آیا پسوریازیس ارثی است و چگونه به آن مبتلا می شویم؟

پسوریازیس چیست و چگونه به آن مبتلا می شویم؟

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که در طی آن سلول های ایمنی موجود در خون شما به اشتباه سلول های جدید پوست را به عنوان مهاجم خارجی تشخیص داده و به آن ها حمله می کنند. این اتفاق می تواند باعث تولید بیش از حد سلول های جدید پوستی در زیر سطح پوست شما شود.

این سلول های جدید به سطح مهاجرت کرده و سلول های موجود پوست را به زور بیرون می آورند که مجموعه این روند باعث ایجاد فلس، خارش و التهاب پسوریازیس می شود. در وقوع این بیماری ژنتیک تقریباً نقش دارد. 

آیا ارتباطی بین ژنتیک و پسوریازیس وجود دارد؟

طبق گزارش بنیاد ملی پسوریازیس (NPF)، اگرچه پسوریازیس معمولاً بین 15 تا 35 سالگی ظاهر می شود. با این حال، ممکن است در هر سنی رخ دهد. به عنوان مثال، سالانه حدود 20000 کودک زیر 10 سال مبتلا به پسوریازیس تشخیص داده می شوند. پسوریازیس می تواند در افرادی ایجاد شود که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. اما در عین حال ابتلای یکی از اعضای خانواده به این بیماری، خطر ابتلا را در شما تا چندین برابر افزایش می دهد.

• اگر یکی از والدین شما مبتلا به پسوریازیس باشند، در حدود 10 درصد احتمال ابتلا به این بیماری را دارید.

• اگر هر دو والدین شما به پسوریازیس مبتلا باشند، خطر ابتلای شما 50 درصد است.

• در حدود یک سوم از افرادی که مبتلا به پسوریازیس تشخیص داده می شوند، یکی از بستگانشان دارای پسوریازیس است.

دانشمندانی که بر روی علل ژنتیکی پسوریازیس کار می کنند، با این فرض شروع کرده اند که این بیماری ناشی از مشکلی در سیستم ایمنی بدن است. تحقیقات روی بیماران مبتلا به پسوریازیس نشان می دهد که پوست آن ها حاوی تعداد زیادی سلول ایمنی است که مولکول های التهابی موسوم به سایتوکین ها را تولید می کنند.

پوست پسوریاتیک همچنین دارای جهش های ژنی معروف به آلل است. تحقیقات اولیه در دهه 1980 منجر به این باور شد که یک آلل خاص مسئول انتقال بیماری پسوریازیس از طریق خانواده است.

بعدها محققان دریافتند که وجود این آلل، HLA-Cw6 ، برای ایجاد این بیماری در فرد کافی نیست. مطالعات اخیر نشان می دهد که تحقیقات بیشتری برای درک بهتر رابطه بین HLA-Cw6 و پسوریازیس مورد نیاز است.

استفاده از تکنیک های پیشرفته تر منجر به شناسایی حدود 25 منطقه مختلف در مواد ژنتیکی انسان (ژنوم) شده است که ممکن است با پسوریازیس مرتبط باشند.

در نتیجه، مطالعات ژنتیکی حال حاضر می توانند نشانه ای از خطر ابتلا به پسوریازیس را در اختیار ما قرار دهند. با این وجود ارتباط بین ژن های مرتبط با پسوریازیس و خود بیماری هنوز به طور کامل مشخص نشده است.

پسوریازیس شامل تعامل بین سیستم ایمنی بدن و پوست شما است. این بدان معناست که دشوار است بدانید علت اصلی وقوع آن چیست و چه عواقبی دارد.یافته های جدید در تحقیقات ژنتیکی اطلاعات مهمی را در این زمینه ارائه کرده است، اما ما هنوز به وضوح نمی دانیم که چه چیزی باعث شیوع پسوریازیس می شود. به علاوه روش دقیق انتقال پسوریازیس از والدین به فرزندان نیز به طور کامل درک نشده است.

سایر عوامل دخیل در پسوریازیس چه هستند؟

اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس شیوع دوره ای یا دوره های شعله ور شدن و دوره بهبودی بیماری را تجربه می کنند. حدود 30 درصد از مبتلایان به پسوریازیس نیز دچار التهاب مفاصل می شوند که شبیه به آرتروز است. به این بیماری آرتریت پسوریاتیک می گویند. عوامل محیطی که ممکن است باعث شروع یا شعله ور شدن پسوریازیس شوند، عبارتند از:

• استرس،

• هوای سرد و خشک،

• عفونت HIV،

• داروهایی مانند لیتیوم، مسدود کننده های بتا و داروهای ضد مالاریا،

• قطع مصرف کورتیکواستروئیدها،

گاهی اوقات ممکن است جراحت یا ضربه به قسمتی از پوست شما عامل بروز بیماری پسوریازیس شود. عفونت نیز ممکن است یک محرک باشد. بنیاد ملی پسوریازیس خاطرنشان می کند که عفونت، به ویژه گلودرد استرپتوکوکی در جوانان، محرکی برای شروع پسوریازیس گزارش شده است.

برخی از بیماری ها در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر از جمعیت عمومی دیده می شوند. در مطالعه ای که بر روی زنان مبتلا به پسوریازیس انجام شد، حدود 10 درصد از شرکت کنندگان دچار بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون یا کولیت اولسروز نیز بودند.

افراد مبتلا به پسوریازیس در معرض افزایش خطر همراهی با موارد زیر هستند:

• لنفوم،

• بیماری قلبی،

• چاقی،

• دیابت نوع 2،

• سندرم متابولیک،

• افسردگی و خودکشی،

• مصرف الکل،

• سیگار کشیدن،

آیا می توان از ژن درمانی برای درمان پسوریازیس استفاده کرد؟

ژن درمانی در حال حاضر به عنوان یک درمان روتین در دسترس نیست، اما تحقیقات گسترده ای در زمینه علل ژنتیکی پسوریازیس در حال انجام هستند. در یکی از اکتشافات امیدوار کننده، محققان جهش ژنی کمیابی را پیدا کردند که با پسوریازیس مرتبط است.

این جهش ژنی با نام CARD14 شناخته می شود. وقتی این جهش در معرض محرک محیطی مانند عفونت قرار می گیرد، پسوریازیس پلاکی را ایجاد می کند. پسوریازیس پلاکی شایع ترین شکل این بیماری است. این کشف به ایجاد ارتباط جهش CARD14 با پسوریازیس کمک کرد.

همین محققان همچنین جهش CARD14 را در دو خانواده بزرگ که در آن ها تعداد زیادی از اعضای خانواده به پسوریازیس پلاکی و آرتریت پسوریاتیک مبتلا بودند، پیدا کردند.

این یکی از اکتشافات اخیر است که نوید می دهد نوعی ژن درمانی ممکن است روزی بتواند به افرادی که مبتلا به پسوریازیس یا آرتریت پسوریاتیک هستند، کمک کند.

پسوریازیس چگونه به طور سنتی درمان می شود؟

برای موارد خفیف تا متوسط پسوریازیس، متخصصان پوست معمولاً درمان های موضعی مانند کرم یا پماد را توصیه می کنند. این درمان ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• آنترالین،

• قطران زغال سنگ،

• اسید سالیسیلیک،

• تازاروتن،

• کورتیکواستروئیدها،

• ویتامین دی،

در صورت ابتلا به فرم شدیدتر بیماری پسوریازیس، پزشک ممکن است فتوتراپی و داروهای سیستمیک یا بیولوژیکی پیشرفته تری را به صورت خوراکی یا تزریقی برای مبتلایان تجویز کند.

سخن پایانی

محققان در حال کشف ارتباطی بین پسوریازیس و ژنتیک هستند. اطلاعات کنونی نشان می دهد که داشتن سابقه خانوادگی این بیماری می تواند خطر ابتلای شما را تا چندین برابر افزایش می دهد. اما برای درک کامل نحوه وراثت پسوریازیس هنوز هم به تحقیقات بیشتری نیاز است.

مطالعه بیشتر:

پسوریازیس مقعدی و علائم پسوریازیس مقعدی چیست؟

شیردهی با پسوریازیس آیا امکان پذیر است و آیا خطری ندارد؟

استفاده از چه کرم های برای پسوریازیس در بارداری بی خطر است؟

تاثیر پسوریازیس بر جنین، آیا پسوریازیس بر بارداری تأثیر می گذارد؟