اختلال عملکرد کف لگن چه علائمی دارد و درمان آن چیست؟
ناتوانی در کنترل عضلات کف لگن را اختلال عملکرد کف لگن می گویند. کف لگن مجموعه ای از ماهیچه ها و رباط های ناحیه لگن است که مانند یک زنجیر از اندام های لگن از جمله مثانه، رکتوم، رحم یا پروستات محافظت می کنند. انقباض و شل شدن این ماهیچهها امکان کنتزل حرکات روده، ادرار و مخصوصاً برای خانمها رابطه جنسی را فراهم می آورد. اختلال عملکرد کف لگن بیمار را مجبور به انقباض عضلات می کند. در نتیجه، ممکن است در انجام مدفوع دچار مشکل شوند. اختلال عملکرد کف لگن ، در صورت عدم درمان می تواند منجر به ناراحتی، آسیب طولانی مدت روده بزرگ یا عفونت شود.
علائم اختلال عملکرد کف لگن چیست؟
علائم مرتبط با اختلال عملکرد کف لگن عبارتند از:
• مسائل مربوط به ادرار، مانند عدم توانایی کنترل یا ادرار دردناک
• یبوست
• درد در ناحیه لگن، اندام تناسلی یا راست روده
• ناراحتی در هنگام رابطه جنسی برای زنان
• فشار در ناحیه لگن یا راست روده
• اسپاسم عضله در لگن
چه عواملی باعث اختلال عملکرد کف لگن می شود؟
در عین حال که علت دقیق بروز اختلال در عملکرد عضلات کف لگن، هنوز به درستی مشخص نیست، اما پزشکان به ارتباط بین این بیماری و شرایط یا حوادثی که باعث ضعیف شدن عضلات لگن یا پارگی بافت همبند می شوند، پی برده اند. موارد زیر از جمله عواملی هستند که می توانند در عملکرد عضلات کف لگن، اختلال ایجاد کنند:
• زایمان
• آسیب تروماتیک در ناحیه لگن
• چاقی
• جراحی لگن
• آسیب عصبی
تشخیص اختلال عملکرد عضلات کف لگن
اینکه فرد بتواند نشانه های بیماری را در خود تشخیص دهد، بسیار مهم است. گاهی اوقات، برخی علائم، نشان دهنده مشکلات جدی تر هستند. پزشک برای تشخیص، ابتدا سابقه پزشکی بیمار را بررسی کرده و علائم را مورد بررسی قرار می دهد. پس از مشاوره اولیه، برای مشاهده اسپاسم عضلات یا گره، معاینه فیزیکی لازم است. در این معاینه، ضعف عضلانی نیز بررسی می شود. به منظور پایش چگونگی کنترل عضلات لگن و انقباضات عضله لگن، پزشک یک پرینومتر در راست روده یا واژن بیمار قرار می دهد. پرینومتر یک دستگاه کوچک و حسگر است که به کمک آن می توان معاینه داخلی انجام داد.
یک روش کمتر تهاجمی، قرار دادن الکترودها بر روی پروینوم، ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد یا واژن و مقعد است تا مشخص شود آیا بیمار می تواند عضلات کف لگن خود را منقبض یا شل کند.
درمان اختلال عملکرد کف لگن
هدف از درمان اختلال عملکرد کف لگن، شل کردن عضلات کف لگن برای سهولت در حرکات روده و کنترل بیشتر است. تمرینات کگل یا روش های مشابهی که فرد را ملزم به انقباض عضلات می کنند، برای این بیماری موثر نیستند. برای درمان این اختلال، علاوه بر جراحی روشهای کم تهاجمی تر نیز وجود دارد.
یک روش درمانی معمول برای این بیماری بیوفیدبک است. در این روش، درمانگر می تواند از طریق حسگرهای مخصوص نحوه شل شدن یا انقباض عضلات لگن را کنترل کند. پس از مشاهده فعالیت عضلانی، درمانگر به بیمار می گوید که چگونه هماهنگی خود را بهبود ببخشد. سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
دارو:
پزشک برای کمک به بهبود علائم اختلال عملکرد کف لگن، داروی شل کننده عضله تجویز می کند. شل کننده ها مانع از انقباض عضلات می شوند.
خود مراقبتی:
برای کاهش فشار بر عضلات کف لگن، باید از فشار آوردن یا زور زدن در دستشویی خودداری کرد. روش های آرامش مانند یوگا و حرکات کششی به شل شدن عضلات کف لگن کمک می کنند. استفاده از حمام گرم یکی دیگر از روش های مفید است. آب گرم گردش خون را بهبود می بخشد و عضلات را شل می کند.
عمل جراحی:
اگر اختلال در عملکرد کف لگن در نتیجه افتادگی رکتوم باشد، جراحی موجب شل شدن اندام های آسیب دیده لگن می شود. افتادگی رکتوم وضعیتی است که باعث می شود بافت مقعد در دهانه مقعد بیفتد.
کلام آخر
اختلال عملکرد کف لگن اگرچه ناراحت کننده یا گاهی دردناک است، درمان می شود. با پزشک در مورد علائم خود صحبت کنید تا مشکل به درستی تشخیص داده شود. قبل از متوسل شدن به دارو یا جراحی برای درمان، چند درمان خانگی را امتحان کنید.
مطالعه بیشتر:
ورزش کگل چیست و چرا باید این تمرینات را انجام داد؟
تمرین و تقویت عضلات کف لگن یا کگل در دوران بارداری
درمان درد لگن در بارداری و علت درد لگن در بارداری چیست؟