سن درمان بیش فعالی وبهترین سن درمان بیش فعالی چند سالگی است؟

علائم و نشانه های بیش فعالی

طبیعی است که همه بچه ها در برخی مواقع بی قرار بوده، به مسائل توجه کافی نشان نداده و یا بدون فکر رفتار کنند. اما در کودکان مبتلا به بیش فعالی این علائم ادامه داشته و می توانند به حدی شدید باشند که در مدرسه، خانه یا روابط با دیگران مشکل ساز شوند. کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است چنین علائمی را بروز دهد:

- خیال پردازی بیش از حد

- بی توجهی آن هم به صورت مداوم

- ناتوانی در توجه به جزییات

- فراموش کردن بسیاری از موارد از جمله تکالیف مدرسه یا حتی وسایل خود

- پیچ و تاب خوردن، لولیدن، تکان دادن یکی از اعضای بدن و یا بی قراری (آرام و قرار نداشتن)

- ناتوانی در مشغول شدن به یک کار برای مدت زمان طولانی و یا تلاش برای انجام دادن چند کار به صورت همزمان

- زیاد و بی وقفه حرف زدن

- انجام دادن اشتباهات سهل انگارانه

- فقدان مقاومت کافی در برابر وسوسه ها

- ناتوانی در پیروی کردن از دستورالعمل ها

- حرف زدن یا رفتار کردن با عجله و بدون فکر

- مشکل در رعایت نوبت یا صف، به خصوص در هنگام بازی کردن با همسالان خود

این علائم، می تواند منجر به بروز مشکلات متعددی در روابط با دیگران شده، بچه ها را دچار دردسر کند و افت تحصیلی را نیز در پی داشته باشد. به علاوه بزرگسالانی که از بیش فعالی رنج می برند نیز در مقایسه با دیگران مشکلاتی همچون استرس، اختلال در روابط بین فردی، شکست در امور کاری، عزت نفس و اعتماد به نفس پایین را بیشتر تجربه کرده و با احتمال بیشتری به رفتارهای پرخطر همچون سوءمصرف مواد روی می آورند.

علل بیش فعالی چیست؟

اگرچه برای مدیریت هرچه بهتر بیماری و همچنین کاهش شانس ابتلای فرد به ADHD، دانشمندان از گذشته تاکنون در حال انجام پژوهش در این زمینه هستند، اما با این وجود هنوز هم علل و عوامل خطر منتهی به بیش فعالی ناشناخته مانده اند. البته تحقیقات اخیر نشان می دهند که ژنتیک نقش مهمی در بروز این اختلال دارد.

تشخیص بیش فعالی چگونه امکان پذیر است؟

گستردگی و شدت علائم در هر فرد با دیگری متفاوت بوده و از سوی دیگر، این نشانه ها می توانند با بسیاری از مشکلات دیگر همچون اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و انواع خاصی از اختلالات یادگیری مشابه باشند. به علاوه متأسفانه هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. به همین دلیل است که تشخیص این مشکل تنها بر اساس علائم و گرفتن شرح حال دقیق توسط روانپزشک یا روانشناس ممکن خواهد بود.

بهترین سن درمان بیش فعالی

اگرچه با بزرگ شدن کودکان بیش فعال به طور معمول و خود به خود از شدت مشکلات آن ها کاسته می شود اما به دلیل تأثیرات جدی که این اختلال بر کیفیت زندگی افراد دارد، تشخیص زودهنگام و درمان به موقع در بهترین سن درمان بیش فعالی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

سن درمان بیش فعالی چند سالگی است؟

خوشبختانه در همه سنین چه در دوران کودکی و چه در بزرگسالی، درمان امکان پذیر خواهد بود، اما بر اساس نظریات مختلف متخصصین، سن طلایی درمان بیش فعالی، زیر 5 تا 6 سال است. یعنی زمانی که بچه ها هنوز به مدرسه نرفته و به دلیل تبعات ناشی از بیش فعالی، در عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی خود به مشکل برنخورده اند. در حقیقت اقدامات لازم در بهترین سن درمان بیش فعالی بیشترین اثر بخشی را خواهد داشت.

گزینه های درمانی برای افراد بیش فعال گسترده بوده و میزان موفقیت درمان یا طول مدت آن، بسته به خود فرد و خانواده او متفاوت خواهد بود. اما در بیشتر موارد، اختلال نقص توجه یا همان ADHD بهتر است با ترکیبی از رفتار درمانی و داروها، درمان شود. برای کودکان بزرگتر، بهترین روش درمانی اغلب ترکیبی از رفتار درمانی و دارو خواهد بود. اما برای كودكان زیر 6 سال، رفتار درمانی روش توصیه شده برای مشکل بیش فعالی است.

رفتار درمانی

در حقیقت رفتار درمانی، به ویژه آموزش دادن به والدین، به عنوان اولین خط درمان قبل از تجویز داروها در نظر گرفته می شود. کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب رفتارهایی از خود نشان می دهند که می تواند برای دیگران بسیار آزاردهنده باشد و رفتار درمانی، راهکاری است که می تواند به کاهش این رفتارها کمک کند. اهداف رفتار درمانی یادگیری یا تقویت رفتارهای مثبت و از بین بردن رفتارهای ناخواسته یا مشکل ساز است.

داروها

داروها ممکن است به کودک شما کمک کنند تا بهتر تمرکز کرده و آرام تر شود، اما تا به امروز، شواهد کمی وجود دارند که نشان دهند دارودرمانی به تنهایی، بر بهبود عملکرد تحصیلی، روابط یا مسائل رفتاری در طولانی مدت اثر می گذارد. حتی در کوتاه مدت نیز دارو تمام مشکلات را حل نمی کند و یا علائم ADHD را به طور کامل از بین نمی برد. علاوه بر این، نگرانی هایی در مورد تأثیرات این داروهای قدرتمند بر روی مغز در حال رشد کودک وجود دارد و عوارض جانبی مانند تحریک پذیری، از دست دادن اشتها و بی خوابی نیز می تواند مشکل ساز باشد.

در کنار این دو روش درمانی راهکارهای دیگری نیز در دست هستند که می توانند در برنامه درمانی کودکان و حتی بزرگسالان بیش فعال قرار گیرند. از جمله:

- انتخاب یک رژیم غذایی سالم و غنی از آهن و اسیدهای چرب امگا 3

- محدودیت در مصرف مواد قندی، خوراکی های دارای کافئین و مواد افزودنی

- ایجاد یک روال منظم در زندگی

- در پیش گرفتن نظم و انضباط و برنامه ریزی

- استفاده از سیستم پاداش دهی برای تقویت رفتارهای مثبت

- ورزش کردن: ورزش یکی از ساده ترین و مؤثرترین راه ها برای کاهش علائم بیش فعالی است. فعالیت بدنی بلافاصله میزان دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین مغز را افزایش می دهد و همه اینها بر تمرکز و توجه تأثیر می گذارند. یوگا، رقص و زومبا، و ورزش های تیمی انتخاب های مناسبی هستند.

- و خواب منظم و کافی.

در نهایت به یاد داشته باشید که اگرچه همیشه برای درمان فرصت هست و اقدام در بهترین سن درمان بیش فعالی بیشترین اثربخشی را دارد، اما هرچه زودتر این روند آغاز شود، به نتایج بهتری خواهید رسید. بنابراین به محض مشاهده علائم مشکوک، به دنبال کمک های حرفه ای رفته و آن را شیطنت بچگی در نظر نگیرید.

مطالعه بیشتر:

مهمترین علائم بیش فعالی - کم توجهی در کودکان چیست؟

بیش فعالی کودکان چیست ؟ عوامل ابتلا، پیشگیری و درمان

نشانه های بیش فعالی در کودکان ، علایم بیش فعالی کودک چیست؟

آیا بیش فعالی ارثی است و آیا ژن بیش فعالی از والدین به کودک منتقل می شود؟