درماتیت آتوپیک کودکان ونشانه های درماتیت آتوپیک کودکان چیست؟
یکی از عارضه های شایع در سنین خردسالی، بیماری های پوستی در کودکان است که در صورت مزمن شدن می تواند والدین را به شدت نگران کند. انواع بیماری های پوستی کودکان وجود دارد که از جمله آنها می توان به بثورات پوشک، درماتیت آتوپیک، زگیل، آکنه و ... اشاره کرد. در ادامه این مقاله شما را با درماتیت آتوپیک به عنوان یکی از بیماری های پوستی در کودکان آشنا کرده و خواهیم گفت که نشانه های درماتیت آتوپیک کودکان چیست؟ آیا درماتیت آتوپیک درمانی دارد؟ آیا درماتیت آتوپیک و پسوریازیس یکی هستند؟ بنابراین تا پایان این مطلب همراه ما باشید.
درماتیت آتوپیک چیست؟
درماتیت آتوپیک یا اگزما نوعی بیماری پوستی است که می تواند در هر سنی رخ دهد. اما درماتیت آتوپیک و پسوریازیس یکی نیستند. این عارضه پوستی اغلب در اوایل کودکی شروع می شود و ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد. در بیشتر موارد علائم درماتیت آتوپیک در دو سالگی فروکش می کند اما در برخی افراد تا دوران بزرگسالی همچنان ادامه دارد.
در حقیقت درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن است، به این معنی که قابل درمان نیست اما با راهنمایی مناسب پزشک می توان علائم آن را کنترل کرد.
کدام کودکان در معرض بیماری پوستی درماتیت آتوپیک هستند؟
این بیماری بیشتر در خانواده هایی که سابقه آلرژی فصلی و آسم دارند شایع است. اگرچه آلرژی های غذایی در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک بیشتر دیده می شود، اما به ندرت غذاها علت اصلی بروز نشانه های این عارضه محسوب می شوند.
علائم درماتیت آتوپیک در اثر تماس با مواد تحریک کننده همانند بزاق بدتر می شود از دیگر موارد بدتر کننده این عارضه پوستی می توان به صابون های عطری، لباس های دارای الیاف پلاستیک و زبر و ... اشاره کرد. اگر کودکی از دوران نوزادی به این عارضه مبتلا باشد، شروع به خزیدن و اصطکاک پوست کودک با الیاف محیطی می تواند علائم را شدیدتر کند.
علائم درماتیت آتوپیک چیست؟
این بیماری در سنین مختلف می تواند خود را به شیوه های گوناگونی نشان دهد. علائم درماتیت آتوپیک در نوزادان شامل:
• لکه های خشک قرمز که به شدت خارش دار هستند و شما علائم خارش آنها را در بی قراری نوزاد و چنگ کشیدن بر روی آنها مشاهده می کنید.
• بثورات روی گونه ها که اغلب از 2 تا 6 ماهگی شروع می شود.
• در موارد شدید بثورات ممکن است در اثر خراشیدن باز شده و مایع درون آنها سایر نواحی را آلوده کنند. به همین سبب اگر کودک آنها را بخارند، دانه ها باز شده و در سایر نواحی پوست گسترش پیدا خواهد کرد.
علائم درماتیت آتوپیک در کودکی و نوجوانی چیست؟
• بثورات پوسته پوسته قرمز روی چین خوردگی دست، آرنج، مچ و زانو و گاهی اوقات روی مچ پا و گردن.
• نشانه های ضخیم شدن پوست در نواحی مختلف.
• از آنجا که این بثورات خارش دارند، پس از خاراندن ممکن است محل پوسته پوسته شده و حتی دچار خونریزی سطحی شود.
درماتیت آتوپیک چگونه درمان می شود؟
درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن است که بیشتر باید مراقب باشید تا علائم آن بروز پیدا نکند. به این منظور استفاده از شامپوها و صابون های مخصوص پوست های حساس، حمام های کوتاه مدت روزانه و استفاده از کرم های مرطوب کننده جهت جلوگیری از خشکی پوست بهترین راه برای جلوگیری از بروز نشانه های درماتیت آتوپیک هستند.
مرطوب کننده هایی که حاوی سرامید و اوره هستند به ترمیم پوست های خشک کمک کرده و بسیار مفید هستند. در صورت بروز علائم پوستی جهت کاهش خارش از کرم ها و داروهای مورد نیاز استفاده کنید. این داروها شامل کرم های استروئیدی موضعی و آنتی هیستامین های خوراکی است.
برای جلوگیری از بدتر شدن درماتیت آتوپیک، موارد زیر را درنظر داشته باشید:
• از حمام های گرم و طولانی که باعث خشک شدن پوست می شود خودداری کنید. برای افراد مبتلا به این عارضه استحمام کوتاه و روزانه در آب ولرم توصیه می شود.
• بلافاصله بعد از استحمام یا دوش گرفتن کرم مرطوب کننده را بزنید خصوصا در نواحی که بیشتر خشک شده است. این کار در به دام انداختن رطوبت در پوست کمک می کند.
• معمولاً حداقل دو بار در روز از مرطوب کننده ها بر روی محل های خشک پوست استفاده کنید.
• دمای اتاق را تا حد ممکن یکنواخت نگه دارید. تغییر در دما و رطوبت اتاق می تواند پوستتان را خشک کند.
• لباس های کودکتان را از جنس الیاف پنبه ای (بدون پلاستیک) تهیه کنید. پارچه های پشمی، ابریشمی و دارای الیاف پلاستیک می توانند پوست کودک شما را تحریک کنند.
• از صابون ملایم و بدون عطر برای شست و شوی لباس کودک استفاده کنید و پس از شست و شو مطمئن شوید لباس ها به خوبی آبکشی شده اند.
• درصورت مشاهده هر نشانه ای از عفونت های پوستی، حتما کودک را نزد یک متخصص اطفال ببرید.
چه زمانی باید برای درمان درماتیت آتوپیک از دارو استفاده کنیم؟
اگر درماتیت آتوپیک شدید باشد، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی باشد. اگر زخم ها به دلیل خارش بیش از حد باز شود، ممکن است از انواع آنتی بیوتیک موضعی (موپیروسین ، باکتروبان) استفاده شود. گاهی اوقات برای درمان عفونت های شدید، استفاده از آنتی بیوتیک خوراکی ضرورت دارد. چنانچه این روش های درمانی مؤثر واقع نشوند، ممکن است درمان جایگزینی مانند فتوتراپی (نور درمانی) برای کودکان بزرگتر توصیه شود.
مطالعه بیشتر:
مشکلات پوستی رایج در نوزادان و شیرخواران
انواع التهاب های پوستی در نوزادان و علت های وقوع آن
مشکلات پوستی نوزاد و روش ها خانگی درمان آنها چیست؟
اگزمای پوستی در نوزادان ظاهر آن چگونه است وعلت بروز آن چیست؟
