چگونگی زایمان طبیعی بدون بخیه و بدون برش

داشتن یک زایمان طبیعی بدون بخیه که بدون شک دوره نقاهت کمتری را به دنبال خواهد داشت، بدون شک خواسته تمامی مادرانی است که می خواهند به صورت واژینال زایمان کنند. اگر می خواهید بدانید که چگونه زایمان طبیعی بدون بخیه داشته باشیم، ابتدا باید توضیحاتی را درمورد برش پرینه در طی زایمان و بخیه خوردن در زایمان طبیعی به شما ارائه دهیم.

پارگی پرینه چیست؟

به ناحیه بین مقعد و واژن «پرینه» یا «میان دوراه» می گویند، این ناحیه بدلیل ضعیف شدن، افزایش وزن بیش از حد، عدم توانایی بالای کشسانی یا درشت بودن جنین در اکثر زایمان های طبیعی دچار کمی پارگی می شود که کاملاً طبیعی بوده و هیچ مادری متوجه آن نمی شود، در برخی موارد این پارگی ها عمیق یا شدیدتر بروز می کند که در این صورت به بخیه نیاز است. اما با روش های بسیاری می توان از پارگی شدید دهانه واژن به سمت مقعد در زایمان طبیعی پیشگیری کرد،

در این مقاله 9 راه کار برای داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه طبیعی ارائه می کنیم:

1. بدن خود را آماده کنید:

آمادگی جسمانی شما برای روز زایمان از واجبات است. زیرا زایمان طبیعی مانند یک دوی ماراتون از بدن شما انرژی می گیرد و به همین اندازه باید برای این روز ماهیچه های خود را تقویت کنید.

در دنیای امروز، با توجه به این که زنان مدت زمان زیادی را به نشستن اختصاص می دهند و حرکت نمی کنند، باید تمرینات ورزشی را در برنامه روتین زندگی شان قرار دهند. تمرینات ورزشی جریان خون را تقویت می کند و در نتیجه آن، قابلیت کشسانی و انعطاف پذیری پوست نیز بیشتر می شود. ارگاسم نیز می تواند از طریق  افزایش جریان خون به ناحیه پرینه (میان مقعد و واژن) سلامت بافت های آن ناحیه را افزایش دهد.

تغذیه مناسب و مصرف آب مکرر، سلامت پوست و عضلات شما را تضمین می کند. در برنامه غذایی روزانه خود، میزان کافی چربی خوب بویژه امگا 3 موجود در ماهی، تخم شربتی، تخمه کدو و گردو و همچنین سبزیجات و پروتئین را قرار دهید.

طیف کاملی از سبزیجات لازم است تا رژیم غذایی سالم را کامل کند. سبزیجات برای بدن مواد غذایی را فراهم می کند که حاوی ویتامین E، ویتامین C و روی می باشند. این مواد غذایی برای بدن شما این قابلیت را فراهم می کنند که بتواند به راحتی در حین زایمان و بعد از آن انعطاف داشته باشد و بجای پاره شدن، کش بیاید.

2. تمرینات عضلات کف لگن:

توصیه های رایج به مادران باردار این است که تمرینات مخصوص لگن را به طور مکرر انجام دهند تا ماهیچه های لگن شان تقویت شود. انجام این تمرینات به ماهیچه های لگن کمک می کند تا بعد از زایمان به حالت اولیه خود برگردند و مشکلاتی از قبیل بی اختیاری ادرار را نداشته باشید.

در حین مرحله دوم زایمان، واژن و لگن شما باید براحتی باز شوند تا با شل شدن عضلات بیشترین فضای ممکن برای خروج جنین به وجود آید. اگر بطور مرتب ماهیچه های لگن خود را منقبض  می کنید، بهتر است بدانید که این کار کمکی به تقویت و باز شدن عضلات لگن هنگام زایمان نمی کند. پس چه باید کرد؟

برای این که بتوانید عملکرد عضلات کف لگن خود را با سایر ماهیچه های بدن هماهنگ کنید، باید تمرینات اسکوات و کگل را همزمان انجام دهید.  این که چگونه بتوانید ماهیچه های لگن را آزاد و رها کنید خود از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین انجام این گونه تمرینات به درستی به شما کمک می کند ماهیچه های لگن خود را بشناسید و بتوانید آن ها را آزاد کنید. حرکت اسکوات به حرکت بشین و پاشو با زانوی 90 درجه گفته می شود، تمرینات کگل نیز مربوط به منقبض کردن عضلات کف لگن درست در ناحیه پرینه و عضلات داخلی آن می باشد که باید همراه با تنفس صحیح و زمان بندی مشخص چندین بار در طول روز انجام شود. می توانید برای دستور صحیح این تمرینات از مربی ورزش بارداری یا مامای خود راهنمایی بگیرید. درواقع تقویت ماهیچه های لگن کلید اصلی برای داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه است.

3. زایمان در آب:

غوطه ور شدن در آب گرم وان بسیار آرامش بخش خواهد بود. در حین زایمان نیز، آب گرم مزایای بسیاری به همراه دارد که از جمله مهمترین آنها افزایش احتمال داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه است. طبق تحقیقاتی که در سال 2009 صورت گرفته است، تفاوتی بین میزان پارگی پرینه در زایمان در آب و زایمان معمولی وجود ندارد. با این حال، زنان بسیاری معتقدند که آب گرم ماهیچه های ناحیه پرینه را نرم کرده و مرحله خروج نوزاد را آسان تر می کند.

4. اهمیت موقعیت بدن در حین زایمان:

موقعیتی قرارگیری بدن شما در حین زایمان و فشار وارد کردن، تاثیر بسیاری بر زایمان طبیعی بدون بخیه دارد. دراز کشیدن با پاهای بالا و یا موقعیت نیمه نشسته با پاهای بالا، فشار زیادی بر روی استخوان دنبالچه و ناحیه پرینه (بین مقعد و واژن) وارد می کند و احتمال پارگی پرینه را افزایش می دهد.

بهترین موقعیت بدن شما برای زایمان طبیعی، حالتی است که شما در آن لحظه به طور غریزی و ذاتی انتخاب می کنید و در آن احساس راحتی می کنید. مادرانی که در حین زایمان اجازه حرکت دارند راحت تر می توانند با هر مرحله انقباض موقعیت خود را انتخاب کنند، بعضی از مادران ترجیح می دهند درون آب غوطه ور باشند در حالی که برخی دوست دارند پاهایشان بطور کامل به زمین چسبیده باشد.

چه موقعیت هایی کمترین فشار را بر ناحیه پرینه وارد می کند:

• چهار دست و پا بطوری که هر دو زانو و کف دستان روی زمین باشند
• در وضعیت نشسته، زانو زده یا ایستاده، به جلو متمایل شوید
• دراز کشیدن به پهلو

در موقعیت های نیمه ایستاده مانند زانو زدن یا حالت نسشته (مانند حالت نسشتن در توالت ایرانی) اگر زانوها بیش از حد باز شوند، عضلات پرینه تحت فشار قرار می گیرند، به طرفین کشیده می شوند و احتمال پارگی افزایش می یابد.

5. تنفس به جای فشار آوردن:

در مرحله فشار آوردن، انقباضات رحمی که واکنش غیرارادی رحم هستند به جنین کمک می کنند تا از رحم خارج شود. انقباضات شدید رحمی که بطور کاملا ناخودآگاه ایجاد می شوند، حتی بدون نیاز به فشار وارد کردن از طرف مادر، می توانند جنین را خارج کنند. بطوریکه حتی اگر مادر در خواب یا کما باشد هم جنین می تواند متولد شود.

هنگامی که شما احساس می کنید که باید فشار وارد کنید، درواقع این رحم شماست که درحال انقباض و خارج کردن جنین است. اغلب زنان بطور غیر ارادی در حین این انقباضات فشار وارد می کنند. شما  نباید با نفس حبس با تمام نیرو فشار وارد کنید، این کار اکسیژن مورد نیاز شما و نوزادتان را کاهش می دهد و ماهیچه هایتان را بجای شل کردن سفت تر می کند. تنفس عمیق هنگام انقباضات کمک می کند تا جنین راحت تر خارج شود و آسیب کمتری به ناحیه پرینه و لگن شما وارد شود.

هنگامی که سر جنین به کف لگن فشار  وارد می کند، عضلات پرینه (میام مقعد و واژن) شروع به باز شدن و کشش می کنند. هنگام خارج شدن سر جنین از واژن درد شدیدی ایجاد می شود. در این لحظه بدن شما به مغز فرمان می دهد که عضلات پرینه و لبه های بیرونی واژن را شل کند تا به اندازه سر جنین کش بیاینند. اغلب این محله از زایمان طبیعی بسیار دردناک است و در این لحظه احساس می کنید که باید فشار وارد کنید تا جنین بطور کامل خارج شود. 

از آنجایی که معمولاً پزشکان به مادران پیشنهاد می دهند که در حین زایمان طبیعی چه کار هایی انجام دهند، مادران نمی توانند کاری را که غریزه شان می گوید انجام دهند. اگر در این حین هیچ دستورالعملی به مادران ندهند، آن ها به طور غریزی شروع می کنند به نفس نفس زدن، فوت کردن یا تنفس صحیح. بنابراین برای داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه، تکنیک های تنفسی را در دوران بارداری یادگرفته و تمرین کنید.

6. استفاده از کمپرس گرم:

در مرحله بیرون آمدن سر جنین، یک پتوی گرم یا قرار دادن یک کمپرس گرم در ناحیه پرینه می تواند مانع از پارگی شدید شده و احتمال در پیش داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه را افزایش دهد. گرما باعث افزایش جریان خون در این ناحیه می شود، علاوه بر این می توانید با کمک ماساژ لگن توسط همراه یا ماما احساس آرامش بیشتری داشته باشید.

7. ماساژ پرینه:

ماساژ دادن ناحیه بین واژن و مقعد در دوران بارداری احتمال پارگی آن را در مادرانی که زایمان اولشان را تجربه می کنند، کاهش می دهد. ماساژ های پرینه به مادر کمک می کنند تا بیشتر با بدن خود آشنا شود و اعتماد به نفس بیشتری در توانایی زایمان طبیعی پیدا کند.

اگر تمایلی به ماساژ ناحیه پرینه ندارید، هیچ اشکالی ندارد. اما بیاد داشته باشید که تحقیقات ثابت کرده اند که ماساژ این ناحیه بطور مرتب در دوران بارداری می تواند احتمال پارگی پرینه و نیاز به برش اپیزیوتومی را تا حد زیادی کاهش دهد. برش دادن ناحیه پرینه در حین زایمان طبیعی نیاز به بخیه دارد و این به معنای آسیب دیدن این ناحیه است.

8. انتخاب مکان زایمان و ماما:

چگونه ماما و پزشکی که شما را زایمان می کند می تواند احتمال پارگی پرینه را کاهش دهد؟ اگر آن ها به توانایی بدن شما برای زایمان طبیعی ایمان داشته باشند، تلاش می کنند از برش دادن ناحیه بین واژن و مقعد خودداری کنند.

پزشکان و ماما هایی که در حین زایمان طبیعی به مادران دستورالعمل های خود را می دهند، معمولاً باعث کاهش اعتماد به نفس و حس غریزه شما می شوند. این کار مانع از آزاد شدن هورمون های لازم برای زایمان طبیعی می شود، درد، استرس و تنش را افزایش می دهد. هر چه شما بیشتر استرس داشته باشید، احتمال پارگی و درد بیشتر می شود.

9. از برش اپیزیوتومی در زایمان طبیعی دوری کنید:

اپیزیوتومی یک برش جراحی است که د رحین زایمان طبیعی، پوست و عضله ناحیه بین واژن و مقعد را باز می کند تا دهانه واژن بازتر شود. اولین بار برش اپیزیوتومی در اوخر دهه 1700 میلادی ابداع شد و مردم در آن زمان باور داشته اند که این کار خطرات محتمل برای سلامت مادر و نوزاد مانند پارگی، آسیب های مغزی نوزاد و پارگی های عضلات لگن را کاهش می دهد.

امروزه تحقیقات بسیاری اثبات کرده اند که این برش دادن ناحیه پرینه در حین زایمان طبیعی نه تنها آسیب ها را کاهش نمی دهد، بلکه ممکن است باعث ایجاد پارگی های درجه 3 یا 4 شود. از لحظه ای که پزشک دهانه واژن را برش می دهد، فشاری که سر جنین وارد می کند، باعث می شود برش عمیق تر شده و به سمت عضلات برود. پارگی طبیعی پرینه بسیار زودتر و بهتر از برش اپیزیوتومی بهبود می یابد، بافت برش داده شده ضعیف تر می شود  اما این به معنای آن نیست که در زایمان های بعدی نمی تواند بخوبی کشش پیدا کند. تمام مادرانی که سابقه برش اپیزوتومی دارند می توانند در بارداری بعدی بجای سزارین، زایمان طبیعی را انتخاب کنند.  

برش اپیزیوتومی می تواند منجر به عفونت های بسیار، تخریب پرینه، بی اختیاری ادرار و مدفوع و درد هنگام رابطه جنسی شود. اگر پزشک شما از ابزار کمک زایمان مانند وکیوم و انبر و غیره استفاده کرده باشد ممکن است نیاز به برش دادن پرینه هم وجود داشته باشد. بهترین راه برای جلوگیری از استفاده از ابزار و روش های کمک زایمان، دوری از القاء زایمان است. القای زایمان بوسیله داروهایی مانند سینتوسینون یا پیتوسین که اوکسی توسین مصنوعی هستند، و همچنین استفاده از بی حسی اپیدورال، هر دو می توانند منجر به نیاز به برش اپیزیوتومی شوند. زیرا به محض این که یکی از این مداخلات ذکر شده را استفاده کنید، به ابزار و روش بعدی نیز نیاز پیدا می کنید و تا پایان زایمان باید با مداخلات پزشکی درگیر باشید.

به همین دلیل هنگامی که می خواهید ماما و پزشک زنان و زایمان خود را انتخاب کنید، از او بپرسید که آیا از برش دادن پرینه استفاده می کند یا ترجیح می دهد پارگی پرینه بطور طبیعی اتفاق بیافتد؟ آیا روش های مقابله با پارگی پرینه و زایمان طبیعی بدون بخیه، مانند کمپرس گرم و ماساژ پرینه یا انتخاب موقعیت بدنی را در لیست کار خود دارد؟

استخدام یک ماما از قبل از زایمان می تواند استرس شما را در حین زایمان طبیعی کاهش دهد و شما را برای یافتن موقعیت مناسب حین زایمان در جهت داشتن زایمان طبیعی بدون بخیه راهنمایی کند تا احتمال پارگی پرینه و نیاز به بخیه خوردن کاهش یابد.

مطالب بیشتر:

• برای بهبود پس از اپیزیوتومی چه مدت زمان لازم است؟
• درد در ناحیه بخیه پس از زایمان طبیعی، چه باید کرد؟
• زایمان متوقف شده چیست؟