بچم سقط میشه یا نه و دلایل سقط شدن جنین چیست؟
تشخیص ناماندگار بودن بارداری به این معنی است که جنین قابلیت کامل شدن و تولد ندارد یا نمی تواند خارج از رحم زنده بماند. شنیدن این خبر برای مادر ویرانگر است و سوالات زیادی ایجاد می کند. اولین و مهمترین پرسش این است که بفهمیم پزشک بر چه اساسی به ناماندگاری بارداری پی برده است. در ادامه پیرامون نحوه تشخیص ناماندگاری بارداری، علل شایع، گزینه های درمانی و تفاوت آن با سقط جنین از منظر پزشکان با شما صحبت خواهیم کرد. همچنین تأثیر بارداری ناماندگار بر باروری و نحوه کنار آمدن با این پایان دلخراش و پیش بینی نشده را مورد بررسی قرار می دهیم.
بچم میمونه یا سقط میشه؟
در عین حال که درک مفهوم ماندگاری و ناماندگاری بارداری دشوار نیست اما تعاریف سختی دارد. از دیدگاه بالینی، بارداری ماندگار بارداری است که در آن کودک به دنیا بیاید و امکان زنده ماندن داشته باشد. در مقابل، در بارداری ناماندگار، جنین یا نوزاد هیچ شانسی برای زنده به دنیا آمدن ندارند.
معیارهای تشخیصی صریح برای روشن شدن زمان ختم بارداری ناماندگار در نظر گرفته شده اند. به این منظور از استانداردهای دقیق و همسان برای از بین بردن تفاوت نحوه تفسیر "شانس معقول بقا" استفاده می شود تا اطمینان حاصل گردد که تشخیص ناماندگاری جنین به معنای مرگ و میر نوزاد یا عدم بقای او خارج از رحم است.
هدف متخصصان این است که از حیث اخلاقی و قانونی تشخیص درستی داشته باشند و نیز به والدین اطمینان دهند که بر اساس مدارک پزشکی موجود بهترین روش درمانی از جمله خاتمه بارداری را برگزیده اند.
دلایل بارداری ناماندگار یا سقط شدن جنین
از دیدگاه تشخیصی، ناماندگاری یا عدم قابلیت بقا به معنای شانس کم زنده مانده نیست بلکه به این معنی است که اصلاً احتمال زنده ماندن وجود ندارد، برخی از دلایل آن عبارتند از:
- نوزادی که بیش از حد زودرس یعنی قبل از هفته 23 متولد شده است، نمی تواند زنده بماند.
- نقص مادرزادی که بقای جنین در خارج از رحم را غیرممکن می سازد.
- بارداری که در آن دیگر جنین ضربان قلب ندارد.
- بارداری پوچ که در آن بارداری پس از تشکیل کیسه بارداری، رشد نمی کند.
- بارداری خارج رحمی که در آن تخمک بارور شده خارج از رحم لانه گزینی می کند.
- بارداری مولار که در آن تخمک بارور شده قادر به لانه گزینی در رحم نیست.
تولد خیلی زودرس
در زایمان زودرس، اکثر بیمارستان ها با در نظر گرفتن زمانی که یک نوزاد کمترین شانس زنده ماندن را دارد، در مورد بقای او اظهار نظر می کنند. معیار تقریباً حدود هفته های 23 تا 24 بارداری در نظر گرفته می شود به طوری که قبل از هفته 23 ، شانس بقای جنین حدود 1٪ یا کمتر و احتمال مرگ و میر بالا است. چشم انداز بقا با گذشت هر هفته از بارداری به طور پیوسته افزایش می یابد.
طی 50 سال گذشته، پیش آگهی نوزادانی که بین هفته های 23 تا 28 بارداری متولد شده اند، به طرز چشمگیری بهبود یافته بطوریکه میزان بقا اکنون بین 50 تا 70 درصد است. نوزادان نارس که قبل از 28 هفته زنده به دنیا می آیند اغلب باید به مدت طولانی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (ان آی سی یو) بستری شوند و بسیاری از آنها معلولیت های ماندگار دارند اما تعداد زیادی نیز رشد می کنند.
میزان بقای نوزادانی که قبل از هفته 23 به دنیا آمده اند، چندان تغییری نکرده است. زودهنگام ترین زایمان شناخته شده با نوزاد زنده مانده در 21 هفته بوده است. قبل از 23 هفته، با وجود مداخلات پزشکی، جنین اغلب هنگام تولد یا اندکی بعد از آن زنده نمی ماند. برای آن دسته از نوزادان فوق العاده نارس که هنگام تولد جان سالم به در می برند، والدین و پزشکان با هم تصمیم می گیرند کدام اقدامات درمانی برای حیات مناسب یا امکان پذیر هستند.
تعیین ناماندگار بودن یا تهدید به سقط بودن
علاوه بر تولد بسیار زودرس، انجمن رادیولوژی و سونوگرافی نیز معیارهای مشخصی برای ناماندگار بودن بارداری یا تهدید به سقط تعیین کرده است. تعیین کردن به این معنی است که پزشک و بیمار هر دو باید به درستی بدانند که بارداری در چه شرایطی ماندگار و در چه شرایطی ناماندگار است تا در صورت احتمال ماندگاری بارداری، از خاتمه آن جلوگیری به عمل آورند.
معیارهای قطعی
با استفاده از سونوگرافی، بارداری بر اساس معیارهای قطعی زیر ناماندگار اعلام می شود:
- کیسه بارداری فاقد جنین بوده و قطر متوسط آن 25 میلی متر یا بیشتر باشد .
- کیسه بارداری با کیسه زرده در سونوگرافی مشاهده شده اما بعد از 11 روز یا بیشتر جنینی با ضربان قلب وجود ندارد.
- کیسه بارداری بدون کیسه زرده در اسکن مشاهده می شود اما دو یا چند هفته بعد، جنینی با ضربان قلب وجود ندارد یعنی روند بارداری متوقف شده است.
- ضربان قلب جنین مشاهده نمی شود و طول تاج سر تا نشیمن هفت میلی متر یا بیشتر است.
معیارهای غیرقطعی
در برخی شرایط، بارداری ممکن است به طور بالقوه ناماندگار تلقی شود و به آزمایش بیشتری نیاز داشته باشد. مطابق با دستورالعمل های انجمن رادیولوژی و سونوگرافی، بارداری بر اساس معیارهای غیرقطعی زیر به عنوان بارداری در معرض خطر ناماندگاری در نظر گرفته می شود:
- کیسه بارداری با کیسه زرده مشاهده می شود اما هفت تا 10 روز بعد ، جنینی با ضربان قلب وجود ندارد.
- کیسه بارداری بدون کیسه زرده مشاهده می شود اما هفت تا 13 روز بعد، جنینی با ضربان قلب وجود ندارد.
- عدم وجود جنین به فاصله شش هفته یا بیشتر از آخرین قاعدگی
- کوچکی نامتناسب کیسه بارداری نسبت به جنین، اختلاف کمتر از پنج میلی متر بین میانگین قطر کیسه و طول تاج سر تا نشیمن جنین
- خالی بودن کیسه آمنیون یا پرده ای که جنین را در بر می گیرد.
- کیسه زرده بزرگتر از هفت میلی متر
- عدم وجود جنین و میانگین قطر کیسه بارداری 16 تا 24 میلی متر
- عدم وجود ضربان قلب و طول تاج تا نشیمن کمتر از هفت میلی متر
در اکثریت قریب به اتفاق این موارد، این بارداری ها در نهایت ناماندگار تشخیص داده می شوند.
درمان
بارداری ناماندگار به خودی خود سقط شده یا برای دفع آن از روش جراحی اتساع و کورتاژ یا دی اند سی استفاده می شود. گاهی ممکن است برای از بین بردن بقایای بافت جنین، دارو نیاز باشد.
توجه به این نکته ضروری است که هیچ روش درمانی یا راهی برای نجات بارداری ناماندگار وجود ندارد.
در بسیاری از موارد ، بارداری ناماندگار تأثیر منفی بر باروری در آینده نخواهد داشت. اغلب، بارداری های ناماندگار به دلیل ناهنجاری های کروموزومی یا سایر ناهنجاری ها اتفاق می افتد که مسئله پایدار باروری نیستند. احتمال بروز پارگی لوله فالوپ یک خطر احتمالی بارداری خارج رحمی است که قبل از بروز عوارض احتمالی نمی توان آن را تشخیص داد.
در مورد شرایط خاص خود با پزشک مشورت کنید تا اطلاعات دقیقی در مورد تأثیر بارداری های ناماندگار بر بارداری های سالم آینده به دست آورید.
کنار آمدن با این مشکل
پس از بارداری ناماندگار، علاوه بر بهبود مشکلات جسمی ، حتماً به درمان عاطفی خود نیز بپردازید. کنار آمدن با این مشکل می تواند با آسیب بزرگی همراه بوده و به توجه و مراقبت از سلامت روانی نیاز داشته باشد. ناراحتی های خود را بروز دهید. به این منظور می توانید با یک فرد دلسوز مانند همسر، اقوام، دوستان، یا درمانگر درباره موضوع صحبت کنید.
کلام آخر
دستورالعمل های مربوط به ناماندگاری بارداری مانع از تشخیص نادرست می شود. به یاد داشته باشید، "زنده ماندن" لزوما به معنای سلامت کامل نیست. در برخی موارد، ممکن است نوزاد خارج از رحم زنده بماند اما مادام العمر به مداخله پزشکی نیاز داشته باشد.
اگر چه سقط بعد از 12 هفته تقریبا به ندرت پیش می آید اما چون غیرممکن نیست والدین باید درک کاملی داشته باشند و بدانند که چه زمانی احتمال بقا کمتر از حد خاصی است. پزشک والدین را راهنمایی می کند و در نهایت این شما هستید که بهترین و عاشقانه ترین انتخاب را برای فرزندتان انجام می دهید.
مطالعه بیشتر:
علائم سقط جنین و رنگ خون سقط جنین چگونه است؟
چگونه بعد از سقط جنین به آرامش روحی و روانی برسیم؟
