مثانه خجالتی چیست و دلایل خجالتی بودن مثانه چیست؟
کسانی که مثانه خجالتی دارند ممکن است سعی کنند از مسافرت، معاشرت با دیگران و حتی کار در اداره خودداری کنند. آنها همچنین ممکن است در صورت درخواست آزمایشات تصادفی مواد مخدر برای مدرسه، محل کار یا ورزش در ادرار کردن مشکل داشته باشند. حدود 20 میلیون نفر در ایالات متحده به مثانه خجالتی مبتلا هستند. از کودکان نوپا گرفته تا افراد مسن، این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد. خوشبختانه مثانه خجالتی قابل درمان است.
علائم مثانه خجالتی چیست؟
کسانی که مثانه خجالتی دارند، از ادرار کردن در یک دستشویی عمومی یا در نزدیکی دیگران، حتی در خانه، می ترسند. ممکن است سعی کنند خود را مجبور کنند از دستشویی استفاده کنند، اما متوجه می شوند که نمی توانند. اغلب، افراد مبتلا به مثانه خجالتی سعی می کنند رفتار خود را تغییر دهند تا مجبور نباشند از دستشویی عمومی استفاده کنند. مثالها عبارتند از:
• اجتناب از موقعیت های اجتماعی، مسافرت، یا فرصت های کاری به دلیل ترس از ادرار کردن
• نوشیدن مایعات کمتر برای جلوگیری از ادرار کردن زیاد
• احساس اضطراب در هنگام فکر کردن یا استفاده از سرویس بهداشتی عمومی، مانند ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش، و حتی غش کردن
• همیشه به دنبال دستشویی هایی هستید که خالی هستند یا فقط یک توالت دارند
• رفتن به خانه در زمان استراحت برای ناهار یا استراحت های دیگر برای ادرار کردن و سپس بازگشت به یک فعالیت
• سعی در استفاده مکرر از دستشویی در خانه تا مجبور نباشند در ملاءعام این کار را انجام دهند
اگر این علائم را به طور منظم تجربه می کنید یا به دلیل خجالتی بودن مثانه عادات اجتماعی شما را به شدت تغییر داده است، باید به پزشک مراجعه کنید.
دلایل خجالتی بودن مثانه چیست؟
پزشکان مثانه خجالتی را به عنوان یک فوبیای اجتماعی طبقه بندی می کنند. در حالی که اضطراب و گاهی ترس ممکن است احساسات مرتبط با مثانه خجالتی باشند، پزشکان معمولاً می توانند علل را به تعدادی از عوامل مرتبط کنند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:
• عوامل محیطی، مانند سابقه مسخره شدن، آزار و اذیت شدن یا خجالت دیگران در رابطه با استفاده از دستشویی
• استعداد ژنتیکی برای اضطراب
• عوامل فیزیولوژیکی، از جمله سابقه شرایط پزشکی که ممکن است بر توانایی ادرار کردن تأثیر بگذارد
اگرچه پزشکان مثانه خجالتی را یک فوبیای اجتماعی می دانند، اما این یک بیماری روانی نیست. با این حال، نشان دهنده یک وضعیت سلامت روان است که مستحق حمایت و درمان است.
مثانه خجالتی چگونه درمان می شود؟
درمان‌های مثانه خجالتی معمولاً شامل ترکیبی از حمایت‌های حرفه‌ای از سلامت روان و گاهی اوقات داروها است. پزشک شما باید شما را ارزیابی کند تا مطمئن شود که یک اختلال پزشکی زمینه‌ای که بر توانایی شما در دفع ادرار تأثیر می‌گذارد ندارید. اگر تشخیص مثانه خجالتی دریافت کردید، باید با یک برنامه فردی خاص برای علائم و علل منحصر به فرد خود درمان شوید.
داروهای تجویز شده برای مثانه خجالتی
پزشک شما ممکن است داروهایی را برای مثانه خجالتی تجویز کند که مثانه یا هر گونه اضطراب زمینه ای را درمان می کند. با این حال، داروها همیشه راه حل نیستند و به خصوص برای کسانی که مثانه خجالتی دارند، موثر بودن آنها ثابت نشده است. نمونه هایی از داروهای تجویز شده برای درمان مثانه خجالتی عبارتند از:
• داروهای تسکین دهنده اضطراب، مانند بنزودیازپین ها مانند آلپرازولام (زاناکس) یا دیازپام (والیوم)
• داروهای ضدافسردگی، مانند فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل)، یا سرترالین (زولوفت)
• مسدودکننده های آلفا آدرنرژیک که عضلات مثانه شما را شل می کند تا استفاده از سرویس بهداشتی را آسان تر کند، مانند تامسولوسین (فلو)
• داروهای مورد استفاده برای کاهش احتباس ادرار، مانند بتانکول (اورکولین)
داروهایی که هنگام درمان مثانه خجالتی باید از آنها اجتناب کنید
علاوه بر درمان‌هایی برای کاهش مثانه خجالتی، پزشک ممکن است داروهای شما را نیز بررسی کند تا مشخص کند که آیا داروهایی مصرف می‌کنید که ممکن است ادرار کردن را دشوارتر کنند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:
آنتی کولینرژیک ها مانند:
• آتروپین
• گلیکوپیرولات (روبینول)
داروهای نورآدرنرژیک که میزان نوراپی نفرین را در بدن افزایش می دهند، مانند:
• ونلافاکسین (افکسور)
• نورتریپتیلین (پاملور)
• بوپروپیون (ولبوترین)
• اتوموکستین (استراترا)
پزشکان بسیاری از این داروها را به عنوان داروهای ضد افسردگی تجویز می کنند.
حمایت از سلامت روان
حمایت از سلامت روان برای مثانه خجالتی می تواند شامل درمان شناختی رفتاری یا TBC باشد. این نوع درمان شامل کار با یک درمانگر برای شناسایی راه هایی است که مثانه خجالتی رفتارها و افکار شما را تغییر داده است و به آرامی شما را در موقعیت هایی قرار می دهد که می توانید ترس خود را از بین ببرید. این روش می تواند بین 6 تا 10 جلسه درمانی طول بکشد. تخمین زده می شود که 85 نفر از هر 100 نفر می توانند مثانه خجالتی خود را با درمان شناختی رفتاری کنترل کنند. شرکت در گروه های پشتیبانی آنلاین یا حضوری نیز می تواند کمک کننده باشد.
مثانه خجالتی چه عوارضی دارد؟
مثانه خجالتی می تواند عوارض اجتماعی و فیزیکی داشته باشد. اگر ادرار خود را برای مدت طولانی نگه دارید، در معرض خطر عفونت دستگاه ادراری و همچنین ضعیف شدن عضلات کف لگن که برای ادرار کردن استفاده می شوند، هستید. همچنین ممکن است به دلیل محدود کردن مصرف مایعات، سنگ کلیه، سنگ غدد بزاقی و سنگ کیسه صفرا داشته باشید.
اضطراب مرتبط با مثانه خجالتی می تواند شما را به تغییر چشمگیری در رفتارهای خود سوق دهد تا از بیرون رفتن در جمع اجتناب کنید. این می تواند روابط شما با دوستان و خانواده را تحت تاثیر قرار دهد و مانع از توانایی شما در کار کردن شود.
چشم انداز مثانه خجالتی چیست؟
مثانه خجالتی یک بیماری قابل درمان است. اگر مثانه خجالتی دارید، می توانید اضطراب خود را کاهش دهید و به راحتی در دستشویی های عمومی ادرار کنید. با این حال، حمایت پزشکی و سلامت روان مورد نیاز برای رسیدن به این هدف ممکن است زمان ببرد، که می تواند از ماه ها تا سال ها باشد.
مطالعه بیشتر:
سوزش ادرار در بارداری و ادرار دردناک آیا درمانی دارد؟
علت کم شدن ادرار در بارداری چیست و چه درمانی دارد؟
مشکلات ادراری در دوران بارداری چند نوع و به چه علت است؟
مشکل تکرر ادرار در بارداری چه زمانی غیر طبیعی محسوب می شود؟
