عوارض زایمان طبیعی بر واژن + رایج ترین نوع پارگی دهانه واژن

عوارض زایمان طبیعی برای واژن، رایج ترین نوع پارگی دهانه واژن کدام است؟

پارگی درجه یک فقط بر روی پوست ایجاد می شود. در حالیکه پارگی درجه دوعمیق تر بوده و علاوه بر پوست به عضلات زیرین هم آسیب می رساند. پارگی درجه دو از شایع ترین انواع پارگی است. پارگی های پرینه و واژن در مواردی باعث ایجاد درد و در نتیجه طولانی تر شدن دوره بهبودی پس از زایمان می شوند.

آیا عوارض زایمان طبیعی بر واژن و ایجاد پارگی در ناحیه‌ی واژن، حین زایمان طبیعی رایج است؟

هنگام زایمان طبیعی، ممکن است در اثر فشار، ناحیه‌ی پرینه (ناحیه‌ی بین واژن و مقعد) دچار پارگی شود. در مادرانی که نخستین زایمان خود را تجربه می‌کنند، پارگی بیشتر اتفاق می‌افتد. این پارگی ممکن است یک شکاف یا خراش کوچک باشد، یا حتی جراحات بزرگی ایجاد شود که بر عضلات کف لگن نیز تاثیر بگذارد. حتی در صورت اپیزیوتومی یا برش ناحیه‌ی واژن در طول زایمان نیز امکان پارگی وجود دارد.

عوارض زایمان طبیعی بر واژن، پارگی های سطحی 

اغلب پارگی‌های سطحی، ممکن است در پوست اطراف پرینه و بافت ناحیه‌ی ورودی واژن یا حتی بافت‌های درونی آن ایجاد شوند، اما عضلات را درگیر نمی‌کنند. این پارگی‌ها، که در طیف جراحات درجه‌ی اول طبقه‌بندی می‌شوند، اغلب آن‌قدر خفیف هستند که نیازی به بخیه ندارند. این پارگی‌ها اغلب به سرعت بهبود یافته و درد و مشکل چندانی نیز ایجاد نمی‌کنند.

جراحات درجه‌ی دو، عمق بیشتری داشته و اغلب نواحی زیر ماهیچه‌ها را نیز درگیر می‌کنند. این پارگی‌ها باید لایه به لایه و به طور کامل بسته شوند. این نوع جراحات با درد همراه بوده و چند هفته‌ای طول می‌کشد تا بهبود پیدا کنند. بخیه‌ها اگر از نوع جذبی باشند، در طی دوران نقاحت به طور خود به خود از بین رفته و نیازی به کشیدن ندارند.

عوارض زایمان طبیعی بر واژن، پارگی های عمیق

حدود 4 درصد از افرادی که به طور طبیعی زایمان می‌کنند، پارگی‌های وخیم‌تری را در ناحیه‌ی پرینه تجربه می‌کنند، که تا مقعد نیز گسترش می‌یابد. این نوع پارگی‌ها ممکن است برای چندین ماه درد شدیدی ایجاد کنند و باعث بی‌اختیاری مدفوع بشوند.

این پارگی‌ها، جراحات نوع سوم یا چهارم نامیده می‌شوند. جراحات درجه‌ی سوم، پارگی در بافت پرینه و عضلات پرینه است که به اسفنکتر مقعد (عضله‌ای که کار بستن مقعد را به عهده دارد)، گسترش پیدا می‌کند. جراحات درجه‌ی چهار، اسفنکتر مقعد و بافت زیرین آن را درگیر می‌کند.

پارگی در قسمت‌های دیگر نیز ممکن است ایجاد شود. در برخی افراد، ممکن است بخش بالایی واژن، در نزدیکی مجرای ادرار، دچار پارگی شود. این پارگی‌ها اغلب بسیار جزئی هستند و در صورتی که ایجاد شوند ممکن است به چند بخیه‌ی کوچک احتیاج داشته یا اصلا نیازی به بخیه نداشته باشند.

این پارگی‌ها، عضلات را درگیر نمی‌کنند و به همین دلیل سریع‌تر بهبود یافته و درد کمتری نیز دارند. بیشترین مشکل مربوط به این پارگی‌ها، سوزش هنگام ادرار است.

به طور معمول، ممکن است دهانه‌ی رحم یا قسمت لابیا (چین‌های پوستی درست در قسمت خارجی واژن) و یا بافت‌های عمقی واژن دچار پارگی شوند.

چه افرادی بیشتر در معرض خطر جراحات درجه‌ی سوم و چهارم (موارد شدید عوارض زایمان طبیعی بر واژن) قرار دارند؟

این پارگی‌های حاد ممکن است برای هر شخصی در حین زایمان ایجاد شوند، اما در برخی موارد احتمال وقوع آن‌ها بیشتر است:

• در نخستین تجربه‌ی زایمان طبیعی

• تجربه‌ی یکی از انواع جراحات درجه‌ی یک تا چهار در زایمان‌های قبلی

• کمک پزشک و دخالت دست و ابزار برای تسریع زایمان، به ویژه استفاده از فورسپس

• بالا بودن وزن جنین

• متولد شدن جنین به صورت خلفی (با صورت)

• زور زدن برای مدت طولانی

• فاصله‌ی بین واژن تا مقعد کوتاه‌تر از حالت عادی باشد (کوتاه بودن پرینه).

پارگی های دهانه واژن چگونه ترمیم می شوند؟

عوارض زایمان طبیعی بر واژن یا همان پارگی های پرینه در اغلب موارد نیاز به بخیه دارند. به طور کلی در پارگی های بیش از 2 سانتی متر انجام بخیه ضرورت می یابد. پس از جذب بخیه و ترمیم پارگی احتمالا تا مدتی حساسیت به لمس را در این ناحیه تجربه خواهید کرد.

بهبود پارگی واژن چقدر زمان می برد؟

محل بریدگی یا اپیزیوتومی نیز مانند هر زخم تازه دیگری به حدود 7 الی 10 روز زمان برای ترمیم نیاز دارد. همچنین ممکن است احساس درد در محل بخیه تا چندین هفته ادامه یابد ولی این مساله کاملا طبیعی بوده و جای هیچ گونه نگرانی نیست.

 بیشتر بدانید:

1- عوارض زایمان طبیعی بر واژن و بروز مشکلات احتمالی

2- عوارض زایمان طبیعی بر واژن چیست و چگونه درمان می شود؟

3- تاثیر زایمان طبیعی بر واژن وآیا واژن به حالت اول باز می گردد

4- تغییرات واژن بعد از زایمان طبیعی چیست و چه علائمی دارد؟