سیفلیس ثانویه و علائم سیفلیس ثانویه چیست؟

سیفلیس چگونه منتقل می شود؟

سیفلیس توسط یک اسپیروکت (باکتری مارپیچی شکل) به نام ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. شما می توانید به این باکتری از راه های زیر آلوده شوید:

•  تماس مستقیم با زخم سیفلیس (معمولاً در واژن، مقعد، رکتوم، در دهان یا روی لب ها مشاهده می شود.)،
•  در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فرد مبتلا،
•  یک مادر آلوده نیز می تواند سیفلیس را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند که می تواند منجر به عوارض جدی یا حتی مرگ جنین شود.

مراحل اولیه و ثانویه سیفلیس بسیار مسری هستند. در صورت تشخیص ابتلا به سفلیس به شرکای جنسی قبلی خود اطلاع دهید تا آن ها نیز از نظر اینکه آیا به این بیماری مبتلا شده اند یا خیر، مورد ارزیابی قرار بگیرند.

شما از طریق دستگیره در، صندلی توالت، استخر، لباس، وان حمام یا ظروف غذا، به سیفلیس مبتلا نمی شوید.

ارتباط زیادی بین سیفلیس و اچ آی وی (HIV) وجود دارد، زیرا HIV می تواند از طریق زخم های سیفلیس منتقل شود. از آنجایی که رفتارهایی که منجر به گسترش بیماری های مقاربتی می شوند، برای سیفلیس و اچ آی وی یکسان هستند، ابتلا به سیفلیس نشان دهنده این است که شما در معرض خطر ابتلا به HIV نیز هستید.

علائم سیفلیس ثانویه چیست؟

سیفلیس اولیه معمولاً خود را به صورت یک زخم نشان می دهد. این زخم اگرچه معمولاً سه هفته پس از عفونت اولیه خود را نشان می دهد، اما می ‌تواند تا 10 روز یا تا 90 روز بعد نیز ظاهر شود. این زخم که شانکر نام دارد، کوچک، سفت، گرد و بدون درد است و در محل اصلی عفونت که معمولاً دهان، مقعد یا اندام تناسلی است، ظاهر می شود. شما ممکن است حتی متوجه آن نشوید. بدون درمان، زخم اولیه در عرض یک ماه یا بیشتر بهبود پیدا می کند. اگر در طول این علائم اولیه درمان نشوید، باکتری عامل این بیماری مقاربتی از طریق جریان خون در بدن شما پخش می شود و به زودی به سیفلیس ثانویه مبتلا خواهید شد.علائم سیفلیس ثانویه دو تا هشت هفته پس از ابتلای فرد به سیفلیس اولیه بروز می کند. مرحله ثانویه معمولاً با بثورات بدون خارش مشخص می شود.بثورات ممکن است به یک قسمت از بدن شما محدود باشند و یا اینکه در چندین قسمت پخش شود. ظاهر بثورات متفاوت است. یکی از تظاهرات رایج، لکه های خشن و قهوه ای مایل به قرمز در کف پاها و کف دستان شما است.

اگر در طول این علائم اولیه درمان دریافت نکنید، باکتری عامل این بیماری مقاربتی از طریق جریان خون شما پخش می شود و به زودی به سیفلیس ثانویه مبتلا خواهید شد.

علائم سیفلیس ثانویه دو تا هشت هفته پس از ابتلای فرد به سیفلیس اولیه بروز می کند. مرحله ثانویه معمولاً با بثورات بدون خارش مشخص می شود.بثورات ممکن است به یک قسمت از بدن شما محدود شود یا در چندین قسمت پخش شود. ظاهر بثورات متفاوت است. یکی از تظاهرات رایج لکه های خشن و قهوه ای مایل به قرمز در کف پاها و کف دستان شما است. به طور معمول این بثورات پوسته پوسته می شوند، اما در برخی نیز می توانند صاف باشند. گاهی اوقات، بثورات به بیماری های دیگری مشابهت دارند که این مساله تشخیص را دشوارتر می کند. همچنین ممکن است آنقدر کمرنگ باشند که نادیده گرفته شوند.

سایر علائم سیفلیس ثانویه عبارتند از:

• گلو درد،

• تب،

• غدد لنفاوی متورم،

• سردرد،

• خستگی،

• دردهای عضلانی،

• لکه های زگیل مانند اطراف چین های پوستی یا اندام تناسلی،

• از دست دادن اشتها،

• درد مفاصل،

• بزرگ شدن غدد لنفاوی،

سیفلیس ثانویه چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص سیفلیس ثانویه، پزشک یک نوبت معاینه فیزیکی انجام می دهد و از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و روابط می پرسد. اگر بر روی جایی از بدن زخم داشته باشید، پزشک ممکن است از میکروسکوپ برای بررسی نمونه گرفته شده از زخم ‌های شما استفاده کند. در این صورت، باکتری ایجاد کننده عفونت سیفلیس زیر میکروسکوپ ظاهر می شود. این روش به عنوان میکروسکوپ زمینه تاریک شناخته می شود.

آزمایش خون شما با آزمایش بازیابی سریع پلاسما (RPR) نیز یک روش مطمئن و ارزان برای پزشک شما است تا تشخیص دهد که آیا به سیفلیس مبتلا هستید یا خیر. بدن شما آنتی بادی هایی می سازد که سعی می کنند با عفونت ها و مهاجمان خارجی مبارزه کنند.

اگر آزمایش خون این آنتی بادی های سیفلیس را نشان دهد، پس شما به سیفلیس مبتلا شده اید. آزمایش RPR برای مادران باردار بسیار مهم است، زیرا سیفلیس تشخیص داده نشده می تواند به جنین آن ها منتقل شود و زندگی فرزند آن ها را تهدید کند. پزشک شما همچنین می تواند با آزمایش مایع نخاعی تشخیص دهد که آیا سیفلیس ثالثیه دارید یا خیر.

سیفلیس ثانویه چگونه درمان می شود؟

سیفلیس را نمی توان با داروهای بدون نسخه یا درمان های خانگی درمان کرد. با این حال، اگر به اندازه کافی زود تشخیص داده شود، تنها به یک نوبت تزریق پنی سیلین نیاز خواهید داشت. اگر به مدت طولانی تری به این عفونت مقاربتی مبتلا شده باشید، چندین دوز لازم است.

افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین می توانند از آنتی بیوتیک های دیگر مانند داکسی سایکلین یا تتراسایکلین استفاده کنند. اگر باردار هستید، پنی سیلین بهترین دارو برای شما است، زیرا سایر آنتی بیوتیک ها ممکن است به جنین در حال رشد شما آسیب برسانند و یا از او در برابر سیفلیس محافظت نکنند.آنتی بیوتیک ها باکتری سیفلیس را از بین می برند و از آسیب رساندن بیشتر به بدن شما جلوگیری می کنند. با این حال، آنتی بیوتیک ها نمی توانند آسیب هایی را که قبلاً رخ داده است، را ترمیم کنند.

اگر تحت درمان سیفلیس هستید، تا زمانی که زخم های شما به طور کامل بهبود نیافته و دوره کامل درمان آنتی بیوتیکی خود را کامل نکرده اید، رابطه جنسی نداشته باشید. شرکای جنسی خود را در مورد وضعیت خود مطلع کنید تا آن ها نیز بتوانند به دنبال ارزیابی بروند و از گسترش عفونت جلوگیری کنند. همچنین در صورت ابتلا به سیفلیس باید تحت درمان قرار گیرند تا از انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود.

آیا درمان سیفلیس ثانویه ضروری است؟

بدون درمان، سیفلیس احتمالاً به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و ممکن است 10 یا 20 سال طول بکشد تا بدترین اثرات آن را تجربه کنید. در نهایت، سیفلیس درمان نشده می تواند منجر به آسیب به مغز، چشم، قلب، اعصاب، استخوان ها، مفاصل و کبد شود. همچنین ممکن است فلج، نابینایی، زوال عقل یا از دست دادن احساس در بدن را تجربه کنید. سیفلیس درمان نشده همچنین می تواند منجر به تولد نوزادان مرده یا تاخیر در رشد شود.

آیا احتمال عود مجدد سیفلیس ثانویه وجود دارد؟

حتی اگر سیفلیس درمان شود، باز هم ممکن است دوباره به آن مبتلا شوید.

افرادی که برای سیفلیس تحت درمان هستند، در معرض خطر واکنش Jarisch-Herxheimer در 24 ساعت پس از اولین دوز دریافت دارو قرار دارند. همانطور که بدن شما باکتری سیفلیس را تجزیه می کند، ممکن است واکنشی ایجاد شود که arisch-Herxheimer نام دارد و علائم آن عبارتند از:

• لرز،

• راش پوستی

• تب تا 40 درجه سانتی گراد،

• تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)،

• هایپرونتیلاسیون (تنفس سریع و عمیق)،

• سردرد،

• دردهای عضلانی،

• درد مفاصل،

• حالت تهوع،

واکنش Jarisch-Herxheimer رایج و بالقوه جدی است. بنابراین اگر چنین علائمی را تجربه کردید، حتماً به دنبال درمان فوری پزشکی باشید. علاوه بر این، زخم های باز سیفلیس شانس ابتلا به HIV و سایر بیماری های مقاربتی را افزایش می دهد. به همین دلیل، اگر سیفلیس ثانویه دارید، ایده خوبی است که از نظر HIV و سایر بیماری های مقاربتی مورد ارزیابی قرار بگیرید.

چگونه از ابتلا به سیفلیس ثانویه جلوگیری کنیم؟

شما می توانید با درمان سیفلیس اولیه قبل از اینکه به مرحله ثانویه تبدیل شود، از ابتلا به سیفلیس ثانویه جلوگیری کنید. همچنین می توانید با انجام اقدامات ایمن جنسی مانند استفاده از کاندوم از ابتلا به سیفلیس اولیه جلوگیری کنید. اگر از نظر جنسی فعال هستید و رابطه جنسی محافظت نشده یا چندین شریک جنسی دارید، باید به طور منظم از نظر سیفلیس و سایر بیماری های مقاربتی آزمایش شوید.

افرادی که باید به طور منظم برای سیفلیس آزمایش شوند عبارتند از:

• بانوان حامله،

• افرادی که بیشتر در معرض خطر سیفلیس هستند (از جمله مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند و افرادی که در زندان هستند)،

• افراد مبتلا به HIV،

• افرادی که شریک جنسی مبتلا به سیفلیس دارند،

اگر متوجه هر گونه زخم یا بثورات غیرعادی شدید، به خصوص در نزدیکی ناحیه تناسلی یا مقعد خود، رابطه جنسی را متوقف کرده و به پزشک مراجعه کنید. هر چه سفلیس زودتر تشخیص داده شود، درمان آن آسان تر است و نتیجه بهتری خواهد داشت. فوراً به همه شرکای جنسی خود اطلاع دهید تا آن ها نیز درمان شوند. سیفلیس یک بیماری بسیار مسری است.

چشم انداز بلند مدت

اگر سیفلیس به اندازه کافی زود تشخیص داده شود و درمان شود، می توان آن را به طور کامل درمان کرد. با درمان، سیفلیس ثانویه به احتمال زیاد ظرف چند هفته تا یک سال از بین می رود. اگر سیفلیس ثانویه درمان نشود و علائم شما از بین برود، شما همچنان به شکل نهفته سیفلیس مبتلا خواهید بود. مرحله نهفته یک دوره بدون علامت است که می تواند سال ها طول بکشد. ممکن است دیگر هرگز علائمی نداشته باشید.

با این حال، بدون درمان سیفلیس ثانویه، شانس بیشتری برای پیشرفت به مرحله سوم سیفلیس وجود دارد. این شرایط می تواند منجر به بسیاری از عوارض جدی، از جمله آسیب مغزی و مرگ شود. به محض هر گونه نگرانی با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا در اسرع وقت آزمایش و درمان شوید.

مطالعه بیشتر:

علائم و نشانه عفونت های جنسی در مردان چیست؟

لکه های قرمز روی دستگاه تناسلی به چه علت است؟

سیفلیس در بارداری و عوارض سیفلیس در بارداری چیست؟

سندرم تورچ چیست و علائم و درمان سندرم تورچ در بارداری چیست؟