هیپوپلازی ریوی کودکان و نوزادان چگونه تشخیص داده می شود؟
هیپوپلازی ریوی کودکان حالتی است که در آن ریه ها به طور غیر کوچک هستند و به اندازه کافی بافت و جریان خون ندارند تا کودک بتواند به تنهایی نفس بکشد. این بیماری می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد. در بیمارستان هم ریه ها و قلب کودک شما تحت کنترل قرار می گیرند و هم درمان کاملی برای هر اختلال مرتبط دیگر با این بیماری ارائه می شود. اگر هیپوپلازی ریوی در کودک شما تشخیص داده شده است، می توانید به تیم پزشکان متخصص اطمینان کرده و نیازهای کودک را در نظر بگیرید. در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU)، نوزاد تحت نظر گرفته می شود و همچنین مراقبت های پیگیری طولانی مدت همراه با رشد کودکتان ارائه خواهد شد.
هیپوپلازی ریوی کودکان
به طور معمول هیپوپلازی ریوی ناشی از بیماری دیگری است که از رشد مناسب ریه ها جلوگیری می کند، موارد زیر مثال هایی از این بیماری ها می باشد:
• فتق دیافراگم مادرزادی: که به دلیل موقعیت غیرطبیعی روده ها درون قفسه سینه منجر به فشرده شدن ریه ها می شود.
• پلورال پلور (تجمع مایعات در اطراف ریه ها): تجمع مایعات در اطراف ریه ها می تواند منجر عدم رشد ریه ها و کوچک ماندن آنها شود.
• انسداد خروجی مثانه (BOO) یا الیگوهیدرامنیوس شدید: کمبود مایع آمنیوتیک جنین که برای رشد ریه ها ناکافی است.
هیپوپلازی ریوی کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
هیپوپلازی ریوی به طور معمول از طریق سونوگرافی معمول یا MRI تشخیص داده می شود. در طی این معاینات روتین، پزشک از اندازه گیری حجم و سایز ریه برای تعیین میزان کوچک بودن ریه های جنین و اینکه آیا مشکلی کودک شما را تهدید می کند، استفاده می کند.
هیپوپلازی ریوی کودکان چگونه درمان می شود؟
بسته به اندازه ریه های جنین و علت هیپوپلازی ریوی، برنامه های درمانی مختلفی می تواند توصیه شود.
در برخی موارد، مانند نوزادانی که دچار در رفتگی مادرزادی لگن (CDH) ،ترشحات برونش ریوی ( BPS) یا CCAM ( ناهنجاری مادرزادی سیستیک) هستند، جراحی جنین می تواند به کاهش اثر هیپوپلازی ریوی کمک کند، در حالی که جنین درون رحم همچنان در حال رشد می باشد.
در صورت درمان بیماری اولیه، به ریه ها فرصت رشد قبل از زایمان داده می شود. به طور کلی برنامه درمانی کودک شما به اندازه ریه ها و علت هیپوپلازی ریوی بستگی دارد.
اگر کودک من با هایپوپلازی ریوی متولد شود چه انتظاری باید داشته باشم؟
اگرچه ریه ها تا یک سال پس از تولد کودک شما به رشد خود ادامه می دهند، اما هیپوپلازی ریوی مشکلاتی را در بدو تولد ایجاد می کند. نوزادان مبتلا به هیپوپلازی ریوی اغلب در تنفس و غذا خوردن مشکل دارند و ممکن است مشکلات قلبی نیز داشته باشند.
برخی از نوزادان نیز ممکن است بلافاصله پس از تولد به ECMO ( وسیله ای برای اکسیژن رسانی) برای کمک به تنفس نیاز داشته باشند. این چالش ها نیاز به پشتیبانی در بخش مراقبت ویژه نوزادان را دارند تا زمانی که ریه های کودک بتوانند به تنهایی تنفس کنند.
علل هیپوپلازی ریوی کودکان چیست؟
همانطور که گفته شد، هیپوپلازی ریوی بیماری است که در آن ریه های کودک درون رحم رشد نکرده اند. تعداد آلوئول ها، که برای تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن در ریه مورد نیاز است، کاهش می یابد، که بر توانایی تنفس کودک به طور مستقل پس از تولد تاثیر می گذارد.
اگر نوزادان مبتلا به هیپوپلازی ریوی نتوانند به اندازه کافی حمایت شوند تا بافت جدید ریه رشد کند، در معرض خطر نارسایی ریه قرار دارند.
هیپوپلازی ریوی کودکان معمولا به عنوان یک مشکل ثانویه به دلیل بیماری دیگری که رشد ریه را محدود می کند، رخ می دهد. بنابراین معمولا به این بیماری هیپوپلازی ریه ثانویه گفته می شود.
شایعترین علل هیپوپلازی ریوی کودکان شامل موارد زیر می شود:
• الیگوهیدرامنیوس (مایع آمنیوتیک ناکافی)
الیگوهیدرامنیوس یکی از شایع ترین بیماری های مرتبط با هیپوپلازی ریوی است. علت ایجاد کننده آن در اکثر موارد نشت زود هنگام مایع آمنیوتیک به دلیل پارگی زودرس کیسه آب جنین است. هنگامی که مایع آمنیون در اطراف جنین کم می شود، حرکت دیواره قفسه سینه جنین هنگام تنفس محدود می شود. تنفس جنین و فشار کافی مایع آمنیوتیک برای رشد طبیعی ریه جنین ضروری است. دومین علت شایع الیگوهیدرامنیوس، ناهنجاری کلیه در جنین است. علاوه بر تولید مایع آمنیوتیک توسط پرده های دور جنین، کلیه های جنین نیز مایع آمنیوتیک تولید می کنند. ناهنجاری هایی از قبیل کلیه های پلی کیستیک یا آژنزیس کلیه (عدم رشد یک یا هر دو کلیه) می تواند منجر به تشکیل مایعات کم شود.
• شرایط مادرزادی
مشکلات ساختاری که در طول روند رشد درون رحم که در نتیجه برخی شرایط مادرزادی رخ می دهد، ممکن است رشد ریه را نیز مختل کند. این بیماری ها شامل موارد زیر است:
فتق دیافراگم مادرزادی
در فتق دیافراگم مادرزادی، دیافراگم به صورت ناکافی رشد کرده است. دیافراگم ریه و شکم را از هم جدا می کند. این مشکل باعث ایجاد سوراخی در دیافراگم می شود که ممکن است یک تا چند سانتی متر عرض داشته باشد. برخی از محتویات شکم مانند روده کوچک، طحال یا کبد، به داخل حفره قفسه سینه حرکت می کنند، که می توانند رشد و تکامل ریه را محدود کنند.
کوتولگی
اشکال خاصی از کوتولگی با ناهنجاری هایی همراه است که فضای موجود در قفسه سینه را محدود می کنند و در نتیجه ریه رشد طبیعی نخواهد داشت.به عنوان مثال در وضعیت کوتولگی بیش از حد، با ناهنجاری در شکل، اندازه و تراکم استخوان مشخص می شود. این مشکل منجر به اندام کوتاه و بزرگ شدن سر و همچنین سایر ویژگی های این بیماری از جمله قفسه سینه باریک، دنده های کوتاه و ریه های رشد نکرده می شود.
هیگرومای کیستیک
هیگروما کیستیک، کیسه ای پر از مایع (کیست) است که به دلیل سیستم لنفاوی غیرطبیعی شکل گرفته، غالبا روی سر یا گردن کودک ایجاد می شود. هیگرومای کیستیک بر روی گردن می تواند تنفس را مختل کند، زیرا کیست از مایع پر می شود و مجاری تنفسی را تحت فشار قرار می دهد.
ناهنجاری آدنوماتوز کیستیک
ریه ها از پنج لوب تشکیل شده اند که دو عدد در ریه چپ و سه عدد در ریه راست دیده می شود. در ناهنجاری آدنوماتوز کیستیک، ایجاد ناقص یکی از لوب ها منجر به تشکیل کیست در آن لوب می شود. این عارضه شایعترین ترین نوع ضایعه ریوی است که در جنین یافت می شود.
هیدروپس فتالیس
در هیدروپس جنینی، جمع شدن مایعات و پر شدن در اطراف ریه ها، شکم و قلب جنین، منجر به ورم شدید و تهدید کننده زندگی و هیپوپلازی ریوی کودکان می شود.
هیپوپلازی ریوی اولیه
هیپوپلازی ریوی اولیه بسیار نادر است، اما گاهی اوقات، ریه های کودک هیپوپلاستیک (توسعه نیافته) است، علیرغم اینکه از نظر ساختاری طبیعی است و هیچ دلیل خاصی برای این مشکل نمی توان شناسایی کرد.
مطالعه بیشتر:
انواع بیماری های قلبی در کودکان و نوزادان
سندروم فرینس و علائم و نشانه های سندروم فرینس چیست؟
فتق مادرزادی دیافراگم و انواع فتق مادرزادی دیافراگم چیست؟
