درمان احتباس ادرار چیست و آیا این درمان ها عوارضی دارد؟
احتباس ادرار حاد که به طور ناگهانی ظاهر می شود می تواند خطرناک باشد. ممکن است احساس کنید که به شدت نیاز به ادرار کردن دارید، اما وقتی می خواهید ادرار کنید چیزی خارج نمی شود. احتباس مزمن ادرار زمانی اتفاق می افتد که شما می توانید ادرار کنید اما تمام ادرار از مثانه شما تخلیه نمی شود. با گذشت زمان، باقیمانده ادرار در مثانه ممکن است تجمع پیدا کند و شما را در معرض سمومی قرار دهد که بدن شما به طور معمول دفع می کند. در ادامه این متن برای شما شرح می دهیم که درمان احتباس ادرار چیست؟ آیا این درمان ها عوارضی دارد؟
درمان احتباس ادرار حاد چیست؟
برای احتباس حاد ادرار فوراً به درمان نیاز خواهید داشت. برای کمک به تخلیه سریع ادرار، احتمالاً یک کاتتر وارد می شود. از بی حسی موضعی برای اطمینان از عدم احساس درد یا ناراحتی از کاتتر استفاده می شود. اگر کاتتر کار نمی کند یا به دلیل آسیب یا شرایط دیگر نمی توان از آن استفاده کرد، پزشک ممکن است یک کاتتر سوپراپوبیک را در پوست بالای مثانه قرار دهد تا ادرار را تخلیه کند.
درمان احتباس ادرار مزمن چیست؟
اگر احتباس مزمن ادرار یا عوارض ناشی از این وضعیت را تجربه کنید، ممکن است به درمان طولانی مدت یا مداوم بیشتری نیاز داشته باشید.
کاتتریزاسیون:
فوراً از یک کاتتر برای تخلیه ادرار در مثانه استفاده می شود که در صورت عدم درمان علت اصلی، تخلیه نمی شود. کاتترها معمولا یک راه حل طولانی مدت نیستند. استفاده مکرر از آنها می تواند عوارضی مانند عفونت های ناشی از ورود باکتری ها از طریق کاتتر به بدن ایجاد کند. اگر برای درمان احتباس مزمن ادرار نیاز به استفاده از کاتتر در خانه دارید، باید چندین بار در روز تعویض شوند تا از عوارض جلوگیری شود. یک پزشک به شما نحوه استفاده ایمن از کاتتر را در خانه نشان می دهد تا بتوانید بدون نیاز به کمک پزشکی آن را تعویض کنید.
اتساع مجرای ادرار و استنت:
مجرای ادرار را می توان با قرار دادن لوله های کوچک در مجرای ادراری که می تواند به باز کردن تنگی مجرای ادرار کمک کند، به طور ایمن باز کرد. پزشک به‌تدریج اندازه لوله وارد شده را افزایش می‌دهد تا در نهایت مجرای ادرار را به اندازه‌ای گشاد کند که ادرار تخلیه شود. پزشک همچنین می تواند یک بالون را به داخل مجرای ادرار هدایت کند و به آرامی آن را باد کند تا تنگی را از بین ببرد.
پزشک ممکن است یک لوله کوچک به نام استنت را وارد کند که می تواند باز شود و به جریان ادرار کمک کند. استنت ممکن است برای مدت طولانی در مجرای ادرار شما باقی بماند تا مطمئن شوید که احتباس ادرار بیشتر را تجربه نمی کنید.
درمان احتباس ادرار با کمک سیستوسکوپ:
سیستوسکوپ یک لوله منعطف با یک نور و دوربین در انتهای آن است که می تواند منبع مطمئنی را به مجرای ادرار شما برساند و داخل مثانه شما را مشاهده کند. این می تواند به پزشک کمک کند تا هر گونه انسداد، مانند سنگ، را در دستگاه ادراری تحتانی شما پیدا کند و آنها را حذف کند تا بتوانید راحت تر ادرار کنید.
درمان احتباس ادرار با کمک دارو:
داروهایی که می توانند به درمان احتباس ادرار کمک کنند عبارتند از:
• آنتی بیوتیک ها برای عفونت های پروستات، مثانه یا مجاری ادراری
• داروهایی برای شل کردن پروستات یا اسفنکترها و کمک به جریان آزادتر ادرار
• داروهایی برای کاهش اندازه پروستات (در صورت داشتن پروستات)
اصلاح رفتار:
در اینجا برخی از تغییرات در سبک زندگی وجود دارد که می توانید انجام دهید که ممکن است به کاهش احتباس ادرار کمک کند:
• در زمان های معینی مایعات بنوشید تا بتوانید زمان ادرار کردن را کنترل کنید.
• تمرینات کف لگن را انجام دهید تا کنترل بیشتری بر اسفنکترهای ادراری خود داشته باشید.
• تمریناتی را بیاموزید که می تواند به ساخت عضلات کنترل کننده مثانه کمک کند (هم برای زنان و هم برای مردان)
درمان احتباس ادرار با عمل جراحی:
اگر داروها و تغییرات شیوه زندگی به رفع احتباس ادراری کمک نکند، ممکن است جراحی منبع قابل اعتمادی باشد. برای مردان، پزشک ممکن است بتواند ابزاری را از طریق مجرای ادرار وارد کند و با استفاده از یک ابزار تخصصی یا لیزر از شر انسداد خلاص شود. این جراحی ها معمولاً تهاجمی نیستند و به حداقل زمان بهبودی نیاز دارند. شما همچنین می توانید به طور معمول در همان روز عمل جراحی به خانه بروید.
برخی از گزینه های جراحی برای احتباس ادرار عبارتند از:
• سوزن و گرما از طریق مجرای ادرار وارد می شود
• باز کردن یک سوراخ از طریق تنگی مجرای ادرار (اورتروتومی)
• برداشتن بافت پروستات که ممکن است مجرای ادرار را محدود کند (معروف به برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار یا ترپ).
• برداشتن پروستات
برخی از جراحی ها ممکن است به روش لاپاروسکوپی (فقط با چند برش کوچک و یک دوربین کوچک با ابزار جراحی) یا با باز کردن پوست و بافت نزدیک ناحیه برای شرایط پیچیده تر انجام شوند، از جمله:
• برداشتن بافت سرطانی پروستات
• برداشتن رحمی که خیلی بزرگ شده یا تحت تاثیر مشکلات پزشکی قرار گرفته است
• پس از سیستوسل یا رکتوسل، مثانه یا رکتوم را به جایی که در بدن تعلق دارد برگردانید.
• برداشتن بافت های سرطانی در مجرای ادرار یا مثانه
• برداشتن سایر تومورها یا سرطان اندام های لگنی شما
آیا احتباس ادرار عوارضی دارد؟
تخلیه سریع مثانه پر می تواند منجر به پر شدن مجدد مثانه شما با سرعت بیشتری شود. چنین علامتی فقط حدود 24 ساعت اتفاق می افتد و هیچ مشکل اساسی ایجاد نمی کند. با این حال، این می تواند باعث از دست دادن مقدار زیادی نمک و آب از بدن شما شود و می تواند منجر به کم آبی بدن و کاهش خطرناک فشار خون شود.
این شرایط اگر در طول زمان نظارت نشود، می تواند خطرناک باشد. پزشک ممکن است از او بخواهد که به طور مداوم مراقب میزان مایعات و الکترولیت‌هایی باشد که هنگام ادرار کردن از دست می‌دهید تا بتواند میزان نوشیدنی را برای ثابت نگه داشتن این سطوح توصیه کند. در این مورد، پزشک توصیه می‌کند که کاتتر را تا زمانی که مقدار مناسبی ادرار تولید کنید نگه دارید تا تولید ادرار شما کنترل شود.
با گذشت زمان، نگه داشتن کاتتر برای مدت طولانی می تواند باعث موارد زیر شود:
• عفونت های دستگاه ادراری که می تواند منجر به عفونت در جریان خون شما نیز شود
• آسیب یا تخریب مجرای ادرار
• محدودیت در مجرای ادرار که می تواند ادرار را مسدود کند
احتباس مزمن ادرار درمان نشده می تواند منجر به آسیب کلیه ناشی از ادرار تخلیه نشده و عوارضی مانند موارد زیر شود:
• فشار خون بالا
• تورم یا تجمع مایع در پاها (ادم)
• آسیب بیشتر کلیه که می تواند منجر به نارسایی کلیه شود
چشم انداز چیست؟
تشخیص احتباس ادراری حاد یا مزمن معمولاً آسان است، به خصوص اگر پس از مشاهده تغییرات در ادرار خود یا عدم توانایی در ادرارکردن، به سرعت به پزشک مراجعه کنید. گاهی از چندین نوع درمان احتباس ادرار ممکن است برای کمک به مدیریت علائم و کاهش خطر عوارض استفاده شود. در برخی موارد، ممکن است برای درمان احتباس ادرار، طولانی مدت به کاتتر نیاز داشته باشید تا مطمئن شوید مثانه شما قادر به تخلیه کامل ادرار است.
مطالعه بیشتر:
علت احتباس ادراری چیست و چگونه درمان می شود؟
علت کم شدن ادرار در بارداری چیست و چه درمانی دارد؟
مشکلات ادراری در دوران بارداری چند نوع و به چه علت است؟
علت نیامدن ادرار یا تردید ادراری چه چیزهایی می تواند باشد؟
