنید و یا بازی های آموزشی برای به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها را انجام می دهید، اینطور نظر دهید که وقتی همه به نوبت خود عمل می کنند یا وسایل و اسباب بازی هایشان را به اشتراک می گذارند، چقدر همه چیز خوب و سرگرم کننده است. شما با این روش فرزندتان را تشویق خواهید کرد تا به این کارها عمل کرده و پایبند باشد.

• وقتی فرزندتان به نوبت بازی کرده و یا چیزی را با شما به اشتراک می گذارد، او را تشویق کرده و از او تعریف و تمجید کنید. مثلاً می توانید بگویید عزیزم "از اینکه اسباب بازی خودت را به من هم می دهی و آن را با من به اشتراک می گذاری، از تو ممنونم".

کمک به بچه ها برای دوست یابی کودکان و انجام دادن بدون مشکل بازی های دوستانه

بازی کردن خودش راهی برای یادگیری کودکان خردسال است. هر چقدر که وروجک شما با کودکان دیگر بیشتر بازی کند، به احتمال بیشتری یاد خواهد گرفت که چگونه خوب بازی کند.

با تنظیم مواردی که درمورد دوست یابی کودکان برای فرزندتان و همبازیانش فراهم شده است، می توانید به انجام شدن راحت و بدون مشکل بازی های دوستانه کمک کنید. مثلا:

• نزدیک محل بازی بچه ها باشید تا بتوانید به آن ها در به اشتراک گذاشتن و به نوبت بازی کردن، کمک کنید.

• از کوچولوی خود سوال کنید که آیا اسباب بازی هایی وجود دارند که بخواهد قبل از آمدن دوستانش، آن ها را کنار بگذارد. یا اینکه خودتان می توانید اسباب بازی های مورد علاقه فرزندتان را کنار بگذارید و در عوض به او کمک کنید تا آن دسته از اسباب بازی ها و بازی هایی را برای زمان بازی انتخاب کند که از به اشتراک گذاری آن ها با دوستانش ناراحت نمی شود.

• جهت دوست یابی کودکان، بازی هایی را تنظیم کنید که کودکان نوپا بتوانند در کنار یکدیگر بازی کنند اما لزوماً نباید به نوبت انجام شوند. در این سن، آن ها به تازگی یاد می گیرند که وسایل و اسباب بازی های خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و به نوبت بازی کنند. قطعا زمان می برد تا بچه ها به خوبی و بدون مشکل به این مهارت ها عمل کنند و در نتیجه احتمالا متوجه خواهید شد که بازی های چرخشی و نوبتی اغلب ممکن است با گریه پایان یابند. خردسالان در این سنین معمولاً در بازی هایی مثل بازی روی ماسه سنگ، نقاشی کردن، ساختن با بلوک، پرتاب توپ یا بازی با عروسک و ماشین به خوبی عمل می کنند.

• سعی کنید تعداد زیادی اسباب بازی برای بازی کودکان در دسترس داشته باشید تا آن ها برای به دست آوردن یک وسیله مورد علاقه با یکدیگر جدال و رقابت نکنند.

• برای سرگرمی دلبند دوست داشتنی خود با دوستانش به اسباب بازی های گران قیمت یا بازی های ساختاریافته (بازی های برنامه ریزی شده) نیاز ندارید. بچه ها هر چه آرامش بیشتری داشته باشند، راحت تر از لحظات بودن در کنار دوست خود، لذت می برند.

• سعی کنید تا زمانی که برای بازی فرزندتان با دوستانش در نظر می گیرد، نسبتاً کوتاه باشد. مثلاً 45 دقیقه تا یک ساعت زمان مناسبی است. شما با این کار می توانید بازی بچه ها را در حالی که به خوبی پیش می رود به پایان برسانید، نه اینکه منتظر بمانید تا یک یا هر دو کودک خسته و بدقلق شده و یا به گریه بیفتند. تنها در چنین صورتی است که وروجک شما این قرار ملاقات و بازی دوستانه را به عنوان یک اتفاق خوب به خاطر می آورد و دوست دارد که دوباره این کار را انجام دهد.

• هنگامی که کودکان شروع به بازی می کنند مدتی در کنار آن ها بنشینید و صبر کنید تا ریتم و الگوی خود را پیدا کنند. قبل از اینکه این وروجک های بازیگوش را ترک کنید، مطمئن شوید که با خوشحالی در کنار هم بازی می کنند.

• در دایره دید بچه ها باشید و حواستان را جمع کنید تا اگر زمانی بازی بیش از حد به سمت خشونت و دعوا رفت و یا اینکه بر سر اسباب بازی ها جنجال ایجاد شده، سریع وارد صحنه شوید. توانایی دیدن شما به فرزندتان کمک می کند تا در این شرایط جدید احساس امنیت و راحتی داشته باشد.

اگر کوچولوی دلبندتان از معلولیت خاصی رنج می برد، می توان انتظار داشت که در هنگام دوست یابی با چالش های بیشتری روبرو شود. یک متخصص در حیطه رفتار کودکان ممکن است با ارائه برخی از استراتژی ها و پشتیبانی های خاص برای رشد مهارت های فرزندتان به شما و او در این زمینه کمک کند.

وقتی همه چیز در مورد راههای دوست یابی کودکان و بازی دلبند نوپای شما با دوستانش، غلط پیش می‌رود

کودکان خردسال ممکن است خیلی زود ناامید شوند و اغلب از بیان کردن کلمات برای بیان احساس خود ناتوان هستند. در شرایطی که اوضاع طبق معمول پیش نمی رود، این مساله ممکن است منجر به پرخاشگری آن ها نسبت به یک دوست شود.

اگر احساس می کنید که شرایط در حال بغرنج شدن است، می توانید با گفتن جملاتی مانند: "بیایید با این کامیون ها بازی کنیم" بچه ها را از این جریان منفی منحرف کنید. یا با گفتن اینکه: "دانیال، تو می توانی ماشین آبی را برداری. سام، تو هم ماشین قرمز را داری. بیایید تا با آن ها بازی کنیم"، حواس بچه ها را پرت کرده و سپس کمی از آن ها دور شوید تا بتوانند بازی خود را ادامه دهند.

اگر کودک شما رفتار پرخاشگرانه ای دارد، می توانید قاطعانه از او بخواهید که "دست بردارد" و سپس بگویید که می خواهید دقیقاً چه کاری را انجام دهد. به عنوان مثال، اگر فرزندتان به دیگران ضربه می زند، با لحنی محکم به او بگویید که "دست بردار و به این کار ادامه نده! ضربه زدن به بقیه صدمه می زند. ما به مردم ضربه نمی زنیم". این برخورد به کوچولوی وروجک شما کمک می کند تا یاد بگیرد که پرخاشگری روش صحیحی برای بازی کردن نیست.

بچه های بسیار کوچک ممکن است درک نکنند که اگر کودک دیگری با اسباب بازی های آن ها بازی می کند، به این معنا نیست که آن اسباب بازی ها را برای خودش برداشته و با خود به خانه می برد. اگر به دلبند خود اطمینان دهید که این اسباب بازی ها هنوز متعلق به او هستند و قرار نیست کسی آن ها را با خود ببرد، آرام تر شده و کم کم به اشتراک گذاشتن وسایلش علاقه نشان می دهد.

اگر فرزند شما در بازی با کودکان دیگر مشکلات زیادی دارد، یا بازی کودک شما بسیار متفاوت از شیوه بازی سایر هم سن و سالانش است، لازم است تا با یک روانشناس کودکان صحبت کنید.

والدین بچه های دیگر، می توانند منبع خوبی برای ایده گرفتن در زمینه کمک به دوست یابی کودکان و همچنین تقویت مهارت های آن ها در زمینه بازی کردن با دوستانشان باشند. بنابراین از کمک گرفتن از این افراد غافل نشوید.

مطالعه بیشتر:

آموزش روابط اجتماعی به کودکان!

خجالتی بودن کودک تا چه اندازه طبیعی است؟

آموزش همکاری به کودکان در سنین مختلف چگونه است؟

نقش بازی در رشد و آموزش کودکان از بهبود خلاقیت تا سلامت جسمانی و ...